Ο ρόλος του Superman στη νέα εποχή του DCU
Ο Superman του James Gunn δεν είναι το πρώτο έργο που κυκλοφόρησε στο νέο κινηματογραφικό σύμπαν της DC που χτίζουν ο ίδιος και ο Peter Safran — αυτή η τιμή ανήκει στο Creature Commandos στα τέλη του 2024. Ωστόσο, ο Superman αποτελεί καθοριστική στιγμή για το νέο DCU, λειτουργώντας ως δήλωση για το νέο ύφος της DC και ως μεγάλη δοκιμή για το αν το όραμα του Gunn μπορεί να βρει θέση σε έναν κινηματογραφικό χώρο που κυριαρχείται ήδη από τις παραγωγές της Marvel Studios και την προηγούμενη προσέγγιση του Zack Snyder.
Αυτό κάνει τις σκηνές μετά τους τίτλους τέλους του Superman να φαίνονται πιο σημαντικές απ’ ό,τι θα ήταν αλλιώς: Εδώ ο Gunn έχει την ευκαιρία να δώσει μια γεύση από το επόμενο του project στο DCU, δημιουργώντας προσμονή όπως έκανε και στις ταινίες του στη Marvel Studios. Ή μπορεί να ορίσει τα νέα DC φιλμ με τους δικούς του όρους, αγνοώντας εντελώς τη μόδα των σκηνών μετά τους τίτλους τέλους και αφήνοντας την ταινία του να σταθεί μόνη της. Ή κάτι εντελώς διαφορετικό.
Θα εκπλαγεί κανείς αν μάθει ότι ο Gunn διάλεξε το “κάτι εντελώς διαφορετικό”; Ο δικός του τρόπος να βάλει την υπογραφή του στις σκηνές των τίτλων τέλους του Superman είναι να τις κάνει σχεδόν χαζά διασκεδαστικές. Δεν πρόκειται για χαμένη ευκαιρία, αλλά για μια συνειδητή απόρριψη — μια σχεδόν τελετουργική σπατάλη μιας ευκαιρίας, απλώς για να δείξει ότι μπορεί να το κάνει με τον δικό του τρόπο, όχι με τον τρόπο της Marvel. Ας δούμε τι συμβαίνει.
Τι συμβαίνει στη σκηνή μετά τους τίτλους μέσης της ταινίας Superman;
Η σκηνή διαρκεί μόνο λίγα δευτερόλεπτα. Είναι μια παραλλαγή της εικόνας που είχε μοιραστεί ο Gunn στο X τον Οκτώβριο του 2024, με τον Superman (David Corenswet) να κάθεται σιωπηλός στο φεγγάρι μαζί με τον υπερσκύλο Krypto — μόνο που αυτή τη φορά κρατάει τον Krypto στην αγκαλιά του. Ο Superman έχει γυρισμένη την πλάτη στην κάμερα, ενώ ο Krypto κοιτάζει πάνω από τον ώμο του, κατευθείαν προς το κοινό, με τα πόδια του περασμένα γύρω από τον λαιμό του Superman.
Είναι μια “Αχ, τι γλυκό!” στιγμή, αλλά μοιάζει κάπως παράξενη, γιατί στην ταινία ο Krypto παρουσιάζεται ως ασταμάτητα υπερκινητικός μπελάς που δεν μπορεί να μείνει ήσυχος ούτε δευτερόλεπτο και δεν είναι καν αξιόπιστος να μην προκαλέσει ατύχημα με τις αγελάδες της οικογένειας Kent. Επίσης, στο τέλος της ταινίας, ο Krypto εγκαταλείπει χαρούμενος τον Superman για να επιστρέψει στη πραγματική του ιδιοκτήτρια: τη Supergirl (Milly Alcock), που διασκεδάζει σε άλλους πλανήτες.
Σίγουρα, ένας σκύλος που ταξιδεύει με υπερηχητική ταχύτητα μπορεί να επισκέπτεται τον παλιό του φίλο όποτε θέλει. Όμως, όταν μια ταινία έχει αφιερώσει τόσο χρόνο στη χαοτική συμπεριφορά του Krypto και στην έλλειψη πραγματικής συναισθηματικής σύνδεσης με τον Superman, και μετά τον φέρνει πίσω για μια τόσο συναισθηματική εικόνα που εμφανίζεται ξαφνικά… Αυτό μοιάζει περισσότερο με προσπάθεια να συγκινήσει το κοινό ή να πουλήσει αφίσες, θήκες κινητών και άλλα προϊόντα με αυτή την εικόνα, παρά με πραγματικό κομμάτι της ιστορίας.
Τι συμβαίνει στη σκηνή μετά τους τίτλους τέλους του Superman;
Η σκηνή μετά τους τίτλους τέλους είναι ακόμα πιο αδιάφορη. Ο Superman και ο Mr. Terrific (Edi Gathegi) στέκονται μαζί σε έναν δρόμο της Metropolis, κοιτάζοντας ένα από τα κτίρια που διαλύθηκαν όταν το ρήγμα του Lex Luthor πέρασε από την πόλη. Ο Mr. Terrific αντέστρεψε τη διαδικασία και τα επανένωσε, αλλά ο Superman παρατηρεί ότι τα δύο κομμάτια του κτιρίου δεν ευθυγραμμίζονται τέλεια. Οι δυο τους το κοιτάζουν, με τον Mr. Terrific να γίνεται όλο και πιο ανήσυχος, μέχρι που ο Superman επισημαίνει αμήχανα τη διαφορά και ο Terrific σηκώνει τα χέρια και φεύγει εκνευρισμένος.
Ο Superman μονολογεί: “Αμάν! Μερικές φορές είμαι πραγματικά εκνευριστικός!”
Αυτό… δύσκολα θεωρείται αστείο. Ο Superman να εκφράζει ενόχληση με τον πιο ήπιο τρόπο που θα ταίριαζε στον Captain America είναι ελαφρώς διασκεδαστικό, αν και το είδαμε νωρίτερα στην ταινία με πολύ καλύτερο αποτέλεσμα. Η ιδέα ότι ο Big Blue Boy Scout δεν μπορεί να μην σχολιάσει πως μια ολόκληρη πόλη που διαλύθηκε και ξαναενώθηκε δεν είναι τέλεια ευθυγραμμισμένη, μοιάζει περισσότερο με κάτι που θα έκανε ο Guy Gardner (Nathan Fillion) για να καλύψει τις δικές του ανασφάλειες. Ο Mr. Terrific, από την άλλη, δεν παρουσιάζεται πουθενά αλλού στην ταινία τόσο ευαίσθητος ή ευέξαπτος.
Η σκηνή δεν έχει πραγματική θέση στην ιστορία — δεν ταιριάζει ιδιαίτερα με το ύφος, ούτε με τους χαρακτήρες που γνωρίζουμε στην ταινία. Μοιάζει με ασυμφωνία, όπως και τα ελαφρώς ασύμμετρα κομμάτια του κτιρίου.
Ωστόσο, υπάρχει κάτι παράδοξα αστείο στο ότι ο Gunn χρησιμοποιεί τον συνήθως πολύτιμο χρόνο μετά τους τίτλους τέλους όχι για να ολοκληρώσει κάποιο αστείο από νωρίτερα, ούτε για να υπονοήσει την αναπόφευκτη απόδραση του Luthor ή το σχέδιο που θα οδηγήσει στο Superman 2, ούτε για να προετοιμάσει την εμφάνιση της Justice Gang στο επόμενο του project, Peacemaker season 2.
Αντίθετα, τον αφιερώνει σε μια στιγμή αντι-χιούμορ, τόσο κενή και ανόητη που μοιάζει με δήλωση: Δεν πρόκειται να αντιγράψει το στυλ της Marvel στις σκηνές μετά τους τίτλους τέλους, ούτε να ανταμείψει όσους έμειναν μέχρι το τέλος για κάτι παραπάνω. Κάνει τα πράγματα με τον δικό του τρόπο, και αν αυτό αφήσει το κοινό λίγο μπερδεμένο, φαίνεται να μην τον ενοχλεί καθόλου.