Περίληψη Σημαντικών Στρατιωτικών Shooter
Το Medal of Honor: Allied Assault καθόρισε τα πρότυπα για τα παιχνίδια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, προσφέροντας gameplay που εστιάζει στην επιβίωση.
Το Squad δίνει έμφαση στην ομαδική εργασία και τις τακτικές σε μεγάλες μάχες με βαρύ shooting mechanics.
Το Call of Duty: Modern Warfare (2019) ανανέωσε τη σειρά με νέες μηχανικές, προσαρμογές και μια συναρπαστική καμπάνια.
Υπάρχει κάτι μοναδικά ικανοποιητικό σε ένα στρατιωτικό shooter που τα καταφέρνει όλα σωστά—ο ήχος των σφαιρών που περνούν, ο θόρυβος της πυροβολαρχίας από μακριά και η τέλεια ισορροπία μεταξύ χάους και ελέγχου. Το είδος έχει εξελιχθεί πολύ από τις ταπεινές του αρχές, και ενώ μερικοί τίτλοι έχουν ξεχαστεί, άλλοι έχουν αφήσει ανεξίτηλο σημάδι. Αυτά είναι τα στρατιωτικά shooters που δεν ψυχαγώγησαν μόνο, αλλά επανακαθόρισαν το είδος.
Σχετικά Παιχνίδια FPS που Αξίζουν Προσοχή
Το είδος των first-person shooters είναι πολύ δημοφιλές, οπότε δεν είναι έκπληξη ότι μερικά εκπληκτικά παιχνίδια περνούν απαρατήρητα, όπως αυτά τα υποτιμημένα FPS στο Steam.
Από μεγάλες προσομοιώσεις μέχρι υψηλής έντασης μάχες σε διαδρόμους, αυτή η λίστα συγκεντρώνει επτά από τα καλύτερα που έχουν βάλει τους παίκτες πίσω από τα σκοπευτικά. Είτε εστίασαν στον ρεαλισμό είτε στο θέαμα, το καθένα κέρδισε τη θέση του μέσω έξυπνου σχεδιασμού, αξέχαστων στιγμών και κοινοτήτων που διατήρησαν τη μάχη ζωντανή πολύ μετά την κυκλοφορία.
・ Medal of Honor: Allied Assault
・ Squad
・ Call of Duty: Modern Warfare (2019)
・ Insurgency: Sandstorm
・ Battlefield: Bad Company 2
・ Arma 3
・ Call of Duty 4: Modern Warfare
Medal of Honor: Allied Assault
Ένας Κλασικός Που Ακόμα Νιώθει Σαν D-Day
Πριν το Call of Duty γίνει πραγματικότητα, το Medal of Honor: Allied Assault ήδη δίδασκε στους παίκτες πόσο τρομακτική μπορεί να είναι η Νορμανδία. Αναπτυγμένο από την 2015, Inc., με την DreamWorks Games του Steven Spielberg πίσω του, αυτό ήταν το WW2 shooter που καθόρισε τον τόνο για όλα όσα ακολούθησαν.
Η αποστολή της D-Day, εμπνευσμένη από το Saving Private Ryan, έριξε τους παίκτες σε μια καταιγίδα πυρών από πολυβόλα, εκρηκτικών και φωνών συμμάχων. Δεν επρόκειτο για φαντασία δύναμης—ήταν για την επιβίωση, βήμα-βήμα, και φelt επαναστατική το 2002.
・ Σχετικά Παιχνίδια Medal Of Honor, Καταταγμένα
Αλλά δεν ήταν μόνο για την παραλία. Από την εισβολή σε ναζιστικά φρούρια μέχρι την κρυφή διέλευση από πλοία U-boat, το Allied Assault ισορρόπησε μεγάλες μάχες με εκπληκτικά stealth σκηνικά. Η AI του δεν ήταν τέλεια, αλλά εκείνη την εποχή, ήταν πολύ μπροστά από τους περισσότερους ανταγωνιστές της.
Και όταν οι βασικοί προγραμματιστές αποχώρησαν για να σχηματίσουν την Infinity Ward, πήραν αυτή την εμπειρία και την μετέτρεψαν σε Call of Duty—κάνοντάς το Allied Assault τον πνευματικό παππού ολόκληρου του σύγχρονου στρατιωτικού shooter είδους.
Squad
Ένα Τακτικό FPS Που Πραγματικά Απαιτεί Τακτική
Τι θα γινόταν αν το Arma ήταν πιο προσβάσιμο, αλλά αρκετά σοβαρό ώστε να κάνει την μοναχική δράση θανατηφόρα; Εκεί έρχεται το Squad—ένα παιχνίδι όπου η φωνητική συνομιλία δεν είναι απλώς χρήσιμη, αλλά ολόκληρη η ραχοκοκαλιά της εμπειρίας.
Χτισμένο ως πνευματικός διάδοχος του Project Reality, το Squad ρίχνει τους παίκτες σε μάχες 50v50 όπου ο συντονισμός δεν είναι προαιρετικός, είναι επιβίωση. Κάθε ομάδα έχει έναν καθορισμένο ηγέτη που επικοινωνεί με άλλες ομάδες μέσω καναλιών διοίκησης, ενώ οι μεμονωμένοι παίκτες χειρίζονται τη λογιστική, χτίζουν προωθημένες βάσεις ή καλούν πυροβολισμούς. Είναι ένα παιχνίδι όπου κάποιος που οδηγεί ένα φορτηγό προμηθειών τρία χιλιόμετρα μακριά συμβάλλει πραγματικά στον πόλεμο.
Το shooting είναι βαρύ και θανατηφόρο, οι χάρτες είναι τεράστιοι και γεμάτοι υψόμετρα και οπτικές γραμμές, και η αίσθηση του να εκτελείς μια συγχρονισμένη επίθεση σε ένα ανοιχτό πεδίο κάτω από κάλυψη καπνού είναι απαράμιλλη. Δεν είναι εντυπωσιακό, αλλά το Squad κερδίζει τον σεβασμό του μέσω βάθους και πειθαρχίας της κοινότητας.
Call of Duty: Modern Warfare (2019)
Η Αναβίωση του Modern Warfare, Στη Συνεχεία Τελειοποιημένη
Υπήρχε πολύς φόρτος στην αναβίωση του Modern Warfare το 2019, αλλά η Infinity Ward δεν απλώς ανανέωσε παλιές ιδέες—τις επανασχεδίασε. Το αποτέλεσμα ήταν ένα shooter που ένιωθε οικείο αλλά φρέσκο, βίαιο αλλά όμορφο.
Η καμπάνια εξερεύνησε γκρίζες περιοχές που οι περισσότερες blockbuster αποφεύγουν, με νυχτερινές επιθέσεις που αντέγραφαν πραγματικές τακτικές και αποστολές όπου οι ηθικές γραμμές γίνονταν ανησυχητικά θολές. Το “Clean House” παραμένει μία από τις πιο αγχωτικές σκηνές σε οποιοδήποτε Call of Duty, μετατρέποντας ένα προαστιακό σπίτι σε λαβύρινθο υποψίας και αποφάσεων της στιγμής.
・ Σχετικά Παιχνίδια Call of Duty που Αξίζουν Remaster
Στην πλευρά του multiplayer, το Modern Warfare επαναστατούσε την προσαρμογή όπλων με το σύστημα Gunsmith, επιτρέποντας στους παίκτες να προσαρμόσουν τα πάντα από το μήκος της κάννης μέχρι το στυλ της λαβής. Οι χάρτες ενθάρρυναν έναν πιο αργό, μεθοδικό ρυθμό από προηγούμενες εκδόσεις, και οι τρόποι όπως το Ground War και το Realism έδωσαν ποικιλία στη φόρμουλα.
Σημάδεψε επίσης το πρώτο βήμα προς το Warzone, με μηχανισμούς και τεχνολογία που τροφοδότησαν απευθείας τον κολοσσό του battle royale. Αλλά και μόνο του, αυτή η αναβίωση προσέφερε μερικούς από τους καλύτερους μηχανισμούς shooting που έχει προσφέρει ποτέ το Call of Duty.
Insurgency: Sandstorm
Όπου Μια Μοναδική Σφαίρα Μπορεί Να Αλλάξει Τα Πάντα
Υπάρχει ένας συγκεκριμένος ήχος στο Insurgency: Sandstorm που δεν φεύγει ποτέ από τα αυτιά: η κούφια, ηχούσα αναφορά ενός τουφέκι σε έναν στενό διάδρομο, ακολουθούμενη από σιωπή. Αυτό είναι συνήθως η στιγμή που κάποιος συνειδητοποιεί ότι είναι ήδη νεκρός.
Αυτό δεν είναι το μέρος για τρελές ενέργειες ή spam killstreak. Το Sandstorm ανταμείβει την προσεκτική κίνηση, την συντονισμένη ομαδική εργασία και τις γρήγορες αντιδράσεις. Ο χρόνος μέχρι τον θάνατο είναι απίστευτα σύντομος, και δεν υπάρχει επιβεβαίωση θανάτου στην οθόνη—οι παίκτες είτε είδαν τον στόχο τους να πέφτει, είτε όχι. Είναι ένα από τα λίγα παιχνίδια όπου οι άνθρωποι πραγματικά διστάζουν πριν προχωρήσουν σε μια γωνία.
Οι ασύμμετροι PvP τρόποι του, όπου οι δυνάμεις Ασφαλείας συγκρούονται με τους Αντάρτες, νιώθουν ρεαλιστικοί και ακατάστατοι με έναν τρόπο που αντηχεί τις πραγματικές συγκρούσεις. Κάθε αγώνας είναι μια μάχη για τα choke points, με κατασταλτική φωτιά, καπνογόνα και τακτική επικοινωνία να κάνουν τη διαφορά. Και με την ρεαλιστική διαχείριση όπλων και την επιθετική AI στο co-op, θολώνει τη γραμμή μεταξύ arcade shooter και sim-lite με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.
Battlefield: Bad Company 2
Ο Πόλεμος Δεν Αλλάζει, Αλλά Μπορεί Να Είναι Αστείος
Η σειρά Battlefield πάντα επικεντρωνόταν στην κλίμακα και την καταστροφή, αλλά το Bad Company 2 πέτυχε την τέλεια ισορροπία μεταξύ χάους και προσωπικότητας. Ενώ άλλα στρατιωτικά shooters πήγαν σε σκοτεινές και σκληρές κατευθύνσεις, αυτό είχε πραγματική γοητεία—και χαρακτήρες που δεν ήταν απλώς εκεί για να πεθάνουν σε μια cutscene.
Οι Haggard, Sweetwater, Redford και Marlowe ήταν μια παρέα από αναρχικούς που έκαναν αστεία στη μέση των πολέμων, αλλά αυτό δεν σήμαινε ότι το Bad Company 2 έπαιξε με ασφάλεια. Η καμπάνια του ήταν εκπληκτικά σφιχτή, προσφέροντας χιονισμένες επιθέσεις σε βουνά, ενέδρες στη ζούγκλα και ακόμη και μια καταδίωξη που περιλάμβανε ένα υπερόπλο του Ψυχρού Πολέμου.
Και μετά υπήρχε το multiplayer, το οποίο ουσιαστικά ένιωθε σαν να είχαν βάλει πυροτεχνήματα μέσα σε ένα τακτικό εγχειρίδιο. Το σύστημα καταστροφής σήμαινε ότι καμία κάλυψη δεν ήταν μόνιμη, και τα κτίρια μπορούσαν να ισοπεδωθούν κατά τη διάρκεια της μάχης. Ο τρόπος Rush, ειδικότερα, έγινε αγαπημένος των παικτών, πιέζοντας τους υπερασπιστές να κρατήσουν τις σταθμούς M-COM ενώ οι επιτιθέμενοι έμπαιναν με βία.
Ακόμα και σήμερα, υπάρχουν παίκτες που παρακαλούν την DICE να φτιάξει το Bad Company 3—γιατί κανείς άλλος δεν έχει πιάσει αυτή τη σύνθεση έξυπνου σχεδιασμού και απόλυτου χάους.
Arma 3
Όταν το “Τακτικό” Δεν Είναι Απλώς Μια Μόδα
Η προσπάθεια να μπεις στο Arma 3 χωρίς προετοιμασία είναι σαν να σε πετάνε από ένα ελικόπτερο χωρίς χάρτη, χωρίς πυξίδα και με μια ασαφή αίσθηση του πού είναι ο πόλεμος. Και αυτό ακριβώς το καθιστά εξαιρετικό.
Το στρατιωτικό sandbox της Bohemia Interactive δεν κρατάει χέρια. Δεν πρόκειται για αντανακλαστικά—είναι θέμα συντονισμού, πλοήγησης και απόλυτης υπομονής. Οι παίκτες που ευδοκιμούν στην αυθεντικότητα μπορούν να περάσουν ώρες απλώς σχεδιάζοντας μια επίθεση, συγχρονίζοντας κινήσεις, καλώντας αεροπορική υποστήριξη και προσευχόμενοι να μην κολλήσει η AI τη χειρότερη στιγμή.
Ο τεράστιος χάρτης Altis του παιχνιδιού εκτείνεται σε πάνω από 270 τετραγωνικά χιλιόμετρα, που σημαίνει ότι κάθε απόφαση—από την επιλογή ενός σημείου εισόδου μέχρι την απόφαση ποιο λόφο να χρησιμοποιήσεις για αναγνώριση—έχει σημασία. Και χάρη στα εργαλεία modding του Arma 3, ολόκληρες κοινότητες δημιούργησαν προσαρμοσμένες αποστολές, σενάρια co-op και ακόμη και πλήρεις στρατιωτικές καμπάνιες που ανταγωνίζονταν πραγματικά στούντιο ανάπτυξης.
Call of Duty 4: Modern Warfare
Το “Boom, Headshot” Πήρε Νέα Σημασία Εδώ
Πριν το 2007, τα σύγχρονα στρατιωτικά shooters ήταν κυρίως κολλημένα στη λάσπη—συνήθως στη λάσπη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, για να είμαστε ακριβείς. Τότε ήρθε το Call of Duty 4: Modern Warfare, και ξαφνικά ολόκληρο το είδος FPS άλλαξε ταχύτητα. Όχι πια σκουριασμένα M1 Garands ή ασπρόμαυρες ηθικές γραμμές—αυτό ήταν ένα νέο πεδίο μάχης, και δεν ήταν καθαρό.
Από την σοκαριστική πυρηνική έκρηξη κατά τη διάρκεια της καμπάνιας μέχρι το στοιχειωτικό επίπεδο του AC-130, το Modern Warfare έριξε κινηματογραφικά χτυπήματα όπως κανένα shooter πριν. Το εμβληματικό μουστάκι του Captain Price μπορεί να κέρδισε καρδιές, αλλά ήταν η σφιχτή οπλοκατοχή, οι τέλεια χρονισμένες αποστολές και η τότε επαναστατική πρόοδος στο multiplayer που κράτησαν τους ανθρώπους κολλημένους στις οθόνες τους. Προσαρμοσμένες κλάσεις, killstreaks, prestige ranks—όλα ξεκίνησαν εδώ.
Οι χάρτες multiplayer όπως οι Crash, Backlot και Shipment είναι ακόμα χαραγμένοι στη μνήμη των βετεράνων παικτών, πολλοί από τους οποίους εξακολουθούν να αποκαλούν το CoD 4 την κορυφή της σειράς. Και δεδομένου του πόσες συνέχειες προσπάθησαν (και συχνά απέτυχαν) να ανακτήσουν αυτή τη μαγεία, είναι δύσκολο να το αμφισβητήσει κανείς.
[ Πηγή: GameRant ]