Αντίθεση με το σύγχρονο gaming
Το Mafia: The Old Country αποτελεί το ακριβώς αντίθετο του Mafia 3 και της σύγχρονης σκηνής των μεγάλων παραγωγών. Είναι πιο συμπαγές και λιτό, διαρκεί περίπου 12 ώρες, χωρίς περιττό περιεχόμενο και με προσιτή τιμή $50⇾. Ίσως αυτό το είδος παιχνιδιού να είναι ακριβώς αυτό που χρειάζεται η βιομηχανία για να αποφύγει την κατάρρευση. Παρά τα σημαντικά του ελαττώματα, είναι ένα παιχνίδι που αγαπώ πραγματικά. Ελάτε λοιπόν να γίνετε μέλος αυτής της κριτικής οικογένειας και ακολουθήστε με στην ανάλυση του Mafia: The Old Country.
Διαθέσιμες πλατφόρμες και δημιουργοί
Το παιχνίδι κυκλοφορεί σε:
- Xbox Series S/X
- PlayStation 5
- PC
Η κριτική έγινε σε PS5.
Αναπτύχθηκε από την Hangar 13 και κυκλοφόρησε από την 2K Games.
Επιστροφή στη Σικελία του 1900
Το νέο κεφάλαιο της σειράς Mafia μας μεταφέρει στις αρχές του 20ού αιώνα στη Σικελία. Μέσα στο χάος μιας κατάρρευσης ορυχείου που στοιχίζει τη ζωή του μοναδικού του φίλου, ο νεαρός Enzo Favara καταφέρνει να δραπετεύσει και καταδιώκεται από το πρώην αφεντικό του, μέχρι που περνά στα εδάφη του Don Torrisi. Ο Don Torrisi, ενοχλημένος από την εισβολή, διώχνει τους άντρες του άλλου Don και χαρίζει τη ζωή στον Enzo. Έτσι ξεκινά το ταξίδι του Enzo στον κόσμο της μαφίας, με καθοδήγηση από τον μέντορα Luca και συχνή παρέα τον ανιψιό του Don, Cesare. Καθώς ανεβαίνει στην ιεραρχία, ο Enzo συνειδητοποιεί ότι ο κόσμος της μαφίας είναι εξίσου ασφυκτικός με τα ορυχεία. Πιστεύει πως είναι ελεύθερος να ζήσει όπως θέλει, αλλά μπορεί πραγματικά όταν χρωστά την αφοσίωσή του στον Don Torrisi και την οικογένειά του;
Κλασική μαφιόζικη πλοκή
Η ιστορία ακολουθεί το γνώριμο μοτίβο των μαφιόζικων ταινιών και των προηγούμενων παιχνιδιών της σειράς, οπότε θα αναγνωρίσετε γρήγορα κάθε ανατροπή και χαρακτήρα. Ακόμα και μόνο από την εικόνα της κριτικής, μπορείτε να μαντέψετε τους ρόλους και τις μοίρες των ηρώων.
Εξαιρετική εκτέλεση και χαρακτήρες
Παρά την προβλεψιμότητα, η εκτέλεση είναι τόσο καλή που οι χαρακτήρες σε κερδίζουν αμέσως. Επένδυσα πραγματικά στις σχέσεις και τις ιστορίες τους, χάρη στη δυνατή γραφή και τις εξαιρετικές ερμηνείες. Υπάρχουν ανταλλαγές πυροβολισμών, προδοσίες, απαγορευμένοι έρωτες, φιλίες, πολιτικά παιχνίδια και τα αναπόφευκτα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οργανώσεις όπως η μαφία. Με συγκίνησε η επιθυμία του Enzo για την Isabelle, η αφοσίωσή του στον Don και η αντιπαλότητά του με τον Cesare.
Η αφήγηση ως βασικός λόγος ενασχόλησης
Ο κύριος λόγος να παίξει κανείς το Mafia: The Old Country είναι η ιστορία και ο τρόπος που παρουσιάζεται. Ντυθείτε καλά, απολαύστε ένα ποτήρι κρασί, θαυμάστε τα ηλιοβασιλέματα και κάντε βόλτα με άλογο στην εξοχή. Η αφήγηση εξελίσσεται αργά, αλλά αξίζει τον χρόνο σας. Το τέλος, ωστόσο, φαίνεται βιαστικό και έχει ήδη διχάσει τους θαυμαστές. Προσωπικά, το βρήκα ταιριαστό, αν και ίσως χρειαζόταν ένα ακόμα κεφάλαιο.
Εστίαση στην ιστορία και λιγότερο στο gameplay
Το μεγαλύτερο μέρος του παιχνιδιού αφορά την ιστορία. Υπάρχουν πάνω από 3 ώρες cutscenes και όταν δεν τις παρακολουθείτε, συνήθως περπατάτε ή οδηγείτε προς κάποιον προορισμό συνομιλώντας με άλλους χαρακτήρες. Αυτό ίσως είναι θετικό, γιατί το gameplay θυμίζει παλαιότερες εποχές, όπως το Xbox 360.
Μηχανισμοί μάχης και stealth
Το gameplay περιλαμβάνει:
- Πυροβολισμούς
- Κρυφές κινήσεις
- Μαχαιρώματα
- Οδήγηση ή ιππασία
Στις ανταλλαγές πυροβολισμών, ο Enzo κινείται αργά και άκαμπτα, ενώ η ακρίβεια των όπλων είναι περιορισμένη, κάνοντας τη μάχη κάπως αδέξια. Η τεχνητή νοημοσύνη των εχθρών είναι χαμηλού επιπέδου, αλλά οι μάχες δεν διαρκούν πολύ και παραμένουν διασκεδαστικές.
Απλοϊκό stealth και μαχαιριές
Ο Enzo συχνά αναλαμβάνει αποστολές stealth, αλλά οι μηχανισμοί είναι βασικοί και οι διαδρομές των εχθρών προβλέψιμες. Η δυνατότητα να κρύβετε πτώματα είναι άχρηστη, αφού κανείς δεν τα ανακαλύπτει. Οι βασικές επιλογές είναι το πνίξιμο ή το μαχαίρωμα, ενώ ένα κέρμα σας βοηθά να παρασύρετε τους εχθρούς.
Ιδιαίτερη χρήση του μαχαιριού
Το μαχαίρι χάνει την κόψη του με κάθε χρήση και χρειάζεται ακόνισμα με ακονόπετρες που βρίσκετε στον κόσμο ή σε πτώματα. Η ιδέα αυτή δεν έχει ιδιαίτερο νόημα, αφού δεν χρειάζεται να σκοτώσετε όλους τους εχθρούς και οι ακονόπετρες είναι άφθονες.
Μονοδιάστατες μάχες με μαχαίρι
Οι μάχες με μαχαίρι εμφανίζονται συχνά, αλλά είναι απλές, βασισμένες σε αποφυγές, αποκρούσεις και μαχαιριές. Η ακαμψία των κινήσεων και η επαναληψιμότητα τις κάνουν βαρετές, αφού ακολουθούν πάντα το ίδιο μοτίβο.
Οδήγηση και αγώνες
Το κομμάτι της οδήγησης περιλαμβάνει δύο αγώνες, έναν με αυτοκίνητο και έναν με άλογο, που είναι εμφανώς ευνοϊκοί για τον παίκτη. Το μοντέλο χειρισμού είναι βελτιωμένο, συνδυάζοντας το βάρος των παλιών οχημάτων με την ευκολία ελέγχου στο χειριστήριο.
Μεγαλύτερες σκηνές δράσης
Υπάρχουν και μερικές μεγαλύτερες σκηνές δράσης που προσθέτουν ένταση. Αν και το gameplay παραμένει κάπως παλιομοδίτικο και άκαμπτο, αυτές οι στιγμές είναι γενικά διασκεδαστικές.
Η ψευδαίσθηση του ανοιχτού κόσμου
Η Σικελία είναι πανέμορφη, αλλά το ανοιχτό περιβάλλον είναι σχεδόν άδειο. Το παιχνίδι σας περιορίζει τόσο πολύ που μόνο αν ψάξετε στο μενού θα βρείτε το “exploration mode”, το οποίο δεν αναφέρεται πουθενά. Εκεί δεν θα βρείτε ούτε αποστολές, ούτε εχθρούς, ούτε NPCs εκτός ιστορίας. Μπορείτε να συλλέξετε αντικείμενα ή να αγοράσετε αυτοκίνητα, αλλά τα συστήματα χρημάτων και αναβαθμίσεων δεν έχουν ουσιαστικό νόημα. Θα προτιμούσα είτε μια εντελώς γραμμική ιστορία είτε έναν ημι-ανοιχτό κόσμο με ουσιαστικό περιεχόμενο, αντί για έναν άδειο χάρτη που απλώς σπαταλά πόρους.
Επερχόμενο περιεχόμενο
Καθώς έγραφα αυτή την κριτική, οι δημιουργοί ανακοίνωσαν δωρεάν περιεχόμενο με το όνομα Ride Mode, που θα προσθέσει “νέες δραστηριότητες και gameplay”. Αν μοιάζει με τα προηγούμενα Mafia, θα επικεντρώνεται σε αποστολές οδήγησης στον ανοιχτό κόσμο, κάνοντάς τον λιγότερο άχρηστο. Ελπίζω να βελτιώσει την εμπειρία.
Τελικές σκέψεις
Το Mafia: The Old Country είναι μια δύσκολη περίπτωση. Η δυνατή του αφήγηση είναι ο λόγος που το προτείνω, παρά τα εμφανή του ελαττώματα. Είναι παράδειγμα του πώς μπορείς να αγαπήσεις ένα παιχνίδι με αδυναμίες, ίσως και περισσότερο λόγω αυτών. Αν το κρίνω λογικά, το αδέξιο gameplay ρίχνει τη βαθμολογία. Όμως όταν σκέφτομαι τον Enzo, την Isabelle, τον Cesare και τον Don Torrisi, δεν με νοιάζει. Το Mafia: The Old Country δεν είναι απλώς ένα ελαττωματικό παιχνίδι που απόλαυσα—είναι ένα παιχνίδι που θα θυμάμαι. Επιπλέον, αντιπροσωπεύει μια πιο λιτή προσέγγιση, χωρίς τα περιττά στοιχεία και την υπερβολή των σύγχρονων μεγάλων παραγωγών, σε λογική τιμή.
Συνέχεια της παράδοσης της σειράς
Το Mafia: The Old Country ταιριάζει απόλυτα με τα προηγούμενα τρία παιχνίδια—όλα με τα δικά τους βαθιά ελαττώματα, αλλά όλα αξέχαστα.