Έχω αφιερώσει 500 ώρες στο Elden Ring. Έχω νικήσει κάθε αφεντικό, έχω εξερευνήσει κάθε κρυφή πόρτα, έχω μαζέψει όλα τα σπάνια όπλα. Αν έπρεπε να διαλέξω ένα παιχνίδι που να ξεχωρίζει για τη γενιά του, θα ήταν σίγουρα το βασικό παιχνίδι μαζί με το Shadow of the Erdtree expansion.
Όμως, μετά από 160 ώρες στο Nightreign, το multiplayer spinoff της FromSoftware που κυκλοφόρησε στα τέλη Μαΐου, ξέρω ότι δεν μπορώ να επιστρέψω στο αρχικό open-world παιχνίδι. Το Nightreign τα άλλαξε όλα.
Το Nightreign είναι δημιούργημα του Junya Ishizaki, του developer που είχε την επίβλεψη του combat στο Elden Ring. Ο Ishizaki ήθελε να φτιάξει ένα παιχνίδι με διαφορετικό ρυθμό από το Elden Ring, και έτσι η FromSoftware κατέληξε στη μοναδική πρόταση του Nightreign: «Κι αν το Elden Ring συναντούσε το Fortnite και το Monster Hunter;»
Η ένταση του να καταφέρνεις να αναστήσεις έναν συμπαίκτη την τελευταία στιγμή, όταν κανείς δεν έχει πια flasks, είναι καθαρή ευφορία.
Μια ομάδα τριών παικτών ξεκινά μια αποστολή με τελικό στόχο να νικήσει ένα δύσκολο Nightlord boss. Όλοι ξεκινούν στο level 1 με βασικό εξοπλισμό και πρέπει να βρουν καλύτερα αντικείμενα στην πορεία. Όλα διαδραματίζονται σε μια μεγάλη ενιαία περιοχή, αλλά το loot και τα boss battles είναι τυχαία. Τα πράγματα μπορεί να αλλάξουν ξαφνικά από events, όπως σμήνη ακρίδων που κλέβουν levels ή θεούς που δωροδοκούν τον παίκτη για να αγοράσει πίσω τη ζωή του.
Δεν είναι ακριβώς αυτό που θα περίμεναν οι fans της FromSoftware, που φημίζεται για τα single-player παιχνίδια με έντονο lore. Το gameplay παραμένει απαιτητικό, και οι παίκτες θα βλέπουν συχνά το “YOU DIED”, όπως και στο βασικό παιχνίδι. Αν και τα Souls games προσφέρουν co-op, το multiplayer συνήθως απαιτεί περίπλοκες διαδικασίες με arcane αντικείμενα και περιορισμένες περιοχές. Κάποιοι παίκτες χρησιμοποιούν το co-op μόνο ως έσχατη λύση σε boss fights που δεν μπορούν να νικήσουν μόνοι τους, κάτι που συχνά δεν αρέσει στους παλιούς fans. Κατά τα άλλα, το κλασικό gameplay των Souls βασίζεται σε αργή, μεθοδική εξερεύνηση πυκνών περιοχών με μυστικά και δαιδαλώδεις διαδρομές.
Nightreign: Ραγδαίες αλλαγές για τους fans της FromSoftware
Η γρήγορη δομή του Nightreign ήταν σίγουρο ότι θα ξάφνιαζε ακόμα και τους πιο αφοσιωμένους fans της FromSoftware. Μια καταιγίδα που πλησιάζει διαρκώς σημαίνει ότι οι παίκτες δεν μπορούν να εξερευνήσουν κάθε γωνιά, όπως στο Elden Ring. Παρά τη σημασία της online σύνδεσης, το Nightreign δεν έχει πολλές από τις σύγχρονες ευκολίες που περιμένει κανείς από multiplayer παιχνίδια. Οι επιλογές matchmaking είναι περιορισμένες και το παιχνίδι παίζεται καλύτερα με τρεις παίκτες, αν και τεχνικά επιτρέπονται και μικρότερες ομάδες.
Το ομαδικό παιχνίδι ως έννοια απαιτεί εξοικείωση. Υπάρχουν λίγοι τρόποι επικοινωνίας: οι παίκτες μπορούν να κάνουν emote ή να χρησιμοποιήσουν αντικείμενα για σύντομες φράσεις που δύσκολα ακούγονται. Μπορείς να σημειώσεις περιοχές στον χάρτη ή να δείξεις εξοπλισμό στην ομάδα σου. Όμως το Nightreign είναι περίπλοκο και εξηγεί ελάχιστα, περιμένοντας πολλά από τον παίκτη. Είναι δύσκολο να βελτιστοποιήσεις builds όταν δεν μπορείς να συζητήσεις με την ομάδα σου ποιος θα πάρει τι ή γιατί αξίζει να πάτε σε μια συγκεκριμένη περιοχή, ειδικά όταν παίζεις κυρίως με αγνώστους. Ένα τρίτο των αγώνων μου τελειώνει πρόωρα επειδή κάποιος αποχωρεί εκνευρισμένος μετά από έναν θάνατο, κάτι που ίσως να μην συνέβαινε αν υπήρχε τρόπος να τον πείσεις να μείνει.
Το Nightreign έχει αρκετές αδυναμίες, για τις οποίες έχουν μιλήσει εκτενώς τόσο οι fans του Elden Ring όσο και όσοι το απορρίπτουν. Παρ’ όλα αυτά, δεν μπορώ να φανταστώ να επιστρέφω στο βασικό παιχνίδι.
Κάποια από αυτά τα συμπεράσματα είναι καθαρά μηχανικά. Στο Nightreign τρέχεις πιο γρήγορα και μπορείς να σκαρφαλώσεις σε απότομες πλαγιές. Δεν υπάρχει fall damage, ακόμα κι αν πηδήξεις από το ψηλότερο σημείο του χάρτη. Υπάρχουν δύο διαφορετικές ταχύτητες τρεξίματος, εκτός από το περπάτημα. Η μάχη είναι πιο γρήγορη, ειδικά αν παίζεις agile classes όπως η Duchess. Το Elden Ring τώρα μου φαίνεται αργό, σαν να κινείσαι μέσα σε μελάσα. Αυτό είναι το τελευταίο συναίσθημα που θέλω αν επιστρέψω.
Δυσκολίες και αστείες στιγμές στο Nightreign
Τα περισσότερα προβλήματα προέρχονται από τους άλλους παίκτες. Για παράδειγμα, ο melee παίκτης παίρνει το staff που θα ταίριαζε στον μάγο της ομάδας. Ή ο H1TL3R τρέχει μόνος του προς το boss που θα τον σκοτώσει με ένα χτύπημα. Ή ο τοξότης κάνει ping σε σημείο στην άλλη άκρη του χάρτη. Παρακολουθούμε ανήμποροι έναν συμπαίκτη να τρέχει προς το waypoint χωρίς να βοηθάει καθόλου.
Ίσως να είναι συνήθεια, αλλά έχω αρχίσει να εκτιμώ τον τρόπο που το Nightreign διαχειρίζεται τα κοινωνικά του στοιχεία. Το ότι η επικοινωνία είναι τόσο δύσκολη κάνει μια καλή προσπάθεια να φαίνεται μοναδική. Η αίσθηση όταν χτυπάς ένα boss με την ομάδα σου τόσο συντονισμένα που η AI του κολλάει είναι κορυφαία. Καμία στιγμή στο Elden Ring δεν συγκρίνεται με τον τρόμο όταν όλη η ομάδα πέφτει, εκτός από έναν που σηκώνεται με το μοναδικό revival item και καταφέρνει να νικήσει το boss με ελάχιστη ζωή. Η ένταση του να ανασταίνεις κάποιον την τελευταία στιγμή όταν δεν υπάρχουν flasks είναι ανεπανάληπτη.
Οι μικρές στιγμές μένουν στη μνήμη. Το να βλέπεις έναν παίκτη να αφήνει σιωπηλά ένα αντικείμενο για σένα. Το να τρέχεις μπρος-πίσω ανάμεσα σε κάποιον και ένα όπλο στο έδαφος μέχρι να καταλάβει τι του δείχνεις. Το να βλέπεις όλη την ομάδα να τρέχει σε κύκλους μετά από ένα boss fight, επειδή σε λίγα δευτερόλεπτα το παιχνίδι θα σας επιστρέψει στο lobby και δεν θα ξανασυναντηθείτε.
Κάποια πράγματα είναι εκνευριστικά αλλά και συμπαθητικά ταυτόχρονα. Έχω βρεθεί σε «πόλεμο ping» με άλλους συμπαίκτες, όπου όλοι επιμένουν να πάμε σε διαφορετικό σημείο του χάρτη. Είναι εκνευριστικό, αλλά ξέρω ότι όλοι θέλουν να πετύχει η προσπάθεια. Υπάρχουν και πιο δύσκολα συναισθήματα, όπως η ντροπή όταν πέφτεις συνεχώς και χρειάζεσαι αναζωογόνηση από τους άλλους. Από την άλλη, όταν είμαι εγώ αυτός που ρισκάρει για να αναστήσει κάποιον, ξέρω ότι ο άλλος καταλαβαίνει το διακύβευμα. Θέλω να πιστεύω ότι θα προσπαθήσει περισσότερο για να μην πάνε χαμένες οι προσπάθειές μου. Ακόμα κι όταν τα συναισθήματα είναι δύσκολα, μου αρέσει που το Nightreign μπορεί να προκαλέσει τόσο μεγάλη γκάμα αντιδράσεων.
Νέες προκλήσεις και μυστικά στο Nightreign
Τις τελευταίες εβδομάδες, το ενδιαφέρον μου για το Nightreign ανανεώθηκε με την προσθήκη ενισχυμένων εκδόσεων των υπαρχόντων bosses, τα λεγόμενα ‘Everdark’ Nightlords. Αλλά μάλλον θα συνέχιζα να παίζω ακόμα κι αν δεν υπήρχε νέο περιεχόμενο. Παρόλο που έχω περάσει σχεδόν 200 ώρες τρέχοντας σε κάστρα και ερείπια για να ξεφύγω από την καταιγίδα, ξέρω ότι το Nightreign είναι γεμάτο μυστικά. Υπάρχουν events που δεν έχω δει ποτέ, μόνο σε posts άλλων παικτών. Υπάρχουν διαδρομές που δεν έχω δοκιμάσει, θησαυροί που δεν έχω βρει. Κάθε μέρα ανακαλύπτω κάτι καινούργιο για τον κόσμο του Nightreign. Συνεχώς αναπτύσσω νέες τακτικές για καλύτερα runs.
Στην αρχή, έβλεπα το design του Nightreign ως το αντίθετο από ό,τι πρέσβευε το Elden Ring. Δεν καταλάβαινα γιατί το παιχνίδι με πίεζε να τρέξω σε έναν κόσμο γεμάτο ευκαιρίες. Το έβλεπα σαν να μου αρνείται πράγματα που ήθελα.
Το θέμα είναι το εξής: Έχω παίξει το Elden Ring. Το έχω εξαντλήσει. Η μαγεία που έδινε ζωή σε εκείνον τον κόσμο έχει χαθεί. Φαντάζομαι ότι έτσι ένιωθαν και οι Tarnished στο τέλος του παιχνιδιού, όταν ο παίκτης γίνεται Elden Lord. Για να φτάσεις εκεί χρειάζεται δύναμη και επιμονή. Πρέπει να επιβιώσεις από αμέτρητα τέρατα και δυνάμεις πέρα από κάθε λογική. Το να νικήσεις το Elden Ring είναι σίγουρα επίτευγμα.
Η ανταμοιβή σου: ένα άδειο κέλυφος παιχνιδιού, όπου τα πάντα έχουν σβήσει και μόνο εσύ έχεις απομείνει. Ένα βασίλειο από στάχτες.
Το Nightreign σε αμφισβητεί. Σου λέει ότι δεν μπορείς να τα έχεις όλα, μόνο και μόνο επειδή τα θέλεις. Κάθε φορά που ξεκινάς, ο κόσμος του Nightreign γεννιέται ξανά. Δεν μπορείς να χαρτογραφήσεις τα πάντα, ούτε να προβλέψεις τι θα σου δώσει ο κόσμος. Υπάρχει μόνο θυσία: Τι θα κυνηγήσεις εις βάρος όλων των άλλων δυνατοτήτων; Είσαι σίγουρος;