Υποκρισία και Δικαιοσύνη στο The Last of Us
Υπάρχει πολλή αδικία στο The Last of Us. Η επιδημία του Cordyceps δεν κάνει διακρίσεις (εκτός από την ανοσία της Ellie, φυσικά), με αποτέλεσμα οι άνθρωποι να απομακρύνονται συνεχώς από τους αγαπημένους τους. Η σύγκρουση μεταξύ των ανθρώπινων φατριών για τα λίγα αποθέματα που έχουν απομείνει διαλύει οικογένειες, και οι επιζώντες αναγκάζονται να μαζέψουν τα κομμάτια τους και να συνεχίσουν τη ζωή τους όσο καλύτερα μπορούν.
Ωστόσο, η απόφαση που ελήφθη στη συνεδρίαση της πόλης στο επεισόδιο αυτής της εβδομάδας δεν ήταν παράδειγμα αδικίας. Ο Jackson έκανε τη σωστή επιλογή.
[Σημείωση: Αυτό το κείμενο περιέχει σπόιλερ για το The Last of Us, σεζόν 2, επεισόδιο 3.]
Σε αυτό το επεισόδιο, μερικούς μήνες μετά τον θάνατο του Joel από την Abby και την κατάρρευση των τειχών του Jackson από ορδές μολυσμένων, παρακολουθούμε μια τεταμένη συνεδρίαση της πόλης με μια κλιμακωτή ομιλία της Ellie (Bella Ramsey), στην οποία ζητά βοήθεια από τους πολίτες του Jackson για να εντοπίσουν τους δολοφόνους του Joel και να τους φέρουν στη δικαιοσύνη.
Η σειρά παρουσιάζει την ομιλία ως μια θριαμβευτική στιγμή για την Ellie: Έχει γράψει την ομιλία της όπως της είπε ο Jesse (Young Mazino) και έχει καταφέρει να περιορίσει την οργή της. Παρ’ όλα αυτά, το δημοτικό συμβούλιο του Jackson ψήφισε κατά του αιτήματος της Ellie με μεγάλη πλειοψηφία. Και είχαν δίκιο.
Για να είμαι απόλυτα σαφής, όταν λέω ότι οι κάτοικοι της πόλης είχαν δίκιο, δεν αναφέρομαι σε υψηλές ιδέες ή πνευματικές έννοιες. Δεν είμαι εδώ για να σας πω ότι η επιθυμία για εκδίκηση θα διαβρώσει την ψυχή σας ή ότι η εκδίκηση δεν θεραπεύει πληγές, αλλά δημιουργεί νέες. Αυτό είναι ευθύνη της σειράς. Αυτό που λέω είναι ότι οι πολίτες του Jackson είχαν δίκιο που δεν ήθελαν να βοηθήσουν την Ellie σε ένα εντελώς πρακτικό επίπεδο.
Το αίτημά της είναι απολύτως παράλογο. Σίγουρα, είμαστε αρκετά κλεισμένοι στην προοπτική της Ellie στο The Last of Us, οπότε καταλαβαίνουμε πόσο επώδυνο ήταν για εκείνη να χάσει τον Joel. Αλλά για όλους τους άλλους, το Jackson, η ειρηνική πόλη με τα τείχη και το ασφαλέστερο μέρος που έχουν βρεθεί από την αρχή της αποκάλυψης, μόλις είχε μια σοβαρή παραβίαση. Οι δρόμοι ήταν γεμάτοι ζωντανούς-νεκρούς, κάποιοι άγνωστος αριθμός ανθρώπων πέθαναν, και υπάρχει μια τεράστια ανάγκη για ανακατασκευή ώστε να διατηρηθεί η ασφάλεια.
Μετά από όλη αυτή την τραγωδία, την απώλεια και την καταστροφή, η Ellie μπαίνει στη συνεδρίαση και απαιτεί 16 από τους καλύτερους μαχητές και ισχυρότερους πολίτες του Jackson να πάνε να κυνηγήσουν ανθρώπους που ζουν σχεδόν 900 μίλια μακριά. Δεν γνωρίζουμε ακριβώς πόσοι άνθρωποι ζουν στο Jackson ή πόσοι από αυτούς είναι ικανοί με όπλο για να συμμετάσχουν σε αυτό το κυνήγι εκδίκησης. Αλλά με βάση όσα έχουμε δει, φαίνεται ότι αυτός είναι ένας σημαντικός αριθμός του πληθυσμού της πόλης.
Με άλλα λόγια: Κάθε πτυχή της πρότασης της Ellie προς τους πολίτες του Jackson είναι εντελώς μη ρεαλιστική. Αλλά αυτό δεν θα έπρεπε να μας ξαφνιάσει. Ξέρουμε ότι η Ellie είναι παρορμητική, βραχυπρόθεσμη και αρκετά εγωιστική. Αυτό δεν είναι κριτική προς αυτήν ή να πω ότι δεν έχει άλλες αξιόλογες ποιότητες, απλώς ότι η στρατηγική σκέψη και ο σχεδιασμός γύρω από την υγεία της ευρύτερης κοινότητας δεν είναι ένα από τα φυσικά της ταλέντα.
Όλα αυτά μπορεί να ακούγονται ως κριτική της σειράς ή της ιστορίας της, αλλά δεν είναι. Είναι μια εξαιρετική προσθήκη στον χαρακτήρα της και στον ευρύτερο κόσμο του The Last of Us ότι η Ellie δεν είναι μια μαγικά χαρισματική ρήτορας, κάτι που θα φαινόταν εντελώς εκτός χαρακτήρα για εκείνη, και ότι οι κάτοικοι του Jackson αναγνωρίζουν πόσο παράλογο είναι το αίτημά της. Και φυσικά, δημιουργεί μια υπέροχη στιγμή όπου η Dina (Isabela Merced) συνειδητοποιεί ότι η Ellie σχεδιάζει να κάνει κάτι ανόητο και δεν θα την αφήσει να το κάνει μόνη της — ή χωρίς προετοιμασία.