Spoilers for Clair Obscur: Expedition 33, Final Fantasy 10, and Baldur’s Gate 3
Clair Obscur: Expedition 33 είναι ένα παιχνίδι που ξεχώρισε με τα καλλιτεχνικά του γραφικά, τη ρυθμική μάχη και την πολυδιάστατη αφήγηση. Δημιουργημένο από την ομάδα της Sandfall Interactive, το παιχνίδι έχει πουλήσει πάνω από 3,3 εκατομμύρια αντίτυπα, ξεχωρίζοντας σε μια γεμάτη περίοδο κυκλοφορίας που περιλάμβανε το The Elder Scrolls 4: Oblivion Remastered. Ακόμα και ο Γάλλος Πρόεδρος Εμανουέλ Μακρόν συνεχάρη δημόσια την ομάδα—μια σπάνια στιγμή εθνικής αναγνώρισης για ένα ντεμπούτο RPG.
Η επιτυχία του οφείλεται σε μια ισχυρή αφήγηση, ένα ασυνήθιστο σύστημα μάχης με turn-based μηχανισμούς και έναν κόσμο που αντλεί από την ιστορία της τέχνης, τη μουσική και την υπαρξιακή αγωνία. Οι παίκτες που αναζητούν την επόμενη εμπειρία τους μπορεί να τη βρουν σε ένα από τα παρακάτω παιχνίδια, καθένα από τα οποία προσφέρει κάτι που αντικατοπτρίζει ή εμβαθύνει τα θέματα του Clair Obscur: Expedition 33.
・ Legend of Dragoon Combat Feels Surprisingly Familiar
Πολλοί παίκτες παρατήρησαν ότι οι ρυθμικές επιθέσεις του Clair Obscur θυμίζουν το The Legend of Dragoon. Σε αυτό το παιχνίδι του 1999, οι παίκτες εκτελούν χρονομετρημένες πατήσεις κουμπιών κατά τη διάρκεια επιθέσεων που ονομάζονται “Additions,” κάνοντάς τις πιο διαδραστικές και ικανοποιητικές. Αυτός ο μηχανισμός επαναλαμβάνεται στο Clair Obscur, όπου τα ξόρκια και οι επιθέσεις σώμα με σώμα απαιτούν συχνά χρονομετρημένες εισόδους για να επιτύχουν κρίσιμες χτυπήματα ή να αποσυντονίσουν τους εχθρούς.
Τα δύο παιχνίδια αντικατοπτρίζουν επίσης ο ένας τον άλλον στον τρόπο που χειρίζονται τη μεταμόρφωση. Στο The Legend of Dragoon, οι χαρακτήρες ξεκλειδώνουν Dragoon μορφές που αλλάζουν τις ικανότητες και τις κινήσεις τους κατά τη διάρκεια της μάχης. Το Clair Obscur επιτρέπει επίσης στη Maelle να αλλάξει τη ροή της μάχης με ξεκλειδώσιμες ικανότητες που αλλάζουν τον ρυθμό και επιτρέπουν αλυσιδωτές αντιδράσεις, ειδικά κατά τη διάρκεια των καλλιτεχνικών “Final Touch” σκηνών.
Ενώ το The Legend of Dragoon δείχνει την ηλικία του με αργό ρυθμό και παρωχημένη τοπική μετάφραση, διατηρεί μια ωμή συναισθηματική ένταση. Η αποστολή του Dart να εκδικηθεί το χωριό του και να ανακαλύψει την καταγωγή του προσφέρει μια οικεία μίξη θλίψης και καθήκοντος, παρόμοια με τον απρόθυμο ρόλο της Maelle σε ορισμένα γεγονότα της ιστορίας.
Οι εκδόσεις PS4 και PS5 του The Legend of Dragoon περιλαμβάνουν δυνατότητες αποθήκευσης και επαναφοράς, που βοηθούν να αντισταθμιστούν οι πιο αργές στιγμές και διευκολύνουν τους σύγχρονους παίκτες να απολαύσουν το παιχνίδι.
Final Fantasy 7 Rebirth και το Βάρος της Μοίρας
Τanto το Final Fantasy 7 Rebirth όσο και το Clair Obscur εξερευνούν το βαρύ θέμα της μοίρας. Στο Rebirth, η ομάδα αντιμετωπίζει τις συνέπειες των Whispers, φανταστικών οντοτήτων που επιβάλλουν τη μοίρα. Στο Clair Obscur, η επιλογή των καταδικασμένων είναι οριστική, και ο ρόλος της Maelle είναι συναισθηματικά συνδεδεμένος με αυτό. Οι παίκτες που απόλαυσαν την ένταση μεταξύ επιλογής και προκαθορισμού θα βρουν μια βαθιά αφηγηματική παράλληλη.
Η σύγκριση μεταξύ της Aerith και της Maelle ξεπερνά επίσης την οπτική κομψότητα. Και οι δύο χαρακτήρες λειτουργούν ως συναισθηματικά κέντρα στις αντίστοιχες ιστορίες τους και φέρουν βάρη που σπάνια εκφράζουν φωναχτά. Στο Rebirth, η κρυφή επίγνωση της Aerith για μελλοντικά γεγονότα προσθέτει μια διάσταση τραγωδίας. Ομοίως, η εσωτερική μονολογία και τα ημερολόγια της Maelle παρέχουν εικόνα για την ενοχή που φέρει.
Η μάχη και στα δύο παιχνίδια συνδυάζει δράση με μηχανισμούς παύσης και σχεδιασμού. Στο Rebirth, οι παίκτες μπορούν να παγώσουν το χρόνο χρησιμοποιώντας το Tactical Mode για να δώσουν εντολές, ενώ το Clair Obscur χρησιμοποιεί ρυθμική μαγεία και ικανότητες που βασίζονται στη ζωγραφική, οι οποίες είναι άμεσες και σκόπιμες. Ένα παράδειγμα από το Rebirth είναι η ικανότητα να συγχρονίζεται η “Ray of Judgment” της Aerith με το “Infinity’s End” του Cloud, αντηχώντας το πώς τα ξόρκια της Maelle στο τέλος του παιχνιδιού απαιτούν συντονισμό μεταξύ χρονομέτρησης και ευπάθειας των εχθρών.
Final Fantasy 16 Προσφέρει Ένταση και Εσωτερική Αναζήτηση
Το Final Fantasy 16 είναι μια πιο αμφιλεγόμενη επιλογή, αλλά υπάρχει θεματική επικάλυψη και κοινή δέσμευση για αφήγηση που επικεντρώνεται στους χαρακτήρες. Ο Clive, όπως και η Maelle, διαμορφώνεται από τραγωδία και προδοσία. Η πατρίδα του καταστρέφεται, η οικογένειά του διαλύεται και η ταυτότητά του αμφισβητείται καθ’ όλη τη διάρκεια του παιχνιδιού. Για τους παίκτες που συνδέθηκαν με την ήσυχη αποσύνθεση της Maelle, η συναισθηματική πορεία του Clive προσφέρει ένα παρόμοιο εσωτερικό ταξίδι.
Ο ηθοποιός Ben Starr δίνει ζωή στον Clive του FF16 με μια ερμηνεία που συνδυάζει συγκράτηση και οργή. Αυτό είναι ιδιαίτερα εμφανές στη σκηνή της Phoenix Gate, όπου ο Clive αναβιώνει μια τραυματική στιγμή με αργό, ασφυκτικό τρόπο. Το σημείο καμπής της Maelle κατά τα τελευταία μέρη του Clair Obscur μοιράζεται αυτή την ίδια συναισθηματική σαφήνεια.
Η μάχη στο Final Fantasy 16 απορρίπτει τα συστήματα ομάδας υπέρ της μάχης ένα προς ένα με κινηματογραφική θεαματικότητα. Για παράδειγμα, οι παίκτες μπορούν να επικαλεστούν Eikonic ικανότητες όπως το Titanic Block ή το Garuda’s Deadly Embrace για να διακόψουν τα μοτίβα των εχθρών. Ενώ είναι πιο επικεντρωμένο στη δράση από το Clair Obscur, και τα δύο παιχνίδια δίνουν έμφαση στην οπτική κομψότητα και τις καθαρές εισόδους αντί για υπερβολικά συστήματα.
Xenoblade Chronicles 3 Ισορροπεί Μύθο και Ανθρωπότητα
Πράγματι, το Xenoblade Chronicles 3 και το Clair Obscur εδραιώνουν τις συγκρούσεις τους στην υπαρξιακή αγωνία. Στο Xenoblade 3, οι χαρακτήρες γεννιούνται σε έναν πόλεμο που δεν κατανοούν πλήρως και είναι κλειδωμένοι σε δεκαετείς ζωές γνωστές ως “terms.” Οι παράλληλοι με το ετήσιο ξεκαθάρισμα καλλιτεχνών του Clair Obscur, που είναι οι πιο συνδεδεμένοι με το συναίσθημα και την επανάσταση, είναι έντονοι.
Το κύριο δίδυμο του Xenoblade 3, ο Noah και η Mio, είναι Off-Seers που παίζουν φλάουτα στις κηδείες των πεσόντων. Η μουσική είναι άμεσα ενσωματωμένη στην οικοδόμηση του κόσμου. Αυτή η καλλιτεχνική χρήση του ήχου αντικατοπτρίζει το πώς η γαλλική κλασική μουσική παίζει έναν ατμοσφαιρικό και αφηγηματικό ρόλο στο Clair Obscur. Η στιγμή που η μελωδία της Mio επιμένει πάνω από ένα πεδίο μάχης στο Κεφάλαιο 5 θυμίζει τη μοναχική σκηνή της Maelle με το βιολί της μετά από μια καθοριστική απώλεια.
Η μάχη στο Xenoblade 3 περιστρέφεται γύρω από την αλλαγή κλάσεων και τις μεταμορφώσεις Ouroboros. Αυτές απαιτούν μακροπρόθεσμο σχεδιασμό, αλλά ο έλεγχος από στιγμή σε στιγμή είναι ικανοποιητικός. Ένα συγκεκριμένο παράδειγμα είναι το πώς η κλάση “Incursor” επιτρέπει κρίσιμες αλυσίδες ζημιάς που απαιτούν χωρική επίγνωση και διαχείριση χρόνου αναμονής, αντηχώντας το πώς το Clair Obscur απαιτεί εστίαση και ακρίβεια από τους παίκτες που χειρίζονται ρυθμικά μοτίβα και κύκλους ευπάθειας εχθρών.
Lost Odyssey Δημιουργεί Συναίσθημα Μέσω Σιωπής
Το Lost Odyssey συχνά θυμάται για τα τμήματα “A Thousand Years of Dreams,” αλλά το βασικό παιχνίδι αφηγείται την ιστορία του εξίσου αποτελεσματικά μέσω ήσυχης παρατήρησης. Ο Kaim, ο αθάνατος πρωταγωνιστής, ξεκινά το παιχνίδι χωρίς μνήμη, αντικατοπτρίζοντας το πώς το Clair Obscur παρέχει πληροφορίες στους παίκτες αργά μέσω του σχεδιασμού του περιβάλλοντος και των παράπλευρων ιστοριών αντί για εκτενή εξήγηση.
Ένα αξέχαστο παράδειγμα προέρχεται από τα τμήματα “A Thousand Years of Dreams,” ιδιαίτερα την ιστορία με τίτλο A Hero’s Return. Σε αυτήν, ο Kaim επισκέπτεται ένα χωριό που λατρεύει έναν πεσόντα στρατιώτη. Η ήσυχη συγκράτηση των αποκαλύψεών του σε αυτή τη στιγμή αντικατοπτρίζει την περιβαλλοντική αφήγηση του Clair Obscur, όπως όταν η Maelle βρίσκει υπολείμματα του τελευταίου έργου ενός ξεχασμένου καλλιτέχνη. Και τα δύο παιχνίδια εμπιστεύονται τον παίκτη να βρει σημασία στη σιωπή, αντί για τη δράση.
Μηχανικά, το Lost Odyssey χρησιμοποιεί ένα σύστημα μάχης βασισμένο σε δαχτυλίδια που απαιτεί από τους παίκτες να χρονομετρούν τις επιθέσεις τους για να προκαλέσουν επιπλέον ζημιά, όπως ακριβώς οι πινελιές της Maelle πρέπει να προσγειωθούν σε στενά παράθυρα για να επιτύχουν μπόνους εφέ. Και τα δύο παιχνίδια απαιτούν παρουσία, όχι μόνο εισόδους.
Final Fantasy 10 Αντιμετωπίζει Θάνατο και Καθήκον
Στο Final Fantasy 10, η Yuna ξεκινά μια προσκυνηματική αποστολή για να νικήσει το Sin, ένα τερατώδες ον που τρομοκρατεί τον κόσμο. Η ανατροπή είναι ότι αυτή η τελετή έρχεται με κόστος τη ζωή της. Ο ρόλος της Maelle στο Clair Obscur ως “Paintress,” που έχει ανατεθεί να εκτελεί επιλεγμένους καλλιτέχνες, φέρει μια παρόμοια θυσιαστική υπονοούμενη.
Μια συγκεκριμένη παράλληλη ιστορία είναι η σκηνή του Farplane στο Final Fantasy 10, όπου οι νεκροί εμφανίζονται ως αναμνήσεις. Ο Tidus παρακολουθεί τη μητέρα του να χάνεται σε pyreflies, αμφισβητώντας τι είναι πραγματικό. Στο Clair Obscur, η παραισθητική συνάντηση με έναν αποθανόντα σύντροφο κατά τη διάρκεια μιας σκηνής πυρετού προσκαλεί την ίδια δυσφορία με τη μνήμη και τη θνητότητα.
Το Conditional Turn-Based (CTB) σύστημα στο Final Fantasy 10 επιτρέπει στους παίκτες να χειρίζονται τη σειρά των γύρων επιλέγοντας ταχύτερες ικανότητες ή debuffs. Για παράδειγμα, η χρήση του Haste ή του Delay Buster δημιουργεί έλεγχο πάνω στην κίνηση των εχθρών, όπως ακριβώς οι αργές μαγείες της Maelle περιορίζουν τις ενέργειες των εχθρών αν εκτελούνται με σωστό χρονομετρημένο τρόπο.
Baldur’s Gate 3 και η Δύναμη του Σχεδιασμού Μοναχικού Παίκτη
Με την πρώτη ματιά, το Baldur’s Gate 3 φαίνεται μηχανικά άσχετο. Το πλαίσιο Dungeons & Dragons χρησιμοποιεί ρίψεις ζαριών, τακτικές ομάδας και μάχη σε πλέγμα. Ωστόσο, η βασική φιλοσοφία σχεδίασής του μοιράζεται έναν παλμό με το Clair Obscur: συναισθηματική αφήγηση, συνέπειες που έχουν σημασία και πίστη σε εμπειρίες ενός παίκτη.
Η ηθοποιός Jennifer English δίνει φωνή τόσο στη Maelle του Clair Obscur όσο και στη Shadowheart του BG3. Στο Baldur’s Gate 3, η εσωτερική σύγκρουση της Shadowheart σχετικά με την αφοσίωσή της στη Shar δημιουργεί πολλές καθοριστικές στιγμές. Ένα συγκεκριμένο παράδειγμα συμβαίνει στην Πράξη 2, όταν οι παίκτες ανακαλύπτουν τη μοίρα των γονιών της. Η επιρροή του παίκτη αλλάζει τον τρόπο που επεξεργάζεται την αποκάλυψη. Στο Clair Obscur, η κατάρρευση της Maelle στο τελευταίο μέρος της ιστορίας οδηγεί σε μια παρόμοια κορύφωση όπου το συναίσθημα υπερβαίνει το καθήκον.
Και τα δύο παιχνίδια επιτρέπουν επίσης στους χαρακτήρες να διαμορφώνουν τον κόσμο όχι μόνο μέσω της μάχης αλλά και μέσω της παρουσίας τους. Στο Baldur’s Gate 3, μια υψηλή στατιστική Χαρισματικότητας επιτρέπει στους παίκτες να αποφορτίζουν συγκρούσεις. Στο Clair Obscur, οι παίκτες μπορούν να εξετάσουν τις πινελιές σε κατεστραμμένα μωσαϊκά για να μάθουν για τα θύματα. Δεν υπάρχουν διακλαδώσεις, αλλά ο κόσμος ανταποκρίνεται σε ήσυχη παρατήρηση.
Clair Obscur: Expedition 33 αφήνει μια επίμονη αίσθηση, αυτή που μόνο ορισμένα παιχνίδια μπορούν να προκαλέσουν. Κάθε τίτλος που αναφέρεται εδώ προσφέρει μια διαφορετική πορεία προς τα εμπρός, αλλά όλοι μοιράζονται το θάρρος να αντιμετωπίσουν τη θνητότητα, τη μνήμη και το νόημα. Ό,τι και αν επιλέξουν οι παίκτες στη συνέχεια, είναι σαφές ότι το Clair Obscur έχει θέσει ένα νέο πρότυπο για το τι μπορεί να είναι ένα πρώτο ταξίδι.
[ Πηγή: GameRant ]