Προβληματισμοί για το νέο θρίλερ του Jordan Peele
Οι λάτρεις του τρόμου που ανυπομονούν να δουν το πιο πρόσφατο πολιτικά φορτισμένο θρίλερ του Jordan Peele ίσως χρειαστεί να αναθεωρήσουν τα σχέδιά τους για το Σαββατοκύριακο. Αν και το όνομα του Peele κυριαρχεί στο Him, όπου ο Tyriq Withers υποδύεται έναν ανερχόμενο αστέρα του αμερικανικού ποδοσφαίρου που καθοδηγείται αλλά και βασανίζεται από έναν κορυφαίο quarterback (Marlon Wayans), η σκηνοθεσία ανήκει στον Justin Tipping. Η ταινία, για να το θέσουμε απλά, δεν είναι καλή. Το Him δίνει έμφαση στο στυλ και αγγίζει μόνο επιφανειακά το περιεχόμενο. Μέχρι το τρίτο μέρος, αναρωτήθηκα γιατί ο Peele θα ήθελε να συνδέσει το όνομά του ως executive producer, μόνο για να συνειδητοποιήσω ότι έχω κάνει την ίδια ερώτηση και στο παρελθόν.
Παραλληλισμοί με Spielberg και επιρροή
Το Jaws του Spielberg θεωρείται ότι δημιούργησε το θερινό blockbuster, ενώ το Get Out αναγνωρίζεται ως ορόσημο στον μαύρο τρόμο και τον μαύρο σουρεαλισμό. Και οι δύο σκηνοθέτες αξιοποίησαν την επιρροή τους για να στηρίξουν και να προωθήσουν άλλες ταινίες και δημιουργούς μέσω των εταιρειών παραγωγής τους, Ablin Entertainment και Monkeypaw Productions αντίστοιχα. Και οι δύο έχουν συνδέσει το όνομά τους με επιτυχημένες παραγωγές: → αλλά και με αρκετές αμφιλεγόμενες αποτυχίες.
Η πορεία του Peele ως δημιουργός
Ο Peele είναι σχετικά νέος στο προσκήνιο, οπότε το σύνολο των έργων του ως σκηνοθέτης, σεναριογράφος ή παραγωγός δεν είναι τόσο εκτενές. Με το Get Out εγκαινίασε μια νέα εποχή στον τρόμο και διατήρησε τη δυναμική με τα Us και Nope, αν και αυτά παρουσίασαν περισσότερες αδυναμίες σε σχέση με το εντυπωσιακό του ντεμπούτο. Ανάμεσα σε αυτές τις μεγάλες ταινίες, ο Peele ξεκίνησε να αναλαμβάνει την εκτελεστική παραγωγή σε μέτρια πρότζεκτ, όπως: → Keanu, The Last O.G. (κωμωδίες) → Hunters, Scare Tactics και το reboot του Twilight Zone το 2019 (τρόμου). Οι μεγαλύτερες επιτυχίες του ως παραγωγός προέκυψαν από συνεργασίες με σκηνοθέτες με ξεχωριστή φωνή, όπως ο Spike Lee (BlacKkKlansman) και ο Dev Patel (Monkey Man). Αντίθετα, έργα όπως το Candyman της Nia DaCosta και το Him φέρουν το γνώριμο στίγμα του τρόμου τύπου Peele, αλλά με λιγότερη αποτελεσματικότητα σε σχέση με τις δικές του σκηνοθεσίες. Εκεί εντοπίζεται και η ουσιαστική διαφορά μεταξύ Peele και Spielberg.
Η απουσία της προσωπικής του σκηνοθετικής ματιάς
Τα πρότζεκτ που στηρίζονται στο χαρακτηριστικό του ύφος «συνειδητού» τρόμου, όπως τα Candyman και Him (και τα δύο με συν-σενάριο του Peele), είναι αυτά που στερούνται περισσότερο την κοφτερή οξύτητα που τον έκανε γνωστό. Τι προκαλεί αυτή την απόσταση; Γιατί ο Peele δεν μπορεί να δημιουργήσει μια ταινία αντάξια του ονόματός του χωρίς να έχει τον πλήρη έλεγχο στη σκηνοθεσία και το σενάριο; Είτε ο Peele συγκρατείται όταν συνεργάζεται με άλλους δημιουργούς, είτε το πραγματικό συστατικό που λείπει είναι η δική του παρουσία πίσω από την κάμερα.
Μαθήματα από τον Spielberg και το μέλλον του Peele
Ο Spielberg τελικά έμαθε να διατηρεί το όνομά του μόνο σε πρότζεκτ που ανήκουν στα δικά του δυνατά franchise. Ίσως ήρθε η ώρα και ο Peele να ακολουθήσει το ίδιο μονοπάτι — να επικεντρωθεί στην επέκταση του δικού του κινηματογραφικού σύμπαντος αντί να στηρίζει τα οράματα άλλων. Διαφορετικά, ο τίτλος του «executive producer» κινδυνεύει να αποδυναμώσει το προσωπικό του brand.