Ανάμεικτα συναισθήματα για zombie παιχνίδια
Λόγω της αγάπης μου για δράση και ταυτόχρονα της απέχθειάς μου προς αιμοβόρα ζόμπι, συνήθως προσεγγίζω τα νέα zombie games με ενθουσιασμό αλλά και ανησυχία. Ωστόσο, το Dying Light: The Beast αποτέλεσε εξαίρεση. Αυτή τη φορά, ανυπομονούσα να βρεθώ στη μάχη. Και για αυτό ευχαριστώ το Hollow Knight: Silksong.
Το Silksong και ο φόβος των ζόμπι
Ένα γνωστό Metroidvania κατάφερε να με επηρεάσει τόσο, ώστε ο μεταποκαλυπτικός κόσμος να μοιάζει φιλόξενος σε σύγκριση. Ευχαριστώ την Team Cherry που με βοήθησε να ξεπεράσω τον φόβο μου για τα ζόμπι.
Γιατί το Silksong με στοιχειώνει
Το Silksong με τρομάζει κυρίως λόγω της δυσκολίας του και του άγχους που προκαλεί. Στο Dying Light, οι περισσότερες ήττες μπορούν να αποφευχθούν με προσοχή, ενώ στο Silksong οι θάνατοι είναι σχεδόν αναπόφευκτοι. Το Silksong θυμίζει αυστηρή εξέταση: όσο κι αν προετοιμαστώ για τον Last Judge, ένα λάθος αρκεί για να τελειώσουν όλα. Στο Dying Light, μπήκα στη δεύτερη αρένα boss χωρίς όπλο και κατάφερα να νικήσω τον εχθρό με γυμνά χέρια – χωρίς ιδιαίτερο πρόβλημα.
Απρόβλεπτες απειλές στο Silksong
Πιο τρομακτικές από τους φανερούς κινδύνους είναι οι απρόσμενες απειλές στο Silksong. Κάθε φορά που μπαίνω σε νέα περιοχή, σκέφτομαι: → «Ας μην εμφανιστεί boss» → «Ας βρω ένα bench»… Και τελικά βρίσκομαι παγιδευμένος σε λαβύρινθο με ομίχλη ή με απαγάγει ένα dungfly και με αφήνει άοπλο σε άγνωστο μπουντρούμι. Η εξερεύνηση των σκοτεινών, εγκαταλελειμμένων κτιρίων και των βρώμικων υπονόμων του Dying Light δεν είναι ιδιαίτερα ελκυστική, αλλά τουλάχιστον ξέρω τι με περιμένει.
Το ύψος στο Dying Light προκαλεί δέος
Πρέπει να παραδεχτώ πως υπάρχει ένα στοιχείο στο parkour του Dying Light που με κάνει να ανατριχιάζω περισσότερο απ’ ό,τι το Silksong, και αυτό είναι τα ύψη. Ενώ οι αστράγαλοι της Hornet είναι άθραυστοι, ο Kyle Crane δεν μπορεί να σταθεί ήρεμος στην άκρη και οι προσπάθειές του να ισορροπήσει κάνουν πιο δύσκολο να μην καταλήξω πιο άψυχος κι από τα ζόμπι. Η Hornet έχει πολλά προβλήματα, αλλά η πτώση δεν είναι ένα από αυτά – αν και η ιδέα να ξανασκαρφαλώσω το Mount Fay με τρομάζει περισσότερο από το να πέσω στο κενό.