Το Rematch και το πρόβλημα με τις πάσες
Το Rematch, το φανταστικό ποδοσφαιρικό sim, φαίνεται να έχει ένα σοβαρό ζήτημα με τις πάσες – κανείς δεν τις κάνει. Παρόλο που ίσως το πρόβλημα να παρουσιάζεται υπερβολικά στα Steam forums, θυμάμαι ξεκάθαρα ότι στην open beta του παιχνιδιού κυριαρχούσε το ατομικό παιχνίδι.
Το Rematch φαίνεται να αντιμετωπίζει το ίδιο φαινόμενο που βλέπουμε σε χαμηλές κατηγορίες του Dota 2: όλοι θέλουν να είναι ο σταρ, να τελειώσουν το ματς με τα περισσότερα στατιστικά δίπλα στο όνομά τους, αγνοώντας ότι η λέξη “ομάδα” δεν γράφεται με πολλά “εγώ”. Αυτό που χρειάζεται είναι κάποιος που θα κάνει τη δύσκολη δουλειά ως υποστηρικτικός παίκτης με έμφαση στις πάσες – και σήμερα, αυτός είμαι εγώ. Δεν θα σκοράρω, ούτε θα κυνηγήσω τη δόξα, μόνο θα αμύνομαι, θα αποσπώ την προσοχή και κυρίως θα φροντίζω να κυκλοφορεί σωστά η μπάλα.
Το πρώτο μου ματς ξεκινάει όχι και τόσο ιδανικά: βρίσκομαι στο τέρμα, όπου οι ασίστ είναι δύσκολες. Τελικά όμως, αυτό λειτουργεί ως καλό ζέσταμα, αφού μπορώ να μαζεύω τη μπάλα και να τη στέλνω μακριά στους συμπαίκτες μου. Νωρίς, αυτή η τακτική σχεδόν μου δίνει την πρώτη ασίστ, αν δεν υπήρχε μια εξαιρετική απόκρουση από τον αντίπαλο τερματοφύλακα.
Image credit: Rock Paper Shotgun/Sloclap/Kepler Interactive
Έπειτα, μια δόση τύχης. Μια αμυντικός των αντιπάλων κλέβει τη μπάλα, αλλά κάνει ένα τραγικό γύρισμα προς τη δική της τερματοφύλακα που έχει εξαφανιστεί, και η μπάλα καταλήγει αργά στα δίχτυα της. Δεν θα μπορούσα να έχω μικρότερη συμμετοχή, αλλά το σκορ είναι 1-0!
Με την επανέναρξη, μετακινούμαι στη θέση που προτιμώ και μέσα σε ένα λεπτό, η μπάλα καταλήγει στα πόδια μου με άπλετο χώρο μπροστά. Αντί να σουτάρω, θυμάμαι τον ρόλο μου και με μια ελαφριά πάσα δίνω τη μπάλα σε συμπαίκτη, που σκοράρει εύκολα. 2-0, και το πλάνο δουλεύει. Ενθουσιασμός.
Image credit: Rock Paper Shotgun/Sloclap/Kepler Interactive
Παρά το ότι οι αντίπαλοι μειώνουν με ένα δυνατό σουτ, αυτό είναι το τελευταίο τους χαμόγελο, καθώς ξαναπαίρνουμε τον έλεγχο. Οι επιθετικοί μας είναι γρήγοροι, ο τερματοφύλακας σταθερός. Εγώ κλείνω διαδρόμους και πιέζω τους αντιπάλους. Με δύο λεπτά να απομένουν, έχω άλλη μια ευκαιρία για γκολ, αλλά αντιστέκομαι στον πειρασμό να σουτάρω και τελικά απομονώνομαι, χάνοντας την ευκαιρία για πάσα. Δεν πειράζει όμως, καθώς ο εξτρέμ μας εκμεταλλεύεται λάθος του αντίπαλου τερματοφύλακα και σκοράρει σε κενή εστία. Το ματς λήγει 3-1, με τη μοναδική ασίστ να είναι δική μου, και νιώθω σαν τη Manchester United του 1999: ασταμάτητος.
Image credit: Rock Paper Shotgun/Sloclap/Kepler Interactive
Παρά την επιτυχία, το ταμπλό αποκαλύπτει μια αλήθεια: έκανα μόλις τρεις πάσες σε όλο το ματς. Αποφασίζω στο επόμενο παιχνίδι να κρατήσω περισσότερο τη μπάλα, ακόμα κι αν αυτό περιορίσει τις επιλογές των συμπαικτών μου – σίγουρα δεν θα παραπονεθούν αν τους δίνω έτοιμα γκολ.
Τα πράγματα πάνε χάλια. Μέσα σε δέκα δευτερόλεπτα, χάνω τη μπάλα και ο αντίπαλος σκοράρει εύκολα. Ο τερματοφύλακάς μας με κοιτάει απογοητευμένος.
Παίρνω τη θέση του στο τέρμα, αλλά και πάλι τα πράγματα δεν πάνε καλά. Η ομάδα μας διασπάται από μια χαμηλή πάσα και, παρότι βγαίνω να μαρκάρω, χάνω το τάιμινγκ και ο αντίπαλος σκοράρει εύκολα.
Image credit: Rock Paper Shotgun/Sloclap/Kepler Interactive
Το υπόλοιπο ματς συνεχίζεται το ίδιο άσχημα, κυρίως λόγω των δικών μου λαθών. Παίρνω περισσότερες φορές τη μπάλα, αλλά κάνω λάθος πάσες, χάνω ντρίμπλες και διαχειρίζομαι άσχημα την αντοχή μου. Το τρίτο γκολ των αντιπάλων δεν είναι δικό μου λάθος – ένα μακρινό σουτ που ο τερματοφύλακάς μας δεν πιάνει – αλλά στα τελευταία δευτερόλεπτα χάνω μια πάσα που θα μπορούσε να μας δώσει γκολ παρηγοριάς. Το ματς τελειώνει 0-3, και νιώθω σαν τη Manchester United του 2025: τραγικός.
Image credit: Rock Paper Shotgun/Sloclap/Kepler Interactive
Ίσως από οίκτο, το Rematch με βάζει στο επόμενο ματς με πλήρη ομάδα εναντίον τριών μόνο αντιπάλων – μια απόφαση που θα έκανε τους οπαδούς του ποδοσφαίρου να φωνάζουν για τον διαιτητή. Παρ’ όλα αυτά, θέλω να αποδείξω την αξία μου και ξεκινάω με μια ακριβή πάσα στη γραμμή προς μια συμπαίκτρια-φάντασμα, που αποδεικνύεται η καλύτερη παίκτρια μας.
Αυτή είναι μια ολοκληρωμένη πάσα, αν και δεν οδηγεί σε γκολ, και μετά από δύο λεπτά, η μπάλα καταλήγει στα δίχτυά μας, με τη βοήθεια ενός τέταρτου αντιπάλου που δεν είχα προσέξει. Το αριθμητικό μας πλεονέκτημα όχι μόνο εξανεμίζεται, αλλά γίνεται μειονέκτημα, παρά τις προσπάθειες της φαντασμαγορικής μας παίκτριας.
Image credit: Rock Paper Shotgun/Sloclap/Kepler Interactive
Αν η δυσκολία δεν με δυνάμωσε στο προηγούμενο ματς, τώρα τουλάχιστον βάζω τα θεμέλια. Μετά το 0-1 επιστρέφω στο τέρμα και καταφέρνω μερικές εντυπωσιακές αποκρούσεις. Επειδή όταν κρατάς τη μπάλα στο Rematch δεν σε κυνηγούν αμέσως τρεις αντίπαλοι, έχω χρόνο να οργανώσω τις πάσες μου, δημιουργώντας μερικές καλές ευκαιρίες.
Τελικά, η άμυνά τους λυγίζει. Βγαίνω από την περιοχή και διώχνω τη μπάλα, που καταλήγει σε συμπαίκτη στα πλάγια, ο οποίος τη δίνει στη φαντασμαγορική μας παίκτρια για την ισοφάριση. Λίγο αργότερα, εκείνη σκοράρει με ένα εντυπωσιακό σουτ από τη γραμμή, δίνοντάς μας το προβάδισμα. Αυτή η παίκτρια-φάντασμα κάνει το ματς της ζωής της.
Image credit: Rock Paper Shotgun/Sloclap/Kepler Interactive
Με προσεκτική άμυνα, κρατάμε το 2-1, αλλά έχω χάσει την πίστη μου στον υποστηρικτικό ρόλο. Οι πάσες μου αυξήθηκαν από τρεις σε τέσσερις, και παρόλο που δεν μετράνε τα μακρινά διωξίματα του τερματοφύλακα, καταλαβαίνω γιατί το Rematch δεν έχει αναπτύξει μετα-παιχνίδι γύρω από τις πάσες.
Είναι, με λίγα λόγια, πιο εύκολο να παίζεις μόνος σου απ’ ό,τι το ίδιο το tutorial του παιχνιδιού υπονοεί. Υπάρχουν στιγμές που η πάσα είναι η καλύτερη επιλογή, αλλά οι επιθετικοί έχουν αρκετά εργαλεία για να περάσουν μόνοι τους και το εύρος του σουτ είναι τόσο μεγάλο που αν βρεις άνοιγμα, γιατί να μην δοκιμάσεις απευθείας;
Είναι αναμενόμενο να βλέπεις ατομικό παιχνίδι όταν οι προσωπικές ενέργειες αποδίδουν. Από τα εννέα γκολ που μπήκαν στα τρία ματς, μόνο τα τέσσερα είχαν ασίστ, που σημαίνει ότι τα περισσότερα γκολ μπαίνουν από ατομικές προσπάθειες και όχι από ομαδικό παιχνίδι. Και αυτό ενώ εγώ προσπαθούσα να κάνω πάσες – στα περισσότερα ματς, το ατομικό παιχνίδι θα είναι ακόμα πιο έντονο.
Δεν είναι συμπεριφορά που θα σε κάνει δημοφιλή σε μια φιλική μπαλίτσα, σίγουρα. Αλλά στο Rematch, οι “καλοί” είτε τερματίζουν τελευταίοι, είτε τους κουβαλούν οι πιο τολμηροί συμπαίκτες. Και ειλικρινά, δεν τους κατηγορώ.