Σκοτεινές Ατμόσφαιρες Στα Βιντεοπαιχνίδια
Το Summary Inside προκαλεί τρόμο μέσω της ατμόσφαιρας, όχι της βίας, αφήνοντας τους παίκτες να σκεφτούν ανησυχητικές συνέπειες ήσυχα.
Το Firewatch δημιουργεί ανησυχία με τη μοναξιά, την αυξανόμενη παρανοϊκή αίσθηση και την παράξενη άγρια φύση του Wyoming· δεν χρειάζονται τέρατα.
Το Subnautica τρομάζει τους παίκτες με την υπαρξιακή μοναξιά και τα άγνωστα βάθη του εξωγήινου ωκεανού.
Ορισμένα παιχνίδια δεν χρειάζεται να ρίχνουν αίμα, τέρατα ή ξαφνικές τρομάρες για να τρομάξουν τους παίκτες. Ορισμένα αρκούνται στο να αφήνουν τους παίκτες να βυθίζονται ήσυχα στον τρόμο καθώς εξερευνούν τους φαινομενικά ήρεμους κόσμους τους.
7 Κρυφά Διαμάντια Indie Στο Steam
Με τόσα νέα indie παιχνίδια να κυκλοφορούν κάθε εβδομάδα στο Steam, εδώ είναι μερικά από τα κρυφά διαμάντια που μπορεί να έχουν περάσει απαρατήρητα.
Αυτοί είναι οι indie τίτλοι που φορούν αθώες μάσκες αλλά κρύβουν μια ατμόσφαιρα τόσο πυκνή με ανησυχία που στοιχειώνουν τους παίκτες πολύ μετά τους τίτλους τέλους. Δεν προσφέρουν ζωντανούς ή κακούς αιρέτες—μόνο υπαρξιακό τρόμο, μοναξιά και την αργή συνειδητοποίηση ότι κάτι είναι πολύ, πολύ λάθος.
6 Inside
Τέρατα Στην Ανοιχτή Θέα
Το Inside δεν φωνάζει τρόμο. Δεν χρειάζεται. Αντίθετα, ψιθυρίζει κάτι λάθος στο πίσω μέρος του μυαλού του παίκτη και τον αφήνει να το επεξεργαστεί. Όλα σε αυτό το ζοφερό, side-scrolling puzzle platformer από την Playdead είναι σχεδιασμένα να προκαλούν ανατριχίλα, όχι μέσω αίματος ή βίας—αν και υπάρχει αρκετό όταν χρειάζεται—αλλά μέσω ατμόσφαιρας και υπονοούμενων. Δεν υπάρχει μουσική, διάλογος και σχεδόν καθόλου χρώμα – μόνο το ήσυχο βήμα σε έναν κόσμο που φαίνεται εντελώς χωρίς ελπίδα.
Το παιχνίδι ακολουθεί ένα ανώνυμο αγόρι που φαίνεται να τρέχει από κάτι πολύ μεγαλύτερο από τον εαυτό του. Και αυτό είναι το πιο τρομακτικό—οι παίκτες ποτέ δεν ξέρουν πραγματικά τι είναι. Ανθρώπινες φιγούρες με μάσκες και φορτηγά τον κυνηγούν μέσα από δάση, αγροτικές περιοχές και βιομηχανικά ερείπια. Σώματα επιπλέουν στο παρασκήνιο, παράξενα πειράματα διακρίνονται μέσα από ραγισμένα παράθυρα, και στο κέντρο όλων αυτών υπάρχει μια ανατριχιαστική αίσθηση αναπόφευκτης κατάληξης, σαν να μην υπάρχει διαφυγή, ανεξάρτητα από το πόσο μακριά τρέχει το αγόρι.
Αυτό που πραγματικά εντείνει την αγωνία είναι ο τρόπος που το Inside χειρίζεται τους γρίφους του. Οι μηχανισμοί είναι απλοί—σπρώχνοντας κιβώτια, κολυμπώντας μέσα από πλημμυρισμένες σήραγγες, αποφεύγοντας φακούς—αλλά πάντα περιέχουν απειλή. Η πνιγμονή είναι ανησυχητικά συχνή. Οι σκύλοι δεν απλώς κυνηγούν· διαμελίζουν το αγόρι αν τον πιάσουν. Και υπάρχουν και αυτοί οι άγνωστοι ενήλικες που παρακολουθούν συνεχώς. Ακόμα και όταν δεν συμβαίνει τίποτα, φαίνεται ότι κάτι συμβαίνει.
5 Firewatch
Η Σιωπή Μεταξύ Δύο Ανθρώπων Μπορεί Να Είναι Εκκωφαντική
Το Firewatch δεν έχει τέρατα. Δεν έχει αίμα, δεν έχει πτώματα—μόνο έναν άντρα σε έναν πύργο, μια γυναίκα στο ραδιόφωνο και μια συντριπτική αίσθηση απομόνωσης. Και κάπως έτσι, αυτό αρκεί για να το κάνει ένα από τα πιο ήσυχα ανησυχητικά παιχνίδια. Τοποθετημένο στην άγρια φύση του Wyoming στα τέλη της δεκαετίας του ’80, το Firewatch ρίχνει τους παίκτες στο ρόλο του Henry, ενός άντρα που αποφεύγει τον αργό θάνατο ενός διαλυμένου γάμου αναλαμβάνοντας μια καλοκαιρινή δουλειά ως παρατηρητής πυρκαγιών. Ο κόσμος του παιχνιδιού είναι εκπληκτικά αποδοσμένος σε ζωγραφιστούς τόνους, αλλά η ομορφιά του είναι παραπλανητική. Καθώς η ιστορία εξελίσσεται, μικρές ασυνέπειες εισέρχονται, όπως χαμένα μονοπάτια, παράξενους ήχους και σκιές που δεν ανήκουν. Κάποιες φορές, φαίνεται ότι κάτι—ή κάποιος—παρακολουθεί.
Αυτό που κάνει το Firewatch τόσο καλά είναι ότι ενισχύει την παρανοϊκή αίσθηση χωρίς να μετατρέπεται σε πλήρη τρόμο. Δεν υπάρχει αντίπαλος που να περιμένει στο δάσος, αλλά ο φόβος προέρχεται από το να μην ξέρεις αν μπορεί να υπάρχει. Και καθώς η μόνη ανθρώπινη επαφή του Henry είναι η αποκομμένη φωνή της Delilah στο ραδιόφωνο, οι παίκτες αμφισβητούν τα πάντα, συμπεριλαμβανομένου του αν μπορούν να εμπιστευτούν τη δική τους κρίση. Το δάσος φαίνεται πολύ ήσυχο και πολύ σιωπηλό, κάνοντάς τους κάθε σπάσιμο κλαδιού να ηχεί σαν πυροβολισμός.
4 Hollow Knight
Κάτω Από Χώμα Και Πέτρα, Κάτι Αρχαίο Αναπνέει
Οι ερείπια του Hallownest δεν στοιχειώνονται από φαντάσματα· είναι φαντάσματα. Κάθε διάδρομος, κάθε κατεστραμμένο βασίλειο και κάθε ηχώ σπηλιάς στο Hollow Knight είναι γεμάτο με τα υπολείμματα κάποιου που πέθανε πολύ καιρό πριν αλλά αρνείται να σταματήσει να τρέμει. Αυτό που ξεκινά ως ένα ήσυχο Metroidvania για ένα έντομο με σπαθί γρήγορα μετατρέπεται σε κάτι πιο σκοτεινό και τραγικό. Όσο πιο βαθιά πηγαίνουν οι παίκτες, τόσο πιο ανησυχητικά γίνονται τα πράγματα. Οι χαρούμενοι NPCs εξαφανίζονται. Οι εχθροί αρχίζουν να ουρλιάζουν από πόνο αντί για επιθετικότητα, αρχαίοι παράσιτοι σπαρταρούν κάτω από το έδαφος, και πτώματα στοιχειώνουν τους τοίχους της Άβυσσου.
15 Καλύτερα Indie Παιχνίδια Του 2024
Τα indie παιχνίδια τείνουν να είναι πιο καινοτόμα από τα AAA τίτλους, διασφαλίζοντας ότι τα καλύτερα κάθε χρονιάς χορεύουν στον δικό τους ρυθμό.
Δεν υπάρχει ξαφνική τρομάρα για να σηματοδοτήσει τον τρόμο στο Hollow Knight. Αντίθετα, αναδύεται μέσω της ατμόσφαιρας και της οικοδόμησης του κόσμου. Ο παίκτης δεν εξερευνά απλώς ένα ξεχασμένο βασίλειο· ξετυλίγει μια πανώλη που κατέστρεψε τα πάντα και όλους. Το γεγονός ότι το πρόσωπο του Ιππότη είναι μια άχρωμη μάσκα το καθιστά ακόμα πιο τρομακτικό. Δεν υπάρχει κάθαρση εδώ· υπάρχει μόνο πτώση.
3 Subnautica
Ο Ωκεανός Δεν Σε Θέλει Εδώ
Τίποτα δεν λέει “κακή ιδέα” όπως η κατάδυση 800 μέτρων κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας σε έναν μεταλλικό σωλήνα που συγκρατείται από ταινία και ελπίδα. Το Subnautica κατανοεί ότι ο ωκεανός είναι ήδη τρομακτικός στην πραγματική ζωή και δεν χρειάζεται να υπερβάλλει πολύ για να προκαλέσει πανικό στους παίκτες. Μετά από μια καταστροφή σε έναν εξωγήινο πλανήτη που είναι 99% νερό, οι παίκτες καλούνται να επιβιώσουν αναζητώντας, κατασκευάζοντας και καταδύοντας σε όλο και πιο βαθιά και σκοτεινά νερά. Οι ρηχές κοραλλιογενείς ύφαλοι είναι όμορφοι και σχεδόν ήρεμοι. Ωστόσο, αν τολμήσουν να μπλέκονται στη Ζώνη Blood Kelp ή στο Grand Reef, το φως εξαφανίζεται, η πίεση αυξάνεται και τα πράγματα αρχίζουν να ουρλιάζουν στο σκοτάδι.
Υπάρχει μια στιγμή που κάθε παίκτης του Subnautica θυμάται: ακούγοντας κάτι τεράστιο να γρυλίζει από μακριά, γυρίζοντας αργά και μη βλέποντας τίποτα—αλλά γνωρίζοντας ότι τους είδε. Οι Λεβιάθαν δεν χρειάζεται να πετάγονται από το νερό για να είναι τρομακτικοί. Στην πραγματικότητα, είναι χειρότερα όταν δεν το κάνουν. Ο φόβος στο Subnautica είναι υπαρξιακός. Οι παίκτες είναι απολύτως μόνοι, περιτριγυρισμένοι από μορφές ζωής που barely παρατηρούν την παρουσία τους, και όσο πιο μακριά πηγαίνουν, τόσο πιο εξωγήινος γίνεται ο κόσμος. Αν και δεν υπάρχει προγραμματισμένος τρόμος ή αντίπαλος, υπάρχει σιωπή, πίεση και η αργή συνειδητοποίηση ότι οι άνθρωποι δεν προορίζονταν ποτέ να είναι εδώ.
2 Rain World
Η Φύση Δεν Είναι Σκληρή; Απλώς Δεν Νοιάζεται
Αν υπάρχει ένα παιχνίδι που μετατρέπει τον κύκλο της ζωής σε επιβίωση τρόμου, είναι το Rain World. Οι παίκτες ελέγχουν ένα μικρό, μαλακό πλάσμα που ονομάζεται Slugcat προσπαθώντας να βρει την οικογένειά του σε έναν κόσμο που φαίνεται να έχει προ πολλού σταματήσει να νοιάζεται για οτιδήποτε. Στην επιφάνεια, είναι ένα pixel art platformer, αλλά κάτω από αυτή την παραπλανητικά χαριτωμένη επιφάνεια κρύβεται ένα σκληρό, βαθιά αδυσώπητο οικοσύστημα. Οι θηρευτές είναι γρήγοροι, έξυπνοι και τρομακτικοί. Το Slugcat δεν είναι. Μια λάθος στροφή ή ένα δευτερόλεπτο πολύ αργά στον ανοιχτό χώρο, και όλα τελειώνουν. Και μετά υπάρχει η βροχή—μια πλημμύρα που καταστρέφει τον κόσμο που δεν έρχεται ήσυχα. Ροκανίζει σαν η οργή ενός ξεχασμένου θεού, μετατρέποντας κάθε αγώνα για καταφύγιο σε πανικό.
16 Καλύτερα Indie RPGs Των Τελευταίων 5 Χρόνων
Τα indie παιχνίδια γίνονται ολοένα και πιο ενσωματωμένα στην κύρια κουλτούρα των βιντεοπαιχνιδιών, όπως αποδεικνύεται από αυτά τα φανταστικά RPGs.
Το Rain World δεν προσπαθεί να τρομάξει τους παίκτες με τρομακτικά κλισέ. Το κάνει κάνοντάς τους να νιώθουν εντελώς ανίσχυροι. Τα πλάσματα στον κόσμο δεν υπάρχουν για να προκαλέσουν προκλήσεις στον παίκτη· απλώς ζουν. Και αν ο παίκτης βρεθεί στο δρόμο τους, αυτό είναι το πρόβλημά τους. Είναι στοιχειωτικό, όχι επειδή είναι σκληρό, αλλά επειδή είναι αδιάφορο.
1 Outer Wilds
Ο Θάνατος Δεν Είναι Το Τέλος; Είναι Το Παζλ.
Με την πρώτη ματιά, το Outer Wilds φαίνεται σαν ένα γοητευτικό παιχνίδι εξερεύνησης του διαστήματος όπου οι παίκτες πηδούν μεταξύ παράξενων πλανητών σε ένα ξύλινο διαστημόπλοιο που συγκρατείται από ταινία και περιέργεια. Είναι γοητευτικό, φωτεινό και γεμάτο με μουσική από μπάντζο. Αλλά μετά ο ήλιος εκρήγνυται, και μετά εκρήγνυται ξανά. Ο τρόμος του Outer Wilds δεν προέρχεται από αυτό που δείχνει· προέρχεται από αυτό που συνειδητοποιούν οι παίκτες. Το παιχνίδι λειτουργεί σε έναν κύκλο 22 λεπτών, επαναφέροντας το σύμπαν με κάθε σουπερνόβα. Στην αρχή είναι συναρπαστικό. Στη συνέχεια, γίνεται ανησυχητικό. Γιατί συμβαίνει αυτό; Τι προκάλεσε τον κύκλο; Τι είναι αυτές οι κβαντικές ανωμαλίες; Και γιατί ψιθυρίζει η μαύρη τρύπα;
Καθώς το μυστήριο ξετυλίγεται, οι παίκτες εκτίθενται στον εξαφανισμένο πολιτισμό των Nomai και τις τραγικές τους προσπάθειες να λύσουν το ίδιο πρόβλημα στο οποίο είναι τώρα παγιδευμένοι. Ορισμένες στιγμές—όπως η κατάδυση στον απόλυτο σκοτάδι του Giant’s Deep ή η πλοήγηση στα ερείπια γεμάτα φάντασμα του Interloper—φαίνονται να έχουν βγει κατευθείαν από ένα ψυχολογικό παιχνίδι τρόμου. Δεν υπάρχουν τέρατα που να κυνηγούν τον παίκτη στο Outer Wilds, αλλά ο τρόμος της κοσμικής αναπόφευκτης κατάληξης, της γνώσης ότι το τέλος πλησιάζει και δεν υπάρχει τίποτα που να μπορεί να το σταματήσει, παραμένει πολύ μετά τον τελευταίο κύκλο.