Κυριακάτικες σκέψεις
Οι Κυριακές είναι για να αναρωτιέσαι γιατί τα πόδια σου δεν λειτουργούν σωστά. Πριν μερικούς μήνες, φόρεσα πολύ στενά παπούτσια κατά τη διάρκεια μιας μετακόμισης και τώρα, αν περπατήσω για πολλή ώρα, νιώθω πόνο κάτω από το τρίτο και τέταρτο δάχτυλο. Ευτυχώς, το διάβασμα δεν απαιτεί τα πόδια μου. Αυτή την εβδομάδα, μερικά ενδιαφέροντα διαδικτυακά κείμενα τράβηξαν την προσοχή μου.
Αναμνήσεις από το The Gas Station
Η Sarah Kendzior επιστρέφει στο The Gas Station και θυμάται τη συζήτησή της με τον Leatherface για τον Ahab και το ‘απρεπές τρόμο’.
«Leatherface! Δηλαδή, Gunnar», είπα. «Όταν ήμουν στο πανεπιστήμιο, έπρεπε να του πάρω συνέντευξη για το Chainsaw. Τελικά όμως μιλήσαμε για τα πάντα. Για τον Carl Jung, τη λογοτεχνία τρόμου και το συλλογικό ασυνείδητο. Για τη θαλάσσια ζωή και την οικολογία. Μπορούσε να απαγγείλει το Moby Dick. Με έκανε να θέλω να πάω στο Maine.»
«Σου έκανα πρόταση γάμου στο Maine», παρενέβη ο σύζυγός μου. «Ίσως αυτή να είναι η σημαντικότερη ανάμνησή σου από το Maine.»
«Έτσι είναι», απάντησα. «Αλλά τότε ήμουν 20 και δεν ήξερα τίποτα. Ο Leatherface μου έδωσε συμβουλές ζωής.»
Λογοτεχνικές φωνές για το Palestine Action
Η συγγραφέας Sally Rooney είναι μία από τις πολλές λογοτεχνικές προσωπικότητες, όπως η ποιήτρια Alice Oswald, που έχουν εκφραστεί ενάντια στον χαρακτηρισμό του Palestine Action ως «τρομοκρατικής οργάνωσης» από το Ηνωμένο Βασίλειο. Δείτε τη δήλωση της Rooney στους Irish Times.
Τα τελευταία χρόνια, ο κρατικός ραδιοτηλεοπτικός φορέας του Ηνωμένου Βασιλείου έχει μεταδώσει δύο καλές διασκευές των μυθιστορημάτων μου και έτσι μου καταβάλλει τακτικά δικαιώματα. Θέλω να ξεκαθαρίσω ότι σκοπεύω να χρησιμοποιήσω αυτά τα έσοδα, όπως και τη δημόσια παρουσία μου γενικότερα, για να συνεχίσω να στηρίζω το Palestine Action και κάθε άμεση δράση ενάντια στη γενοκτονία με όποιον τρόπο μπορώ. Αν το βρετανικό κράτος θεωρεί αυτό «τρομοκρατία», ίσως θα έπρεπε να ερευνήσει τους αμφιλεγόμενους οργανισμούς που συνεχίζουν να προωθούν το έργο μου και να χρηματοδοτούν τις δραστηριότητές μου, όπως οι WH Smith και το BBC.
Κβαντική φυσική και προσωπική ταυτότητα
Η Tiffanie Kim αξιοποιεί τις γνώσεις της στην κβαντική φυσική για να εξερευνήσει τα συναισθήματά της σχετικά με τη διασπορά των Κορεατών και τους βιολογικούς της γονείς. Ίσως να αμφιταλαντευτείτε για την ελεύθερη ερμηνεία της κβαντικής φυσικής εδώ. Για περαιτέρω ανάγνωση: Karen Barad για «επιστροφή, ανασύνθεση και αντιμετώπιση του απροσμέτρητου».
Λίγα χρόνια μετά το κορεατικό κατασκηνωτικό πρόγραμμα, μια φίλη επέστρεψε στην Κορέα για να γνωρίσει τη βιολογική της μητέρα. Ανακάλυψε ότι είχε μικρότερες αδελφές. Ήταν η μόνη που δεν ήθελαν. Φαντάστηκα την οικογένειά της στην Κορέα, ένα ευτυχισμένο σύνολο που σχημάτιζε μια ολοκληρωμένη οικογενειακή μονάδα, χωρίς εκείνη. Φαντάστηκα την οικογένεια να περιμένει στην πόρτα να υποδεχτεί τη φίλη μου με τους αμήχανα λευκούς γονείς της. Φαντάστηκα τις δύο οικογένειες να προσπαθούν να βρουν κοινά χαρακτηριστικά—αγαπημένα χρώματα, φαγητά—μέσα από την αδέξια μετάφραση ενός αρχάριου διερμηνέα. Όταν η φίλη μου επέστρεψε στις Ηνωμένες Πολιτείες, φαινόταν απόμακρη, αφηρημένη, κάπως λιγότερο ο εαυτός της. Υπήρχε μια θλίψη που δεν ήθελα να ζήσω. Εκείνη ήξερε την αλήθεια. Η κυματοσυνάρτησή της είχε καταρρεύσει.
Η παγκόσμια κοινότητα των nonogram
Πρόσφατα, παίκτες λογικών γρίφων από όλο τον κόσμο συνεργάστηκαν για να ολοκληρώσουν το Every 5×5 Nonogram – μια διαδικτυακή συλλογή με όλα τα 24.976.511 πιθανά 5×5 nonograms που λύνονται «χωρίς μαντεψιές». Για να καταλάβετε, ένα nonogram είναι ένας απλός λογικός γρίφος όπου γεμίζεις κενά τετράγωνα σύμφωνα με αριθμούς στις άκρες, ώστε να αποκαλυφθεί μια κρυφή εικόνα. Είναι μια ζεστή συλλογική προσπάθεια της κοινότητας και είναι ενδιαφέρον να διαβάσετε τις σκέψεις του δημιουργού της εφαρμογής για το πώς ορίζουν και μοντελοποιούν τη «μαντεψιά» σε σχέση με τη «λογική».
Τέχνη μέσα στο Guantánamo
Ο πρώην κρατούμενος του Guantánamo Bay, Mansoor Adayfi, παίρνει συνέντευξη από δύο άλλους, τους Moath al-Alwi και Khalid Qassim, για την τέχνη που δημιούργησαν μέσα στο στρατόπεδο.
Μέσα στο Guantánamo, ο Moath χρησιμοποιούσε ό,τι έβρισκε—σχοινιά από σφουγγαρίστρα, οδοντικό νήμα, οδοντογλυφίδες, χαρτόνι—για να συνεχίσει να φτιάχνει τα περίτεχνα μινιατούρες πλοία του. Κάθε πλοίο που έφτιαξε εκεί αφηγείται μια ιστορία: για κλεμμένα ταξίδια, θαμμένα όνειρα και αλύγιστο πνεύμα. Η τέχνη του φέρει τη σφραγίδα της αμερικανικής κυβέρνησης όχι τυχαία, αλλά σκόπιμα. Ήθελε κάθε έργο να έχει αυτή τη σφραγίδα, μετατρέποντας ένα σύμβολο αιχμαλωσίας σε σύμβολο αντίστασης.
Εργαλεία για καλλιτέχνες και AI
Τελευταίο θέμα: Το εργαλείο «δηλητηρίασης» AI art Nightshade είναι πλέον ελεύθερα διαθέσιμο για καλλιτέχνες. Συνοπτικά, το εργαλείο τροποποιεί διακριτικά τις εικόνες ώστε να μπερδεύει τα μοντέλα που προσπαθούν να τις χρησιμοποιήσουν για «εκπαίδευση». Η λογική πίσω από αυτό δεν είναι να καταστρέψει τη βιομηχανία generative AI, αλλά να αντιμετωπίσει μια «ανισορροπία δύναμης» και να αναγκάσει τις εταιρείες να αγοράζουν άδεια για κάθε έργο που προσθέτουν στα δεδομένα τους.
Ψυχολογία και σύγχρονη κωμωδία
Πραγματικά τελευταίο: Δεν το έχω ακούσει ακόμα, αλλά άτομα που εμπιστεύομαι έχουν εκφραστεί θετικά για αυτό το βίντεο δοκίμιο σχετικά με τους πολύπλοκους ψυχολογικούς μηχανισμούς πίσω από τη σημερινή εποχή της κωμωδίας.
[ Πηγή: RockPaperShotgun ]