Εβδομαδιαία συνάντηση με τον Davey Wreden
Γεια σου αναγνώστη, καλωσόρισες ξανά στη στήλη Booked For The Week – την καθιερωμένη κυριακάτικη συζήτησή μας με ενδιαφέροντα άτομα της βιομηχανίας για βιβλία! Αυτή είναι η δεύτερη συνεχόμενη εβδομάδα, οπότε πλέον δεν χρειάζεται να δικαιολογώ τη λέξη «καθιερωμένη», εκτός από αυτή τη φορά. Επιστρέψαμε για τα καλά, με μια αίσθηση απείρου όπως θα έλεγε ο Blake, που είναι και η αγαπημένη μου αναφορά για να δίνω βάθος στην αναβλητικότητά μου.
Αυτή τη φορά, έχουμε τον Davey Wreden από The Stanley Parable, The Beginner’s Guide και Wanderstop! Ευχαριστούμε Davey! Μπορούμε να ρίξουμε μια ματιά στη βιβλιοθήκη σου;
Πρόσφατες αναγνωστικές εμπειρίες
Πρόσφατα ολοκλήρωσα αρκετά εξαιρετικά μυθιστορήματα, αλλά δύο ξεχώρισαν αμέσως και μπήκαν στη δική μου λίστα με τα καλύτερα που έχω διαβάσει ποτέ.
- The Dutch House της Ann Patchett: Μια μητέρα εγκαταλείπει τα δύο μικρά της παιδιά χωρίς εξήγηση, αφήνοντάς τα να μεγαλώσουν με τον πατέρα τους και να αναρωτιούνται για πάντα το γιατί. Το βιβλίο ξεκινά αργά, αλλά στη μέση με συνεπήρε. Το τελευταίο τρίτο με συγκλόνισε, με μια διαδρομή γεμάτη γλυκόπικρη ελπίδα και έντονα συναισθήματα που με επηρέασαν για μέρες.
- The Remains Of The Day του Kazuo Ishiguro: Με εντυπωσίασε. Φαινομενικά απλό, αφορά έναν Άγγλο μπάτλερ του 20ού αιώνα που αναπολεί τη ζωή του και τη δουλειά του. Κάθε σκηνή όμως είναι γεμάτη βάθος, υπαινιγμούς, θλίψη και πάθος, χωρίς να τα λέει ξεκάθαρα. Το βιβλίο σπάνια δίνει έτοιμα συμπεράσματα, αφήνοντας τον αναγνώστη να ανακαλύψει τα πάντα μόνος του. Θαύμασα την ικανότητα γραφής – πώς μπορείς να λες κάτι καινούργιο και τολμηρό σε κάθε σκηνή χωρίς να το λες άμεσα; Όταν το τελείωσα, ξαναδιάβασα πολλές σκηνές για να απολαύσω τη ζεστασιά και την ανθρωπιά του. Αυτό το βιβλίο μάλλον άλλαξε τον τρόπο που αντιλαμβάνομαι το βάθος στη γραφή.
Τι διαβάζω αυτή τη στιγμή
Μετά το Remains of the Day αποφάσισα να εξερευνήσω περισσότερο το έργο του Kazuo Ishiguro. Είχα ήδη διαβάσει το Never Let Me Go, αλλά για κάποιο λόγο δεν με άγγιξε το ίδιο. Τώρα διαβάζω το A Pale View of Hills, το πρώτο του μυθιστόρημα. Μοιάζει κάπως ακατέργαστο και δεν ξέρω ακόμα πού το πάει, αλλά του έχω εμπιστοσύνη. Μόλις τελείωσα και το French Braid της Anne Tyler, που είχε αργό ρυθμό αλλά ήταν υπέροχο και πολύ ζωντανό στην απεικόνιση της καθημερινής οικογενειακής ζωής.
Επόμενα αναγνωστικά σχέδια
Ο φίλος που μου πρότεινε τα Dutch House και Remains μου συνέστησε να διαβάσω το A Visit From The Goon Squad. Το είχα διαβάσει πριν δέκα χρόνια και δεν με είχε αγγίξει, αλλά είμαι ανοιχτός να το ξαναδοκιμάσω για να δω αν έχω αλλάξει. Μάλλον θα συνεχίσω και με άλλα έργα του Ishiguro, ενώ θα ήθελα να διαβάσω περισσότερα βιβλία της Ann Patchett. Πριν το Dutch House είχα διαβάσει το Bel Canto, που το βρήκα υπέροχο, αν και πολύ διαφορετικό από το Dutch House, οπότε με ενδιαφέρει να δω πόσο ευρύ είναι το φάσμα της.
Αξέχαστες σκηνές και φράσεις
Επειδή το Dutch House είναι ακόμα φρέσκο στη μνήμη μου, σκέφτομαι συχνά ένα σημείο του βιβλίου που σχετίζεται με το τι σημαίνει να συγχωρείς μια πράξη που μοιάζει ασυγχώρητη (χωρίς να αποκαλύψω λεπτομέρειες). Με έχει βοηθήσει πολύ να σκεφτώ τις πραγματικές σχέσεις. Επίσης, υπάρχει μια σκηνή από το Infinite Jest όπου ένας τενίστας παλεύει με τη ζήλια και την επιθυμία να μοιάσει σε κάποιον άλλον. Όταν ο μέντοράς του του λέει πως ακόμα κι αν πετύχει αυτό που ζηλεύει, δεν θα ικανοποιηθεί, ο τενίστας ρωτάει γιατί, και ο μέντορας απαντά: «Ποια φωτιά σβήνει όταν τη ταΐζεις;» Αυτή η φράση με έχει σημαδέψει.
Βιβλία που προτείνω σε φίλους
Το βιβλίο που έχω δώσει ή δανείσει σε φίλους περισσότερες φορές από κάθε άλλο είναι το Fun Home της Alison Bechdel. Το Fun Home με βρήκε σε μια καθοριστική στιγμή και με έκανε να δω αλλιώς την αφήγηση, πιο προσγειωμένα και προσωπικά. Δεν έχω διαβάσει άλλο βιβλίο που να καταφέρνει το είδος της αυτοβιογραφίας τόσο ειλικρινά και (σχεδόν πάντα) χωρίς επιτήδευση – για μένα είναι το πρότυπο στην προσωπική αφήγηση. Επίσης, είναι εύκολο να το προτείνεις γιατί είναι graphic novel και διαβάζεται πιο γρήγορα από ένα παραδοσιακό βιβλίο.
Βιβλία που θα ήθελα να γίνουν παιχνίδι
Τα βιβλία που σκέφτομαι θα ήταν πολύ δύσκολο να μεταφερθούν σε παιχνίδι. Θα ήθελα να δω μια διασκευή του Annihilation, αλλά όχι με τον παραδοσιακό τρόπο – θα ήθελα ένα παιχνίδι τόσο αινιγματικό και ασαφές όσο το ίδιο το βιβλίο. Πώς γίνεται αυτό όταν κάθε μηχανισμός σε ένα παιχνίδι πρέπει να είναι τόσο συγκεκριμένος; Ακόμα και η ταινία Annihilation (που διαφέρει πολύ από το βιβλίο) αναγκαστικά συμπυκνώνει την ιστορία σε κάτι πιο κατανοητό. Έχω δει μερικά παιχνίδια που πλησιάζουν αυτό που έκανε το Annihilation (όπως τα Mouthwashing και Expedition 33), αλλά κανένα δεν αποτυπώνει πλήρως τον σιωπηλό τρόμο του βιβλίου.
Επίσης, το The Remains Of The Day με έκανε να θέλω να δω ένα παιχνίδι όπου όλο το συναίσθημα μεταδίδεται μέσα από υπαινιγμούς και όχι άμεσα. Ειλικρινά, δεν ξέρω πώς θα μπορούσαν να υλοποιηθούν αυτές οι ιδέες, αφού βασίζονται τόσο πολύ στο υπονοούμενο, ενώ τα βιντεοπαιχνίδια συνήθως είναι πιο ξεκάθαρα. Ίσως τελικά να λειτουργούν καλύτερα στο μυαλό μου.
Οι προτάσεις σας για επόμενους καλεσμένους
Όπως και την προηγούμενη εβδομάδα, αφήστε τις προτάσεις σας για επόμενους καλεσμένους στα σχόλια, βοηθώντας έτσι αυτή τη στήλη να συνεχίσει δυναμικά και ζωντανά στο μέλλον, σαν ένα παράξενο παντζάρι που σε κάνει πιο ενδιαφέροντα στα πάρτι όταν το δοκιμάζεις. Μέχρι το επόμενο βιβλίο!
Διαβάστε αυτό στη συνέχεια
–
«Πολλαπλά» μελλοντικά projects για το Hardspace έρχονται, καθώς οι δημιουργοί του Hardspace: Shipbreaker, Blackbird Interactive, αναλαμβάνουν πλήρη ιδιοκτησία –
Το Itch.io αρνείται μαζική αφαίρεση επί πληρωμή περιεχομένου για ενήλικες, συμπεριλαμβανομένων «γενικών» περιορισμών που «στοχεύουν δημιουργούς της LBGTQIA» –
Μα τον Azura, ένας modder του Oblivion Remastered σκόρπισε συλλεκτικά bobbleheads της δεξιότητας Adoring Fan σε όλο το Cyrodiil
[ Πηγή: RockPaperShotgun ]