Τίτλος και Εικόνα Εισαγωγής

Αποχαιρετισμός και Ανασκόπηση
Τι πίεση! Όπως ανέφερα και την προηγούμενη εβδομάδα, αυτή είναι η τελευταία μου στήλη Sunday Papers, καθώς αποχωρώ από το Rock Paper Shotgun (και το Gamer Network) αυτή την Τετάρτη. Δεν είναι εύκολο να συνοψίσω ουσιαστικά δώδεκα χρόνια σε αυτό το site ή είκοσι χρόνια στον χώρο, αλλά μετά από αρκετές αποτυχημένες προσπάθειες, κατέφυγα στη λύση του αρθρογράφου: τις κουκκίδες.

Αξίες και Προσωπικές Αρχές
Σας ζητώ να με συγχωρέσετε για την προσωπική διάθεση, καθώς παρουσιάζω εδώ μερικές από τις αξίες – και το προσωπικό γούστο, προφανώς – που προσπάθησα να εκφράσω μέσα από το site όλο αυτό το διάστημα. Πολλές από αυτές τις αξίες μου τις μετέδωσαν οι εξαιρετικοί συνάδελφοί μου (ιδιαίτερα η αψεγάδιαστη Alice O), και ελπίζω να στάθηκα αντάξιος αυτών των αρχών τις περισσότερες φορές.

Σκέψεις για την Κριτική Παιχνιδιών

• Τα previews συνήθως δεν έχουν ιδιαίτερη αξία, αφού όλοι οι δημοσιογράφοι έχουν την ίδια περιορισμένη πρόσβαση. Μπορείς να τα κάνεις ενδιαφέροντα με χιούμορ και προσωπική ματιά, αλλά συχνά καταλήγεις να εξυπηρετείς μια διαφημιστική καμπάνια.
  
• Ένα παιχνίδι που μπορείς να παίξεις τώρα αξίζει περισσότερο από χίλια που θα παίξεις στο μέλλον. Είναι πρόβλημα που αφιερώνουμε περισσότερο χρόνο στα trailers του GeoffFest παρά στα demos του Steam Next Fest. Το Free 3 ήταν μια προσπάθεια να διορθωθεί αυτό, όπως και το Wishlisted. Πρέπει να εστιάζουμε περισσότερο σε παιχνίδια που κυκλοφορούν ήδη.
  
• Τα παιχνίδια δεν είναι κάτι εξαιρετικό από μόνα τους. Αποτελούν μια μορφή τέχνης ανάμεσα σε πολλές και ένα μικρό κομμάτι μιας γεμάτης ζωής. Κατανοούνται καλύτερα όταν τοποθετούνται σε αυτό το ευρύτερο πλαίσιο από ανθρώπους με πλούσιες εμπειρίες.
  
• Όλα τα παιχνίδια είναι ίσα, ανεξάρτητα από φιλοδοξίες, μέγεθος ομάδας, κόστος ή διαφημιστικό budget. Μπορείς να βάλεις δίπλα-δίπλα ένα blockbuster 800 ατόμων και ένα δωρεάν παιχνίδι ενός ατόμου και να τα αντιμετωπίσεις το ίδιο. Είμαι περήφανος για τα κείμενα του RPS για δωρεάν παιχνίδια, ειδικά όταν ένας συγγραφέας κατάφερε να αποτυπώσει την κατάσταση της τέχνης μέσα σε μήνες, όπως στα Live Free Play Hard της Porpentine, Free Loaders του Brendan και Priceless Play της Kat Brewster. (Δείτε επίσης: Punk’s Not Dead του Brendan.)
  
• Δεν χρειάζεται να γράφεις για το ίδιο ετήσιο franchise απλώς επειδή συνεχίζει να πουλάει. Άφησε τα παιχνίδια να μπουν στη δική τους “Vegas residency” και προχώρα παρακάτω ως κριτικός.
  
• Ο όρος “Indie” πλέον δεν βοηθά ιδιαίτερα και συχνά περιθωριοποιεί κάποιες δουλειές. Το ίδιο ισχύει και για το “AAA” λόγω ασάφειας.
  
• Η ανακάλυψη παιχνιδιών έχει μικρότερη σημασία από την πειθώ για να τα παίξει κάποιος. Το κοινό έχει ήδη ανακαλύψει περισσότερα παιχνίδια απ’ όσα θα προλάβει να παίξει και τα έχει στη wishlist ή στη Steam library του, αχρησιμοποίητα. Ο ρόλος του κριτικού είναι να πείσει τον αναγνώστη να παίξει και να κατανοήσει καλύτερα αυτά τα παιχνίδια.
  
• Μην προωθείς τα pre-orders. Το ψηφιακό κατάστημα δεν θα ξεμείνει από αντίτυπα και το pre-order είναι απλώς ένας τρόπος να ξοδέψει κάποιος χρήματα πριν μάθει αν αξίζει. Η δουλειά μας είναι να βοηθάμε τον κόσμο να αποφασίσει αν αξίζει να αγοράσει ένα παιχνίδι, όχι να τον ενθαρρύνουμε να προπαραγγείλει.
  
• Οφείλεις να είσαι ειλικρινής με τα συναισθήματά σου προς τον αναγνώστη, όχι να προσαρμόζεσαι σε αυτό που νομίζεις ότι θέλει να ακούσει. Αν ένα παιχνίδι φαίνεται καλό ή πιστεύεις ότι θα αρέσει σε άλλους, αλλά εσύ το βρίσκεις βαρετό, γράψε το και εξήγησε το γιατί, ακόμα κι αν το πρόβλημα είναι δικό σου και όχι του παιχνιδιού. Εμπιστεύσου ότι οι αναγνώστες θα βρουν τους συγγραφείς που ταιριάζουν στα γούστα τους.
  
• Όταν χρειάζεται, γράψε τι κάνει ένα παιχνίδι ενδιαφέρον και θυμήσου ότι το αν είναι καλό ή κακό συχνά δεν είναι το πιο σημαντικό. Εμπιστεύσου τον αναγνώστη να βγάλει τα δικά του συμπεράσματα. Αυτές οι δύο ιδέες μπορεί να φαίνονται αντικρουόμενες, αλλά προσπάθησε να τις κρατήσεις και τις δύο.

Εξέλιξη και Ευθύνη

• Τα videogames είναι καλύτερα από ποτέ και κυκλοφορούν περισσότερα από ποτέ. Αυτό σημαίνει ότι ο χρόνος των αναγνωστών είναι πιο πολύτιμος και πρέπει να ανεβάζουμε τα στάνταρ μας.
  
• Ποτέ μην είσαι σκληρός. Ποτέ μην το παίρνεις προσωπικά. Ποτέ μην αποκαλείς έναν developer τεμπέλη.
  
• Όποια επίδραση έχει το κείμενό σου στην επιχείρηση ενός developer, θετική ή αρνητική, δεν σε αφορά.
  
• Ποιος νοιάζεται πόσο πουλάει ένα videogame ή πόσοι το παίζουν; Οι μέτοχοι και οι developers ίσως. Εμείς ως κριτικοί και ρεπόρτερς δεν πρέπει να νοιαζόμαστε (εκτός αν είσαι B2B site, που το RPS δεν είναι).
  
• Τα videogames είναι δύσκολο να δημιουργηθούν και μπορείς να βοηθήσεις τους παίκτες να το κατανοήσουν καλύτερα. Το The Mechanic ήταν η πιο ξεκάθαρη προσπάθειά μας να το δείξουμε αυτό, όπου ο Alex Wiltshire μιλούσε με developers για τις προκλήσεις στον σχεδιασμό συγκεκριμένων στοιχείων του παιχνιδιού τους. Πολλές άλλες σειρές εξυπηρέτησαν τον ίδιο σκοπό, όπως το The Great Outdoors της Pip.

Κοινότητες και Παικτική Εμπειρία

• Οι άνθρωποι που παίζουν ένα συγκεκριμένο videogame δεν αποτελούν “κοινότητα”. Τα παιχνίδια έχουν παίκτες, που είναι άτομα, και αν συγκεντρώνονται, συνήθως είναι σε μικρές ομάδες. Οι προσπάθειες να οριστεί η βάση παικτών ως ενιαία κοινότητα είναι συνήθως προϊόν marketing ή μιας μικρής μειοψηφίας που ισχυρίζεται ότι μιλά εκ μέρους όλων. Να είστε επιφυλακτικοί με ιστορίες για το τι “πιστεύει η κοινότητα του Apex Legends”, για παράδειγμα.
  
• Αυτό που κάνουν οι παίκτες μέσα και με τα παιχνίδια είναι συχνά πιο ενδιαφέρον από τα ίδια τα παιχνίδια. Αυτό το αναδείξαμε με ρεπορτάζ, σειρές ημερολογίων, και κυρίως με τη στήλη Ridealong του Brendan.
  
• Υπάρχουν άπειροι τρόποι να παίξεις ένα παιχνίδι και κανένας δεν είναι λάθος. Υπάρχουν άπειροι τρόποι να γράψεις για ένα παιχνίδι και κάποιοι είναι λάθος, αλλά πρέπει να αποφασίσεις εσύ ποιοι είναι αυτοί.

Η Σημασία της Ανάγνωσης

• Είναι στο μότο κάθε στήλης: διάβασε περισσότερο! Επιμελήθηκα τα Sunday Papers εν μέρει για να διαδώσω κείμενα που θεωρώ αξιόλογα, αλλά και για να δώσω την ευκαιρία στους νεότερους της ομάδας να διαβάσουν περισσότερο εν ώρα εργασίας. Η δημοσιογραφία για τα παιχνίδια έχει πολιτισμική μνήμη περίπου έξι εβδομάδων, εν μέρει επειδή ακόμα και οι ίδιοι οι συντάκτες δεν διαβάζουν αρκετά – αλλά πρέπει να διαβάζεις αχόρταγα και εκτός του χώρου των videogames.

Η Σημασία Κάθε Λέξης

• Καμία λέξη σε ένα άρθρο δεν είναι λιγότερο σημαντική από τις άλλες. Ο τίτλος, το slug, οι λεζάντες, τα tags: μην τα αντιμετωπίζεις ως τυπικά ή για SEO, αλλά ως ευκαιρίες να διασκεδάσεις τον αναγνώστη και θα το εκτιμήσει. Ο Marsh Davies έκρυβε ολόκληρα δευτερεύοντα άρθρα στα alt texts του Premature Evaluation, και αυτός είναι ένας από τους λόγους που είναι από τους καλύτερους.
  
• Απόφυγε όρους που υποτιμούν ή αποκλείουν (“asset flip”, “casual”, “git gud”, “hardcore”, “pretentious”, “shovelware” κ.ά.), ακόμα και ειρωνικά. Προσωπικά αποφεύγω και το “gamer”.
  
• Μην γράφεις για το ότι οι gamers είναι θυμωμένοι. Οι gamers είναι πάντα θυμωμένοι.

Αβεβαιότητα και Παράδοξα

• Όπως έγραψε κάποτε ο William Goldman για το Hollywood: κανείς δεν ξέρει τίποτα. Το ίδιο ισχύει και στα videogames, ειδικά όταν οι αναλυτές αγοράς ψάχνουν για δωρεάν διαφήμιση.
  
• Κάποια παιχνίδια είναι περίεργα. Προσπάθησε να τα κάνεις να φαίνονται φυσιολογικά στους αναγνώστες.
  
• Κάποια παιχνίδια είναι φυσιολογικά. Προσπάθησε να τα κάνεις να φαίνονται περίεργα στους αναγνώστες.
  
• Το να εκνευρίζεις ανθρώπους είναι εντάξει – και απαραίτητο – αλλά να εκνευρίζεις τους σωστούς.
  
• Η λέξη videogame γράφεται ενιαία.

Ταυτότητα και Ποικιλομορφία

• Αν ρωτήσω δέκα άτομα να περιγράψουν το RPS, θα πάρω δέκα διαφορετικές απαντήσεις. Αν μιλήσω με δέκα άτομα που νοσταλγούν μια παλαιότερη εποχή του RPS, θα διαπιστώσω ότι ο καθένας νοσταλγεί διαφορετική περίοδο. Συνεκτική ταυτότητα, σταθερή φωνή, ενιαίο ύφος: είναι θεμιτοί στόχοι, αλλά υπερεκτιμημένοι. Καλύτερα να είσαι σαν τον Frasier Crane, που εξήγησε στον πατέρα του το στυλ διακόσμησης: “Λέγεται εκλεκτικό. Η θεωρία είναι ότι αν έχεις πραγματικά ωραία έπιπλα, δεν έχει σημασία αν ταιριάζουν. Θα δέσουν μεταξύ τους.” Πρόσλαβε καλούς συγγραφείς, δώσε τους ελευθερία, και θα δέσουν μεταξύ τους. (Και διαφωνήστε για το ποιανού είναι η παλιά, άνετη πολυθρόνα του Martin Crane.)

Τελικές Σκέψεις και Αποχαιρετισμός
Αυτό το τελευταίο σημείο είναι το πιο σημαντικό. Αυτή η ανάρτηση δεν προορίζεται ως περιορισμός για τον επόμενο που θα με διαδεχθεί – θα προτιμούσα να διαχειριστεί το site με τον δικό του τρόπο, χωρίς να βαραίνεται από το παρελθόν. Αυτό έκανα πάντα και ελπίζω να το επέτρεψα και στην Katharine. Η υπόλοιπη ομάδα είναι επίσης εξαιρετική και μπορεί να οδηγήσει το RPS σωστά, όπως κάνει ήδη εδώ και μήνες.

Προσωπικά Σχέδια και Ευχαριστίες
Όσο για μένα, η νέα μου δουλειά είναι εκτός του χώρου των games media (και πλέον στη δημιουργία παιχνιδιών), αλλά σίγουρα θα συνεχίσω να ασχολούμαι με τα games media παράλληλα, γιατί δεν μπορώ να το αποφύγω. Αν θέλετε να δείτε τι θα κάνω μετά το RPS, μπορείτε να με ακολουθήσετε στο Bluesky ή μέσω του σχεδόν ανενεργού blog μου. Σας ευχαριστώ που με διαβάζατε και με στηρίζατε όλα αυτά τα χρόνια. Είστε οι καλύτεροι σχολιαστές στα games media (εκτός από τους εκατοντάδες που έχω αποκλείσει προσωπικά – εσείς ήσασταν οι χειρότεροι).

Μουσική Επιλογή
Προσπάθησα να το αποφύγω, αλλά το τραγούδι αυτής της εβδομάδας είναι το ’93 til Infinity, γιατί πραγματικά χαλαρώνω. Όλες οι μουσικές επιλογές μου από αυτή την περίοδο των Sunday Papers θα παραμείνουν διαθέσιμες σε ένα YouTube playlist.

[ Πηγή: RockPaperShotgun ]