Εισαγωγή για την κατανόηση του αναγνώστη

Το παρακάτω κείμενο γράφτηκε για να δώσει μια εικόνα σχετικά με την κατάσταση των role play servers και του Red Dead Online το 2025. Ο Joel Franey, μέλος της ομάδας, ανέλαβε να επιστρέψει στον κόσμο του παιχνιδιού και να μεταφέρει τις εντυπώσεις του. Αυτό που ακολουθεί παραδόθηκε στο γραφείο του συντάκτη:

Οι Απίθανες Περιπέτειες του Puce Pamplemousse – Κεφάλαιο 1: Το Τριαντάφυλλο Ξεφυτρώνει!

Οι περιπέτειές μου στα άγρια εδάφη της Αμερικής ξεκίνησαν στην αμαρτωλή πόλη του Saint Denis, όπου ήμουν έτοιμος να αφήσω το στίγμα μου σε αυτόν τον ατίθασο κόσμο. Δεν ήμουν απλώς ο Lord Percy Knickerbocker (σημείωση συντάκτη: φανταστικός χαρακτήρας), γοητευτικός εργένης και κληρονόμος της εξοχικής έπαυλης Knickerbocker, δίπλα στο γραφικό αγγλικό χωριό Bumbling-On-Pleasantly.

Είχα όμως και μια μυστική ταυτότητα: Ήμουν ο παστέλ υπερασπιστής, έτοιμος να φέρω τη δικαιοσύνη στην Αμερική που απαρνείται το τσάι! Είτε αποκαλείτε αυτή τη γη Άγρια Δύση, Νέα Συνοριακή Χώρα ή Red Dead Online (δεν έχω καταλάβει ακόμα τι ακριβώς εννοούν με αυτό), ήμουν ο σταυροφόρος με το κοραλλί-ροζ ένδυμα, ο εκθαμβωτικός ήρωας γνωστός ως The Puce Pamplemousse!

Αυτά όμως θα έρχονταν αργότερα. Προς το παρόν, παρέμενα στον ρόλο του Lord Percy, αναμειγνυόμενος με τον απλό κόσμο με το συνηθισμένο μου ημίψηλο και φράκο, μέχρι να χρειαστεί να εμφανιστεί η άλλη μου πλευρά. Καθώς όμως προχωρούσα με τον πιστό μου Hampton μέσα στην πόλη, διαπίστωσα ότι το παράδειγμά μου ήταν απαραίτητο. Μέθη και ακολασία σε ύποπτα στέκια! Αλήτες στους δρόμους χωρίς σκοπό! Χρήση της γαλλικής γλώσσας δημόσια! Μια γυναίκα μάλιστα μου πρότεινε να μου δείξει τον αστράγαλό της με το ανάλογο αντίτιμο! Ήταν φανερό ότι ο ήρωας με το φράουλα χρώμα ήταν αναγκαίος σε αυτή τη δύσμοιρη γη. Αλλά από πού να ξεκινήσω;

Ένα αγόρι στεκόταν σε μια γωνία πουλώντας εφημερίδες. Δέχτηκα την προσφορά του και άρχισα να διαβάζω τους τίτλους, ψάχνοντας για κάποιο κακό που άξιζε να αντιμετωπίσω.

«Λένε ότι φοβούνται πως θα ξεσπάσει πόλεμος στην Ευρώπη», σχολίασε το αγόρι.

«Μην είσαι ανόητος», του απάντησα. «Μόλις προχθές διάβασα ότι ο ίδιος ο Αρχιδούκας Franz Ferdinand είπε πως τέτοιος πόλεμος θα γίνει μόνο πάνω από το πτώμα του».

Ξαφνικά, παρατήρησα μια πιο σημαντική είδηση παρακάτω. «Επίθεση ληστών στο Blackwater;» Η φλόγα της δικαιοσύνης άναψε μέσα μου και αμέσως κατάλαβα πού έπρεπε να πάω.

Πλήρωσα το αγόρι για την εφημερίδα. «Ευχαριστώ πολύ. Μήπως έχεις και καραμέλες;» ρώτησε με ελπίδα.

«Οι καραμέλες δεν κάνουν καλό στην υγεία σου», του είπα αυστηρά. «Πάρε αυτά τα τσιγάρα και αυτή τη τσίχλα με κοκαΐνη». Του τα έδωσα και ανέβηκα ξανά στον Hampton. «Και φρόντισε να τα τελειώσεις!»

Έτσι έφυγα, αφήνοντας πίσω μου την πολύχρωμη πόλη και μπαίνοντας στην άγρια φύση. Τα πιστόλια μου, Bangers και Mash, ήταν έτοιμα στη ζώνη μου για ό,τι κι αν συναντούσαμε – ή τουλάχιστον έτσι νόμιζα.

Κεφάλαιο 2: Magenta; Δεν την ξέρω καν!

Σύντομα βρέθηκα να περιτριγυρίζω το σκονισμένο Blackwater, μια πόλη από ακατέργαστο ξύλο και ανθρώπους κάθε είδους. Κρύφτηκα στους θάμνους, πίνοντας μπράντι, ενώ ο Hampton έβοσκε, περιμένοντας τους ληστές να εμφανιστούν.

Δεν άργησαν – μια ντουζίνα κακοποιοί ξεπετάχτηκαν από τους θάμνους μετά τη δύση του ήλιου, όλοι καβάλα σε άλογα, πυροβολώντας στον αέρα. Αναγνώρισα τον αρχηγό από μια αφίσα επικηρυγμένου στην πόλη: έναν μεγαλόσωμο, ατημέλητο τύπο που οι σερίφηδες αποκαλούσαν “the Butcher”, ίσως λόγω της κοκκινωπής του όψης.

Με τους πρώτους πυροβολισμούς στο Blackwater, ήξερα ότι ήρθε η ώρα να εμφανιστώ! Φόρεσα το χαρακτηριστικό καπέλο και τη μάσκα του Pamplemousse και μπήκα στην πόλη με αποφασιστικότητα, μιμούμενος τη σιδερένια αυστηρότητα της παιδικής μου γκουβερνάντας, Mrs Splintercane.

«Ακούστε εδώ!» φώναξα στον Butcher και την παρέα του, που εκείνη τη στιγμή ενοχλούσαν έναν άτυχο υπάλληλο. «Είμαι σίγουρος ότι μπορούμε να το λύσουμε σαν κύριοι, αλλά αν επιμείνετε σε αυτή τη συμπεριφορά, να ξέρετε ότι έχω διδαχθεί από τον Marquis of Queensbury και ξέρω ένα-δυο πράγματα για την τιμημένη πάλη…»

Η απάντηση ήταν καταιγισμός πυρών και αναγκάστηκα να καλυφθώ πίσω από έναν χαμηλό τοίχο. Ο ροζ πρωτοπόρος δεν επιδιώκει τη βία, αλλά δεν την αποφεύγει! Τα Bangers και Mash μπήκαν αμέσως σε δράση, στέλνοντας δύο από τους κακοποιούς στην Κρίση, ενώ οι υπόλοιποι έτρεξαν να καλυφθούν. Το μαύρο καπέλο του Butcher πετάχτηκε μακριά, ενώ ο ίδιος, γεμάτος τρόμο και οργή, άρπαξε μια κοντή, ματωμένη καραμπίνα.

«Αυτή είναι δουλειά για τον Puce Pamplemousse!» φώναξα, σηκώθηκα και ξαναπυροβόλησα τους κακούς. Κάποιοι έπεσαν, αλλά ξαφνικά ένας άλλος ληστής με ξανθό άλογο με χτύπησε από το πλάι, με έριξε κάτω, αλλά κατάφερα να τον πυροβολήσω πριν με προλάβει.

Μέσα σε αυτή τη σύγχυση, ο Butcher και η συμμορία του κατάφεραν να πλησιάσουν. Τα όπλα μου είχαν αδειάσει και δεν προλάβαινα να τα γεμίσω. Ο Butcher όρμησε με την καραμπίνα του, έτοιμος να με τελειώσει, και ήξερα ότι το τέλος της αποστολής μου πλησίαζε!

Πήρα θάρρος, αλλά ο θάνατος δεν ήρθε. Ένας πυροβολισμός ακούστηκε, αλλά όχι από το όπλο του Butcher. Από μια στέγη, μια σκοτεινή φιγούρα με μακρύ τουφέκι πυροβόλησε και ο Butcher έπεσε με μια τρύπα στην πλάτη. Οι υπόλοιποι πανικοβλήθηκαν και βρήκα την ευκαιρία μου: Banger και Mash έκαναν τη δουλειά τους και οι Butchers του Blackwater δεν υπήρχαν πια.

Σηκώθηκα, τινάζοντας τη σκόνη από πάνω μου. Θα έπρεπε να χαίρομαι που η ανομία νικήθηκε από τις δυνάμεις του φούξια, αλλά ήξερα ποιος με είχε σώσει και δεν ένιωθα καλά. Αναγνώρισα το κόκκινο πανωφόρι, το μαύρο μουστάκι και τα διαπεραστικά μάτια. Βλέπετε, αγαπητέ αναγνώστη, ο λόγος που έγινα ο εκδικητής με το ορχιδέ χρώμα δεν ήταν μόνο για να σταματήσω το κακό, αλλά επειδή γνώριζα πολύ καλά τα σκοτεινά σχέδια των άλλων «ηρώων».

«Πάντα στηρίζεσαι στη βοήθεια των άλλων, Lord Percy», είπε ο σκοπευτής βγαίνοντας από ένα σοκάκι.

«Και εσύ πάντα πυροβολείς πισώπλατα, Lord Branston Pickle», του απάντησα, κοιτώντας τον με δυσπιστία. Κάναμε κύκλους ο ένας γύρω από τον άλλον, σαν αλεπούδες σε μονομαχία.

«Έχω νέο όνομα πλέον», είπε ο Branston. «Νομίζεις ότι ο Puce Pamplemousse θα σώσει την Αμερική; Όχι, φίλε μου. Οι ΗΠΑ χρειάζονται σκληρό χέρι. Μόνο ο… The Red Leicester μπορεί να τις σώσει!»

Σημείωση συγγραφέα

…Ή τουλάχιστον έτσι νομίζω ότι έγιναν τα πράγματα. Το role-playing στο Red Dead Online σίγουρα επηρεάζει το μυαλό μου με τρόπους που δύσκολα θα έλεγε κανείς ότι είναι υγιείς, αλλά δεν μπορώ να αρνηθώ ότι είναι διασκεδαστικό. Το RDO είχε πάντα πιο sim χαρακτήρα σε σχέση με το GTA Online, και κάτι σε αυτόν τον κόσμο λειτουργεί καλύτερα όταν μπαίνεις με διάθεση να ζήσεις τη φαντασία – αν και δεν είναι πάντα εύκολο.

Παρόλα αυτά, μετά από χρόνια που φαινόταν εγκαταλελειμμένο από τους δημιουργούς του, το γεγονός ότι ίσως υπάρχει ξανά ζωή στο παιχνίδι με τα νέα updates είναι ένας καλός λόγος για τον Lord Percy να ξανακαβαλήσει το άλογό του. Άλλωστε, λένε ότι ο Red Leicester έχει εμφανιστεί στα λιβάδια της Heartland, πέρα από το Valentine, και ποιος άλλος θα τον σταματήσει…;

Θέλεις κι άλλες παρόμοιες περιπέτειες; Δες όλα τα καλύτερα games σαν το Red Dead Redemption!

[ Πηγή: Gamesradar ]