Προσπάθεια δικαιολόγησης περικοπών στο Medicaid
Χθες, ο Πρόεδρος της Βουλής Μάικ Τζόνσον επιχείρησε να δικαιολογήσει τις προγραμματισμένες περικοπές στο Medicaid ισχυριζόμενος ότι θα “επιστρέψει την αξιοπρέπεια της εργασίας σε νέους άνδρες που πρέπει να εργάζονται αντί να παίζουν βιντεοπαιχνίδια όλη μέρα.”
Θα μπορούσαμε να αναλύσουμε γιατί αυτή η δήλωση είναι εντελώς κενή περιεχομένου (κυρίως επειδή οι περισσότεροι από αυτούς που λαμβάνουν τέτοιες παροχές εργάζονται, αποδεικνύοντας ότι ολόκληρη η επιχειρηματολογία είναι ανέντιμη), αλλά ο Τάιλερ Γουάιλντ στο PC Gamer έχει ήδη κάνει εξαιρετική δουλειά σε αυτό. Αντίθετα, θέλω να εστιάσω στο φαινόμενο της κατηγορίας των βιντεοπαιχνιδιών και τι αποκαλύπτει αυτό.
Ιστορική κατηγορία των βιντεοπαιχνιδιών
Δεν είναι πρωτότυπη ρητορική. Οι πολιτικοί κατηγορούν τα βιντεοπαιχνίδια για τα πάντα, από φονικές επιθέσεις μέχρι παχυσαρκία, από την αρχή τους, και τότε τα παιχνίδια αντικατέστησαν άλλες μορφές ψυχαγωγίας όπως τα “video nasties,” το D&D και το death metal τη δεκαετία του ’80, τον “πόλεμο κατά των ναρκωτικών” τη δεκαετία του ’70, τα κόμικς τη δεκαετία του ’50, τους Καθολικούς τη δεκαετία του 1850, τις μάγισσες στη Μεσαία Εποχή…
Στον 18ο αιώνα, η ανάγνωση περιγραφόταν ως “μανία” και “πυρετός” καθώς οι νέοι σπαταλούσαν τη ζωή τους στις σελίδες βιβλίων, με ψευδείς ισχυρισμούς για βία που μιμούνται να γίνονται όλο και πιο συνηθισμένοι. Το έργο του Γκαίτε “Οι Θλίψεις του Νεαρού Βέρθερου” κατηγορήθηκε για μια σειρά αυτοκτονιών, χωρίς αποδείξεις, με τον ηθικό πανικό να είναι πιο πιθανός αιτιολογικός παράγοντας.
Το 370 π.Χ., ο Πλάτωνας, γράφοντας τα λόγια του Σωκράτη στο “Φαίδρο,” προκάλεσε άλλη μια ηθική πανικό. Έγραψε, “Αυτή η εφεύρεση θα προκαλέσει λησμονιά στις σκέψεις εκείνων που θα μάθουν να τη χρησιμοποιούν, επειδή δεν θα ασκούν τη μνήμη τους.” Ο Σωκράτης μιλούσε για την πράξη της γραφής.
Η ανησυχία ότι το νέο ενδιαφέρον των νέων προκαλεί τα δεινά της κοινωνίας είναι τόσο παλιά όσο και η ίδια η κοινωνία, και έχει εξυπηρετήσει έναν πολύ συγκεκριμένο σκοπό: να αποσπά την προσοχή από τις πιο προφανείς αιτίες.
Χρήση των βιντεοπαιχνιδιών ως αποδιοπομπαίος τράγος
Υπάρχουν πολλές περιπτώσεις όπου τα βιντεοπαιχνίδια χρησιμοποιούνται ως αποδιοπομπαίος τράγος για σοβαρότερα, θεμελιώδη προβλήματα. Γενικά, ο ίδιος σκοπός ισχύει: είναι παραπλάνηση. Το ένα χέρι του πολιτικού κινείται έντονα εδώ, μιλώντας για τη ζημιά που προκαλούν αυτά τα παιχνίδια στους νέους, ενώ το άλλο χέρι δίνει σιωπηλά μια αόρατη δόση χρημάτων σε έναν πλούσιο φίλο.
Όταν ο Μάικ Τζόνσον αναφέρει ότι οι νέοι άνδρες χρειάζονται υποστήριξη από το Medicaid επειδή “παίζουν βιντεοπαιχνίδια όλη μέρα,” αυτό είναι μια σκόπιμη πράξη παραπλάνησης. Στην ομιλία του, υπονοεί ότι αυτή η πράξη από αυτούς τους κακούς τύπους αφαιρεί χρήματα από τους άξιους δικαιούχους… πρόσβαση στην υγειονομική περίθαλψη, μονογονείς, ηλικιωμένους και άτομα με αναπηρία. Βλέπετε, τα βιντεοπαιχνίδια όχι μόνο βλάπτουν αυτούς τους ανόητους άνδρες, αλλά προκαλούν και πόνο σε άλλες ομάδες που σας ενδιαφέρουν! Μην έχετε καμία αμφιβολία ότι ο Τζόνσον δεν θα διστάσει να στραφεί εναντίον των μονογονέων, των ηλικιωμένων, των ατόμων με αναπηρία ή οποιουδήποτε άλλου, αν αυτό είναι πολιτικά συμφέρον για αυτόν, αλλά σε αυτό το παράδειγμα, έχει επιλέξει προσεκτικά την παραπλάνηση του.
Επαναλαμβανόμενη ρητορική
Ας μην ξεχνάμε ότι μόλις πριν από ένα μήνα, ο Μάικ Τζόνσον χρησιμοποίησε την ίδια ακριβώς φράση για τους “ικανών” άνδρες που εκμεταλλεύονται το κράτος με τα παιχνίδια τους. Εκείνη τη φορά, ήταν μέρος των υποσχέσεών του να μην περικόψει το Medicaid. Και αυτός είναι ο ίδιος Μάικ Τζόνσον που, τον Ιανουάριο φέτος, προσπάθησε να σταματήσει ένα νομοσχέδιο που θα επέτρεπε στις νέες μητέρες να ψηφίζουν εξ αποστάσεως τις έξι εβδομάδες μετά τη γέννα. Τον ίδιο μήνα, μια διαρροή αποκάλυψε τις προτάσεις του Τζόνσον για την κατάργηση φοροαπαλλαγών από τους μονογονείς. Το θέμα είναι ότι δεν τον ενδιαφέρει καθόλου για τους μονογονείς και τις τρομερές επιπτώσεις που προκαλούν τα βιντεοπαιχνίδια σε αυτούς.
Αυτό που πραγματικά τον ενδιαφέρει, καθώς και την κυβέρνηση Τραμπ, είναι να διασφαλίσουν ότι οι πλούσιοι φίλοι τους γίνονται πλουσιότεροι, και αν αυτό περιλαμβάνει την εκμετάλλευση των φτωχότερων, τότε είναι τέλεια. Όλοι συζητάμε αν τα βιντεοπαιχνίδια προκαλούν αδράνεια ή οτιδήποτε άλλο, ενώ το Medicaid προορίζεται να λεηλατηθεί για 880 δισεκατομμύρια δολάρια, την ίδια στιγμή που οι εταιρείες και οι δισεκατομμυριούχοι λαμβάνουν φοροαπαλλαγές συνολικού ύψους 6,8 τρισεκατομμυρίων δολαρίων.
Για να αντιμετωπιστεί ουσιαστικά το ζήτημα των ατόμων που είναι μακροχρόνια άνεργοι, απαιτείται όχι μόνο σκληρή δουλειά, αλλά και να ληφθούν χρήματα από τους πλουσιότερους για να χρηματοδοτηθούν οι αλλαγές. Το γεγονός ότι οι περισσότεροι από αυτούς τους φαινομενικά αδρανείς άνδρες που παίζουν παιχνίδια όλη μέρα είναι στην πραγματικότητα σε μερική ή πλήρη απασχόληση, αλλά πληρώνονται τόσο άσχημα που δεν μπορούν να αντέξουν ούτε την πιο βασική υγειονομική περίθαλψη, φαίνεται να είναι ένα συστημικό κοινωνικό ζήτημα που απαιτεί αντιμετώπιση. Κάτι είναι θεμελιωδώς λάθος όταν αυτοί που εργάζονται πιο σκληρά πληρώνονται λιγότερο, και τότε είναι αυτοί οι άνθρωποι (συμπεριλαμβανομένων των μονογονέων, των ατόμων με αναπηρία και κάθε άλλης κατηγορίας των εργαζομένων φτωχών) που όχι μόνο δαιμονοποιούνται, αλλά στοχοποιούνται για να τους αφαιρεθούν ακόμα περισσότερα χρήματα. Αυτό είναι μια αθλιότητα, αλλά μην το προσέξετε! Κοιτάξτε το χέρι που δείχνει τα βιντεοπαιχνίδια!
Κατηγορία των βιντεοπαιχνιδιών για βία
Ή ας εξετάσουμε την αδιάκοπη κατηγορία των βιντεοπαιχνιδιών (και όλων των άλλων μέσων που προηγήθηκαν) για τη βία στον πραγματικό κόσμο. Από τότε που το Doom κατηγορήθηκε για τη σφαγή στο Λύκειο Κολουμπάιν, η αποδιοπομπαία τράγος των παιχνιδιών για τη βία και τα εγκλήματα με όπλα στις Ηνωμένες Πολιτείες έχει γίνει κοινός τόπος. Αυτό συμβαίνει παρά το γεγονός ότι δεν έχει υπάρξει ποτέ ουσιαστική απόδειξη που να υποδηλώνει οποιαδήποτε αιτιακή σύνδεση, η θεωρία έχει επανειλημμένα απορριφθεί, χρόνο με το χρόνο, για δεκαετίες. Ο Τραμπ το έκανε το 2019. Ο πρόεδρος της Γαλλίας, Εμανουέλ Μακρόν, το προσπάθησε το 2023. (Ο Μακρόν πρόσθεσε επίσης το Snapchat και το TikTok, για να είναι πολύ σύγχρονος.) Και ο λόγος είναι ο ίδιος.
Δεν θα επαναλάβω τους πραγματικούς λόγους για τη βία με όπλα στις Ηνωμένες Πολιτείες, γιατί όλοι γνωρίζουμε ότι πρόκειται για φτώχεια, απελπισία, έλλειψη πρόσβασης σε κοινωνικές υπηρεσίες, κ.λπ. Όλοι γνωρίζουμε ότι 46,728 άνθρωποι δεν πέθαναν από τραυματισμούς που σχετίζονται με όπλα στις Η.Π.Α. το 2023 λόγω του Call of Duty, δεδομένου ότι το Call of Duty παίζεται επίσης στον Καναδά, όπου τα όπλα προκαλούν 2,1 θανάτους ανά 100,000 άτομα, σε σύγκριση με 10,6 των Η.Π.Α. Δεν έχει υπάρξει επίσης καμία απόδειξη ότι τα βιντεοπαιχνίδια είναι η αιτία που οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν 120 όπλα ανά 100 άτομα, διπλάσια από εκείνη των Νήσων Φόκλαντ και του πληθυσμού των 3,000 ατόμων, και πολύ πάνω από τα 52,8 όπλα ανά 100 άτομα στην τρίτη θέση Υεμένη.
Η αντιμετώπιση της βίας με όπλα είναι εξαιρετικά περίπλοκη, από την επιρροή της NRA στους πολιτικούς, την ευρεία παραπληροφόρηση σχετικά με το τι γράφεται στην Τρίτη Τροπολογία, και την πλήρη αναδιάρθρωση της κοινωνίας που απαιτείται για να παρέχει την κοινωνική υποστήριξη όπου χρειάζεται για να αντιμετωπιστεί η φτώχεια και η εξάρτηση που οδηγούν σε τόσα πολλά από τα προβλήματα. Η επιδημία των σχολικών πυροβολισμών, που συμβαίνει με συχνότητα και φρικτή κανονικότητα που είναι εντελώς διαφορετική από οποιαδήποτε άλλη ανεπτυγμένη χώρα, απαιτεί από τους πολιτικούς να αντιμετωπίσουν την πραγματικότητα της ζωής των νέων στην Αμερική με έναν τρόπο που είναι σχεδόν αδύνατος χωρίς να κατακριθούν ως—μπου, χου—σοσιαλισμός.
Έτσι, κατηγορήστε τα βιντεοπαιχνίδια! Είναι φταίξιμο του Grand Theft Auto! Αυτό το παιχνίδι που αντικατοπτρίζει την Αμερική είναι, εε, η αιτία! Απλά μην κοιτάξετε το ήσυχο χέρι που δέχεται τους φακέλους πληροφοριών για τους κατόχους όπλων που παραδίδονται από τους κατασκευαστές όπλων.
Τα βιντεοπαιχνίδια δεν είναι χωρίς προβλήματα. Είναι πολιτικά όπως κάθε άλλη μορφή μέσου, και μπορούν σίγουρα να χρησιμοποιηθούν για να προσπαθήσουν να διαδώσουν επιβλαβείς ιδέες ή να κανονικοποιήσουν τη μισαλλοδοξία. Όπως ο κινηματογράφος, το θέατρο, τα βιβλία, τα τραγούδια… Πρέπει πάντα να σκεφτόμαστε κριτικά για τα παιχνίδια που καταναλώνουμε και να παρέχουμε αντεπιχειρήματα όταν διαφωνούμε με τα μηνύματα. Αλλά παρά τούτο, και παρά τη ζωτική σημασία αυτού, όποτε οι λέξεις “βιντεοπαιχνίδια” βγαίνουν από το στόμα ενός πολιτικού ως υπαίτιοι για τα δεινά της κοινωνίας, αμέσως ανακατευθύνετε τα μάτια σας για να δείτε τι κάνει το άλλο χέρι τους. Γιατί πάντα υπάρχει κάτι εκεί που δεν θέλουν να δείτε, να σκεφτείτε ή να ρωτήσετε.