Περίληψη Capcom Fighting Collection 2
Η συλλογή περιλαμβάνει κλασικούς τίτλους όπως το Capcom Vs. SNK και το Power Stone, προσφέροντας ποικιλία και διασκεδαστικές επιλογές παιχνιδιού.
Capcom Fighting Evolution
Το Capcom Fighting Evolution προήλθε από ένα αποτυχημένο έργο, συμβάλλοντας στην ανάπτυξη του Street Fighter 4.
Μηχανισμοί Power Stone
Τα παιχνίδια Power Stone ξεχωρίζουν για τους μοναδικούς 3D μηχανισμούς μάχης τους, ιδανικούς για έμπειρους παίκτες και νέους.
Επιτυχία της πρώτης συλλογής
Η πρώτη Capcom Fighting Collection έγινε μεγάλη επιτυχία, προσφέροντας στους παίκτες μια νέα εμπειρία με όλα τα παιχνίδια Darkstalkers και κλασικούς τίτλους όπως το Warzard και το Cyberbots. Στη συνέχεια, η Marvel Vs Capcom Fighting Collection κυκλοφόρησε και έγινε ο καλύτερος τρόπος για να παίξει κανείς τα αρχικά Marvel παιχνίδια σε σύγχρονες κονσόλες.
Καλύτερα παιχνίδια Capcom Vs SNK
Τα παιχνίδια Capcom Vs. SNK προσφέρουν εξαιρετικές εμπειρίες μάχης, αν και υπάρχουν και πολλές αποτυχίες, είναι σημαντικό να γιορτάσουμε τα καλύτερα της σειράς.
Τώρα, η Capcom αποφάσισε να δημιουργήσει το Capcom Fighting Collection 2, δίνοντας στους παίκτες την ευκαιρία να απολαύσουν περισσότερους κλασικούς τίτλους μάχης, με σημαντικά ονόματα. Όπως ίσως μαντέψατε από την εμφάνιση των Terry και Mai στο Street Fighter 6, και των Ken και Chun-Li στο Fatal Fury: City of the Wolves, οι δύο εταιρείες συμφώνησαν να προσθέσουν και τα δύο Capcom Vs. SNK παιχνίδια στη συλλογή, αλλά περιλαμβάνει και άλλους κλασικούς τίτλους που αξίζουν προσοχής.
Capcom Fighting Evolution
Κυκλοφόρησε στις 8 Οκτωβρίου 2004
Πλατφόρμες: PlayStation 2, Xbox (Original), PlayStation 3
Η ιστορία πίσω από το Capcom Fighting Evolution είναι πιο ενδιαφέρουσα από το ίδιο το παιχνίδι. Αδυνατώντας να δημιουργήσει το Capcom Vs SNK 3 λόγω της πτώχευσης της SNK, η Capcom άρχισε να εργάζεται στο Capcom Fighting All-Stars, ένα παιχνίδι «Capcom Vs Capcom» σε 3D από πρώην προγραμματιστές της SNK. Ωστόσο, προβλήματα κατά τη διάρκεια των δοκιμών οδήγησαν στην ακύρωσή του, αφήνοντας πίσω μόνο μερικά παλιά τρέιλερ και στιγμιότυπα.
Για να αξιοποιήσει ό,τι είχε απομείνει από το έργο, η Capcom ανέθεσε στον Yoshinori Ono να ηγηθεί μιας μικρής ομάδας για να δημιουργήσει έναν 2D μαχητή από ό,τι μπορούσαν να συγκεντρώσουν. Το αποτέλεσμα φαίνεται φθηνό και, αν και παίζεται ικανοποιητικά, είναι πιο αδύναμο από το σύνολο των στοιχείων του, συμπεριλαμβανομένων των τότε δέκα ετών Darkstalkers. Ωστόσο, χωρίς αυτό, ο Ono μπορεί να μην είχε την επιθυμία να πείσει την Capcom να χρηματοδοτήσει την παραγωγή του Street Fighter 4, οπότε τουλάχιστον έχει τη θέση του στην ιστορία των παιχνιδιών μάχης.
Plasma Sword: Nightmare Of Bilstein
Κυκλοφόρησε στις 1 Μαρτίου 1998
Πλατφόρμες: Sega Dreamcast
Το Project Justice δεν είναι η μόνη συνέχεια που εμφανίζεται χωρίς τον προκάτοχό της. Η Capcom παρέλειψε το Star Gladiator και πήγε κατευθείαν στο Plasma Sword: Nightmare of Bilstein. Όπως το PJ, η μόνη του οικιακή έκδοση ήταν στο Dreamcast, το οποίο σταμάτησε τη λειτουργία του περίπου ένα χρόνο μετά την κυκλοφορία του παιχνιδιού. Έτσι, η CFC2 θα είναι πιθανώς η πρώτη φορά που πολλοί παίκτες θα το δοκιμάσουν.
Το Plasma Sword είναι ουσιαστικά μια επιστημονικής φαντασίας εκδοχή του SoulCalibur χωρίς ρίψεις εκτός, καθώς οι παίκτες μπορούν να περιφέρονται σε μια σκηνή και να επιτίθενται ο ένας στον άλλο με καθορισμένους συνδυασμούς. Σε αντίθεση με το SC εκείνη την εποχή, το παιχνίδι προσέφερε εντυπωσιακές υπερκινήσεις και τη δυνατότητα να παγιδεύει τους zoners και τους fighters με το Plasma Field. Δεν είναι ακριβώς ένα κρυφό διαμάντι, αλλά είναι ένας εφευρετικός μαχητής που αξίζει μια ματιά.
Street Fighter Alpha 3 Upper
Κυκλοφόρησε τον Ιούλιο του 1999
Πλατφόρμες: Arcade, Dreamcast, Game Boy Advance, PS2 (στην Alpha Anthology), PSP (ως SFA3 MAX)
Το Street Fighter Alpha 3 έγινε το πιο δημοφιλές παιχνίδι της σειράς Alpha, χάρη στη μεγάλη του ποικιλία και την επεκταμένη του gameplay. Γι’ αυτό και επανακυκλοφόρησε σχεδόν σε κάθε μηχάνημα στα τέλη της δεκαετίας του ’90 και στις αρχές του 2000, συχνά με περισσότερα extras, μέχρι που το αρχικό arcade παιχνίδι φάνηκε σχεδόν γυμνό σε σύγκριση. Είχε σχεδόν όλους τους χαρακτήρες από το Street Fighter 2, αλλά είχε κλειδώσει τον Balrog πίσω από έναν μυστικό κωδικό!
Αν κάποιος ένιωσε απογοητευμένος από τη συλλογή Street Fighter 30th Anniversary που είχε μόνο την arcade έκδοση του SFA3, το Street Fighter Alpha 3 Upper επαναφέρει αποκλειστικούς χαρακτήρες κονσόλας όπως τους Guile, Dee Jay, Fei Long και Evil Ryu, και καθιστά τους μυστικούς χαρακτήρες επιλέξιμους μέσω ενός απλού toggle στις ρυθμίσεις. Επίσης, μείωσε τη δύναμη του V-Ism και του crouch-canceling, που ήταν υπερβολικά ισχυρά στην arcade έκδοση, αλλά μπορεί να απογοητεύσουν τους καθαρούς παίκτες που είχαν συνηθίσει στις προηγμένες τεχνικές.
Capcom Vs SNK: Millennium Fight 2000 PRO
Κυκλοφόρησε το 2000
Αυτή είναι μία από τις δύο παιχνίδια που έκαναν την CFC2 απαραίτητη αγορά. Το αρχικό Capcom Vs SNK ήταν το σημείο εκκίνησης — όπου ο Ryu του Street Fighter μπορούσε να πολεμήσει τον Terry του Fatal Fury, ενώ οι Edge και Gan του Rival Schools και ο Takuma του Art of Fighting παρακολουθούσαν από το παρασκήνιο. Ωστόσο, έχει επισκιαστεί από τη συνέχεια του, καθώς προσέφερε περιθώρια βελτίωσης.
Οι σκηνές του είναι καλύτερες, με πιο ατμοσφαιρικά σχέδια, αλλά προσφέρει μόνο δύο grooves, εκ των οποίων το ένα (Capcom Groove) είναι καλό. Το σύστημα Ratio περιορίζει την επιλογή ομάδας, καθώς κάθε χαρακτήρας έχει μια σταθερή αξία. Οι παίκτες μπορούσαν να έχουν μια ομάδα τεσσάρων χαρακτήρων Ratio 1, έναν χαρακτήρα Ratio 4 ή οποιονδήποτε συνδυασμό ενδιάμεσα, που σημαίνει ότι αν ήθελαν να βάλουν τη Sakura (R1) και τον Benimaru (R1) με τον Akuma (R4), θα είχαν πρόβλημα.
Power Stone
Διασκέδαση για παίκτες όλων των επιπέδων
Κυκλοφόρησε στις 13 Φεβρουαρίου 1999
Πλατφόρμες: PlayStation Portable, Sega Dreamcast
Ενώ πολλοί παίκτες ενθουσιάστηκαν με την επανακυκλοφορία των CvS παιχνιδιών σε αυτή τη συλλογή, άλλοι είναι πιο ενθουσιασμένοι για τα παιχνίδια Power Stone. Ήταν διασκεδαστικοί, 3D βρικόλακες όπου έως τέσσερις παίκτες μπορούσαν να τρέχουν σε μια σκηνή, χτυπώντας ο ένας τον άλλο στην αναζήτηση των Power Stones. Αν ένας παίκτης συγκέντρωνε και τους τρεις, θα μεταμορφωνόταν στη μορφή Power Change και θα επιτίθετο στους αντιπάλους του με τις ειδικές του κινήσεις.
Είναι σχεδόν σαν μια 3D εκδοχή των platform fighters όπως το Super Smash Bros και είναι εξίσου απλό να το παίξει κανείς. Οι παίκτες χρειάζονται μόνο να συνδυάσουν γροθιές και κλωτσιές ή να πατήσουν έναν συνδυασμό των κουμπιών Γροθιά, Κλωτσιά και Άλμα για να εκτελέσουν κινήσεις. Δεν απαιτούνται quarter-circles ή παρόμοια. Ωστόσο, το πρώτο παιχνίδι είναι πιο επικεντρωμένο στη μάχη από τη συνέχεια, οπότε αν το αγαπημένο μέρος των παικτών στο Smash Bros είναι τα αντικείμενα και οι τρελές σκηνές, ίσως προτιμήσουν τη συνέχεια.
Power Stone 2
Περισσότερη δύναμη, περισσότερη διασκέδαση
Αν το Power Stone φαίνεται να είναι κολλημένο σε λειτουργία «For Glory», το Power Stone 2 αλλάζει σε «For Fun», προσφέροντας την ίδια διασκέδαση με τέσσερις παίκτες. Μόνο που τώρα έχει περισσότερα αντικείμενα για να ρίχνει και περισσότερα σκηνικά gimmicks — όπως να πηδάς από ένα συντριβόμενο αεροπλάνο για να πολεμήσεις στον αέρα, ή να επιστρέφεις από το χείλος βρίσκοντας μια υγειονομική φίλτρο και στη συνέχεια να επιτίθεσαι στους αντιπάλους με ένα σφυρί ή κρυφές παγίδες.
Και τα δύο παιχνίδια είχαν μεγάλη απήχηση στους κατόχους Dreamcast εκείνη την εποχή, αλλά δεν κατάφεραν να φέρουν χρήματα τύπου Smash Bros για την Capcom ή τη Sega. Πέρα από αυτή την κυκλοφορία, οι arcade εκδόσεις τους και μια συλλογή PSP, κανένα από τα δύο παιχνίδια δεν κατάφερε να φτάσει σε ευρύτερο κοινό. Μέχρι την CFC2, όπου μπορεί τελικά να λάβουν την προσοχή που τους αξίζει ως διασκεδαστικοί και funky platform fighters.
Project Justice
Μετατρέποντας τις μάχες σε εξωσχολική δραστηριότητα
Κυκλοφόρησε τον Δεκέμβριο του 2000
Πλατφόρμες: Arcade, Dreamcast
Δεν είναι σίγουρο γιατί το Project Justice επιλέχθηκε αντί του Rival Schools. Ίσως επειδή έχει καλύτερα γραφικά ή ήταν μια άλλη cult κλασική που χρειαζόταν απελευθέρωση από τη φυλακή του Dreamcast. Ή μπορεί να είναι η λειτουργία του τριών παικτών. Το RS εκπροσωπούσε τα σχολεία του με ομάδες τριών ατόμων, αλλά οι παίκτες μπορούσαν να επιλέξουν μόνο δύο: έναν ως κύριο και τον άλλο ως βοηθό. Είναι αρκετά χρήσιμο, αλλά δεν είναι τόσο συναρπαστικό σε σύγκριση.
Στο PJ, μπορούν να χρησιμοποιήσουν και τους δύο συνεργάτες τους ως βοηθούς, όπου ο ένας μπορεί να προσφέρει μια έγκαιρη ομαδική επίθεση ή πλεονέκτημα υγείας/μετρητή, και ο άλλος μπορεί να εμποδίσει τους αντιπάλους να σταματήσουν την ομαδική τους επίθεση με μια έγκαιρη κίνηση. Ωστόσο, αν έχουν μέγιστο Vigor, μπορούν να εκτελέσουν μια κίνηση Party-Up όπου όλοι οι τρεις χαρακτήρες χτυπούν τον αντίπαλό τους με έναν γιγάντιο υπερσυνδυασμό. Είναι ένας περίπλοκος ομαδικός μαχητής που προσφέρει πολλά στους παίκτες.
Capcom Vs SNK 2: Mark Of The Millennium 2001
Μάχες επιπέδου εκατομμυριούχου
Αυτή η λίστα θα μπορούσε να κατατάξει το Capcom Vs SNK 2 χαμηλότερα, καθώς είναι ένα 2D παιχνίδι που επαναχρησιμοποιεί τα περισσότερα από τα στοιχεία του, και οι μηχανισμοί ομάδας του περιορίζονται στη ρύθμιση της σειράς μάχης τους με στυλ King of Fighters, σε αντίθεση με τις μεγάλες ομαδικές επιθέσεις του PJ ή τη δράση tag στα Marvel παιχνίδια. Ωστόσο, η gameplay του είναι ευρύτερη από τον προκάτοχό του, καθώς επιτρέπει στους παίκτες να ρυθμίζουν τους δικούς τους Ratios για τους αγαπημένους τους χαρακτήρες, αντί να τους συνδυάζουν όπως στο CvS1.
Επίσης, τους έδωσε έξι grooves για να δουλέψουν, από το Rage Gauge του K-Groove που θυμίζει Samurai Shodown μέχρι τους προσαρμοσμένους συνδυασμούς του A-Groove που εμπνέονται από το SFA3. Με μια μεγαλύτερη ποικιλία αγαπημένων χαρακτήρων και πολλούς εχθρούς, δεν είναι περίεργο που είναι το πρώτο παιχνίδι που θα επιλέξουν οι παίκτες όλων των τύπων. Απλώς φροντίστε να πάτε στις ρυθμίσεις του και να το ρυθμίσετε σε Standard mode πρώτα, καθώς το EO mode αφαιρεί ορισμένες από τις προηγμένες τακτικές όπως το roll canceling. Αυτό μπορεί να μην σημαίνει πολλά για τους νέους παίκτες, αλλά θα κάνει μεγάλη διαφορά αν πραγματικά ασχοληθούν με το παιχνίδι.
[ Πηγή: GameRant ]