Αναβίωση του X-Men: The Animated Series
Περισσότερο από ένα χρόνο έχει περάσει από την αναβίωση του X-Men: The Animated Series από τη Marvel Animation, με την εντυπωσιακή 2D αισθητική του. Το X-Men ’97 ήταν μια επιτυχία, όχι μόνο στο Marvel canon αλλά και σε ολόκληρη τη χρονιά της τηλεόρασης. Όπως εξηγούν οι παραγωγοί και οι καλλιτέχνες πίσω από τη σειρά στο νέο βιβλίο X-Men ’97: The Art and Making of the Animated Series, η μετάφραση της εκπομπής της δεκαετίας του ’90 για νέο και παλιό κοινό ήταν μια λεπτή διαδικασία. Για να το πετύχουν, χρειάζονταν αληθινούς θαυμαστές — αλλά και καλλιτέχνες που θα ήξεραν πότε να κάνουν αλλαγές που θα ενδυνάμωναν την αφήγηση. Μια σπάνια προσέγγιση στην αναβίωση σειρών, η ομάδα εστίασε στους χαρακτήρες.
Πριν από την κυκλοφορία του βιβλίου στις 1 Ιουλίου, το Polygon απέκτησε ένα αποκλειστικό απόσπασμα, μαζί με κάποιες εικόνες από τα παρασκήνια της σειράς. Ενώ περιμένουμε υπομονετικά τη δεύτερη σεζόν του X-Men ’97 — όχι εύκολο! — εδώ είναι μια πιο βαθιά ανάλυση από τον συγγραφέα James Field για το τι λειτούργησε τόσο καλά στην πρώτη σεζόν.
Στυλ και Σχεδίαση
“Ήμουν τυχερός. Έλαβα ένα τηλεφώνημα από την [VP της Marvel Animation] Dana Vasquez-Eberhardt ρωτώντας αν ήθελα να κάνω μια πρόταση για μια animated σειρά X-Men,” ξεκίνησε ο Επιβλέπων Παραγωγός/Διευθυντής του X-Men ’97, Jake Castorena. “Μου έδωσαν δύο εβδομάδες για να ετοιμάσω την πρόταση — είχα COVID για περίπου μια εβδομάδα από αυτές, και μετά έκανα μια πρόταση storyboard, και τα υπόλοιπα είναι ιστορία. Τους άρεσε η ερμηνεία μου, τι σημαίνει το X-Men ’97 για μένα, πώς θα γινόταν σχετικό — φρέσκο αλλά οικείο στην εποχή μας.”
Για τον Castorena, του οποίου οι πιστώσεις εκτείνονται σε πολλές προσαρμογές κόμικ, η αγάπη του για τους X-Men ξεκίνησε στην παιδική ηλικία με το X-Men: The Animated Series και το arcade game X-Men της Konami, που τροφοδότησε την αγάπη του για τους Storm και Wolverine. Η αγάπη του για τους χαρακτήρες ξεπέρασε ό,τι έβλεπε στην οθόνη, καθώς θυμάται, “Όταν η σειρά τελείωσε το ’97, ήμουν ήδη δεκαπέντε χρονών… Εκείνη την εποχή, δεν είχα πολλούς φίλους. Υπήρχε πολύ σχέδιο, κινούμενα σχέδια και κόμικ. Δεν ήμουν το πιο δημοφιλές παιδί στη γειτονιά, και με αποκαλούσαν nerd ή παιδικό, αλλά δεν με ένοιαζε. Οι X-Men με βοήθησαν πολύ σε αυτές τις εποχές, να μην ντρέπομαι που είμαι διαφορετικός και να νιώθω περήφανος γι’ αυτό.” Συνέχισε, “Ένιωθα ότι τα κόμικ ποτέ δεν υποτίμησαν τον αναγνώστη, και αυτό μεταφράστηκε πιστά στη σειρά κινουμένων σχεδίων.”
Η διατήρηση της εμφάνισης και της αίσθησης του X-Men: The Animated Series ήταν κρίσιμη για να διασφαλιστεί ότι το X-Men ’97 θα θεωρούνταν μια οργανική συνέχεια της αγαπημένης σειράς. “Η αρχική πρόταση αφορούσε την αναβίωση της σειράς, όχι την επανεκκίνηση ή την αναδημιουργία της,” είπε ο Brad Winderbaum, Επικεφαλής Τηλεόρασης, Streaming και Animation της Marvel Studios. “Ένας από τους λόγους ήταν ότι υπάρχουν τόσες πολλές ιστορίες στα κόμικ των X-Men που θα μπορούσες να συνεχίσεις να διηγείσαι με το στυλ του X-Men: The Animated Series. Αλλά το μεγαλύτερο ερώτημα είναι: Γιατί να επιστρέψουμε σε ένα στυλ που φαίνεται παρωχημένο αντί να δημιουργήσουμε μια μεγάλη CG παράσταση στην οθόνη; Ο πραγματικός λόγος είναι ότι αγαπώ αυτή την αισθητική; Αγαπώ τον τρόπο που φαίνεται αυτή η σειρά.”
Ο Castorena πρόσθεσε, “Είμαστε μια αναβίωση. Υπάρχει ήδη μια παιδική χαρά στην οποία είμαστε ευτυχώς υποχρεωμένοι… Είναι ένας συνδυασμός όσων έχουμε μάθει μέχρι τώρα στην κινούμενη εικόνα — το αναγνωρίσιμο στυλ της δεκαετίας του ’90 της σειράς, κάνοντάς την παραγωγική στην εποχή μας και σχεδιάζοντας έτσι ώστε να διατηρήσουμε την ποιότητα.”
Η δεκαετία του ’90 ήταν μια σημαντική περίοδος για τους X-Men, όχι μόνο με την πρεμιέρα της animated σειράς αλλά και με κάποιες από τις πιο διάσημες ιστορίες κόμικ και τα πιο αξέχαστα κοστούμια των χαρακτήρων. “Όταν κοιτάς τα κόμικ και ιστορικά τους X-Men, αυτή η περίοδος στα τέλη της δεκαετίας του ’90 είναι μία από τις πιο εμβληματικές περιόδους των κόμικ,” είπε ο Winderbaum. “Μας δίνει μοναδικούς παραμέτρους για να παίξουμε που δεν θα επηρεαστούν πολύ από ό,τι έχει προηγηθεί σε live action, και δεν θα πατήσει σε κανένα σχέδιο του μέλλοντος. Το τοποθετεί σε μια αγαπημένη εποχή και τόπο που είναι οπτικά απίστευτο και νοσταλγικό.”
Ο Castorena συνεργάστηκε με την ομάδα της Marvel Studios για να δημιουργήσει μια διαγραμματική αναπαράσταση ώστε να διασφαλίσουν ότι φέρνουν τους σωστούς καλλιτέχνες για να ζωντανέψουν το όραμά τους για το X-Men ’97. “Χρειάζονταν άνθρωποι που είναι πραγματικά καλοί στη δουλειά τους και άνθρωποι που είναι θαυμαστές των X-Men — αυτά είναι τα δύο μεγαλύτερα κριτήρια που χρειαζόμασταν για να φέρουμε κόσμο στη σειρά,” θυμάται. “Πρώτα και κύρια, χρειαζόμασταν θαυμαστές. Η ευθύνη που έχουμε στη δημιουργία της σειράς, να την διηγηθούμε σωστά και να κάνουμε τους χαρακτήρες δικαιοσύνη δεν χάνεται από τον showrunner μας. Δεν χάνεται από τη Marvel… Όσο λιγότερη εκπαίδευση χρειάζεται να κάνουμε με τους ανθρώπους για το IP [μας επιτρέπει να] επεκτείνουμε την αγάπη που έχουν γι’ αυτό και καθιστά τη συνολική διαδικασία πιο αποτελεσματική.”
Η ομάδα προσέλαβε τον Ryan Meinerding, Επικεφαλής Οπτικής Ανάπτυξης της Marvel Studios, για να αρχίσει να σχεδιάζει τις νέες εμφανίσεις των χαρακτήρων των X-Men, ενημερώνοντας και προσαρμόζοντας τα μοντέλα για μια τριάντα ετών σειρά. Ως αυτοαποκαλούμενος nerd κόμικ, ο Meinerding πληρούσε τα κριτήρια του Castorena: μεγάλωσε με τη σειρά και τα κόμικ που την ενέπνευσαν. Η αγάπη του για τους χαρακτήρες και το μέσο τον οδήγησε τελικά σε καριέρα στο σχεδιασμό χαρακτήρων του Marvel Cinematic Universe, ξεκινώντας με το Iron Man του 2008. “Είμαι υπεύθυνος για τις πρώτες, πρώτες σχεδιάσεις για να ενθουσιάσω τον κόσμο — πλευρές, κλειδιά. Σε αυτή την περίπτωση, ήταν μια πλήρης ομάδα του καστ που τους ενθουσίαζε,” θυμάται ο Meinerding. Έπρεπε να βρει μια ισορροπία, να αποτυπώσει ό,τι αγαπούσαν οι θαυμαστές για την εμφάνιση των χαρακτήρων στο X-Men: The Animated Series αλλά και να διασφαλίσει ότι θα ενθουσίαζε και ένα νέο κοινό.
Σε αντίθεση με πολλές σειρές της εποχής, και ίσως ακόμα και το 2024, το X-Men: The Animated Series ήταν ασυνήθιστο καθώς είχε μεγάλο αριθμό κύριων χαρακτήρων, οπότε ήταν σημαντικό για τον Meinerding και την ομάδα να διασφαλίσουν ότι η στάση, η πόζα και το κοστούμι κάθε χαρακτήρα θα μπορούσαν, με τα λόγια του, “να επικοινωνούν τις αντιθέσεις που έχουν. Πολλά από τα σχέδια εκείνης της εποχής, από το κινούμενο σχέδιο της δεκαετίας του ’90, είναι υπέροχα εμβληματικά. Κάποια από αυτά είναι λίγο πολύ περίπλοκα — τα μαλλιά στα χέρια του Wolverine, διάφορες ανατομικές λεπτομέρειες — προσπαθούσαν να πετύχουν κάτι τόσο ρεαλιστικό και θεμελιωμένο με τους σχεδιασμούς χαρακτήρων που δεν μπορούσαν να το εκτελέσουν στην κινούμενη εικόνα,” συνέχισε ο Meinerding. “Έτσι [κοιτάξαμε] κάποια από αυτά τα πράγματα και τα απλοποιήσαμε ακόμα περισσότερο… Τα κόμικ θα έχουν κάνει ορισμένα πράγματα που η animated σειρά αναφέρθηκε, αλλά [το X-Men: The Animated Series] δημιούργησε επίσης τα δικά του εμβληματικά στοιχεία, όπως η ιδέα ότι τα μάτια του Magneto είναι εντελώς στη σκιά. Μπορείς να τα δεις εκεί, αλλά τα μάτια του είναι περιτριγυρισμένα από μαύρη σκιά. Είναι ένα από αυτά τα πράγματα που δεν θα έπρεπε να λειτουργεί, αλλά επειδή λειτούργησε στο κινούμενο σχέδιο της δεκαετίας του ’90, είναι μια ιδιορρυθμία που έχει τεράστια νοσταλγική αξία για τους ανθρώπους, και αυτά ήταν μερικά από τα πράγματα που προσπαθούσαμε να αποτυπώσουμε.”
Μετά την αρχική προσέγγιση του Meinerding για την ανανεωμένη ομάδα X-Men, του ανατέθηκε να εντοπίσει καλλιτέχνες για να δημιουργήσουν εκδόσεις σχεδίων χαρακτήρων. Η Amelia Vidal είχε υπάρξει μία από τις Κύριες Σχεδιάστριες Χαρακτήρων στις πρώτες δύο σεζόν του What If…? και είχε προσληφθεί σε αυτό το έργο με βάση τη δύναμη των προτεινόμενων σχεδίων της για τους X-Men, τα οποία είχαν αναρτηθεί στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Μεγαλώνοντας, οι γονείς της Vidal (και οι δύο καλλιτέχνες) είχαν μια εκτενή συλλογή κόμικ που απολάμβανε να διαβάζει και, μαζί με το X-Men: The Animated Series, τα βιβλία αποδείχθηκαν η τέλεια εισαγωγή στο σύμπαν της Marvel.
“Θέλαμε να διατηρήσουμε την ουσία της αρχικής σειράς, ώστε όταν οι θεατές παρακολουθούν τη νέα σειρά, να εισέρχονται σε αυτή τη νέα ιστορία όσο το δυνατόν πιο ομαλά. Ήταν ουσιώδες για μένα να διατηρήσω τα στοιχεία που κάνουν τους χαρακτήρες εμβληματικούς και ότι οι αλλαγές που έγιναν είναι μόνο για να ενισχύσουν και να βελτιώσουν την αρχική έννοια των χαρακτήρων,” ξεκίνησε η Vidal. “Επίσης, έπρεπε να [αναλάβουμε] κάποια εργασία στην τεχνική πλευρά των χαρακτήρων, κάνοντάς τους πιο λειτουργικούς για τη σημερινή διαδικασία κινούμενης εικόνας, αλλά πάντα εξυπηρετώντας την ιστορία και τις απαιτήσεις σύμφωνα με την προσωπικότητα του καθενός από τους χαρακτήρες.”
[ Πηγή: Polygon ]