Αλλά η επιτυχία του μεγάλου reboot της DC εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από τον Superman και από το πώς το κοινό θα δεχτεί τη νέα εκδοχή του Gunn για έναν από τους πιο σημαντικούς και κεντρικούς χαρακτήρες της DC — και ίσως τον πιο δύσκολο στη συγγραφή. Η ατρωσία και οι τεράστιες δυνάμεις του Superman συχνά περιορίζουν τους δημιουργούς, που πρέπει να βρουν τρόπους να τον φέρουν αντιμέτωπο με προκλήσεις και να κάνουν τους αγώνες του κατανοητούς. Ο Gunn το πετυχαίνει αυτό βάζοντας τον Superman (David Corenswet) απέναντι σε έναν πιο έξυπνο και προετοιμασμένο αντίπαλο — τον παλιό του εχθρό Lex Luthor (Nicholas Hoult) — και προσθέτοντας πολλαπλές συγκρούσεις, δείχνοντας ότι ακόμα και ο Superman δεν μπορεί να βρίσκεται παντού ταυτόχρονα.
Σημαντικά spoilers για το Superman του James Gunn (2025)
Εισαγωγικές παρατηρήσεις: Τι σημαίνει το φινάλε του Superman στη Boravia
Tasha: Ας δούμε τα βασικά στοιχεία: Ο Superman στη νέα ταινία του James Gunn αντιμετωπίζει πολλά προβλήματα όταν φτάνει η κορύφωση. Όλα ξεκινούν από τα σχέδια του Lex Luthor, αλλά το να αντιμετωπίσει τη φονική Engineer (María Gabriela de Faría) και τον βασικό μεταάνθρωπο πολεμιστή του Luthor είναι ένα ζήτημα, το να κλείσει μια τεράστια διαστατική ρωγμή είναι άλλο, και το να σταματήσει τη χώρα Boravia από το να εισβάλει στη γειτονική Jarhanpur και να σκοτώσει αθώους πολίτες στα σύνορα είναι ένα τρίτο. Τελικά, ο Superman λέει στον Luthor ότι θα έχει βοήθεια από τους φίλους του, και η “Justice Gang” (που μάλλον θα γίνει Justice League, αν ξεπεράσουν ποτέ την εμμονή του Guy Gardner με το όνομα) αναλαμβάνει να σταματήσει την εισβολή και να απωθήσει τον στρατό της Boravia.
Αυτό είναι σημαντικό, γιατί η πρωτο-Justice League (Nathan Fillion ως Guy Gardner, Isabela Merced ως Hawkgirl, και ο Edi Gathegi σε ξεχωριστό ρόλο ως Mr. Terrific) προηγουμένως αρνήθηκε να επέμβει σε ξένη σύγκρουση και κατηγόρησε τον Superman ότι παραβίασε εθνικά σύνορα και ανακατεύτηκε με την πολιτική. Η απόφασή τους να δράσουν παρουσιάζεται ως μια δυναμική κορύφωση, όπου οι φίλοι του Superman τελικά τον στηρίζουν. Όμως, έχει πραγματικά συναισθηματικό αντίκτυπο αυτή η στιγμή;
Jesse: Η κορύφωση της ταινίας παρουσιάζει στον Superman μια σειρά από επείγουσες και αντικρουόμενες προτεραιότητες. Νωρίτερα, εξηγεί ότι επενέβη στη Boravia επειδή άνθρωποι θα πέθαιναν κατά την εισβολή, και ανάγκασε τον ηγέτη της χώρας να υποχωρήσει. Όμως, με τη βοήθεια του Luthor, η κυβέρνηση της Boravia επιστρέφει για να ξαναρχίσει την εισβολή, ακριβώς τη στιγμή που η διαστατική ρωγμή απειλεί να καταστρέψει τη Metropolis (και κατευθύνεται προς άλλη πόλη). Δεν έχω ξαναδεί τον Superman να προσπαθεί να διαχειριστεί δύο καταστροφές ταυτόχρονα από τότε που κυνηγούσε δύο πυρηνικές βόμβες στην ταινία του 1978. Όμως, τα αντικρουόμενα σημεία κρίσης σε αυτή την ταινία ανταγωνίζονται για χρόνο και συναισθηματική βαρύτητα.
Παρουσίαση αποδείξεων
Jesse, η αντίθετη άποψη για το φινάλε στη Boravia: Δεν είμαι σίγουρος ότι ο Gunn δίνει αρκετή προσοχή στο ηθικό δίλημμα που θέτει στον Superman εδώ. Μου αρέσει που αυτός ο Superman ζει σε έναν κόσμο με πολλούς μεταανθρώπους, και η ιδέα ότι η Justice Gang εμπνέεται να προστατεύσει ανθρώπους στη θέση του Superman είναι ενδιαφέρουσα, αλλά η στιγμή αυτή μοιάζει να μην έχει το αναμενόμενο αντίκρισμα. Ο Gunn δείχνει παιδιά στη Jarhanpur να φτιάχνουν μια αυτοσχέδια σημαία του Superman και να φωνάζουν το όνομά του καθώς πλησιάζουν οι εισβολείς. Σύντομα συμμετέχουν και οι ενήλικες.
Αυτή η πίστη στον χαρακτήρα με συγκίνησε. Όμως, δεν έχει σχεδόν καμία ανταμοιβή, γιατί ο Superman δεν εμφανίζεται ποτέ εκεί. Έχει δώσει σιωπηρή υπόσχεση σε αυτούς τους ανθρώπους, αλλά καθυστερεί λόγω μαχών στη Metropolis. Όταν η Justice Gang εμφανίζεται για να απωθήσει τους εισβολείς, η σκηνή είναι πιο κωμική παρά συγκινητική. Είναι διασκεδαστική, αλλά το να εστιάζεις στα παιδιά με τη σημαία του Superman και να μην τους δίνεις τον Superman (ή έστω να δείχνεις την αντίδρασή τους στους ήρωες που εμφανίζονται) μοιάζει με αδικαιολόγητη υπεκφυγή.
Tasha, η θετική άποψη για το φινάλε στη Boravia: Θα μπορούσε κανείς να πει ότι αυτή η σκηνή είναι υπεκφυγή, γιατί είναι πλήρης ανατροπή της προηγούμενης στάσης της Justice Gang, και δεν βλέπουμε ποτέ μια στιγμή δικαίωσης όπου οι ήρωες παραδέχονται ότι ο Superman είχε δίκιο ή εξηγούν τα κίνητρά τους. Αυτό είναι πρόβλημα μόνο επειδή υπάρχουν τόσα πιθανά κίνητρα! Ίσως άλλαξαν γνώμη, όπως φαίνεται από τη συναισθηματική αντίδραση της Hawkgirl στα πλάνα των Jarhanpurians που υψώνουν τσουγκράνες και γροθιές απέναντι σε τανκς και όπλα. Ή ίσως το ρεπορτάζ του Daily Planet που αποκαλύπτει ότι ο Lex Luthor βρίσκεται πίσω από την εισβολή, έδωσε στους ήρωες το ελεύθερο να δράσουν, αφού απλώς αναιρούν την παρέμβαση ενός Αμερικανού πολίτη στην παγκόσμια πολιτική.
Ίσως, με βάση το μικρό πονηρό cameo του Sean Gunn ως Maxwell Lord, ο Maxwell διέταξε την ομάδα να χαλάσει τα σχέδια του Luthor. Ο Maxwell φαίνεται να είναι ο οργανωτής και χρηματοδότης της Justice Gang, αν και αναρωτιέμαι πώς αυτό περιλαμβάνει έναν Green Lantern, που πήρε τις δυνάμεις του από διαγαλαξιακή οργάνωση. Όπως και να έχει, η σκηνή στη Boravia με απογοητεύει γιατί περνάει τόσο γρήγορα που δεν καταλαβαίνουμε τι σημαίνει, ούτε για τους ήρωες που κάνουν τα πρώτα τους βήματα στην παγκόσμια πολιτική, ούτε για τον Superman.
Πιστεύω όμως ότι το νόημα είναι πως, για οποιονδήποτε λόγο, η καλοσύνη και η αποφασιστικότητα του Superman ενέπνευσαν τους ήρωες να πάρουν θέση υπέρ των αδύναμων και των αθώων, ή ότι τους απελευθέρωσε από τις αμφιβολίες τους για το πού πρέπει να επέμβουν. Είναι εκεί για λογαριασμό του, σίγουρα. Δεν είναι τόσο συμβολικό όσο το να σώζει ο ίδιος ο Superman το παιδί με τη σημαία, αλλά δεν έχει αξία το ότι οι πεποιθήσεις του Superman ενέπνευσαν άλλους να σώσουν ζωές;
Jesse: Μου αρέσει η ιδέα ότι ο Superman δεν είναι ο μόνος υπερήρωας σε αυτόν τον κόσμο, αλλά το πρότυπο που μπορεί να εμπνεύσει άλλους μεταανθρώπους. (Αυτό ελαφρύνει και το βάρος που συχνά πέφτει στην ανθρωπότητα, που καλείται να ακολουθήσει το παράδειγμά του χωρίς να είναι άτρωτη.) Συμφωνώ ότι η αλλαγή στάσης της Justice Gang, αν και γίνεται γρήγορα, λειτουργεί αρκετά καλά. Στη θεωρία, έχει νόημα. Στην πράξη, ο Guy Gardner να αντιμετωπίζει στρατιωτικούς επιτιθέμενους με το γιγάντιο πράσινο δάχτυλο με έκανε να χαμογελάσω.
Αλλά από την πλευρά του Superman, το δίλημμά του είναι ένα από τα πολλά στοιχεία μιας ταινίας που μου φάνηκε υπερφορτωμένη. Έτσι, η Boravia μένει στο περιθώριο. Ο Gunn βάζει χρονόμετρο στην απόφαση του Superman να ασχοληθεί πρώτα με τη Metropolis, γνωρίζοντας ότι άνθρωποι στην άλλη άκρη του κόσμου τον χρειάζονται. Μετά αφήνει τον χρόνο να κυλάει όσο ο Superman δίνει μάχες σε ένα περιβάλλον που υποτίθεται ότι είναι ασφαλές από παράπλευρες απώλειες, σε αντίθεση με το Man of Steel. Πάλι, στη θεωρία, όλα καλά.
Όμως, βάζοντας τον Superman να επεμβαίνει και μετά να δίνει προτεραιότητα στη διάσωση μιας άδειας Metropolis από μια απειλή που δεν ξέρει πώς να σταματήσει, ο Gunn κάνει τη στάση του Superman να φαίνεται πιο αυθαίρετη απ’ ό,τι όταν τον πίεζε η Lois στην αρχή.
Ίσως φταίει που η μεγάλη διαστατική ρωγμή μοιάζει περισσότερο με σεισμό. Προφανώς, είναι κάτι μεγαλύτερο, αφού ένας από τους υπαλλήλους του Luthor ανησυχεί για την καταστροφή της Γης. Αλλά η αποφυγή του Gunn σε αποκαλυπτικά μοτίβα τύπου Snyder σημαίνει ότι η απειλή δεν γίνεται ποτέ πραγματικά αισθητή. Γιατί ο Superman παλεύει τον κλώνο του σε μια έρημη πόλη, εκτός από το ότι εκεί είναι ο Lex Luthor, που είναι ο “πραγματικός” κακός της ταινίας; Για το φινάλε μιας μεγάλης υπερηρωικής ταινίας, όλα αυτά μοιάζουν κάπως αυθαίρετα.
Ένιωσες καθόλου ότι σε χειραγώγησε η υπόθεση με τη σημαία (που ήταν και βασική εικόνα στο teaser trailer), όταν η ταινία εγκαταλείπει αυτά τα παιδιά ακόμα και στη συνέχεια της Boravia; Ή μήπως υπερβάλλω, ρωτώντας γιατί κανείς δεν σκέφτεται τα παιδιά;
Tasha: Εσύ διάβασες το φινάλε διαφορετικά από μένα όσον αφορά τις προτεραιότητες του Superman — δεν τον είδα ποτέ να επιλέγει συνειδητά να σώσει την άδεια Metropolis αντί για τα παιδιά στη Jarhanpur. Τον είδα να παλεύει διαρκώς με την Engineer και τον κλώνο του, να επιβιώνει οριακά και να αντιδρά περισσότερο παρά να επιλέγει, μέχρι να βρει τρόπο να βγάλει τον Luthor από τη μάχη με τον κλώνο. Αν θεωρήσουμε ότι διάλεξε αυτή τη μάχη αντί για τη Boravia, το έκανε επειδή ήταν ο μόνος που μπορούσε να αντιμετωπίσει τον κλώνο, που θα είχε διαλύσει την Justice Gang.
(Ίσως με εξαίρεση τον Metamorpho, με τις δυνάμεις του από Κρυπτονίτη, που ο Superman θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει αν ήξερε τι αντιμετώπιζε — αλλά το κατάλαβε αργά. Και τότε ο Metamorpho βοηθούσε τους Jarhanpurians, που μάλλον ήταν και η προτεραιότητα του Superman.)
Το να ζητήσει τη βοήθεια των άλλων μεταανθρώπων για τη Boravia είναι μια μικρή νίκη απέναντι στον Luthor, που συνήθως είναι τρία βήματα μπροστά, αλλά δεν περίμενε ότι ο Superman θα ζητούσε (ή θα έπαιρνε) βοήθεια — ούτε στη διαφυγή από την pocket dimension, ούτε στην αποκάλυψη των σχεδίων του, ούτε στη διάσωση της Jarhanpur. Είναι σαν ο Gunn να υπονοεί ότι το αδύναμο σημείο των ισχυρών και άπληστων είναι ότι δεν μπορούν να φανταστούν άλλους να δρουν από αλτρουισμό, πίστη ή καλοσύνη. Αυτό συνδέεται με τα πολιτικά μηνύματα της ταινίας, που σατιρίζουν τη στενοκεφαλιά και τα όρια των ισχυρών ανδρών, και δείχνουν ότι ένας άνθρωπος μπορεί να κάνει τη διαφορά. (Το S στο στήθος του Superman σημαίνει “ελπίδα”.) Βέβαια, βοηθάει αν αυτός ο άνθρωπος είναι σχεδόν άτρωτος εξωγήινος με πανίσχυρους φίλους.
Jesse: Ίσως η αντίδρασή μου είναι πιο συναισθηματική παρά λογική, γιατί έχεις δίκιο, ο Superman δεν δρα παράλογα, και μου αρέσει η ερμηνεία ότι ο Luthor απλώς δεν καταλαβαίνει ανθρώπους που συμμαχούν με τον Superman για το κοινό καλό, όχι για δύναμη. (Αυτό εξηγεί και γιατί οι νίκες του Superman στην ταινία φαίνονται προφανείς σε εμάς, αλλά παραμένουν ικανοποιητικές.)
Ίσως φταίει που η εικόνα της σημαίας του Superman και των παιδιών που συγκεντρώνονται γύρω της με άγγιξε τόσο πολύ — λίγο υπερβολική, αλλά και πιο ελπιδοφόρα από τις βαρύγδουπες εικόνες του Snyder. Με τόσες εικόνες εισβολών και γενοκτονιών στα social media, ίσως είναι αμφιλεγόμενο να δείχνεις παιδιά σε μια πληγείσα χώρα να ζητούν βοήθεια από τον Superman, αλλά με συγκίνησε το “τι θα γινόταν αν”.
Αυτό με έκανε να περιμένω μια αντίστοιχη εικόνα, κάτι που να ολοκληρώνει το μήνυμα της σημαίας, έστω κι αν δεν είναι η κλασική κάθοδος του Superman από τον ουρανό. Αντί γι’ αυτό, είδα τον Guy Gardner να κάνει χειρονομία και τη Hawkgirl να σκοτώνει κάποιον. Διασκεδαστικό, αλλά με έκανε να νιώσω ότι η εικόνα της σημαίας ήταν τελικά απλώς ένα προσωρινό τέχνασμα που ο Gunn δεν είχε χρόνο να αναπτύξει. Ο Superman δένεται με τον τύπο που του έδωσε φαλάφελ, οπότε περίμενα να αλληλεπιδράσει ξανά με τους Boravians.
Tasha: Είναι λογικό να απογοητεύεσαι που το παιδί που πίστεψε στον Superman δεν τον συναντά. Ταυτόχρονα, νομίζω ότι ο Gunn θέλει να περάσει το μήνυμα ότι δεν πρέπει να βασιζόμαστε σε έναν και μόνο θεϊκό ήρωα να μας σώσει, και ότι η συλλογική δράση έχει μεγαλύτερη σημασία από την εξάρτηση από έναν σωτήρα. Το μήνυμα αυτό μπερδεύεται λίγο επειδή η “συλλογική δράση” προέρχεται από υπερ-δυνατούς ήρωες, αλλά μου αρέσει η ιδέα: Ένας ήρωας δεν μπορεί να είναι παντού, οπότε όσοι διστάζουν πρέπει να αναλάβουν δράση για τα προβλήματα που βλέπουν.
Τελικές τοποθετήσεις
Jesse: Το επιχείρημά σου είναι δίκαιο και, σε έναν κόσμο γεμάτο μεταανθρώπους, αρκετά ρεαλιστικό. “Ρεαλιστικό” δεν είναι απαραίτητα αυτό που ψάχνω σε μια ταινία Superman! Αλλά αν φανταστώ ότι τουλάχιστον η Hawkgirl έκανε εντυπωσιακές εναέριες κινήσεις για τα παιδιά μετά τη δολοφονία του προέδρου της Boravia, ίσως το αποδεχτώ.
Tasha: Εδώ η υπεράσπιση σηκώνει τα χέρια ψηλά. Αυτό είναι όντως ένα μεγάλο πρόβλημα με το αφήγημα “η Justice Gang, εμπνευσμένη από τον Superman, σώζει ανθρώπους στο όνομά του” — είμαι σίγουρη ότι ο τύπος που θέλει να σώσει ένα αδέξιο, καταστροφικό kaiju δεν θα ενέκρινε μεταανθρώπους να σκοτώνουν έναν ηγέτη για λογαριασμό του. Τουλάχιστον δεν βλέπουμε το παιδί με τη σημαία του Superman να παρακολουθεί τη δολοφονία, να κατεβάζει τη σημαία και να σβήνει το σύμβολο του Superman για να ζωγραφίσει το εικονίδιο της Hawkgirl στη θέση του.
[ Πηγή: Polygon ]