Εξέλιξη της σειράς Mafia
Από την πρώτη της εμφάνιση, η σειρά Mafia προχωρά σταθερά μέσα στις δεκαετίες – το αρχικό παιχνίδι διαδραματίζεται στη δεκαετία του 1930, το sequel καλύπτει τα ’40s και ’50s, ενώ το Mafia III εκτυλίσσεται στα τέλη των ’60s. Αν το επόμενο βήμα ήταν να μεταφερθούμε στα ’70s ή τα ’80s – ή και στα δύο – ήμουν σίγουρα έτοιμος. Είτε πρόκειται για ίντριγκες σε καζίνο, γυαλισμένα παπούτσια, ή δανεισμό τεράστιων μαχαιριών κουζίνας από τη μητέρα του Martin Scorcese μέσα στη νύχτα, ήμουν πρόθυμος για όλα. Αντί όμως να πλησιάσουμε το τέλος του 20ού αιώνα, το Mafia: The Old Country μας μεταφέρει στην αρχή – όχι μόνο της εποχής, αλλά και της ίδιας της Μαφίας. Το παιχνίδι συνδυάζει στοιχεία γκανγκστερικού δράματος και western, και παρότι στην επιφάνεια μοιάζει με μια ασφαλή και παραδοσιακή περιπέτεια τρίτου προσώπου, αξιοποιεί εξαιρετικά το σπάνιο σκηνικό του και αποπνέει μια ατμόσφαιρα παλιάς εποχής που σχεδόν μπορείς να μυρίσεις τις λιαστές ντομάτες.
Επιστροφή στη γραμμική αφήγηση
Μετά το πείραμα της πιο ανοιχτής δομής του Mafia III, το Mafia: The Old Country επιστρέφει στη φόρμουλα των πρώτων δύο παιχνιδιών. Δηλαδή, η ιστορία είναι γραμμική και επικεντρωμένη στην αφήγηση, ενώ ο ανοιχτός κόσμος λειτουργεί κυρίως ως σκηνικό ανάμεσα στους στόχους και σε ορισμένες αποστολές. Αυτή η προσέγγιση πάντα ταίριαζε στη σειρά και το ίδιο ισχύει και εδώ.
Εμβάθυνση στο περιβάλλον
Αυτή η δομή προσφέρει στο The Old Country μια έντονη αίσθηση τόπου και κλίμακας – βυθίζοντάς σε στην πλούσια και ατμοσφαιρική ύπαιθρο της Σικελίας – χωρίς περιττές προσθήκες. Ο χάρτης είναι λεπτομερής, ποικίλος και πειστικός, χωρίς πύργους για σκαρφάλωμα ή τυχαία εικονίδια για εξερεύνηση. Η προσοχή σου επικεντρώνεται αποκλειστικά στην ιστορία. Για όσους απολαμβάνουν ιστορίες, ατμόσφαιρα και στυλ, το παιχνίδι σε κερδίζει γρήγορα. Αν είσαι από αυτούς που θα δοκίμαζαν τη σικελική γλώσσα με υπότιτλους, βρίσκεσαι στο σωστό μέρος. Αν, αντίθετα, προτιμάς να παραλείπεις cutscenes για να χτυπήσεις πολίτες του Steelport με τεράστια μοβ αντικείμενα, ίσως η σειρά Mafia να μην είναι για σένα.
Οικογενειακές συγκρούσεις
Η ιστορία ξεκινά το 1904, ακολουθώντας τον νεαρό Σικελό Enzo Favara, που δραπετεύει από τη σκλαβιά στα επικίνδυνα ορυχεία θείου της περιοχής – υπό τον έλεγχο της αδίστακτης οικογένειας Spadaro – και καταλήγει να εργάζεται για τους τοπικούς τους αντιπάλους, την οικογένεια Torrisi. Η πλοκή ακολουθεί γνώριμα μονοπάτια, με όλους τους κλασικούς χαρακτήρες:
- Ο δίκαιος και καλοσυνάτος μέντορας
- Ο πιστός φίλος που συχνά δοκιμάζει την υπομονή των άλλων
- Ο αυστηρός Don και ο κυνικός του σύμβουλος
- Ο ύπουλος αντίπαλος αρχηγός και ο απαγορευμένος έρωτας
Υπάρχουν και ωραίες συνδέσεις με τα προηγούμενα παιχνίδια για τους προσεκτικούς θαυμαστές.
Ιστορία και ερμηνείες
Η αφήγηση διαρκεί περίπου 13 ώρες και είναι αρκετά προβλέψιμη για όσους γνωρίζουν το είδος, αλλά το σενάριο και οι ερμηνείες ξεχωρίζουν. Ιδιαίτερα ο Don Torrisi, με τη φωνή του Johnny Santiago, αποπνέει μια ήρεμη αλλά έντονη παρουσία που ταιριάζει απόλυτα στον ρόλο του. Είναι ο τύπος που θα ακολουθούσαν πραγματικά οι σκληροί του υποκόσμου.
Γνωστό gameplay
Η δράση τρίτου προσώπου θυμίζει τα περισσότερα cover shooters της τελευταίας δεκαετίας. Όπως και στο Mafia: Definitive Edition του 2020, έτσι και εδώ, το gameplay έχει western χρώμα λόγω της εποχής – με όπλα όπως περίστροφα, επαναληπτικά και διάφορες καραμπίνες – ενώ οι μάχες συχνά γίνονται πάνω σε άλογα ή εναντίον χαρακτήρων που μοιάζουν να βγήκαν από ταινία του Sergio Leone.
Μάχες και τεχνητή νοημοσύνη
Ακόμα και χωρίς να χρησιμοποιείς συχνά το σύστημα με τα κομποσκοίνια για μικρά buffs (που συχνά ξεχνούσα), το παιχνίδι δεν είναι ιδιαίτερα δύσκολο με τα προεπιλεγμένα, βοηθητικά συστήματα στόχευσης. Δεν παίζω τέτοια παιχνίδια για να τιμωρούμαι διαρκώς. Κάποιοι εχθροί καλύπτονται πίσω από αντικείμενα, άλλοι προχωρούν αργά προς το μέρος σου. Η τεχνητή νοημοσύνη δεν είναι πάντα έξυπνη (και είναι κάπως αδέξιο να βρίσκεσαι περικυκλωμένος αλλά να προλαβαίνεις να σηκωθείς και να πυροβολήσεις κάποιον σε απόσταση αναπνοής), αλλά οι ανταλλαγές πυρών λειτουργούν ικανοποιητικά.
Στελθ και μηχανισμοί
Το stealth δεν φέρνει επανάσταση, αλλά ενισχύει τη δράση. Κάποιες αποστολές απαιτούν αθόρυβη προσέγγιση, ενώ σε άλλες είναι προαιρετική. Υπάρχουν περιβάλλοντα σχεδιασμένα για να κινείσαι αθόρυβα και να εξουδετερώνεις εχθρούς έναν-έναν, αλλά αν αποκαλυφθείς, η δράση μετατρέπεται άμεσα σε μάχη.
- Μπορείς να πετάξεις νομίσματα και μπουκάλια για να αποσπάσεις την προσοχή, αλλά μόνο συγκεκριμένα μπουκάλια (όσα είναι μαρκαρισμένα), κάτι που σπάει λίγο την αληθοφάνεια. Θα προτιμούσα να μπορώ να χρησιμοποιήσω οποιοδήποτε μπουκάλι ή να αφαιρεθούν όσα δεν χρησιμοποιούνται.
- Μπορείς να μεταφέρεις και να κρύβεις πτώματα σε κουτιά, κάτι που κάνει το stealth να μοιάζει ολοκληρωμένο και όχι απλώς προσθήκη της τελευταίας στιγμής.
Ικανότητες και μαχαιριές
Ο Enzo μπορεί προσωρινά να επισημάνει κοντινούς εχθρούς, μια ικανότητα που δικαιολογείται ως ένστικτο (αν και θα μπορούσε να εξηγηθεί καλύτερα ως δεξιότητα που απέκτησε στα ορυχεία). Μόλις εντοπίσεις τους εχθρούς και την κατεύθυνσή τους, το μόνο που μένει είναι να τους πλησιάσεις, να τους πιάσεις και είτε να τους πνίξεις είτε να τους μαχαιρώσεις για ταχύτερη εξουδετέρωση. Προσωπικά, σπάνια επέλεξα το μαχαίρωμα, όχι από έλεος, αλλά επειδή κάθε μαχαιριά μειώνει τη «διαρκεία» του μαχαιριού, που χρειάζεται ακόνισμα όταν εξαντληθεί. Δεν είναι σοβαρό πρόβλημα, αλλά δεν μου αρέσει η ιδέα να μην μπορώ να μαχαιρώσω επειδή το μαχαίρι μου αμβλύνθηκε μετά από λίγες χρήσεις (και τα ακόνια είναι αναλώσιμα που δεν είχα πάντα).
Έτσι, προτιμούσα να πνίγω τους εχθρούς, αν και το σύστημα αντοχής του μαχαιριού μοιάζει περιττό – ειδικά αφού εξαφανίζεται στις μονομαχίες με μαχαίρια.
Μονομαχίες με μαχαίρια
Οι μονομαχίες με μαχαίρια λειτουργούν ως boss fights, με έναν εναντίον ενός. Διαδραματίζονται εκτός του συνηθισμένου gameplay και δεν μπορείς να φύγεις μέχρι να υπάρξει αποτέλεσμα (ή να αποχωρήσει ο αντίπαλος). Οι επιθέσεις, άμυνες και αποφυγές είναι μοναδικές για αυτό το mode. Είναι εντυπωσιακές και αιματηρές, αλλά συχνά ένιωθα ότι απλώς απέφευγα και χτυπούσα μέχρι να ξεκινήσει cutscene με νέα εξέλιξη. Μερικές φορές ενεργοποιείται animation που σε βάζει σε παθητικό ρόλο, ενώ η ζωή του Enzo αναπληρώνεται αλλά του αντιπάλου όχι. Δεν είμαι σίγουρος για τη λογική πίσω από αυτό. Οι μονομαχίες είναι εντυπωσιακές και πρωτότυπες για τη σειρά, αλλά μερικές φορές μοιάζουν να μην έχουν μεγάλο ρίσκο.
Ατμόσφαιρα και συγκρίσεις με Red Dead
Ως γραμμική περιπέτεια, το The Old Country δεν έχει το εύρος των westerns της Rockstar, αλλά πλησιάζει σε ατμόσφαιρα και ύφος. Υπάρχει μια χαρακτηριστική αίσθηση όταν μπαίνεις καβάλα στην πόλη, εκτός νόμου, και το παιχνίδι το αποτυπώνει με παρόμοια επιτυχία με τη σειρά Red Dead.
Ιστορικό σκηνικό και αυτοκίνητα
Η αρχή του 20ού αιώνα δεν φωτίζει μόνο τα πρώτα βήματα της σικελικής Μαφίας, αλλά και την εποχή που τα αυτοκίνητα άρχισαν να ανταγωνίζονται τα άλογα ως βασικό μέσο μεταφοράς. Η Hangar 13 έχει κάνει εξαιρετική δουλειά στον τομέα του ήχου.
- Τα αυτοκίνητα 120 ετών έχουν πρωτόγονα μοτέρ, αλυσίδες μετάδοσης και ανοιχτές καμπίνες χωρίς ηχομόνωση, και το The Old Country αποτυπώνει τέλεια τον τραχύ ήχο τους. Αυτό προσθέτει ιδιαίτερη αίσθηση στις διαδρομές στον χάρτη.
- Δεν είναι μόνο οι ήχοι των κινητήρων – όταν ένα γραμμόφωνο παίζει σε μεθυσμένη διαδρομή, ακούγεται πώς επηρεάζεται από τις αναταράξεις. Υπάρχει προσοχή στη λεπτομέρεια που εκτιμώ.
Αγώνας και ιστορικότητα
Υπάρχει αποστολή αγώνα – αλλά δεν έχει προστεθεί απλώς για να βασανίσει όσους θυμούνται τον δύσκολο αγώνα του αρχικού Mafia. Η Σικελία ήταν η πατρίδα του Targa Florio – που ξεκίνησε το 1906 και είναι από τους παλαιότερους αγώνες αυτοκινήτων στον κόσμο – οπότε ταιριάζει απόλυτα στο πλαίσιο.
Η εκδοχή του The Old Country σε αυτόν τον αγώνα είναι σύντομη – διαρκεί λιγότερο από επτά λεπτά – αλλά είναι από τις πιο αξέχαστες και συναρπαστικές αποστολές. Με έκανε να εύχομαι ο Enzo να είχε αφήσει τη Cosa Nostra για να τρέχει σε αγώνες ανά την Ευρώπη. Δεν ξέρω τι είναι πιο επικίνδυνο: να προδώσεις την οικογένεια ή να προσπαθήσεις να δαμάσεις έναν κινητήρα αεροπλάνου με τέσσερα λάστιχα και τιμόνι.
Νέα μηχανή γραφικών
Το The Old Country μεταφέρει τη σειρά Mafia από τη δική της μηχανή στην Unreal Engine 5. Η διαφορά δεν είναι τεράστια – το Mafia: Definitive Edition του 2020 παραμένει εντυπωσιακό οπτικά, όπως και το The Old Country. Αυτό που μπορώ να πω είναι ότι δεν συνάντησα τα μικροπροβλήματα που είχα στο πρώτο μου playthrough του Mafia: Definitive Edition, ούτε χρειάστηκε να επανεκκινήσω checkpoints λόγω απρόσμενων bugs (ή να πέσω εκτός χάρτη) – τουλάχιστον σε PC, καθώς δεν είχαμε πρόσβαση στις εκδόσεις για κονσόλες πριν την κυκλοφορία, οπότε θα δούμε πώς θα λειτουργούν εκεί. Εκτός από κάποιες μικρές πτώσεις στο framerate και ελαφρύ pop-in, η εμπειρία μου ήταν σταθερή.
Ατμόσφαιρα και γαστρονομία
Ίσως όχι τόσο σταθερή όσο η απίστευτη ποικιλία φαγητών και προϊόντων που εμφανίζονται στο παιχνίδι. Σπάνια ένα παιχνίδι με έκανε να πεινάσω τόσο. Ίσως να μην έχει ξανασυμβεί. Λαχταρώ cannoli και γλυκά. Ψάχνω συνταγές για arancini. Σκέφτομαι να φυτέψω λαχανόκηπο για να βρω ποικιλίες ντομάτας που δεν βρίσκω αλλού.
Έχω μετατραπεί επίσημα στον πατέρα μου, και το The Old Country είναι το παιχνίδι που το κατάφερε.
[ Πηγή: IGN ]