Ατμοσφαιρικά παιχνίδια με γρίφους
Λατρεύω τα παράξενα, ατμοσφαιρικά παιχνίδια με ελάχιστους διαλόγους, διασκεδαστικό platforming και γρίφους προς επίλυση. Το ABZÛ και το Sword of the Sea είναι ανάμεσα στα αγαπημένα μου, και πάντα ήθελα να βρω ένα παιχνίδι με παρόμοια αίσθηση, αλλά λίγο πιο σκοτεινό. Μετά από χρόνια που άκουγα ότι πρέπει να δοκιμάσω το Little Nightmares, αποφάσισα να δώσω μια ευκαιρία στο πιο πρόσφατο κεφάλαιο της σειράς — το Little Nightmares 3. Είχε όλα τα σωστά στοιχεία: ανατριχιαστική ατμόσφαιρα, ιστορία που πρέπει να ανακαλύψεις μόνος σου, και άφθονους γρίφους και platforming. Ακόμα και μόνο που άνοιξα το PlayStation 5 και είδα την οθόνη τίτλου, ενθουσιάστηκα — το μουσικό θέμα ήταν στοιχειωτικό αλλά όμορφο, και ανυπομονούσα να δω τι είχαν ετοιμάσει οι ειδικοί του τρόμου στη Supermassive Games.
Από προσδοκίες σε απογοήτευση
Περίμενα μια διασκεδαστική περιπέτεια σε έναν κόσμο εφιαλτών. Στην πραγματικότητα, βρέθηκα αντιμέτωπος με μια εκνευριστική εμπειρία που τελικά με οδήγησε να αφήσω το χειριστήριο οριστικά. Ο τίτλος Little Nightmares 3 είναι παραπλανητικός, αφού η εμπειρία μου ήταν ουσιαστικά ένας τεράστιος, πολύωρος εφιάλτης.
Επιλογές προσβασιμότητας
Για να είμαστε δίκαιοι, το Little Nightmares 3 προσφέρει πληθώρα επιλογών προσβασιμότητας, και ευτυχώς, γιατί δεν θα είχα καταφέρει να περάσω ούτε τον πρώτο γρίφο χωρίς τα περιγράμματα που δείχνουν ποια αντικείμενα μπορείς να σηκώσεις ή να αλληλεπιδράσεις μαζί τους. Μπορείς επίσης να αλλάξεις τη χαρακτηριστική γραμματοσειρά του παιχνιδιού σε κάτι πιο ευανάγνωστο και να αυξήσεις τη φωτεινότητα. Παρ’ όλα αυτά, ακόμα και με όλες αυτές τις βοήθειες, ένιωθα κυριολεκτικά και μεταφορικά χαμένος στο σκοτάδι.
Οπτική εμπειρία και tutorial
Το Little Nightmares 3 διαθέτει εντυπωσιακά περιβάλλοντα και σκηνικά που τραβούν το μάτι, αλλά είναι τόσο σκοτεινό που δύσκολα μπορείς να τα απολαύσεις, ακόμα και με τη φωτεινότητα στο μέγιστο. Το tutorial είναι ελλιπές — ενώ τα περισσότερα sequels σήμερα προσπαθούν να είναι φιλικά προς νέους παίκτες, το Little Nightmares 3 σε πετάει κατευθείαν στα βαθιά. Το παιχνίδι είναι γεμάτο αντικείμενα που μπορείς να σηκώσεις ή να πετάξεις, τα οποία δεν θα είχα εντοπίσει αν δεν είχα ενεργοποιήσει τα περιγράμματα. Υπάρχουν και συλλεκτικές κούκλες, αλλά δεν φαίνεται να μπαίνουν σε κάποιο inventory ή codex, και είναι εξίσου αόρατες χωρίς τα περιγράμματα. Ακόμα και όταν αποκτάς τον φακό, περίπου στη μέση του παιχνιδιού, παραμένει δύσκολο να διακρίνεις το περιβάλλον ή τα αντικείμενα με τα οποία πρέπει να αλληλεπιδράσεις.
Προβλήματα ορατότητας στο platforming
Τα προβλήματα ορατότητας κορυφώνονται στα platforming σημεία. Όπως και στα προηγούμενα παιχνίδια της σειράς, το Little Nightmares 3 έχει προοπτική 2.5D — κινείσαι κυρίως οριζόντια, αλλά μπορείς να πλησιάσεις ή να απομακρυνθείς από την κάμερα. Σε συνδυασμό με το πυκνό σκοτάδι και την περίεργη γωνία της κάμερας, είναι εξαιρετικά δύσκολο να καταλάβεις πού βρίσκεσαι σε σχέση με την άκρη μιας πλατφόρμας, οδηγώντας σε πολλές πτώσεις, συχνά θανατηφόρες. Το ίδιο ισχύει και για τη θέση σου σε σχέση με τους μικρότερους εχθρούς. Αν παίζεις ως Low (ένας από τους δύο πρωταγωνιστές, που κρατάει γαλλικό κλειδί), πρέπει να πλησιάσεις τόσο κοντά στους εχθρούς που σχεδόν τους ακουμπάς, αλλιώς οι επιθέσεις σου αστοχούν. Όμως οι εχθροί μπορούν να σε σκοτώσουν με ένα χτύπημα, και ο ελάχιστος χρόνος που χρειάζεσαι για να βεβαιωθείς ότι βρίσκεσαι στη σωστή θέση, τους δίνει αρκετό περιθώριο να σε εξουδετερώσουν.
Γρίφοι: απλοί αλλά εκνευριστικοί
Οι γρίφοι καταφέρνουν να είναι ταυτόχρονα υπερβολικά απλοί και βαθιά εκνευριστικοί. Ένας από τους πρώτους γρίφους απαιτεί να γυρίσεις έναν μοχλό για να κατεβάσεις μια πλατφόρμα, να πηδήξεις πάνω της και να περιμένεις τον AI σύντροφό σου να γυρίσει ξανά τον μοχλό για να σε ανεβάσει. Το πρόβλημα — εκτός του ότι συχνά δεν μπορείς να ξεχωρίσεις τι είναι διακόσμηση και τι αλληλεπιδράσιμο — είναι ότι δεν υπάρχει καμία ένδειξη πότε ο σύντροφός σου θα σε βοηθήσει. Οι λύσεις που απαιτούν τη βοήθεια του συντρόφου δεν είναι προφανείς, αφού τις περισσότερες φορές δεν κάνει τίποτα. Το Little Nightmares 3 προσφέρει online multiplayer και πιθανότατα είναι πιο διασκεδαστικό όταν και οι δύο πρωταγωνιστές ελέγχονται από πραγματικούς παίκτες. Ωστόσο, δεν υπάρχει δυνατότητα για τοπικό co-op, κάτι που είναι κρίμα, γιατί θα ήταν ιδανικό να μπορείς να ζητήσεις από κάποιον φίλο ή συγκάτοικο να αντικαταστήσει τον AI σύντροφο σε αυτές τις στιγμές αναμονής.
Έλλειψη καθοδήγησης και ασαφείς στόχοι
Τα περισσότερα παιχνίδια γρίφων σου δείχνουν το τελικό σημείο ή τον στόχο, και εσύ καλείσαι να βρεις τη λύση. Το Little Nightmares 3 απλώς σε αφήνει σε ένα σκοτεινό δωμάτιο και ελπίζει να καταλάβεις τι πρέπει να κάνεις. Οι γρίφοι δεν είναι πραγματικά απαιτητικοί — γίνονται δύσκολοι μόνο επειδή δεν βλέπεις, δεν ξέρεις πού πρέπει να πας και δεν μπορείς να καταλάβεις αν η λύση εξαρτάται αποκλειστικά από εσένα ή αν χρειάζεσαι βοήθεια από τον σύντροφό σου. Τα χειριστήρια είναι άβολα, και ένα από τα πιο ενδιαφέροντα traversal gimmicks — μια ομπρέλα που σου επιτρέπει να αιωρείσαι πάνω από αεραγωγούς — εγκαταλείπεται μόλις αποκτήσεις τον σχεδόν άχρηστο φακό.
Έλλειψη τρόμου και ατμόσφαιρας
Πέρα από το να σε αφήνει να ψάχνεις στα τυφλά (μια τακτική που θα μπορούσε να λειτουργήσει αν είχε υλοποιηθεί με φροντίδα), το μεγαλύτερο ατόπημα του Little Nightmares 3 είναι ότι δεν καταφέρνει να τρομάξει. Δεν είναι καν ιδιαίτερα ανατριχιαστικό. Αν και η σειρά δεν φημίζεται για τα jumpscares, τα προηγούμενα παιχνίδια κατάφερναν να δημιουργήσουν ένταση με επίπεδα που σε ανάγκασαν να περπατάς προς τα πίσω, κρατώντας τον φακό στραμμένο στους εχθρούς για να μην κινηθούν. Ακόμα και όταν σε πιάνουν και σε σκοτώνουν οι εχθροί, δεν τρομάζεις — απλώς εκνευρίζεσαι, γιατί το Little Nightmares 3 βασίζεται αποκλειστικά στην έλλειψη φωτός για να δημιουργήσει ατμόσφαιρα. Δυστυχώς, το μόνο που καταφέρνει είναι να προκαλεί απογοήτευση αντί για φόβο, και το χειρότερο, δεν υπάρχει τίποτα ενδιαφέρον να ανακαλύψεις μέσα στο σκοτάδι.