Πολλαπλοί ρόλοι του Dungeon Master
Ένας Dungeon Master αναλαμβάνει διάφορους ρόλους. Κάποιες φορές λειτουργεί ως αφηγητής, άλλες ως κριτής των κανόνων. Τις περισσότερες φορές, όμως, είναι ένας πολυάσχολος «ψευδο-θεός» που προσπαθεί να διατηρήσει την τάξη και να αντιμετωπίσει το χάος, συχνά με τη βοήθεια της καφεΐνης.
Αποφυγή συγκρούσεων στην ομάδα
Τα περισσότερα πιθανά προβλήματα και δυσάρεστες καταστάσεις μπορούν να αποφευχθούν αν δοθεί η κατάλληλη προσοχή στα πρώτα στάδια δημιουργίας μιας ομάδας D&D. Με απλά λόγια, είναι σημαντικό να αποφασίσετε τι θέλετε από την εμπειρία σας στο D&D και να συγκροτήσετε μια ομάδα που μοιράζεται τις ίδιες αξίες και προσδοκίες. Για παράδειγμα, αν προτιμάτε μια ιστορία με έμφαση στη διήγηση, ίσως να μην είναι καλή ιδέα να προσκαλέσετε κάποιον που στο παρελθόν έκαψε μια ολόκληρη πόλη στο παιχνίδι επειδή «έτσι θα έκανε ο χαρακτήρας του». Παρόλα αυτά, ακόμα και αν θεωρείτε ότι έχετε βρει την ιδανική ομάδα, πάντα υπάρχει το ενδεχόμενο να προκύψουν διαφωνίες. Ένα μακροχρόνιο παιχνίδι D&D απαιτεί περισσότερη λεπτότητα απ’ ό,τι φαντάζεται κανείς.
Εισαγωγή στην περιπέτεια The Lost Caverns
Ένα θετικό στοιχείο της περιπέτειας The Lost Caverns είναι ότι οι παίκτες δεν φτάνουν αμέσως στο μπουντρούμι. Αρχικά, πρέπει να εντοπίσουν την είσοδο εξερευνώντας μια μικρή άγρια περιοχή με προκαθορισμένες συναντήσεις, όπως:
- έναν τρομακτικό Blue Dragon
- έναν μυστηριώδη ερημίτη που τελικά αποκαλύπτεται ως archmage
Έκανα τον δράκο πολύ μεγαλύτερο και δυνατότερο απ’ ό,τι περιγράφεται στην περιπέτεια και τον έβαλα να κυνηγήσει τους παίκτες, οι οποίοι βρήκαν καταφύγιο στην καλύβα του ερημίτη. Κατά τη διάρκεια της νύχτας, ο ερημίτης αντάλλαξε τα πιο ισχυρά μαγικά αντικείμενα των παικτών με τον δράκο, εξασφαλίζοντας έτσι την ασφάλειά τους. Αυτό δυσκόλεψε σημαντικά την περιπέτεια, καθώς η ομάδα είχε ήδη αποκτήσει πολύ δυνατά αντικείμενα, όπως ένα Staff of Power που ανήκε στον Warlock/Bard. Όμως, έκανα ένα σοβαρό λάθος: αφαίρεσα την ελευθερία επιλογής των παικτών.
Η σημασία της ελευθερίας των παικτών
Υπάρχουν στιγμές που ένας DM μπορεί να αφαιρέσει κάτι από τους παίκτες, όπως ένα αντικείμενο που αποδεικνύεται υπερβολικά ισχυρό και απειλεί να διαταράξει την ισορροπία του παιχνιδιού. Αυτό είναι αποδεκτό, όμως αυτό που δεν πρέπει ποτέ να αφαιρείται είναι η ελευθερία των παικτών να αποφασίζουν για τους χαρακτήρες τους. Πρέπει πάντα να νιώθουν ότι έχουν τον έλεγχο των πράξεών τους.
Η συνεργατική φύση του D&D
Ως DM, μπορεί να νιώθετε ότι έχετε απόλυτη εξουσία, αλλά αυτό απέχει πολύ από την πραγματικότητα. Το D&D, κατά τη δική μου άποψη, είναι ένα παιχνίδι αφήγησης που βασίζεται στη συνεργασία. Μπορείτε να δημιουργήσετε τους πιο εντυπωσιακούς και λεπτομερείς κόσμους, αλλά δεν έχουν αξία χωρίς τους παίκτες που τους ζωντανεύουν με τις επιλογές και τις ενέργειές τους. Η ισορροπία είναι δύσκολη. Ο DM έχει προνομιακή οπτική, οπότε είναι εύκολο να πιστέψει ότι ξέρει καλύτερα. Παρ’ όλα αυτά, ακόμα κι αν αυτό ισχύει, οι καλύτερες ιστορίες είναι εκείνες που εξελίσσονται φυσικά, επιτρέποντας στους παίκτες να παίρνουν αποφάσεις για τους χαρακτήρες τους. Κανείς δεν απολαμβάνει μια λύση deus ex machina.
[ Πηγή: Polygon ]