Εντυπωσιακή ανανέωση για το σύμπαν του Alien
Alien: Earth αποτελεί την πιο ενδιαφέρουσα προσθήκη στο σύμπαν του Alien μετά το Isolation. Ένα ερευνητικό σκάφος μιας μεγαεταιρείας επιστρέφει στη Γη μετά από 65 χρόνια στο διάστημα, γεμάτο με κολλώδη εξωγήινα δείγματα. Όμως, όπως συχνά συμβαίνει, κάτι πάει στραβά: το σκάφος συντρίβεται στη Γη, και μάλιστα μέσα σε μια πόλη που ελέγχεται από ανταγωνιστική εταιρεία.
Αγώνας για τον έλεγχο του εξωγήινου φορτίου
Ακολουθεί ένας ξέφρενος αγώνας για να ερευνηθεί το ναυάγιο—και ο κυβερνοπάνκ ουρανοξύστης όπου κατέληξε—με σκοπό τη σύλληψη του επικερδούς αλλά αηδιαστικού εξωγήινου φορτίου. Στα πρώτα επεισόδια του Alien: Earth, τα πράγματα εξελίσσονται όπως θα περίμενε κανείς.
Χαμηλές προσδοκίες, ευχάριστη έκπληξη
Δεν περίμενα να είναι καλή αυτή η σειρά. Έπειτα από σχεδόν 30 χρόνια μέτριων ταινιών και παιχνιδιών Alien, έχω συνηθίσει να βλέπω τον xenomorph να εμφανίζεται ξανά και ξανά, εξοντώνοντας το πλήρωμα έναν-έναν. Όμως το Alien: Earth μέχρι στιγμής είναι πραγματικά διασκεδαστικό, κυρίως επειδή ο συγκεκριμένος xenomorph δεν ακολουθεί το γνωστό μοτίβο. Εδώ θερίζει ασταμάτητα, σαν να έχει συγκεκριμένο αριθμό θυμάτων να συμπληρώσει.
Ποικιλία εξωγήινων και νέες απειλές
Ακόμα καλύτερα, δεν είναι μόνος του. Ο Noah Hawley, γνωστός και από το FX Fargo, φαίνεται να κατάλαβε ότι το σύμπαν του Alien χρειαζόταν μια γερή ανανέωση. Έτσι, στο σκάφος υπάρχουν διάφορα είδη εξωγήινων που επιτίθενται στους διασώστες με φρικιαστικούς τρόπους. Εκτός από τα γνωστά face-huggers, διπλά σαγόνια και όξινο αίμα, τώρα έχουμε να ανακαλύψουμε καινούργιες, αηδιαστικές μορφές εξωγήινης βιολογίας. Αυτό ακριβώς έλειπε από το Alien: περισσότερα «μικρά» aliens.
Πολλαπλές τεχνητές μορφές ζωής
Ο Hawley δεν περιορίστηκε μόνο στους εξωγήινους. Στις ταινίες Alien συνήθως υπάρχει ένα συνθετικό άτομο ανάμεσα στους επιζώντες, αλλά στο Alien: Earth συναντάμε τρεις διαφορετικούς τύπους τεχνητών ανθρώπων:
- Κλασικά synths
- Cyborgs
- Άτομα που έχουν μεταφέρει τη συνείδησή τους σε τεχνητά σώματα, γνωστά ως hybrids
Όλοι αυτοί κινούνται μαζί στον χώρο του δυστυχήματος, σαν μια παράξενη ομάδα ημι-υπερηρώων που προσπαθούν να εντοπίσουν και να περιορίσουν τα βίαια εξωγήινα πλάσματα. Είμαι απόλυτα θετικός σε αυτό το στοιχείο.
Ανακούφιση μετά από απογοητεύσεις
Είναι πραγματική ανακούφιση. Έχουν υπάρξει τόσες αποτυχημένες προσπάθειες στο σύμπαν του Alien, αρκετές χωρίς τη συμμετοχή του Ridley Scott, αλλά και κάποιες με αυτόν (αν και μου αρέσει το Prometheus, το σενάριό του είναι απαράδεκτο).
Η συμβολή του Alien: Isolation και η φθορά του μύθου
Το Alien: Isolation κατάφερε να μεταφέρει την ένταση και τον φόβο του xenomorph στο PC το 2014, αλλά πλέον έχουμε εξοικειωθεί τόσο με το πλάσμα και τις μεθόδους του, που δύσκολα μπορεί να παρουσιαστεί ξανά ως ενδιαφέρον τέρας. (Επίσης, δεν ενθουσιάστηκα με το Alien: Romulus, κυρίως λόγω του CGI Ian Holm).
Ενδιαφέροντες χαρακτήρες και προσμονή για τη συνέχεια
Ανυπομονώ να δω τη συνέχεια της σειράς: ο Timothy Oliphant είναι πάντα απολαυστικός, η Sydney Chandler πείθει ως παιδί που το μυαλό του έχει μεταφερθεί σε σώμα synth ενηλίκου, και ο Samuel Blenkin ως τεχνολογικός τρισεκατομμυριούχος είναι ταυτόχρονα αλαζόνας και ανίδεος για τις δυνατότητες των hybrid δημιουργημάτων του. Υπάρχουν ακόμα αρκετοί χαρακτήρες που μπορούν να πέσουν θύματα των εξωγήινων του ναυαγίου.
Προβληματισμοί για τη χρονολογία, αλλά όχι ανησυχία
Έχει νόημα το Alien: Earth ως prequel για όλο το σύμπαν των Aliens; Ειλικρινά, μάλλον όχι. Εδώ βλέπουμε synths, cyborgs, hybrids και πλήθος εξωγήινων να κυκλοφορούν στη Γη χρόνια πριν το Nostromo βρει τα πρώτα αυγά.
Η απόλαυση υπερισχύει της συνέπειας
Δεν με απασχολεί όμως. Ό,τι συνέβη πριν το Alien και το Aliens δεν μπορεί να είναι χειρότερο από όσα ακολούθησαν. Η ζημιά στο σύμπαν έχει ήδη γίνει, σε μεγάλο βαθμό από τον ίδιο τον Ridley Scott, οπότε ακόμα κι αν το Alien: Earth παραβιάζει ή αλλάζει την ιστορία του Alien, παραμένει απολαυστικό στη θέασή του.
[ Πηγή: PCGamer ]