Δημιουργικότητα στο shonen anime: Gachiakuta

Είναι δύσκολο να αλλάξεις κάτι που ήδη φέρνει επιτυχία σε μια βιομηχανία δισεκατομμυρίων. Παρ’ όλα αυτά, ακόμα και σε καθιερωμένα είδη όπως το shonen anime, κάποιοι δημιουργοί τολμούν να καινοτομήσουν. Το Gachiakuta είναι μια σειρά anime που ακολουθεί τη γνωστή shonen συνταγή, αλλά τη συνδυάζει με ένα πρωτότυπο σκηνικό που τραβά αμέσως το ενδιαφέρον. Βασισμένο στο manga της Kei Urana, η μεταφορά σε anime από τη Bones Film θα ξεκινήσει να προβάλλεται στο Crunchyroll την Κυριακή 6 Ιουλίου.

Το μοτίβο του shonen είναι απλό και πανταχού παρόν: Ο πρωταγωνιστής είναι ένας έφηβος που πρέπει να ξεπεράσει δοκιμασίες και μάχες, δυναμώνοντας μέσα από την εκπαίδευση. Στην πορεία, δημιουργεί ισχυρούς δεσμούς με ενδιαφέροντες συντρόφους και συνήθως διαθέτει εντυπωσιακές δυνάμεις ή ικανότητες. Τα shonen έχουν συνήθως αισιόδοξο τόνο και — με κάποιες εξαιρέσεις — αποφεύγουν να εστιάσουν σε πραγματικά κοινωνικά ζητήματα. Ακόμα κι αν τα αγγίζουν, τα παρουσιάζουν ως δευτερεύοντα στοιχεία στην πορεία αυτοβεβαίωσης του ήρωα.

Αυτή η συνταγή έχει αποδειχθεί εξαιρετικά επιτυχημένη από την εποχή του Dragon Ball και συνεχίζει να εφαρμόζεται ακόμα και σε σειρές που προσπαθούν να καινοτομήσουν, όπως το DanDaDan. Παρότι παραμένει πιστό στα δυνατά σημεία του είδους, το Gachiakuta ξεχωρίζει αμέσως ως κάτι φρέσκο, κάτι που αποτελεί σημαντικό επίτευγμα σε έναν τόσο κορεσμένο χώρο.

Η ιστορία ακολουθεί τον 15χρονο Rudo, που ζει στη φαινομενικά αψεγάδιαστη αιωρούμενη πόλη Sphere, όπου οι προνομιούχοι κάτοικοι πετούν όλα τα σκουπίδια — ακόμα και ανθρώπους που θεωρούν εγκληματίες — σε μια άβυσσο που ονομάζεται The Pit. Ο Rudo ζει στις παραγκουπόλεις μαζί με τους Tribe Folk, μια κατώτερη κάστα που θεωρείται απόγονοι εγκληματιών. Ο θετός του πατέρας, Regto, τον υιοθέτησε όταν ο βιολογικός του πατέρας καταδικάστηκε στο The Pit για μια σειρά φόνων. Μια μέρα, ο Rudo βρίσκει τον Regto μαχαιρωμένο από άγνωστο δράστη και κατηγορείται για τον φόνο του θετού του πατέρα. Όταν ρίχνεται στο The Pit, ορκίζεται να επιστρέψει στη Sphere και να εκδικηθεί τους κατοίκους που χαρακτηρίζουν ό,τι δεν τους αρέσει ως “σκουπίδι”.

Η ατμόσφαιρα και το σκηνικό είναι τόσο έντονα που μου έδωσαν την αίσθηση πως παρακολουθώ το πρώτο πραγματικά πρωτότυπο shonen anime εδώ και καιρό. Η διάκριση είναι ένα δύσκολο θέμα για μια σειρά που απευθύνεται κυρίως σε εφήβους, αλλά το Gachiakuta τοποθετεί στο επίκεντρο το θέμα των “πεταμένων αντικειμένων”, δημιουργώντας ένα προφανές αλλά όχι κουραστικό μεταφορικό πλαίσιο.

Είναι ξεκάθαρο πως η αδιαφορία των Sphereites για τα αντικείμενα, και η τάση τους να τα πετούν μόλις χαλάσουν, αντικατοπτρίζει τον τρόπο που αντιμετωπίζουν και τους “ανεπιθύμητους” ανθρώπους. Ο σεβασμός του Rudo για τα πεταμένα αντικείμενα και η ικανότητά του να βλέπει “ψυχή” σε αυτά — κάτι που εξελίσσεται στις δυνάμεις του — τον καθιστούν έναν ηθικό ήρωα που θέλει να αλλάξει τον κόσμο προς το καλύτερο.

Παρόλα αυτά, τα μηνύματα αυτά δεν επιβάλλονται στον θεατή, αλλά προκύπτουν φυσικά μέσα από τον προσεκτικά δομημένο κόσμο της σειράς. Η βασική ιδέα ενός κυριολεκτικά “σκουπιδόκοσμου”, μολυσμένου από μια αδιάφορη, προνομιούχα κάστα, δημιουργεί όχι μόνο μια δυνατή αφήγηση, αλλά και ένα εντυπωσιακό οπτικό περιβάλλον, όπου οι χαρακτήρες περπατούν πάνω σε βουνά σκουπιδιών και φορούν μάσκες για να επιβιώσουν. Το σκηνικό είναι σκληρό και ζοφερό, αλλά κυρίως, είναι διαφορετικό.

Τα τελευταία χρόνια, τα mainstream shonen έχουν αρχίσει να αγγίζουν πιο ώριμα θέματα. Ξέγνοιαστοι χαρακτήρες όπως ο Goku έχουν σε μεγάλο βαθμό παραμεριστεί. (Υπάρχουν πάντα κάποιες εξαιρέσεις.) Οι σύγχρονοι ήρωες, όπως ο Deku από το My Hero Academia ή ο Denji από το Chainsaw Man, έχουν πολύ πιο σοβαρά και τραυματικά κίνητρα από το απλό “θέλω να γίνω πιο δυνατός”.

Κατά κάποιο τρόπο, αυτοί οι ήρωες ακολουθούν τα βήματα του Naruto, αλλά με λιγότερο εγωκεντρικό τρόπο. Παρ’ όλα αυτά, το σκοτάδι σε αυτές τις ιστορίες δεν είναι ποτέ το κύριο στοιχείο. Ο Deku αποκτά αμέσως τις δυνάμεις του στο MHA και ζει το όνειρο του σχολείου υπερηρώων. Ο κόσμος του Chainsaw Man είναι εφιαλτικός, αλλά ο Tatsuki Fukimoto επιλέγει να εστιάσει κυρίως στις πιο αστείες στιγμές της καθημερινότητας του Denji. Στο Gachiakuta, αντίθετα, το σκοτάδι είναι παντού, αλλά παρ’ όλα αυτά, η σειρά παραμένει οπτικά ζωντανή.

Είμαι μεγάλος θαυμαστής της Bones: Πιστεύω πως το στούντιο είναι ασυναγώνιστο στη μεταφορά manga σε anime, όπως απέδειξε με το Fullmetal Alchemist: Brotherhood ή το My Hero Academia, όπου οι σελίδες του manga ζωντανεύουν στην οθόνη χωρίς να αλλοιώνεται το πρωτότυπο υλικό. (Αν και δεν με εντυπωσίασαν τόσο τα πρωτότυπα έργα τους, όπως το Metallic Rouge.) Η Kei Urana έχει τόσο ιδιαίτερο στυλ και δίνει τόση προσοχή στις λεπτομέρειες του κόσμου της, που μόνο η Bones θα μπορούσε να το αποδώσει σωστά. Η απεικόνιση μιας τοξικής ερημιάς όπως το The Pit δεν ήταν εύκολη υπόθεση, αλλά η Bones Film το καταφέρνει, με συνεχή αντίθεση σκοτεινών τόνων και εκρηκτικών χρωμάτων που σχεδόν ξεπηδούν από την οθόνη.

Γκράφιτι και ελευθερία έκφρασης

Ένα στοιχείο που αξίζει να προσέξουν οι θεατές είναι η παρουσία των γκράφιτι στον κόσμο της σειράς. Στο manga, η Urana ενσωμάτωσε γκράφιτι σχεδιασμένα από τον Ando Hideyoshi, τα οποία όχι μόνο προσθέτουν χρώμα στη μουντάδα του The Pit, αλλά λειτουργούν και ως μέσο ελευθερίας έκφρασης για τους χαρακτήρες. Ανυπομονώ να δω πώς θα το αναδείξει αυτό το στοιχείο η Bones στο anime.

Κριτική και προσδοκίες

Η μόνη μου ένσταση για τα δύο πρώτα επεισόδια του Gachiakuta είναι πως θα ήθελα η σειρά να ήταν ακόμα πιο σκοτεινή. Η πιο δυνατή σκηνή είναι όταν ο Rudo πέφτει στο The Pit στο τέλος του πρώτου επεισοδίου, καταριέται τους Sphereites και φωνάζει, “Θα σας σκοτώσω όλους…” Εκείνη η στιγμή θέτει τις βάσεις για μια σκοτεινή ιστορία εκδίκησης, αλλά το επόμενο επεισόδιο επιστρέφει σε πιο παραδοσιακό shonen ύφος, με χιουμοριστικές σκηνές ανάμεσα στη δράση. Κατανοώ το σκεπτικό, αλλά πιστεύω πως το συγκεκριμένο θέμα ίσως ταίριαζε καλύτερα σε μια seinen σειρά για ενήλικο κοινό, ώστε να εμβαθύνει περισσότερο στα σοβαρά ζητήματα της ιστορίας.

Παρόλα αυτά, το Gachiakuta φαίνεται έτοιμο να ξεχωρίσει στη σεζόν anime του καλοκαιριού 2025. Είναι χαρακτηριστικό ότι ο μεγαλύτερος ανταγωνιστής του είναι το δεύτερο cour της πρώτης σεζόν του DanDaDan, μια ακόμα σειρά που καινοτομεί μέσα στη φόρμα του shonen, χωρίς να χάνει τα στοιχεία που έκαναν το είδος τόσο επιτυχημένο.

Το Gachiakuta ξεκινά να προβάλλεται στο Crunchyroll στις 6 Ιουλίου στις 18:00 ώρα Ελλάδας. Νέα επεισόδια θα κυκλοφορούν κάθε Κυριακή.

[ Πηγή: Polygon ]