Αποκάλυψη του Resident Evil 9 στο Summer Game Fest
Μέσα στο Summer Game Fest του 2025, ο εκτελεστικός παραγωγός του Resident Evil, Jun Takeuchi, εμφανίστηκε στην οθόνη για να αναγνωρίσει την ανυπομονησία για την αποκάλυψη του Resident Evil 9. “Υπομονή λίγο ακόμα,” είπε. “Μόνο μια στιγμή και θα είναι έτοιμο.” Και δεν αστειευόταν. Στο τέλος της εκδήλωσης, αποκαλύφθηκε το RE9, ή Requiem όπως το γνωρίζουμε τώρα, προκαλώντας έκπληξη. Το τρέιλερ δημιούργησε πολλές ερωτήσεις: Είναι η νέα πρωταγωνίστρια, Grace Ashcroft, κόρη της Alyssa Ashcroft από το Resident Evil Outbreak; Διαδραματίζεται σε μια καραντίνα Raccoon City μετά από βομβαρδισμό; Και, το πιο σημαντικό, είναι πρώτου ή τρίτου προσώπου; Σε μια άλλη ανατροπή, είχα την ευκαιρία να δοκιμάσω το παιχνίδι για περίπου 20 λεπτά, και ενώ πήρα μερικές απαντήσεις, έφυγα με περισσότερες ερωτήσεις.
Έχοντας παίξει μια πολύ μικρή ποσότητα του παιχνιδιού, υπάρχει τουλάχιστον μία ερώτηση που μπορώ να απαντήσω αμέσως: Είναι και τρίτου και πρώτου προσώπου. Σε οποιαδήποτε στιγμή κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού, μπορείς να πατήσεις παύση και να αλλάξεις προοπτική όποτε το επιθυμείς, σε αντίθεση με το Resident Evil Village, που πρόσθεσε τρίτο πρόσωπο μετά την κυκλοφορία και απαιτούσε να ξεκινήσεις νέο αρχείο αποθήκευσης. Αν και θα ήθελα η αλλαγή προοπτικής να γινόταν με το πάτημα ενός κουμπιού, αυτή είναι ακόμα μια σημαντική βελτίωση. Επιπλέον, είναι σαφές ότι η Capcom ήθελε το Requiem να νιώθει εξίσου καλό σε τρίτο πρόσωπο όπως και στις πρόσφατες επανακυκλοφορίες των RE 2, 3 και 4. Αυτό είναι ιδιαίτερα εμφανές στις σκηνές του Requiem που είναι σκηνοθετημένες κινηματογραφικά, βλέποντας τη Grace να αλληλεπιδρά στη σκηνή, σε αντίθεση με τα Biohazard και Village, που δεν έσπασαν ποτέ αυτή την προοπτική πρώτου προσώπου. Παρ’ όλα αυτά, το πρώτο πρόσωπο προτείνεται από το παιχνίδι.
Η Grace Ashcroft βρίσκει τον εαυτό της με μόνο έναν αναπτήρα.
Για αυτή την δοκιμή, επέλεξα να παίξω στην προτεινόμενη προοπτική πρώτου προσώπου. Ωστόσο, πήρα μια στιγμή να αλλάξω σε τρίτο πρόσωπο, και ένιωσα πολύ άνετα, συγκρίσιμο με τις πρόσφατες επανακυκλοφορίες του RE. Είναι πολύ διαφορετικό από τη λειτουργία τρίτου προσώπου του Village, που έκανε ό,τι μπορούσε για να κρύψει το πρόσωπο του πρωταγωνιστή Ethan Winters. Γενικά, προτιμώ το τρίτο πρόσωπο στο Resident Evil, αλλά το τμήμα που έπαιξα φάνηκε πιο κατάλληλο για πρώτο (το οποίο θα εξηγήσω σύντομα). Αν κάποιες περιοχές αργότερα στο παιχνίδι θα είναι καλύτερα προσαρμοσμένες σε μία προοπτική από την άλλη, θα πρέπει να περιμένουμε να δούμε. Αν ο χρόνος το επέτρεπε κατά τη διάρκεια της σύντομης δοκιμής μου, θα έπαιζα τη δοκιμαστική έκδοση ξανά εντελώς σε τρίτο πρόσωπο απλώς για να δω. Αλλά δυστυχώς.
Η δοκιμαστική έκδοση ξεκίνησε με τη Grace Ashcroft, μια τεχνική αναλύτρια του FBI και νέα πρωταγωνίστρια της σειράς, δεμένη ανάποδα σε ένα φορείο. Χωρίς καμία εξήγηση για το πώς έφτασε σε αυτή τη στιγμή, η Grace ήταν εξίσου αναστατωμένη και μπερδεμένη όσο κι εγώ, αλλά τελικά χρησιμοποίησε όλη της τη δύναμη για να απελευθερωθεί. Ως Grace, εξερεύνησα το δωμάτιο, το οποίο φαινόταν να είναι μια πολυτελής ιατρική εγκατάσταση–μία που έμοιαζε ενός αιώνα παλιά με περίτεχνα ξύλινα έπιπλα και κομψές ταπετσαρίες. Μου έδωσε την εντύπωση ότι δεν ήταν νοσοκομείο, αλλά ίσως ένα ιατρικό κέντρο εντός μιας έπαυλης.
Είναι νοσοκομείο; Ιδιωτικό ιατρικό κέντρο; Ποιος ξέρει;
Χωρίς να ξέρω γιατί ήμουν εκεί ή πού έπρεπε να πάω, αναγκάστηκα να κινηθώ μέσα από σκοτεινές διαδρόμους, προσπαθώντας να βρω το δρόμο μου. Μπορούσα να αλληλεπιδρώ με διακόπτες και λάμπες (ένα επίπεδο αλληλεπίδρασης σπάνιο σε προηγούμενες εκδόσεις και που υποψιάζομαι ότι θα παίξει μεγαλύτερο ρόλο σε όλο το παιχνίδι), αλλά είχε καεί μια ασφάλεια. Τυπικό. Έφτασα σε αρκετές αδιέξοδες καταστάσεις που ήταν καλυμμένες στο σκοτάδι και δεν μπορούσα να προχωρήσω χωρίς φως. Αυτό φάνηκε πιο αποτελεσματικό σε πρώτο πρόσωπο, καθώς η εμπειρία του σκοταδιού από κοντά προκάλεσε μια αίσθηση κλειστοφοβίας και έντασης–μια αίσθηση που δεν νομίζω ότι θα ήταν τόσο αποτελεσματική αν έπαιζα όλο το παιχνίδι σε τρίτο πρόσωπο.
Όπως αναμενόταν, τελικά βρήκα μια κλειδωμένη πόρτα, ένα κλειδί για να την ανοίξω και στη συνέχεια έναν αναπτήρα για να δω μέσα στο σκοτάδι. Ω, και ένα τρομακτικό παιδικό βιβλίο για μια γυναίκα με μεγάλα μάτια που σε παρακολουθεί στο σκοτάδι, φυσικά. Ο αναπτήρας ήταν ένα βασικό εργαλείο, όπως στο Resident Evil Code: Veronica, λειτουργώντας ως κλειδί για τις προηγουμένως απρόσιτες σκοτεινές περιοχές, επιτρέποντάς μου να ψάξω για μια ασφάλεια για να επισκευάσω τα φώτα και να φύγω από εκεί. Μέχρι που ήρθα πρόσωπο με πρόσωπο με την τρομακτική γυναίκα με τα μεγάλα μάτια. Και πίστεψέ με, αυτή δεν είναι η Lady Dimitrescu. Αντίθετα, είναι μια ανησυχητική και αποκρουστική απεικόνιση ενός ανθρωποειδούς πλάσματος με τεράστια μάτια που επιδιώκει να σε σηκώσει και κυριολεκτικά να σου δαγκώσει το κρανίο. Αυτή φαίνεται να είναι η εκδοχή του Requiem για τον Mr. X, Jack Baker ή Lady D σε αυτή την περιοχή. Κρυφά γύρω από το περιβάλλον, έκανα κινήσεις κοντά στο θάνατο για να προχωρήσω στα μικρά δωμάτια και να αποκτήσω μια ασφάλεια.
Η τρομακτική γυναίκα με τα μεγάλα μάτια έτοιμη να δαγκώσει το κρανίο της Grace.
Ενώ προκάλεσε άγχος που με έκανε να σφίγγω το χειριστήριο, όλα φάνηκαν πολύ οικεία–ένα αίσθημα déjà vu που με γύρισε πίσω στο House of Beneviento του Resident Evil Village. Όπως και στη φοβερή στιγμή του Village, ήμουν χωρίς όπλα χωρίς τρόπο να αμυνθώ και αναγκάστηκα να πλοηγηθώ σε σκοτεινές, στενές διαδρόμους, προσπαθώντας να ξεγελάσω ένα τρομακτικό θηρίο. Αυτή η οικεία αίσθηση του “έχω ξαναβρεθεί εδώ” φάνηκε να αντιτίθεται στον τρόπο που η Capcom προσανατολίζει το παιχνίδι. Κατά τη διάρκεια του Summer Game Fest, ο παρουσιαστής Geoff Keighley είπε ότι το παιχνίδι “σηματοδοτεί μια τολμηρή στροφή για τη σειρά, τόσο σε τόνο όσο και σε gameplay, και η σημερινή αποκάλυψη δεν αφορά μόνο τον τρόμο επιβίωσης. Αναμένετε και κινηματογραφική δράση υψηλού κινδύνου.” Ωστόσο, τίποτα από αυτά δεν εμφανίστηκε στην δοκιμή μου.
Κατανοώ ότι αυτό είναι ένα μικρό κομμάτι του παιχνιδιού και δεν αντιπροσωπεύει την πλήρη εμπειρία. Αλλά ως αποκάλυψη gameplay, αυτή η σύντομη δοκιμή με άφησε ούτε έκπληκτο, ούτε απογοητευμένο, αλλά μάλλον αδιάφορο. Δεν υπήρχε αρκετό εκεί για να έχω μια σαφή ιδέα για τη νέα τολμηρή κατεύθυνση που ισχυρίζεται ότι κατευθύνεται. Ακόμα και με τη νέα πρωταγωνίστρια, Grace Ashcroft, δεν υπήρχε αρκετό για να κατανοήσω τι είδους χαρακτήρας είναι. Ως τεχνική αναλύτρια του FBI, δεν είναι σαφές αν έχει εκπαίδευση πεδίου για να αμυνθεί με όπλα, γεγονός που θα μπορούσε να κάνει αυτή την εμπειρία πιο ρεαλιστική και επικεντρωμένη στη stealth. Εκτός αν υπάρχουν άλλοι παίξιμοι πρωταγωνιστές. Μετά από όλα, αυτό δεν θα ήταν πρωτοφανές για τον σκηνοθέτη του παιχνιδιού Kōshi Nakanishi, ο οποίος επίσης ηγήθηκε του Resident Evil: Revelations, όπου άλλαζες μεταξύ πρωταγωνιστών καθ’ όλη τη διάρκεια του παιχνιδιού. Επιπλέον, υπάρχει μια φράση στο τρέιλερ του Requiem που ακούγεται πολύ σαν τον Leon Kennedy, με φωνή του Nick Apostolides. Αλλά φυσικά, αυτό δεν έχει επιβεβαιωθεί. Ο χρόνος θα δείξει.
Λαμβάνοντας υπόψη ότι η αποκάλυψή του στο Summer Game Fest ήταν μια παγίδα, με τον Keighley να το παρουσιάζει ως από ένα ολοκαίνουργιο στούντιο, μόνο για να αποκαλυφθεί ως RE9 μετά από ένα λεπτό, θα μπορούσε να είναι ενδεικτικό του τόνου του Requiem, ενδεχομένως να παίζει με τις προσδοκίες των παικτών σε κάθε γωνία.
Το Resident Evil: Biohazard ήταν μια σκληρή στροφή από το RE6, και ενώ το Village δεν ήταν τόσο απότομη κίνηση από το RE7, πήρε τον πυρήνα του Biohazard και τον έριξε σε ένα θεματικό πάρκο τρόμου. Το Biohazard μπορεί να επανέφερε το παιχνίδι στις αργές και τρομακτικές ρίζες του, αλλά το Village ενέχυσε τη δράση του Resident Evil 4. Και τώρα, αφού έπαιξα το Requiem για 20-25 λεπτά, δεν υπάρχει ακόμα καμία ένδειξη για το τι έχει προγραμματίσει η Capcom για την επόμενη δόση. Το μόνο που μπορώ να πω είναι ότι, ακόμα και με την αίσθηση του déjà vu, περιμένω με αγωνία την 26η Φεβρουαρίου 2026, όταν αναμένεται να κυκλοφορήσει το παιχνίδι σε PS5, Xbox Series X|S και PC.