Συναντήσεις με Βιβλία: Η Συζήτηση της Εβδομάδας

Γεια σου αναγνώστη, καλώς ήρθες πίσω στο Booked For The Week – τη συνηθισμένη μας Κυριακάτικη συζήτηση με ενδιαφέροντες ανθρώπους της βιομηχανίας για τα βιβλία που αγαπούν! Αυτή τη φορά έχουμε σχεδιαστές επιτραπέζιων παιχνιδιών, γιατί πιστεύω ότι είναι φοβερό. Κάθε εβδομάδα απομακρυνόμαστε από τα βιντεοπαιχνίδια και ανακαλύπτουμε ξανά μέρη του σώματος που είχαμε ξεχάσει. Δέκα δάχτυλα ποδιών, λες; Υπέροχα.

Αυτή την εβδομάδα, έχουμε την Avery Alder από The Quiet Year, Monsterhearts, Dream Askew, Dream Apart και άλλα πολλά! Ευχαριστούμε Avery! Μπορούμε να ρίξουμε μια ματιά στη βιβλιοθήκη σου;

Τι διαβάζεις αυτή τη στιγμή;

Το κύριο βιβλίο τώρα είναι το Engines Of Desire, ένα βαρύ έργο θεωρίας Nordic LARP από τον Juhana Pettersson. Είναι πολύ περίεργο και συναρπαστικό να εξερευνάς τη θεωρία και τις εσωτερικές πτυχές ενός τομέα σχεδίασης παιχνιδιών που φαίνεται οικείος αλλά μερικές φορές λειτουργεί με λογική που είναι εντελώς ξένη για μένα. Πολλά από τα γραπτά του Juhana είναι δραματικά, εικονοκλαστικά και συναισθηματικά πολυδιάστατα. Υπάρχουν κάποιες ιδέες που με κάνουν να σφίγγω τη μύτη μου σε διαφωνία, αλλά περισσότερες που με κάνουν να συμφωνώ ενθουσιασμένα.

Τι διάβασες τελευταία;

Αρχίζω πολλά βιβλία και συνήθως τα παρατάω όταν με αποσπά κάτι λαμπερό. Είναι σπάνιο να τελειώνω ένα βιβλίο. Το πιο πρόσφατο ήταν το Psalm For The Wild-Built, από την Becky Chambers. Λατρεύω τις ζεστές ιστορίες για τη ζωή μετά την βιομηχανική κατάρρευση—οτιδήποτε που παίρνει κάποιες από τις ιδέες του μετα-αποκαλυπτικού είδους αλλά τις προχωρά σε ουτοπική κατεύθυνση—και αυτή η απίθανη ιστορία ενός ταξιδιώτη μοναχού του τσαγιού και ενός άγριου ρομπότ ήταν απίστευτα γοητευτική. Είναι επίσης νουβέλα, που πιθανώς συνέβαλε στο να την τελειώσω! Δεν έχω διαβάσει ακόμα τη συνέχεια, A Prayer For The Crown-Shy, αλλά σκοπεύω να το κάνω σύντομα.

Τι σκοπεύεις να διαβάσεις επόμενα;

Θέλω κυρίως να τελειώσω τα βιβλία που ήδη είναι στο κομοδίνο μου, με μια σελίδα να προεξέχει περίπου το ένα τρίτο. Αυτό περιλαμβάνει το The City In The Middle Of The Night από την Charlie Jane Anders, A Memory Called Empire από την Arkady Martine και Bad Cree από την Jessica Johns.

Ποια φράση ή σκηνή από ένα βιβλίο σου έχει μείνει περισσότερο;

Τελευταία, είναι μια σκηνή από το Black Wave της Michelle Tea, που είναι μια queer αυτοβιογραφία που εξελίσσεται σε μια αποκαλυπτική ιστορία για την τελευταία αναπνοή της ανθρωπότητας. Είναι η σκηνή όπου η Michelle βρίσκεται στο DMV, μαθαίνοντας ότι δεν εκδίδουν πια νέες άδειες οδήγησης. Είναι μια πολύ καθημερινή και κουραστική στιγμή που την οδηγεί να συνειδητοποιήσει ότι ο κόσμος τελειώνει, και έχει τελειώσει εδώ και πολύ καιρό, αλλά ήταν πολύ απασχολημένη με μπερδεμένες χωρισμούς, δράματα συγκάτοικων, πάρτι και εθισμούς για να το καταλάβει. Είναι η στιγμή που η αυτοβιογραφία αρχίζει να ξετυλίγεται.

Ποιο βιβλίο προσπαθείς να πείσεις τους φίλους σου να διαβάσουν;

Έχω δύο απαντήσεις. Η πρώτη είναι το Station Eleven, από την Emily St. John Mandel. Το διάβασα για πρώτη φορά πριν από περίπου μια δεκαετία και νομίζω ότι με μετέτρεψε. Είναι μια μετα-αποκαλυπτική ιστορία, αλλά για την ελπίδα, την κοινότητα και την ανανέωση. Η γραφή της Emily St. John Mandel είναι πολύ ακριβής και λυρική, και είναι μάστερ στο να αφηγείται ιστορίες που φαίνονται αρχικά αθώες και ξεχωριστές, αλλά στη συνέχεια συνδυάζονται σε κάτι αλληλένδετο και μεγαλειώδες. Το άλλο είναι το This is How You Lose The Time War, από τους Amal El-Mohtar και Max Gladstone. Είναι μια επιστολική ιστορία για την πάλη μεταξύ δύο εχθρικών πρακτόρων του πολέμου του χρόνου, αλλά πιο σημαντικά, είναι για την αίσθηση του να βρίσκεις κάποιον που φέρνει νόημα στη ζωή σου και σε ωθεί σε νέα ύψη. Είναι σύντομο, ποιητικά πυκνό, queer, διψασμένο και όμορφο.

Ποιο βιβλίο θα ήθελες να δεις να προσαρμόζεται σε παιχνίδι;

Αυτό είναι δύσκολο! Πιστεύω ότι τα περισσότερα από τα βιβλία που αγαπώ έχουν ήδη προσαρμοστεί σε ρόλους παιχνιδιών ή έχουν παιχνίδια που θα μπορούσαν εύκολα να συνδεθούν με τα στοιχεία του κόσμου τους και τις αφηγηματικές τους πτυχές. Άρχισα να γράφω μια απάντηση για το No Bad Parts, μια εισαγωγή στη θεραπεία Internal Family Systems (IFS) από τον Richard C. Schwartz. Το IFS εισάγει την ιδέα ότι το μυαλό μας φιλοξενεί μια ολόκληρη οικογένεια διαφορετικών ταυτοτήτων (ή μερών), και ότι όταν νιώθουμε ντροπή ή απογοήτευση από αυτά τα μέρη, συχνά κλείνουμε την πόρτα στην ενσυναίσθηση και τη θεραπεία. Αλλά θυμήθηκα ότι το Bluebeard’s Bride ήδη υπάρχει και εξερευνά όλα όσα θα ήθελα από ένα παιχνίδι βασισμένο στις αρχές του IFS, και το κάνει με έναν όμορφο, στοιχειωμένο τρόπο γοτθικού θηλυκού τρόμου. Έτσι, έπρεπε να επιστρέψω στη βιβλιοθήκη μου για να βρω μια διαφορετική απάντηση. Λοιπόν, Wild Fermentation, από τον Sandor Katz.

Η Avery φυσικά απέτυχε στον πολύ μυστικό στόχο αυτής της στήλης να αναφέρει κάθε βιβλίο που έχει γραφτεί, αλλά πέτυχε να με κάνει να αγοράσω το This is How You Lose The Time War. Θα το διαβάσω μετά το Invisible Cities. Μετά το She’s Always Hungry. Μετά το Shadowdark core book. Μετά αυτό το bestiary που βρήκα με μια γιγάντια χήνα με έξι κεφάλια που σου δίνει τη δυνατότητα να ρίχνεις φλόγες “από μια οπή της επιλογής σου” αφού την νικήσεις και την καταναλώσεις. Βλέπεις τι έχουν κάνει τα βιντεοπαιχνίδια σε μένα; Βιβλίο για τώρα!

[ Πηγή: RockPaperShotgun ]