Μπορώ να αντέξω πολλή βία στις ταινίες. Δεν θα είχα δει τέσσερις ταινίες John Wick και το Ballerina spin-off αν με ενοχλούσε ο θάνατος με βιβλίο — αντίθετα, με διασκεδάζει.
Κόψτε άκρα, διαλύστε κεφάλια, βουτήξτε το χέρι του Jack Quaid σε καυτό λάδι, όλα αυτά τα αντέχω. Αυτό που δεν αντέχω είναι η βία στα μάτια, κάτι που δεν περίμενα να συναντήσω στο Superman. Αν και, μιας και μιλάμε για ταινία του James Gunn, ίσως έπρεπε να το περιμένω. (Λογοπαίγνιο σκόπιμο.)
Προειδοποίηση για spoilers σε σκηνές δράσης του Superman και το τέλος του The Suicide Squad
Στην αρχή της νέας ταινίας Superman, με τον David Corenswet στον ρόλο του Big Blue Boy Scout, ο Lex Luthor (Nicholas Hoult) εξαπολύει ένα kaiju στη Metropolis. Το πλάσμα δεν δείχνει ιδιαίτερη νοημοσύνη ή σκοπό, μοιάζει περισσότερο με φυσική καταστροφή σε μορφή kaiju. Ο γίγαντας παραπατάει, μεγαλώνει γρήγορα, βγάζει φωτιές, καταστρέφει κτίρια και παραλίγο να σκοτώσει έναν σκύλο που γαβγίζει στον Superman αντί να φύγει.
Η Justice Gang — Guy Gardner/Green Lantern, Mr. Terrific και Hawkgirl — φτάνουν για να βοηθήσουν τον Superman να σταματήσει το kaiju, του οποίου το δέρμα είναι πολύ ανθεκτικό για να πάθει ζημιά. Η λύση; Επίθεση στα μάτια. Ανατριχίλα.
Αντί για μια απλή υπερ-γροθιά στα μάτια του kaiju, η Hawkgirl χτυπάει με το ρόπαλό της το ένα του μάτι. Δεν μπορώ να περιγράψω λεπτομερώς τη συνέχεια, γιατί παρακολουθούσα με τα δάχτυλα μπροστά στα μάτια μου, προσπαθώντας να αποφύγω τις λεπτομέρειες που μου προκαλούν φοβία. Δεν αρκείται σε ένα χτύπημα — το ρόπαλό της κολλάει στο μάτι του πλάσματος (τρομακτικό!), ενώ ο Gardner δημιουργεί μια μυτερή κατασκευή για να χτυπήσει το άλλο μάτι του kaiju.
Η σκηνή διαρκεί λίγο, και η Justice Gang σκοτώνει το kaiju σχετικά άνετα. Νόμιζα ότι αυτή θα ήταν η μοναδική σκηνή με βία στα μάτια, αλλά προς το τέλος, όταν ο Superman πολεμά τον Ultraman και την Engineer, δέχεται και ο ίδιος επίθεση στα μάτια. Η Engineer (María Gabriela de Faría) χρησιμοποιεί το σώμα της από νανορομπότ για να καλύψει το πρόσωπο του Superman, επιτιθέμενη στα μάτια του και γεμίζοντας τους πνεύμονές του. Συνολικά, είναι μια αηδιαστική σκηνή, όχι το είδος του body horror που περιμένεις σε ταινία υπερήρωα.
Η βία στα μάτια ως μοτίβο στις ταινίες του James Gunn
Θα έπρεπε να το περιμένω από ταινία του James Gunn — οι αηδιαστικοί τραυματισμοί στα μάτια στο Superman συνεχίζουν μια μικρή τάση στις ταινίες του. Το χειρότερο παράδειγμα έρχεται από το The Suicide Squad. Η Harley Quinn, ο Bloodsport και άλλοι αντι-ήρωες πρέπει να αντιμετωπίσουν τον Starro στο φινάλε. Ο Starro είναι ένας τεράστιος αστερίας με ένα γιγάντιο μάτι στο κέντρο του σώματός του.
Το μάτι του Starro είναι από μόνο του τρομακτικό — είναι τεράστιο — αλλά ο πραγματικός τρόμος ξεκινά όταν η ομάδα τον επιτίθεται, αναγκάζοντας τους πιο ευαίσθητους (όπως εμένα) να κοιτάξουν αλλού. Η Harley, με το ακόντιό της, διαπερνά το μάτι του Starro και μπαίνει μέσα του, κολυμπώντας χαρούμενα. Ο τρόμος συνεχίζεται όταν τα ποντίκια της Ratcatcher ακολουθούν τη Harley μέσα στο μάτι, τρώγοντας τον αστερία από μέσα. Αηδιαστικό.
Το The Suicide Squad έχει τον χειρότερο τραυματισμό ματιού σε ταινία του Gunn, αλλά δεν είναι το μόνο. Το Guardians of the Galaxy Vol. 3 περιλαμβάνει έναν ανθρωπόμορφο θαλάσσιο ίππο με κυβερνητικά μέρη που κρατούν τα μάτια του ανοιχτά με το ζόρι, δημιουργώντας ενοχλητικές εικόνες. (Η ταινία αυτή δεν είναι για ευαίσθητους — κάθε ζώο της υποφέρει.) Η Nebula αναφέρει επίσης ότι ο Thanos της αφαίρεσε τα μάτια και τα αντικατέστησε με τεχνητά.
Αν και ο Gunn δεν έγραψε ή σκηνοθέτησε το Brightburn του 2019, το παρήγαγε. Η ταινία ρωτά: «Τι θα γινόταν αν ένας νεαρός Superman ήταν κακός σε ταινία τρόμου;» Περιλαμβάνει έναν από τους πιο ρεαλιστικούς και ενοχλητικούς τραυματισμούς ματιού που έχω δει. Ένας χαρακτήρας έχει ένα θραύσμα γυαλιού στο μάτι και το αφαιρεί μόνος του — δεν θα μπω σε λεπτομέρειες, γιατί δεν θέλω να ξαναδώ τη σκηνή. (Ούτε εσείς, εκτός αν σας αρέσουν οι εφιάλτες.)
Η φοβία για τα μάτια και η επίδραση των σκηνών
Ψάχνοντας για τραυματισμούς ματιών στις ταινίες του James Gunn (γιατί το έκανα αυτό στον εαυτό μου;), έμαθα για την ομμεταφοβία, τον γενικό φόβο για τα μάτια. Ανήκω στη γενιά του WebMD, οπότε φυσικά αυτοδιαγνώστηκα με ομμεταφοβία.
Δεν παθαίνω κρίσεις πανικού βλέποντας αυτές τις ταινίες, αλλά οι σκηνές με τραυματισμούς ματιών με αναστατώνουν. (Δεν είμαι ο μόνος — το μοτίβο «τραυματισμός στο μάτι» είναι αγαπημένο στους δημιουργούς τρόμου.) Ακόμα και το να βλέπω μάτια στην οθόνη μερικές φορές μου προκαλεί άγχος. Πρόσφατα είδα το 28 Weeks Later (καμία σχέση με τον Gunn) και είχε αρκετά κοντινά πλάνα σε μάτια χαρακτήρων, που με ανάγκασαν να κοιτάξω αλλού. Δεν χρειάστηκε να δείξουν αίμα για να με κάνουν να νιώσω άσχημα, αλλά τα μάτια ήταν γεμάτα αίμα έτσι κι αλλιώς.
Όλα αυτά για να πω: Gunn, την επόμενη φορά που θα κάνεις ταινία, άσε τα μάτια ήσυχα. Είναι ήδη αρκετά τρομακτικά από μόνα τους. Δεν χρειάζεται να δω άλλη ηρωίδα να χώνει το ρόπαλό της σε ένα γιγάντιο μάτι.