Εισαγωγή στην εποχή των πολέμαρχων
Το Rise of the White Sun μετατρέπει την αδιανόητα χαοτική Εποχή των Πολέμαρχων της Κίνας σε ένα πλούσιο στρατηγικό πεδίο δράσης. Μετά από εβδομάδες εξερεύνησης διαφορετικών επιπέδων και τρόπων παιχνιδιού, είναι δύσκολο να συνοψίσει κανείς το παιχνίδι, εκτός ίσως από το «Είναι η Κίνα του 1920! Καλή τύχη!». Οι διαθέσιμες παρατάξεις περιλαμβάνουν μεγάλες πολιτικές δυνάμεις, παραδοσιακούς στρατιωτικούς γίγαντες, μικρούς πολέμαρχους, εξεγέρσεις αγροτών, ξένους πράκτορες και διάφορες κομμουνιστικές ομάδες (ειδικά στο πρόσφατο DLC). Υπάρχει ακόμη και αρχηγός αστυνομίας, αλλά και η αγαπημένη μου οργισμένη ορεσίβια που αδιαφορεί για όλα και θέλει μόνο να λεηλατεί τα κοπάδια των άλλων.
Πολυπλοκότητα με διαχειρίσιμη δομή
Το παιχνίδι είναι ένα εξαιρετικά πλούσιο και σύνθετο grand strategy wargame. Εκεί που συνήθως τέτοια παιχνίδια γίνονται δυσνόητα, το White Sun καταφέρνει να ενσωματώσει τις δυνατότητές του σε ένα πλαίσιο που παραμένει κατανοητό και διαχειρίσιμο σε κάθε κλίμακα.
Διαχείριση επαρχιών και στρατηγικές επιλογές
Δεν χρειάζεται να ελέγχεις κάθε σου κτήση. Η Κίνα χωρίζεται σε επαρχίες με επιμέρους διαμερίσματα που αποδίδουν φόρους στον ιδιοκτήτη τους. Οι περισσότερες παρατάξεις επενδύουν σε αυτά, χτίζοντας δρόμους και τηλεγραφικές γραμμές, εφαρμόζοντας κοινωνικοοικονομικές πολιτικές για να αυξήσουν τα έσοδα. Αυτές οι ενέργειες απαιτούν χρόνο και πόρους, ενώ τα διαμερίσματα καταλαμβάνονται εύκολα. Κάποιες παρατάξεις προτιμούν να τα κατακτούν και να τα παραμελούν, αδιαφορώντας για τη γνώμη ή την ανακατάληψή τους. Άλλες τρομοκρατούν και λεηλατούν, ενώ πολλές συνδυάζουν όλες τις παραπάνω τακτικές.
Οι κομμουνιστές και η δύναμη της οργάνωσης
Οι κομμουνιστές μπορούν να περάσουν το μισό παιχνίδι χωρίς εδάφη, κερδίζοντας σταδιακά τους καταπιεσμένους, ακόμη και σε περιοχές που δεν ελέγχουν, ιδρύοντας υπόγειες οργανώσεις. Μετά από δεκάδες γύρους στρατολόγησης, μπορεί ξαφνικά να αποκτήσουν μαζική υποστήριξη όταν η δημοτικότητά τους αυξηθεί αρκετά. Αντί να έχουν μια ειδική μονάδα με +10 Δύναμη, το White Sun τους επιτρέπει να γίνουν επανάσταση επειδή στρατολόγησαν τον σημαντικότερο ήρωα: έναν συνδικαλιστή. Αυτός μπορεί να εξαντλήσει τις επιλογές του, αλλά λειτουργεί ως γέφυρα από τη συνεργασία της υπαίθρου στην οργανωμένη αυτοάμυνα ενάντια σε πολέμαρχους, γαιοκτήμονες και αντιπάλους του Guomindang.
Οι χαρακτήρες ως κεντρικό στοιχείο
Ο συνδικαλιστής δεν είναι μονάδα. Οι παρατάξεις αποτελούνται ουσιαστικά από ονομαστούς (συχνά ιστορικούς) χαρακτήρες. Πολλές φορές ξεκινάς με έναν ή περισσότερους, ενώ υπάρχουν και εφεδρικοί που δεν ελέγχεις άμεσα. Οποιοσδήποτε μπορεί να δημιουργήσει νέο χαρακτήρα με κάποιο κόστος. Η προδοσία γίνεται πιο πιθανή όταν έχεις πάνω από 3 ή 4, αλλά είναι δελεαστικό, γιατί κάθε ενέργεια απαιτεί Qi (ενέργεια/πόντους δράσης) και κάθε χαρακτήρας έχει 4 Qi ανά γύρο. Μεγαλύτερες ομάδες μπορούν να κάνουν περισσότερα: να μετακινήσουν στρατό, να πληρώσουν μισθούς, να κατασκοπεύσουν, να έρθουν σε επαφή με συμμάχους, να κατευνάσουν ευγενείς, να κηρύξουν σοβιέτ, να εκκαθαρίσουν πανεπιστήμια, να προωθήσουν το όπιο, να μεταρρυθμίσουν την εκπαίδευση, να λεηλατήσουν, να τιμωρήσουν γαιοκτήμονες, να καταγγείλουν τη Fengtian Clique, να δωροδοκήσουν ληστές. Οι δυνατότητες είναι αμέτρητες.
Το σύστημα Qi και η σταθερότητα των ομάδων
Το σύστημα Qi λειτουργεί ακριβώς επειδή οι μεγάλες ομάδες είναι ασταθείς: λιγότερες αποφάσεις ανά γύρο σημαίνουν λιγότερη πίεση και κόπο. Οι πόροι περιορίζουν περαιτέρω την προσοχή σου. Κάθε χαρακτήρας αποκτά χρήματα, υποτακτικούς και «πρόσωπο» με διάφορους τρόπους, που καταναλώνονται στις περισσότερες ενέργειες. Οι περισσότερες απαιτούν να βρίσκεται ο χαρακτήρας στη σχετική επαρχία, ενώ οι ποινές γνώμης μεταξύ επαρχιών (και η διαίρεση βορρά-νότου) περιορίζουν φυσικά την επέκταση. Κάποιοι είναι καλύτεροι στη συγκέντρωση πόρων, οδηγώντας σε δυναμικές όπως η στρατολόγηση υποτακτικών στη Shaanxi και η αποστολή τους σε κάποιον που κυνηγά κομμουνιστές στη Σαγκάη.
Ρόλοι χαρακτήρων και ειδικές ικανότητες
Κάθε χαρακτήρας έχει ρόλο που καθορίζει τις διαθέσιμες ενέργειες. Αξιωματικοί και πολέμαρχοι μπορούν να διοικούν στρατούς, αν και ο πολέμαρχος είναι λιγότερο ικανός και πιο διεφθαρμένος. Πολιτικοί διαχειρίζονται διαμερίσματα και επιταχύνουν έργα (τα οποία χάνονται αν αλλάξει ο έλεγχος). Κατάσκοποι αποδυναμώνουν στρατούς και συλλέγουν πληροφορίες. Υπάρχουν Θεωρητικοί, Ευγενείς, Ληστές και άλλοι, που μπορεί να είναι κρίσιμοι ή άχρηστοι ανάλογα με τις συνθήκες.
Πολλαπλοί ρόλοι και χαρακτηριστικά
Πολλοί χαρακτήρες έχουν πολλαπλούς ρόλους, π.χ. ένας νέος Κατάσκοπος μπορεί να είναι και Τρομοκράτης και Γκάνγκστερ, ενώ κάποιοι μπορούν να δωροδοκήσουν, να δολοφονήσουν ή να στείλουν άλλους στην εφεδρεία ή να αφήσουν την AI να τους ελέγχει. Οι περισσότεροι έχουν και χαρακτηριστικά. Για παράδειγμα, ο «Βρετανός Πράκτορας» έχει πάντα το «ψυχρός». Παρότι φαίνεται πολύπλοκο, και θα χρειαστεί χρόνος για να το μάθεις, δεν απαιτείται να τα γνωρίζεις όλα.
Προσβασιμότητα και ιστορική ατμόσφαιρα
Το παιχνίδι είναι φιλικό προς τον παίκτη, γεμάτο γνώση και ενδιαφέρον για την εποχή, με στόχο να την κάνει προσιτή και ταυτόχρονα διαφορετική από οτιδήποτε άλλο. Οι ληστές, για παράδειγμα, δεν είναι απλώς εμπόδιο ή τιμωρία, αλλά φυσικό αποτέλεσμα των συνθηκών. Ένα διαμέρισμα παραμένει άντρο ληστών όχι λόγω κάποιου ειδικού παράγοντα, αλλά επειδή είναι παραμελημένο. Ακόμη και ο καλύτερος διαχειριστής δεν μπορεί να διαθέσει το απαραίτητο Qi για να το βελτιώσει. Αν όμως αναπτυχθούν οι γειτονικές περιοχές, συχνά σχηματίζεται πολιτοφυλακή που λύνει το πρόβλημα.
Ευκολία διαχείρισης και κλίμακα
Οι δυνατότητες είναι πολλές, αλλά σχεδόν όλα είναι εύκολα στη διαχείριση. Τα περισσότερα διαμερίσματα κατανοούνται με μια ματιά και δεν απαιτούν συνεχή επίβλεψη. Η κλίμακα είναι τεράστια, αλλά οι απαιτήσεις σου τοπικές: οι μακρινές επαρχίες είναι πιο δύσκολο να ελεγχθούν, αλλά αυτό είναι σκόπιμο αποτέλεσμα του συστήματος Qi και όχι αδυναμία σχεδιασμού. Αν δεν μπορείς να υπερασπιστείς μια περιοχή, ήσουν υπερβολικά φιλόδοξος. Αν δεν κατάλαβες καν ότι την έχασες, μάλλον ήσουν άπληστος.
Μάχες και στρατιωτική διαχείριση
Η διαχείριση της μάχης είναι απλή, με ελάχιστους κανόνες πέρα από τα προφανή: αριθμοί, ηθικό, πίστη και εκπαίδευση είναι σημαντικά. Οι λεπτομέρειες γίνονται κατανοητές στην πορεία, χωρίς περίπλοκους υπολογισμούς. Οι μάχες είναι άμεσες και τα μαθηματικά αόρατα.
Περιορισμοί στον πόλεμο και τον στρατό
Οι μακροχρόνιοι, κουραστικοί πόλεμοι είναι σπάνιοι. Ακόμη και η διατήρηση στρατού απαιτεί κατάλληλους χαρακτήρες για πολλούς γύρους και πάλι ο στρατός μειώνεται λόγω λιποταξίας (αν δεν πληρώνεται), πείνας ή ακόμα και ανταρσίας. Η νίκη και η μετακίνηση συχνά συνεπάγονται απώλειες, ενώ τα όπλα είναι απαραίτητα. Η κατασκευή τους απαιτεί αργά και δαπανηρά στάδια, ενώ η λαθραία εισαγωγή είναι μια εναλλακτική. Ένας σύγχρονος στρατός χρειάζεται πολυβόλα και πυροβολικό, που σημαίνει παραχώρηση δικαιωμάτων εκμετάλλευσης στις αυτοκρατορικές δυνάμεις για να έχεις πρόσβαση στους εμπόρους όπλων, με κίνδυνο να σε χαρακτηρίσουν «σκύλο των ιμπεριαλιστών» και να στραφεί η μισή Κίνα εναντίον σου. Ως Golog ιππικό, Red Spears ή CCP μπορείς να λεηλατήσεις εξοπλισμό με ενέδρες ή να συγκεντρώσεις αρκετούς αγρότες για να υπερισχύσεις, αλλά όλα αυτά είναι δύσκολο να διατηρηθούν. Οι στρατοί και οι εκστρατείες είναι περιορισμένες και εξαντλούνται γρήγορα.
Ελευθερία κινήσεων και απουσία τυπικής ειρήνης
Το παιχνίδι περιορίζει φυσικά την «αγγαρεία του πολέμου». Όπως και στο Fragile Allegiance, δεν υπάρχει τυπικό καθεστώς ειρήνης/πολέμου. Μπορείς απλώς να καταλάβεις το Yan’an και τελείωσε. Δεν χρειάζεται να μετράς πόντους πολέμου ή να περιμένεις να πειστεί το AI. Έτσι, μικρές δυνάμεις μπορούν να πάρουν περιοχές από γίγαντες χωρίς να αφανιστούν, και οι χαμένες περιοχές ανακαταλαμβάνονται εύκολα. Μπορείς ακόμη και να πάρεις περιοχές από συμμάχους ή να δεις περιοχές να περνούν με το μέρος σου χωρίς να το επιδιώκεις. Δεν είμαι σίγουρος αν το «Δεν φταίω που ο λαός σου με προτιμά» θα απέτρεπε τη διαμάχη που ακολούθησε, αλλά δεν θα εκπλαγώ αν κάποιος αναφέρει ιστορικό παράδειγμα στα σχόλια.
Επιλογές παιξίματος και στόχοι
Ένας σημαντικός παίκτης όπως ο Zhang Zongchang ίσως αντιμετωπίσει περισσότερους πολέμους, αλλά αυτό που με εντυπωσιάζει στο Rise of the White Sun είναι ότι μπορείς να διαλέξεις τι σου αρέσει. Κάθε σενάριο δίνει αφιέρωμα σε λίγους βασικούς χαρακτήρες, αλλά ακόμη και οι μικρότεροι έχουν εισαγωγή και στόχους ανάλογους με τη θέση τους. Κάποιοι πρέπει να προετοιμαστούν για εισβολή Ιαπώνων ή Ρώσων, ή για την επιστροφή ενός ισχυρού αντιπάλου. Ένας έχει ως στόχο να στηρίξει έναν αντίπαλο ως μέρος διεθνούς σχεδίου. Άλλοι απλώς θέλουν να διοικήσουν την περιοχή τους.
Εναλλακτικές διαδρομές και ιστορικά γεγονότα
Τίποτα δεν σε εμποδίζει να αγνοήσεις αυτούς τους στόχους και να κυνηγήσεις επιρροή στη Σαγκάη αντί να κατακτήσεις το Σιτσουάν, ή να στείλεις ομάδα επιδρομέων στο Πεκίνο και να στέψεις την ηγέτιδά της Αυτοκράτειρα. Δεν είχα ελπίδα να το κρατήσω, αλλά ανάγκασε όλη την Κίνα να πάρει θέση πριν επιστρέψει σπίτι. Όμως αξίζει να ακολουθείς τους στόχους. Το White Sun είναι γεμάτο βιογραφίες, γεγονότα και προτροπές για ελαφρύ roleplaying. Τα sandbox modes προσφέρουν πλήρη κατάκτηση, αλλά οι συγκεκριμένοι στόχοι και τα χρονικά όρια είναι ξεκάθαρα: κάθε παιχνίδι είναι μια ιστορία για μία-δύο μέρες, όχι μια ατελείωτη πορεία.
Παρουσίαση, αδυναμίες και ατμόσφαιρα
Το παιχνίδι είναι λιτό αλλά ελκυστικό, ειδικά στα πορτρέτα χαρακτήρων. Θα χρειαστεί να συγχωρέσεις μια ασυνεπή διεπαφή, κάποιες ιδιορρυθμίες (π.χ. η διαχείριση χαρακτήρων με κυβερνητικές θέσεις παραμένει δύσκολη) και μικρά bugs στην εμφάνιση. Ο εντοπισμός προσώπων και παρατάξεων είναι δύσχρηστος. Αυτό εντείνει το βασικό του μειονέκτημα: η σημασία των μακρινών γεγονότων συχνά δεν είναι σαφής λόγω αδιαφανών σχέσεων, ενώ η συνεργασία σε συμμαχίες είναι μπερδεμένη. Έφτασα στο τέλος μιας ιστορίας χωρίς να ξέρω ποιος ήταν το αφεντικό μου, κάτι που τελικά δείχνει με χιούμορ πόσο μοιάζουν οι γραφειοκρατίες ανεξαρτήτως πολιτικής.
Συναισθηματική εμπλοκή και ανακαλύψεις
Παρά τη ζωντάνια του, το White Sun δεν δημιουργεί έντονες έχθρες ή φιλίες, κάτι που είναι κρίμα. Όμως, μέσα από πολλά παιχνίδια, ανέπτυξα μια ιδιότυπη αντιπαλότητα και μια περίεργη συμπάθεια για απρόσμενους χαρακτήρες. Συνεχίζει να με εκπλήσσει, με σενάρια που αλλάζουν μορφή απροσδόκητα. Τα grand strategy παιχνίδια προσφέρουν πολλά «τι θα γινόταν αν», αλλά λίγα συνδυάζουν τόση φιλοδοξία με ευκολία και χαρά στην ανακάλυψη. Ακόμη λιγότερα το κάνουν με τόσο μεταδοτικό ενθουσιασμό για μια απίστευτη εποχή. Πού αλλού μπορείς να αλλάξεις την ιστορία ξεκινώντας ή καταστέλλοντας μια λαϊκή επανάσταση, μένοντας ουδέτερος για να απεξαρτήσεις τον λαό από το όπιο, προκαλώντας τον Zhou Enlai σε «ιδεολογική αντιπαράθεση» ή απλώς επιδιδόμενος σε επιδρομές για τα κοπάδια, μόνο και μόνο για τη χαρά της λεηλασίας;
[ Πηγή: RockPaperShotgun ]