Εισαγωγή στη σκοτεινή κωμωδία
Το Into the Unwell είναι ένα συνεργατικό hack n’ slash roguelite, όπου οι χαρακτήρες – καρτουνίστικες, σχεδόν παραπαίουσες χαμένες ψυχές – αντλούν τη μαχητική τους δύναμη από τα ελαττώματά τους. Το δικό μου ελάττωμα, όπως ανακάλυψα, είναι να κλοτσάω ζωντανές φέτες πίτσας από γκρεμούς, κάτι που σίγουρα με κάνει να νιώθω καλύτερα.
Στυλ και ατμόσφαιρα
Το παιχνίδι, το πρώτο των Σουηδών δημιουργών She Was Such a Good Horse, αρχικά μοιάζει να ανήκει στο House of Edgelords, συνδυάζοντας ειρωνικά το αθώο οπτικό ύφος και τις ζωηρές κινήσεις ‘rubber hose‘ της δεκαετίας του 1930 με σκοτεινά, φθαρμένα πεδία μάχης και χαρακτήρες που παλεύουν με εξαρτήσεις. Ωστόσο, κάτω από την επιφάνεια, το Into the Unwell φαίνεται να θέλει πραγματικά να προσφέρει διασκέδαση – τουλάχιστον από τη δική μου εμπειρία τον Ιούλιο, με μια απολαυστική δράση ενάντια σε ορδές μανιασμένων φαγητών.
Δομή παιχνιδιού και αναβαθμίσεις
Οι διαδρομές ακολουθούν τη γνώριμη roguelite λογική: αφού διαλέξεις όπλο – οι γρήγορες επιθέσεις της καραμέλας είναι καλές, αλλά προτιμώ τα συντριπτικά χτυπήματα του τεράστιου παγωτού – προχωράς μέσα από αρένες, κερδίζοντας αναβαθμίσεις, μέχρι να πέσεις πιθανότατα σε κάποιον σπογγώδη αρχηγό. Τα power-ups δεν έχουν τη λάμψη του Hades, αλλά είναι ουσιαστικά και σε ενθαρρύνουν να πειραματιστείς με ένα εκτενές σύστημα καταστάσεων που βασίζεται σε παθήσεις και διάθεση. Για παράδειγμα, αν μεθύσεις, μπορεί να πάρεις μπόνους σε θυμό και λύπη, αυξάνοντας τη ζημιά και την ενέργεια για ειδικές επιθέσεις.
Μάχες και χιούμορ
Ακόμα και οι πρώτες μάχες, πριν τις ενισχύσεις, έχουν πλάκα. Παρά το χαλαρό στυλ κινουμένων σχεδίων, τα χτυπήματα έχουν βάρος και δύναμη, ενώ η ταχύτητα σου επιτρέπει να αποφεύγεις εχθρούς όπως σωληνάρια οδοντόκρεμας και καουμπόηδες-λουκάνικα, κάτι που προκαλεί χαμόγελο. Το καλύτερο είναι η κλοτσιά, μια ενέργεια που απαιτεί ενέργεια αλλά προσφέρει μεγάλη ικανοποίηση, στέλνοντας τους αντιπάλους πίσω ή και έξω από την αρένα. Αντί να εστιάζω στο μεθύσι, προτιμώ να βελτιώνω την κλοτσιά: μικρότερο χρόνο επαναφόρτισης, καλύτερη απόδοση ενέργειας, μεγαλύτερη απόσταση απώθησης. Η αναβάθμιση “Bicycle Kick”, που δένει ένα ποδήλατο στο πόδι μου, είναι τόσο για το αστείο όσο και για τη χρησιμότητα. Στο τέλος, έπαιζα για να κλοτσάω, προσαρμόζοντας το στυλ μου για να εκμεταλλεύομαι κάθε ευκαιρία να πετάξω κάποιον έξω.
Κλασικά καρτουνίστικα στοιχεία
Η πτώση από ύψος είναι ίσως ο πιο κλασικός καρτουνίστικος τρόπος να χάσεις, και το Into the Unwell αξιοποιεί και άλλα τέτοια μοτίβα. Φλούδες μπανάνας και παγίδες αρκούδας εμφανίζονται συχνά στο έδαφος, λειτουργώντας όπως θα περίμενε κανείς από ένα καρτούν. Τα ηχητικά εφέ θυμίζουν παλιές ταινίες της Walt Disney, με ήχους όπως γδούπους, σφυρίγματα και περιστασιακά καζού. Δεν είναι πάντα ξεκαρδιστικό – όχι όσο το αστείο με το Bicycle Kick – αλλά εντυπωσιάζει το πόσο βαθιά έχουν ενσωματώσει το ύφος της παλιάς animation εποχής, ξεπερνώντας απλή μίμηση των κινήσεων.
Πλατφόρμες και μόνιμες αναβαθμίσεις
Το παιχνίδι διαφοροποιείται από τη συνηθισμένη roguelite φόρμουλα, προσθέτοντας σύντομες προκλήσεις πλατφόρμας που συνήθως ανταμείβουν με χάπια: τις μόνιμες αναβαθμίσεις του Into the Unwell, που τοποθετούνται σε κουτί στο κεντρικό hub για σταθερά μπόνους υγείας ή διάθεσης. Αυτά συχνά κρύβονται κάτω ή στο πλάι των αρένων και μπορεί να τα χάσεις αν απλώς τρέχεις να κλοτσήσεις πίτσες. Η εύρεση και η ολοκλήρωσή τους δίνει αίσθηση πραγματικής ανακάλυψης – μια έξυπνη χρήση του 3D χώρου, κάτι που λείπει από άλλα roguelite που χρησιμοποιούν το περιβάλλον μόνο ως φόντο για μάχες.
Ισορροπία ανάμεσα σε δράση και σκοτεινά θέματα
Όσον αφορά το χτύπημα, την κλοτσιά και το άλμα, το Into the Unwell δείχνει να εξελίσσεται καλά, με γνήσιο πνεύμα διασκέδασης που εξισορροπεί τη μελαγχολία. Θα ήθελα όμως να δω την ίδια προσοχή και στον τρόπο που το παιχνίδι προσεγγίζει τα πιο σκοτεινά του θέματα. Μέχρι στιγμής, δεν είδα κάτι που να προσβάλλει ή να υποτιμά τα ζητήματα ψυχικής υγείας: τα χάπια ως power-ups ίσως ακούγονται άκομψα εκτός πλαισίου, αλλά η χρήση φαρμάκων δεν παρουσιάζεται αρνητικά, και ο σατανικός οδηγός Dr Bubz μου φάνηκε περισσότερο σαν μια σατιρική φιγούρα παρά ως κριτική στους πραγματικούς θεραπευτές. Απλώς δεν έχω δει το παιχνίδι να εμβαθύνει πέρα από επιφανειακή θεματική και οπτική έμπνευση.
Προσδοκίες για το μέλλον
Θα χαρώ αν διαψευστώ σε αυτό. Έπαιξα μόνο 45 λεπτά, και δεν υπάρχει λόγος να μην μπορεί ένα παιχνίδι να συνδυάσει μαύρη κωμωδία με καλοσχεδιασμένη δράση και ταυτόχρονα να πει κάτι ουσιαστικό για τα σκοτεινά του θέματα. Δεν υπάρχει ακόμα ημερομηνία κυκλοφορίας, αλλά το Into the Unwell ήδη δείχνει να τα καταφέρνει στα δύο πρώτα. Ελπίζω να πετύχει και το τρίτο.
Διαβάστε στη συνέχεια
–
Monster Hunter Wilds: Τα patches για την απόδοση στο PC θα συνεχίσουν να κυκλοφορούν, αν και σχεδόν τόσο αργά όσο τρέχει ακόμα το παιχνίδι –
Η μαζική αφαίρεση επί πληρωμή περιεχομένου για ενήλικες από το Itch.io επηρέασε και παιχνίδια κατάλληλα για εργασία με yuri ή λεσβιακά θέματα, σύμφωνα με δημιουργούς –
Έχω μεταφέρει την επιθυμία μου για νέο Burnout game στην Paradise City στο wplace