Περίληψη: Η τέχνη του κουτιού καθορίζει την εμπειρία του παιχνιδιού.
Η κάλυψη όπως του Limbo προκαλεί συναισθήματα και δημιουργεί ατμόσφαιρα χωρίς να βασίζεται στη βία.
Εμβληματικές καλύψεις παιχνιδιών όπως του Kingdom Hearts & Doom καθορίζουν θέματα και προσδοκίες για τους παίκτες.
Η τέχνη του κουτιού είναι πάντα κάτι παραπάνω από μια απλή μέθοδο πώλησης. Στην καλύτερη περίπτωση, είναι μια πρόγευση του κόσμου που θα εξερευνήσουν οι παίκτες—μια εικόνα ενός κόσμου, μιας αίσθησης ή μιας ατμόσφαιρας. Ορισμένες καλύψεις είναι θορυβώδεις και χαοτικές, ενώ άλλες προσελκύουν τους παίκτες με μια ανατριχιαστική σιωπή ή μελαγχολική ομορφιά.
Σχετικά: 6 Παιχνίδια που Είναι Βασικά Διαδραστική Τέχνη
Αυτά τα παιχνίδια ξεπερνούν το “στυλ” και γίνονται εντυπωσιακά παραδείγματα σύγχρονης τέχνης που αξίζουν ένα μουσείο.
Κάποιες καλύψεις παραμένουν στη μνήμη των παικτών πολύ καιρό μετά την ολοκλήρωση του παιχνιδιού. Αυτές είναι οι καλύψεις που οι παίκτες σκέφτονται χρόνια αργότερα, αυτές που μοιάζουν να ανήκουν σε μια γκαλερί τέχνης όσο και σε μια ράφι.
- 6 Limbo
Ένας Μοναχικός Αγόρι, Ένα Δάσος, Και Κάτι Με Πάρα Πολλά Πόδια
Κοντά
Η κάλυψη του Limbo δεν ζητάει προσοχή. Ψιθυρίζει. Ένας ήσυχος μονοχρωματικός καμβάς με μια σιλουέτα ενός μικρού αγοριού και τα τρομακτικά πόδια μιας αράχνης που φτάνουν προς αυτόν από τις σκιές. Είναι μινιμαλιστική σε κάθε έννοια, και γι’ αυτό λειτουργεί.
Μέσα στο παιχνίδι, αυτή η αράχνη είναι μία από τις πρώτες και πιο ανατριχιαστικές απειλές που συναντά το αγόρι, και η παρουσία της στην κάλυψη μοιάζει με προειδοποίηση. Αλλά η πραγματική ιδιοφυΐα αυτής της τέχνης έγκειται στην συναισθηματική της έλξη. Προκαλεί μια αίσθηση τρόμου χωρίς να βασίζεται στη βία. Μόνο σχήματα και φωτισμός. Θέτει τον τόνο για την ατμοσφαιρική παζλ-πλατφόρμα του Limbo, όπου ο θάνατος είναι πάντα κοντά και η ασφάλεια είναι περισσότερο μια ιδέα παρά πραγματικότητα.
Σχετικά: 9 Καλύτερα Μαύρα Και Άσπρα Παιχνίδια, Καταταγμένα
Όταν γίνονται σωστά, τα γραφικά ασπρόμαυρα μπορούν να βελτιώσουν μια ιστορία. Ακολουθούν τα καλύτερα παιχνίδια σε ασπρόμαυρο.
Η κάλυψη έγινε αμέσως αναγνωρίσιμη όταν το παιχνίδι κυκλοφόρησε το 2010, με τα έντονα, ονειρικά visuals της να αντιτίθενται πλήρως στα περισσότερα παιχνίδια της εποχής. Έχει αναφερθεί σε συζητήσεις για το πώς οι indie τίτλοι άλλαξαν την αντίληψη για τις ιστορίες που μπορούν να διηγηθούν τα παιχνίδια, και η κάλυψη του Limbo ηγήθηκε αυτής της αλλαγής πριν λυθεί καν ένα παζλ.
- 5 Kingdom Hearts
Η Disney Συναντά το Final Fantasy Κάτω Από Ένα Φεγγάρι Που Μοιάζει Με Καρδιά
Κοντά
Η αρχική κάλυψη του Kingdom Hearts έχει μια νοσταλγική και παράξενα μελαγχολική αίσθηση. Ο Sora, η Kairi, ο Riku, ο Donald και ο Goofy κάθονται μαζί σε έναν γοτθικό πύργο, κοιτάζοντας ένα φεγγάρι σε σχήμα καρδιάς σε έναν συννεφιασμένο νυχτερινό ουρανό. Δεν είναι γεμάτη δράση. Κανείς δεν κρατάει Keyblade. Αλλά η εικόνα έχει μεγαλύτερη απήχηση από τις περισσότερες κινηματογραφικές αφίσες λόγω αυτού που αντιπροσωπεύει: την ενότητα, την επιθυμία και την παράξενα όμορφη σύνθεση του στυλ τέχνης του Final Fantasy και της Disney που μόνο το Kingdom Hearts μπορεί να πετύχει.
Το φεγγάρι σε σχήμα καρδιάς—επίσημα ονομάζεται Kingdom Hearts στη μυθολογία—δεν είναι απλώς μια όμορφη προσθήκη στον ουρανό. Είναι κεντρικό στην πλοκή του παιχνιδιού, συνδεδεμένο με το φως και το σκοτάδι μέσα στις καρδιές, τους κόσμους και τους χαρακτήρες. Η παρουσία του πάνω από τους χαρακτήρες σαν ένα φωτεινό φάρο μυστηρίου συνδέει το θέμα του παιχνιδιού για την αναζήτηση σύνδεσης με την τέχνη.
Σχεδιασμένο από τον Tetsuya Nomura, η σύνθεση της κάλυψης δίνει σε κάθε χαρακτήρα μια διακριτή θέση στο πλαίσιο, αντικατοπτρίζοντας την συναισθηματική τους απόσταση και τις αυξανόμενες εντάσεις στην ιστορία. Η ελαφρώς αποστασιοποιημένη στάση του Riku, η χαλαρή στάση του Sora και η σκεπτική ματιά της Kairi λένε περισσότερα από ότι θα μπορούσε ποτέ ο διάλογος. Είναι σπάνιο να δεις μια κάλυψη παιχνιδιού που αποτυπώνει τον τόνο, τη μυθολογία και τις εξελίξεις των χαρακτήρων σε μια στατική εικόνα—αλλά το Kingdom Hearts το πετυχαίνει.
- 4 Resident Evil 4
Οι Αλυσοπρίονοι Δεν Ανήκουν Σε Δάση… Ή Μήπως Ανήκουν;
Κοντά
Από όλες τις καλύψεις του Resident Evil 4 που κυκλοφόρησαν σε πλατφόρμες και περιοχές, υπάρχει μία που είναι πιο στοιχειωτική από οποιαδήποτε άλλη: η κόκκινη, με σκιερά δέντρα και μια φιγούρα που κρατάει αλυσοπρίονο να παραμονεύει από μακριά. Χωρίς τον Leon Kennedy. Χωρίς ζωντανούς να επιτίθενται στον θεατή. Μόνο δέντρα. Και η αμυδρή υπόνοια ότι κάτι—ή κάποιος—περιμένει.
Αυτή η κάλυψη είναι σχεδόν σουρεαλιστική στην υποτονικότητά της για μια σειρά γνωστή για την χαοτική δράση. Αλλά αυτή η ήσυχη ένταση; Αντικατοπτρίζει τη στροφή του Resident Evil 4 από τον παραδοσιακό τρόμο επιβίωσης σε κάτι πιο ψυχολογικό, όπου ακόμη και το φως της ημέρας δεν μπορεί να υποσχεθεί ασφάλεια. Ο άντρας με το αλυσοπρίονο στο παρασκήνιο δεν είναι απλώς μια γενική απειλή. Είναι ο τύπος εχθρού Dr. Salvador, υπεύθυνος για μερικούς από τους πιο σφοδρούς θανάτους του παιχνιδιού και η πηγή πολλών εφιαλτών των παικτών τη στιγμή που άκουσαν εκείνο τον ήχο του αναμμένου κινητήρα.
Ο κόκκινος φίλτρο προσθέτει στην αίσθηση της ανησυχίας, κάνοντάς τα δέντρα να φαίνονται σαν να είναι βυθισμένα στο αίμα παρά λουσμένα στο ηλιοβασίλεμα. Και ο αρνητικός χώρος—σκόπιμα εκτενής και κενός—τραβάει το βλέμμα του θεατή κατευθείαν στη φιγούρα που παραμονεύει, κάνοντάς την να φαίνεται σαν να παρακολουθεί. Είναι υποτονικός τρόμος στο καλύτερό του.
- 3 Red Dead Redemption
Ένας Καουμπόι Με Όπλο Και Μια Ματιά Που Λέει “Δοκίμασέ Με”
Κοντά
Αυτή είναι καθαρή στάση. Ο John Marston στέκεται στο κέντρο, με ένα καραμπίνα στραμμένη προς τον θεατή, και μια έκφραση στο πρόσωπό του που λέει ότι δεν ενδιαφέρεται να συζητήσει. Η κόκκινη και μπεζ παλέτα χρωμάτων φαίνεται σκόνη, ζέστη και επικίνδυνη—όπως και η ίδια η μεθόριος.
Σχετικά: Καλύτερα Παιχνίδια που Διαδραματίζονται Στην Άγρια Δύση
Αυτά είναι μερικά από τα καλύτερα παιχνίδια που διαδραματίζονται στην Άγρια Δύση για παίκτες που αναζητούν τίτλους σε σκληρά περιβάλλοντα.
Η σύνθεση μοιάζει σχεδόν με αφίσα παλιού κινηματογράφου, αλλά με αρκετή βρωμιά και σκληρότητα για να παραμείνει ριζωμένη στον κόσμο του Red Dead Redemption. Οι παίκτες που παρακολουθούσαν τη φήμη της Rockstar ήδη ήξεραν ότι αυτή δεν θα ήταν μια ιστορία απλών καουμπόηδων και κακοποιών. Ήταν για την αποκατάσταση, τη βία και τον θάνατο μιας εποχής. Και ο Marston, με το ταλαιπωρημένο πρόσωπό του και τα βαριά μάτια του, κουβαλούσε αυτό το βάρος πριν οι παίκτες καν φορτώσουν την πρώτη τους αποθήκευση.
Αυτή η τέχνη ήταν κολλημένη σε λεωφορεία, πινακίδες και εκθέσεις καταστημάτων κατά την προετοιμασία για την κυκλοφορία, και λειτούργησε λόγω της άμεσής της. Χωρίς περίπλοκο συμβολισμό, χωρίς απομακρυσμένα τοπία—μόνο ένας άντρας και ένα όπλο. Και κάπως, αυτό ήταν ό,τι χρειαζόταν.
- 2 The Legend of Zelda: Breath Of The Wild
Μια Θέα Τόσο Όμορφη, Που Οι Παίκτες Ξέχασαν Ότι Ο Ganon Ήταν Ακόμα Ζωντανός
Κοντά
Ο Link στέκεται στην άκρη ενός γκρεμού, κοιτάζοντας μια απέραντη Χαϊρούλη που εκτείνεται πέρα από τον ορίζοντα, λουσμένη στο πρωινό φως. Δεν είναι απλώς όμορφη—είναι φιλόδοξη. Αυτή είναι η στιγμή πριν την αρχή του ταξιδιού, η σκηνή που κάνει τους παίκτες να θέλουν να πιάσουν ένα σπαθί και να τρέξουν προς τα βουνά.
Αυτό που κάνει αυτή την κάλυψη ξεχωριστή είναι πόσο αντικατοπτρίζει τη φιλοσοφία του παιχνιδιού. Το Breath of the Wild αφορά την ελευθερία, την εξερεύνηση και την ήσυχη ομορφιά της φύσης. Δεν υπάρχουν εχθροί στον ορίζοντα, καμία σκοτεινή δύναμη να απειλεί. Μόνο ένα αγόρι με ένα σπαθί και μια θέα που φαίνεται να συνεχίζεται για πάντα.
Η στάση του Link—με την πλάτη στον θεατή, παρατηρώντας τη γη—είναι σχεδόν ταυτόσημη με τη θέα που αποκτούν οι παίκτες κατά την εισαγωγή του Μεγάλου Πλατώματος του παιχνιδιού, μια έξυπνη αναφορά σε αυτό που έρχεται. Τα σύννεφα, τα χρώματα, το μακρινό ηφαίστειο και ακόμη και ο τρόπος που το φως διασπάται στον ουρανό μιλούν για ένα παιχνίδι που αφορά λιγότερο τη μάχη και περισσότερο την ανακάλυψη—ιερά, αναμνήσεις, μυστικά και ίσως λίγη ειρήνη στην πορεία.
- 1 Doom
Όταν Ο Doom Guy Ήταν Το Μοναδικό Πράγμα Μεταξύ Κόλασης Και Γης
Κοντά
Η αρχική κάλυψη του Doom είναι θρύλος στον κόσμο των μεταλλικών άλμπουμ. Ο Doom Guy, στο κέντρο, πυροβολεί δαιμονικές ορδές ενώ στέκεται πάνω σε έναν σωρό πτωμάτων, με τους μύες του να φουσκώνουν, πυροβολώντας μια καταιγίδα από σφαίρες σε δαίμονες. Είναι τεστοστερόνη, τρόμος και παραλογισμός όλα σε ένα πλαίσιο.
Εικονογραφημένο από τον Don Ivan Punchatz, ο οποίος ειρωνικά δεν είχε παίξει ποτέ βιντεοπαιχνίδια, η εικόνα αντλεί βαριά έμπνευση από pulp επιστημονικής φαντασίας και τρόμου κόμικς της δεκαετίας του ’70 και ’80. Αλλά δεν ήταν απλώς εντυπωσιακή—έθετε προσδοκίες. Αυτό ήταν ένα παιχνίδι που δεν ενδιαφερόταν για λεπτές αφηγήσεις ή προσεκτική ροή. Ήταν για την επιβίωση στην Κόλαση με ένα καραμπίνα και κακή διάθεση.
Η σύνθεση είναι χαοτική με τον καλύτερο τρόπο. Ο Doom Guy είναι περικυκλωμένος, αλλά αμετάβλητος. Αυτή δεν ήταν απλώς μια μάχη, ήταν η μάχη που θα κόστιζε στην ανθρωπότητα τα πάντα αν χανόταν. Και ακόμη και μετά από δεκαετίες, αυτή η τέχνη του κουτιού παραμένει μία από τις πιο εμβληματικές φαντασιώσεις δύναμης στον κόσμο των παιχνιδιών.