Κριτική για το Black Mirror Season 7 Episode 6 ‘USS Callister: Into Infinity’

Περίληψη του “USS Callister: Into Infinity”

Το “USS Callister: Into Infinity” είναι μια συναρπαστική συνέχεια που εξερευνά την ψηφιακή ελευθερία, την επιβίωση και την σκοτεινή πλευρά της τεχνολογίας.

Η επεισόδιο δεν ξεπερνά τον προκάτοχό του, αλλά επεκτείνει το σύμπαν με φιλόδοξο τρόπο, προσφέροντας μια ανατριχιαστική κριτική για την ψηφιακή ανωνυμία.

Η γραφή είναι συμπαγής, τα οπτικά στοιχεία εξαιρετικά, και η ερμηνεία της Milioti εντυπωσιάζει, κάνοντάς το μια συναρπαστική περιπέτεια στο άγριο διαδίκτυο.

Σημαντικές εξελίξεις στη 7η σεζόν του Black Mirror

Η 7η σεζόν του Black Mirror περιλαμβάνει ποικιλία ιστοριών που διαφέρουν μεταξύ τους. Παρά την εστίαση στις αρνητικές επιπτώσεις της τεχνολογίας, αναδεικνύει και πώς η τεχνολογία μπορεί να βοηθήσει τους ανθρώπους να αποχαιρετήσουν και να κρατήσουν αναμνήσεις. Η σειρά του Netflix είναι γνωστή για τους εντυπωσιακούς φινάλε της, και αυτό συμβαίνει με το “USS Callister: Into Infinity,” τη συνέχεια του “USS Callister” που προβλήθηκε το 2017.

Στο “USS Callister,” ο Daly (Jesse Plemons) είναι ο CTO της Callister Inc., που παράγει το multiplayer παιχνίδι Infinity, όπου οι χρήστες ελέγχουν ένα διαστημόπλοιο σε μια προσομοιωμένη πραγματικότητα. Ωστόσο, ο Daly αντιμετωπίζεται άσχημα από τους συναδέλφους του. Η άφιξη της Nanette Cole αλλάζει την κατάσταση, καθώς επαινεί τη δουλειά του. Όμως, ο Daly δεν είναι τόσο αθώος όσο φαίνεται και έχει δημιουργήσει κλώνους των συναδέλφων του στο παιχνίδι, τους οποίους κακομεταχειρίζεται. Γρήγορα κλωνοποιεί και την Nanette, εντάσσοντάς την στη διαστρεβλωμένη φαντασία του. Καθώς η ιστορία προχωρά, το πλήρωμα προσπαθεί να διαφύγει από τον εικονικό κόσμο του Daly. Ευτυχώς, τα καταφέρνουν, αλλά παγιδεύονται στο σύμπαν του παιχνιδιού και πρέπει να βρουν γρήγορα μια λύση για να βγουν.

Εξερεύνηση της επιβίωσης και του κόστους της ψηφιακής ελευθερίας

Το φινάλε της 7ης σεζόν, με τίτλο “USS Callister: Into Infinity,” είναι συνέχεια του επεισοδίου της 4ης σεζόν. Μετά τον θάνατο του Robert Daly, η Nanette Cole (Cristin Milioti) αναλαμβάνει τον έλεγχο του USS Callister και προσπαθεί να κρατήσει ζωντανό το πλήρωμα, επιτιθέμενη σε άλλους παίκτες για πόντους. Αν δεν έχουν αρκετούς πόντους, μπορεί να πεθάνουν σύντομα. Ωστόσο, αυτές οι επιθέσεις προκαλούν απογοήτευση στους παίκτες, καθώς δέχονται επιθέσεις από παίκτες χωρίς ετικέτες και βιώνουν σοκαριστικά αποτελέσματα, αν και δεν υπάρχει αίμα στο παιχνίδι.

Η επιβίωση γίνεται όλο και πιο δύσκολη για την Cole και το πλήρωμά της, και χρειάζονται βοήθεια. Στον πραγματικό κόσμο, η Nanette έχει αναλάβει να βοηθήσει τον James Walton (Jimmi Simpson) να βρει τους ληστές και να τους απομακρύνει από το παιχνίδι. Στη διαδικασία, ο Walton ανακαλύπτει μια σκοτεινή αλήθεια για το τι έκανε ο Daly με το παιχνίδι και πώς δημιούργησε κλώνους πραγματικών ανθρώπων. Η Cole έχει σκεφτεί έναν τρόπο διαφυγής από το παιχνίδι, αλλά απαιτεί βοήθεια από κάποιον που μπορεί να έχει ήδη πεθάνει στο παιχνίδι.

Όταν το “USS Callister” προβλήθηκε για πρώτη φορά το 2017, έλαβε διθυραμβικές κριτικές. Οι κριτικοί επαίνεσαν το επεισόδιο για την πραγματική απεικόνιση της κακοποίησης εξουσίας και την μαύρη κωμωδία του. Η συνέχεια προχωρά την ιστορία με εξαιρετικό τρόπο και ανοίγει νέες προοπτικές. Αν και δεν αναφέρεται στην κακοποίηση εξουσίας με τον ίδιο τρόπο, την παρουσιάζει με βαθύ τρόπο. Από την αρχή, το επεισόδιο δεν χάνει χρόνο στο να καθορίσει ότι ο χρόνος τρέχει για την Cole και το πλήρωμά της. Είναι σε φυγή, αντιμετωπίζοντας χαοτικούς πλανήτες και παίκτες που τους αντιμετωπίζουν ως αναλώσιους χαρακτήρες. Στον προκάτοχό του, το πλήρωμα προσπαθούσε να ξεφύγει από έναν τρελό, αλλά αυτή τη φορά προσπαθούν να ξεφύγουν από ένα σύμπαν με 30 εκατομμύρια παίκτες, που είναι χτισμένο πάνω στο χάος, καθιστώντας το επεισόδιο πολύ πιο σκοτεινό.

Συναρπαστική συνέχεια, αλλά όχι ανώτερη του προκάτοχου

Αυτό που καθιστά το “USS Callister: Into Infinity” ενδιαφέρον είναι η τρομακτική ιδέα ότι η ελευθερία δεν σημαίνει απαραίτητα ασφάλεια. Το πλήρωμα πίστευε ότι είχαν απελευθερωθεί από τον Daly, αλλά τώρα είναι παγιδευμένοι σε έναν ακόμη πιο τρομακτικό κόσμο, όπου οι άνθρωποι δεν διστάζουν να τους βλάψουν. Σε αυτό το σύμπαν, κάθε χρήστης είναι μια πιθανή θρυλική μορφή ή ακόμη και θεός, ικανός να παραμορφώσει την πραγματικότητα ή να διαγράψει ολόκληρους πλανήτες για διασκέδαση. Το πλήρωμα δεν μπορεί να αποσυνδεθεί και δεν μπορεί να κρυφτεί για πάντα, γεγονός που καθιστά την κατάσταση τους χειρότερη από αυτή των ανθρώπων στον πραγματικό κόσμο. Είναι μια ανατριχιαστική κριτική για την σκληρότητα της ψηφιακής ανωνυμίας. Ωστόσο, τα πράγματα δεν είναι πολύ διαφορετικά στον πραγματικό κόσμο, όπου η Nanette προσπαθεί να σώσει την εταιρεία από μια καταστροφική κατάσταση, αλλά τα πράγματα δεν πηγαίνουν σύμφωνα με το σχέδιο λόγω του εγωισμού και της εξουσίας ενός άντρα. Αυτό δεν είναι παρόμοιο με όσα έκανε ο Daly, καθώς υπερέβη τα όρια, αλλά η Cole, και στις δύο διαστάσεις, αντιμετωπίζει μια κρίσιμη κατάσταση για να κρατήσει όλους ασφαλείς.

Η γραφή είναι συμπαγής και δεν υπεραναλύει. Δεν χρειάζονται μακρές μονολογίες, καθώς οι καταστάσεις μιλούν από μόνες τους. Οι δημιουργοί έχουν και πάλι συνδυάσει την τεχνολογία και τον τρόμο σε κάτι εξαιρετικό. Αυτό το επεισόδιο είναι μια έγκαιρη υπενθύμιση ότι οι πιο τρομακτικές ιστορίες τεχνολογίας δεν αφορούν την τεχνολογία αυτή καθαυτή, αλλά το τι κάνουν οι άνθρωποι με αυτήν. Τα οπτικά στοιχεία είναι εξαιρετικά. Είναι μεγαλοπρεπή, γρήγορα και περιλαμβάνουν μερικές πραγματικά εντυπωσιακές στιγμές. Ένα άλλο ισχυρό στοιχείο του επεισοδίου είναι η εξερεύνηση του θέματος της ταυτότητας.

Καθ’ όλη τη διάρκεια του επεισοδίου, οι θεατές θα αναρωτιούνται αν το πλήρωμα του Callister είναι ακόμα οι ίδιοι ψηφιακοί αντίγραφοι που ζούσαν κάποτε υπό τον Daly; Ή έχουν γίνει κάτι αναγνωρίσιμο; Εν τω μεταξύ, η Nanette, και στις δύο διαστάσεις, πρέπει να επιλέξει αν θα προστατεύσει τους ανθρώπους της και θα αλλάξει το σύστημα από μέσα ή θα θυσιάσει τις ηθικές της αξίες. Οι ερμηνείες είναι εξαιρετικές, ειδικά της Milioti, που μεταφέρει με ευκολία πόσο διαφορετικές είναι οι προσωπικότητές της σε κάθε διάσταση. Στο παιχνίδι, έχει την εξουσία και δεν διστάζει να πάρει αποφάσεις, ενώ στον πραγματικό κόσμο είναι απλώς ένα ξεχασμένο πρόσωπο — παραμελημένο, υποτιμημένο και αόρατο. Ο υποστηρικτικός θίασος – Simpson, Billy Magnussen, Osy Ikhile, Milanka Brooks και Paul G. Raymond – είναι εξίσου πειστικός και ενισχύει την εμπειρία θέασης.

Αν και το επεισόδιο είναι ενδιαφέρον και συναρπαστικό, δεν φτάνει το επίπεδο του προκάτοχου. Το αρχικό “USS Callister” είχε έναν σαφώς καθορισμένο εχθρό και μια κλειστοφοβική ένταση που έκανε κάθε στιγμή να γεμίζει με τρόμο. Οι κίνδυνοι είναι σίγουρα μεγαλύτεροι αλλά λιγότερο προσωπικοί, και το συναισθηματικό βάρος δεν είναι τόσο έντονο. Παρ’ όλα αυτά, καταφέρνει να επεκτείνει το σύμπαν με φιλόδοξο τρόπο. Ενώ μπορεί να μην ξεπερνά το πρωτότυπο, κερδίζει τη θέση του δίπλα του με αυτοπεποίθηση και στυλ.

Συνολικά, το “USS Callister: Into Infinity” είναι μια συναρπαστική περιπέτεια για την άγρια περιοχή του διαδικτύου και δείχνει ότι το Black Mirror δεν φοβάται να ακολουθήσει τολμηρές διαδρομές.

[ Πηγή: GameRant ]