Εισαγωγή στο Metal Eden
Το στούντιο Reikon Games από την Πολωνία, αν και ιδρύθηκε μόλις το 2014, έχει ήδη ξεχωρίσει για τα στιλάτα, γεμάτα δράση cyberpunk παιχνίδια του. Το πρώτο του παιχνίδι, το Ruiner του 2017, ήταν ένα εξαιρετικό ισομετρικό shooter, αλλά στην πραγματικότητα προετοίμαζε το έδαφος για το επόμενο βήμα του στούντιο: το Metal Eden. Όπως και το Ruiner, το Metal Eden διαδραματίζεται σε ένα φουτουριστικό, φωτισμένο με νέον περιβάλλον, αλλά αυτή τη φορά η δράση παρουσιάζεται από προοπτική πρώτου προσώπου. Το παιχνίδι συνδυάζει εντυπωσιακή μάχη με όπλα πρώτου προσώπου και τεχνολογίες κίνησης που μετατρέπουν την πόλη Moebius σε έναν χώρο παρκούρ, προσφέροντας γρήγορο, έντονο και διασκεδαστικό gameplay. Παρόλο που η αφήγηση και ο σχεδιασμός των επιπέδων μερικές φορές εμποδίζουν τη ροή, συνολικά το παιχνίδι αποτελεί μια γεμάτη σκηνές δράσης εμπειρία και ένα από τα καλύτερα shooters της χρονιάς.
Ο κόσμος και η αποστολή της Aska
Στο Metal Eden, οι Hyper Units είναι αναλώσιμα ανδροειδή με υπεράνθρωπες ικανότητες, χάρη σε μια κυβερνοενισχυμένη πανοπλία που τους επιτρέπει να κάνουν dash, grapple, jetpack και wall-run σχεδόν παντού, ενώ είναι εκπαιδευμένα για κυβερνοπολεμικές αποστολές με επτά όπλα στη διάθεσή τους. Ο παίκτης αναλαμβάνει το ρόλο της Aska, μιας ειδικής Hyper Unit που πρέπει να σώσει τους πολίτες της Moebius από επικείμενη καταστροφή. Η αποστολή της την οδηγεί μέσα από εγκαταλελειμμένα εργοστάσια, ερήμους, ορυχεία και στα βασίλεια των Engineers, που κατέχουν Cores απαραίτητα για την αποστολή της. Η βάση για αυτή την επτάωρη περιπέτεια είναι στιβαρή, με μια φωνή στις επικοινωνίες να υπενθυμίζει συνεχώς τον στόχο, αν και μερικές φορές αυτό γίνεται εις βάρος της εμπειρίας.
Αφήγηση και φωνητική ερμηνεία
Η φωνητική ερμηνεία είναι εξαιρετική, αλλά όταν δεν βρίσκεστε σε μάχες πολλαπλών κυμάτων, σχεδόν πάντα ακούγεται κάποιος να μιλάει για τα κίνητρα, το παρελθόν και τις επιθυμίες του, χρησιμοποιώντας επιστημονική ορολογία που τελικά κουράζει. Η Reikon προσπαθεί να αφηγηθεί μια πλούσια ιστορία και είναι θετικό που δίνει έμφαση στο ταξίδι της Aska για να σώσει τη Moebius, η οποία απειλείται από μια βόμβα έτοιμη να εκραγεί. Το φινάλε αφήνει περιθώρια βελτίωσης, αλλά συνολικά η ιστορία αποτελεί αξιόλογη προσπάθεια. Το μεγαλύτερο μειονέκτημα είναι ότι συχνά παρεμβάλλεται στη βασική ατραξιόν του Metal Eden: τη δράση.
Η δράση και η αναβάθμιση όπλων
Η δράση ήταν αρκετή για να με κρατήσει σε κάθε αποστολή, καθώς ανυπομονούσα για την επόμενη σκηνή, το επόμενο όπλο ή τον επόμενο σταθμό αναβάθμισης για να ενισχύσω το shotgun ή το grenade launcher μου. Το Metal Eden δεν είναι φειδωλό με το Dust, το νόμισμα για αναβαθμίσεις όπλων, που βρίσκεται σε δοχεία στα επίπεδα ή απονέμεται μετά από νίκες σε μάχες. Μέχρι το τέλος του παιχνιδιού, μόνο ένα από τα επτά όπλα μου δεν ήταν πλήρως αναβαθμισμένο, και εκτίμησα το γεγονός ότι η Reikon μου επέτρεψε να ξεκλειδώσω σχεδόν όλο το δυναμικό της Aska στην πρώτη μου προσπάθεια. Κάθε όπλο, είτε ήταν το submachine gun με άπειρα πυρομαχικά αλλά με cooldown λόγω θερμοκρασίας, το energy weapon που λιώνει την πανοπλία των εχθρών, είτε το αγαπημένο μου assault rifle με δευτερεύουσα λειτουργία sniper, αποδείχθηκε χρήσιμο στη μάχη. Οι μάχες γίνονται τόσο έντονες που συχνά χρειάστηκε να χρησιμοποιήσω όλα τα όπλα μου, είτε για στρατηγικούς λόγους είτε επειδή τελείωσαν τα πυρομαχικά σε κάποιο άλλο.
Αρένες και εναλλακτικές μάχες
Παρόλο που απόλαυσα τη μάχη, θα προτιμούσα να ήταν πιο ενσωματωμένη στο περιβάλλον και όχι τόσο βασισμένη σε αρένες. Οι αγαπημένες μου στιγμές ήταν όταν το Metal Eden θύμιζε Ghostrunner, μετατρέποντας γραμμικά τμήματα σε διαδρομές παρκούρ όπου έπρεπε να εξοντώσω εχθρούς με ταχύτητα και ακρίβεια για να διατηρήσω τη ροή. Ωστόσο, οι περισσότερες μάχες γίνονται σε μεγάλες αρένες, με μια τυχαία φωνή να ανακοινώνει το τέλος και την αρχή κάθε κύματος. Οι αρένες είναι καλά σχεδιασμένες, με στρατηγικά τοποθετημένα pickups για armor, health και ammo, καθώς και ευκαιρίες για wall-running και grapple, αλλά τελικά καταντούν μονότονες. Δεν βοηθά το γεγονός ότι τα διαστήματα ανάμεσα στις αρένες περιλαμβάνουν τα είδη μαχών που θα ήθελα να δω περισσότερο.
Εξέλιξη της Aska και αίσθηση ελευθερίας
Παρά τα παραπάνω, η Aska γίνεται όλο και πιο διασκεδαστική όσο ξεκλειδώνεις το δυναμικό των όπλων της και εξοικειώνεσαι με το να πυροβολείς ενώ τρέχεις σε τοίχους ή αιωρείσαι με το jetpack. Όταν κατάλαβα πλήρως το οπλοστάσιο και τις κινήσεις της Aska, και κυρίως πώς να τα συνδυάζω στη μάχη, κάθε επόμενη αναμέτρηση έμοιαζε με έκρηξη αδρεναλίνης.
Εναλλακτικά gameplay τμήματα
Όπως και η αφήγηση που διακόπτει το εξαιρετικό gameplay πρώτου προσώπου, υπήρχαν στιγμές που τα επίπεδα άνοιγαν και η Aska μεταμορφωνόταν σε μπάλα – ναι, θυμίζει έντονα Metroid Prime – όπου εξουδετερώνεις εχθρούς και τους στοχεύεις με πυραύλους lock-on. Αν και θεωρητικά ενδιαφέρον, αυτά τα τμήματα είναι τα πιο αδύναμα και η περιήγηση ως μεταλλική μπάλα δεν συγκρίνεται με τον ενθουσιασμό του shooting, wall-running και jetpacking σε αυτή τη δυστοπία.
Συμπεράσματα και προσδοκίες για το μέλλον
Καθ’ όλη τη διάρκεια του Metal Eden, δεν μπορούσα να μην φανταστώ πόσο καλό θα μπορούσε να είναι ένα sequel από τη Reikon. Πρόκειται για μια εξαιρετική αρχή στο είδος FPS για την ομάδα, με δυνατές ιδέες που, αν εξελιχθούν, θα μπορούσαν να κάνουν την επόμενη αποστολή της Aska αντάξια των Ghostrunner και Doom Eternal που τη στιγμάτισαν ως έμπνευση. Παρόλο που το δυνατό σημείο του παιχνιδιού – το shooting και η κίνηση πρώτου προσώπου – μερικές φορές επιβαρύνεται από υπερβολική αφήγηση και βαρετά morph ball τμήματα, όταν το Metal Eden λάμπει, το κάνει τόσο έντονα όσο ο ήλιος που φωτίζει τα σκοτεινά μυστικά της Moebius.