Εξερεύνηση του Mad Metal
Μια στιγμή περιηγείσαι στα demos του Next Fest στο Steam και βρίσκεις ένα που φαίνεται να έχει συμπεριληφθεί παρά την κυκλοφορία του τον Μάιο. Στη συνέχεια, πυροβολείς απεγνωσμένα πυραύλους στο πίσω μέρος ενός γιγαντιαίου monster truck, με ένα μόνο κόκκινο φως να λάμπει από το μεταλλικό του πίσω μέρος, σαν να είναι πολύ θυμωμένο που έχει κολλήσει σε μια ομάδα δέντρων. Δεδομένου αυτού, θα έπρεπε να είναι εύκολος στόχος για τα όπλα που είναι τοποθετημένα στο καπό του πολύ Mad Max αυτοκινήτου μου, καλυμμένου με αρκετά φύλλα μετάλλου για να περιφράξει αρκετές εκτάσεις.
Αυτό είναι το Mad Metal, ένα indie παιχνίδι του οποίου τα φονικά εχθρικά αυτοκίνητα έχουν δική τους βούληση και κινούνται περισσότερο σαν αυτοκινητιστικά ζώα παρά σαν απλές μηχανές.
Η μάχη αυτοκινήτων ήταν αυτό που με τράβηξε να δοκιμάσω το demo του solo προγραμματιστή Hakim Elayday, του οποίου το έργο σε εξέλιξη φαίνεται να έχει προέλθει από τη θλίψη του δημιουργού για τις αναφορές πέρυσι ότι η Sony ακύρωσε ένα ανεκδιήγητο live-service παιχνίδι Twisted Metal.
Είμαι απλός άνθρωπος, βλέπω την ευκαιρία να πατήσω το γκάζι και να πυροβολήσω με μια πολυβόλο ενώ κάνω σλάλομ, και την εκμεταλλεύομαι. Όπως μπορείς να φανταστείς, ήμουν στο στοιχείο μου όταν σχεδόν αμέσως, το Mad Metal με ανέθεσε να καταδιώξω και να σταματήσω ένα τρένο καλυμμένο με σκουριασμένα αγκάθια.
Φωνάζοντας τη φράση από το GTA San Andreas, έκανα το μηχανισμό του να μοιάζει με χρωματιστό σουρωτήρι, και ανταμείφτηκα με μερικά νέα εξαρτήματα αυτοκινήτου. Αυτή είναι η γενική ροή του Mad Metal από όσα έχω παίξει μέχρι τώρα. Οδηγείς γύρω σε έναν χάρτη Unreal Engine που είναι κυρίως λόφοι γεμάτοι με ελαφριά βλάστηση και κομμάτια δάσους, συναντώντας ομάδες δύο ή τριών εχθρικών οχημάτων από διάφορες συμμορίες.
Στη συνέχεια, αρχίζει ο μεγάλος χορός θανάτου. Εσύ και οι αντίπαλοί σου, που σε ορισμένες περιπτώσεις φαίνεται να κινούνται περισσότερο σαν εχθρικά πλάσματα παρά σαν αυτοκίνητα, περιστρέφεστε ο ένας γύρω από τον άλλο, πυροβολώντας τα όπλα σας και περιστασιακά συγκρούεστε, μέχρι να εκραγεί κάποιος από εσάς. Είναι απόλυτη διασκέδαση τις περισσότερες φορές, με την αγαπημένη αταξία που προσθέτει στην εμπειρία.
Υπήρξε μια στιγμή που πολεμούσα δύο “Monster Driller ATVs” – φωτεινά κίτρινα θωρακισμένα 4×4 με τρεις περιστρεφόμενους τρυπανιών που προεξείχαν απειλητικά από τους προφυλακτήρες τους – και κατέληξα να φοράω το ένα σαν καπέλο. Η ανυψωμένη ανάρτησή του σήμαινε ότι η πρόσκρουσή μου με είχε εγκλωβίσει από κάτω, οπότε οδηγούσα χαρούμενα για λίγο με την κάμερά μου κολλημένη στο αόρατο κενό ενός ανύπαρκτου εσωτερικού, παρακολουθώντας καθώς τα κυκλικά δόντια συνέχιζαν να περιστρέφονται παρά το γεγονός ότι ο οικοδεσπότης τους ήταν εκτός μάχης.
Υπάρχει ένα κουμπί αργής κίνησης, το οποίο πραγματικά βοηθά να εκτιμήσεις διασκεδαστικές λεπτομέρειες όπως οι θάμνοι του παιχνιδιού που ισοπεδώνονται βιαστικά σαν τρομαγμένα ποντίκια σε απάντηση σε μια βροχή σφαιρών που εκτοξεύεις σε ένα τροχόσπιτο. Υπάρχει επίσης ένα γιγάντιο μεταλλικό μάτι, σαν αυτό από το 2001: A Space Odyssey ή Portal, που αιωρείται πάνω σου όλη την ώρα, παρέχοντας καθοδήγηση και ρίχνοντας meme υπονοούμενα όπως “he needs some milk” όταν εκραγείς.
Συνολικά, αυτή τη στιγμή το Mad Metal είναι λίγο σαν αυτοκινητιστικό ατύχημα, με καλούς και κακούς τρόπους. Ο πυρήνας του είναι αρκετά διασκεδαστικός, ακόμα κι αν η απόλαυση από την πιο γελοία αταξία έχει σίγουρα παίξει ρόλο σε αυτό για μένα. Δεν έχει ημερομηνία κυκλοφορίας αυτή τη στιγμή, αλλά το demo είναι σίγουρα κάτι.