Καινοτομία στη Δράση
Η μίξη shooting και hacking στο Pragmata είναι η πιο αγχωτική και πρωτότυπη ιδέα που έχω δει σε shooter εδώ και χρόνια, και λειτουργεί εξαιρετικά.
Capcom και Πειραματισμός
Τέτοια παιχνίδια δείχνουν την Capcom στα καλύτερά της: πειραματική, παράξενη και έτοιμη να ξεφύγει από τα συνηθισμένα της κατηγορίας triple-A. Το έχουμε ξαναπεί: το Pragmata εκφράζει την Capcom στην πιο τολμηρή και δημιουργική της φάση. Προσωπικά, το τοποθετώ δίπλα στα Exoprimal και Kunitsu-Gami: Path of the Goddess ως παραδείγματα όπου ο εκδότης επιτρέπει στα στούντιο του να υλοποιήσουν κάθε ιδέα που έχουν. Αν και αυτά τα δύο δεν σημείωσαν εμπορική (ή, στην περίπτωση του Exoprimal, κριτική) επιτυχία, θεωρώ ότι το Pragmata έχει περισσότερες πιθανότητες να φτάσει στο ευρύ κοινό για τρεις βασικούς λόγους: είναι shooter, ο πρωταγωνιστής του είναι ένας καθημερινός πατέρας – ονομάζεται Hugh Williams – και συνδυάζει είδη με έναν συναρπαστικό τρόπο που σπάνια συναντάμε.
Εμπειρία από το Demo
Σε πρόσφατο demo στα γραφεία της Capcom πριν το Gamescom, δοκίμασα μια νέα έκδοση του παιχνιδιού: μια πιο ολοκληρωμένη εκδοχή του demo που παρουσιάστηκε στο Summer Games Fest, όπως περιγράφει και ο Alex στο παραπάνω preview. Η βασική διαφορά ήταν μια μάχη με boss, ένα μηχανοκίνητο walker που κυριαρχεί σε μια αρένα-ανελκυστήρα, θυμίζοντας Lost Planet, Vanquish και ίσως… Watch Dogs;
Ιδιαίτερος Συνδυασμός Ειδών
Όπως ανέφερα, το παιχνίδι είναι ένα παράξενο μείγμα ειδών, ενωμένων με μια πλοκή που φαίνεται να χρειάζεται περισσότερη συνοχή για να σταθεί. Αυτό όμως δεν έχει σημασία. Δεν νομίζω ότι κάποιος θα το αγοράσει περιμένοντας μια ιστορία επιπέδου Hugo. Το Pragmata είναι ένα καθαρά «βιντεοπαιχνιδίστικο» παιχνίδι: κινείσαι γύρω από ένα boss που μοιάζει να βγήκε από τα κομμένα σκηνικά του Metal Gear, ενώ ένα κορίτσι-android (Diana) χακάρει τα συστήματά του. Για μένα, αυτό είναι θετικό.
Κορυφαία Στιγμή Gaming
Όλα στο demo αποπνέουν την ουσία του gaming. Ο Hugh κινείται μουρμουρίζοντας, λύνει απλούς περιβαλλοντικούς γρίφους και ανταλλάσσει σύντομους διαλόγους με τη Diana. Κατά διαστήματα, το σύστημα ασφαλείας τύπου GLaDOS ενεργοποιεί ρομπότ που πρέπει να εξουδετερώσεις, με τη Diana να χακάρει τις ασπίδες τους πριν τα πυροβολήσεις. Το περιβάλλον είναι καλαίσθητο, με καθαρό sci-fi ύφος διαστημικού σταθμού, και λειτουργεί ως ιδανικό πεδίο εξάσκησης για το συνδυασμό shooting/hacking πριν τη μάχη με το boss.
Η Μάχη με το Boss
Εδώ, τα δύο βασικά στοιχεία του Pragmata ενώνονται σε μια εντυπωσιακή «έλικα» που δείχνει τι επιδιώκει το παιχνίδι. Καθώς το walker κινείται βίαια στην πλατφόρμα και αποφεύγεις πυραύλους και εκρήξεις, πρέπει να χρησιμοποιήσεις ένα από τα τρία όπλα σου (φαίνεται πως στο τελικό παιχνίδι θα υπάρχουν τέσσερα) για να προκαλέσεις ζημιά:
- Ένα πιστόλι με χαμηλή ζημιά και αργή επαναγέμιση, αλλά με άπειρα πυρομαχικά
- Ένα shotgun με υψηλό damage-per-second αλλά χωράει μόνο έξι σφαίρες
- Ένα stasis net που επιβραδύνει τον εχθρό και προκαλεί μικρή ζημιά με το χρόνο
Στρατηγική και Εναλλαγή Όπλων
Η εναλλαγή μεταξύ των όπλων για μέγιστη αποτελεσματικότητα και ελαχιστοποίηση κινδύνου είναι το κλειδί, κάνοντας τη μάχη να μοιάζει με γρίφο που λύνεις σε πραγματικό χρόνο. Δεν είναι ακριβώς Halo, αλλά εδώ κολλάει η αναφορά στο Lost Planet. Τα bosses έχουν αδύναμα σημεία (τα εντοπίζει η Diana όταν στοχεύεις), και στην περίπτωση του συγκεκριμένου μηχανικού εχθρού, ήταν η δεξαμενή καυσίμων στην πλάτη του.
Συνδυασμός Δεξιοτήτων
Αφού κατανοήσεις το πεδίο και εντοπίσεις πού να χρησιμοποιήσεις τις περιορισμένες σφαίρες του shotgun, ρίχνεις το stasis net, κυκλώνεις τον εχθρό και επιτίθεσαι. Ένιωσα μια περίεργη ικανοποίηση όταν όλα λειτούργησαν: αφού τον επιβράδυνα με το net, άδειασα το shotgun στη δεξαμενή και χρησιμοποίησα τη Diana για να χακάρει το μηχάνημα, ακινητοποιώντας το και μειώνοντας την άμυνά του. Όλα συνδυάζονται φυσικά, σαν να το έχω ξανακάνει – αλλά φυσικά, δεν το έχω, γιατί όλο αυτό το concept είναι εντελώς τρελό.
Μηχανισμοί Ελέγχου και Ροή
Στοχεύεις και πυροβολείς με τα triggers, λύνεις απλούς γρίφους και χακάρεις εχθρούς με τα face buttons (εδώ η αναφορά στο Watch Dogs). Μπορείς επίσης να πηδήξεις και να αποφύγεις επιθέσεις με τα shoulder buttons, κάνοντας τα δάχτυλά σου να χορεύουν πάνω στο χειριστήριο σε έναν αγχωτικό ρυθμό. Είναι έντονο, αλλά με τρόπο που θυμίζει το Vanquish του 2010. Όταν συνηθίσεις το σύστημα, ο συνδυασμός hacking και shooting γίνεται απρόσμενα φυσικός.
Η Αίσθηση του Παιχνιδιού
Βλέποντας το βίντεο από το demo, πιστεύω ότι η οθόνη δεν αποδίδει τη μοναδικότητα του Pragmata – είναι από τα παιχνίδια που πρέπει να τα νιώσεις για να τα καταλάβεις. Ελπίζω η Capcom να κυκλοφορήσει demo, γιατί η ιδέα ίσως φανεί ασαφής σε κάποιους. Παρ’ όλα αυτά, το παιχνίδι δείχνει την αυτοπεποίθηση της Capcom και ακολουθεί τη φιλοσοφία του Dead Rising του 2006: παίρνει ένα γνωστό είδος, το αποδομεί και το ξανασυνθέτει με εντελώς νέο τρόπο.
Παλιές και Νέες Ιδέες
Υπάρχουν ακόμα κάποιες παρωχημένες σχεδιαστικές επιλογές (το μεγαλύτερο μέρος της ιστορίας παρουσιάζεται μέσω text logs διασκορπισμένων στη βάση της Σελήνης ή μέσω ολογραμμάτων, κάτι που θυμίζει το 2006), αλλά συνδυάζονται με νέες ιδέες και ενδιαφέροντα υβρίδια ειδών. Το Pragmata είναι πραγματικά ενδιαφέρον. Πιστεύω ότι τέτοια παιχνίδια δείχνουν την Capcom στα καλύτερά της: πειραματική, παράξενη και έτοιμη να ξεφύγει από τα συνηθισμένα, για να δημιουργήσει κάτι διαφορετικό, λίγο παράξενο, λίγο προοδευτικό – και τελικά, πολύ καλύτερο.
[ Πηγή: Eurogamer ]