Doom: The Dark Ages – Gameplay Insights

Το Doom: The Dark Ages πετυχαίνει πολλά με το gameplay του. Η παρεμπόδιση με ασπίδα είναι μια ευπρόσδεκτη προσθήκη στον χώρο των FPS, και κάθε όπλο του — με το αγαπημένο μου να είναι το κλασικό shotgun — είναι χρήσιμο και διασκεδαστικό. Το Dark Ages είναι επίσης πολύ του στυλ μου. Ωστόσο, δεν μου αρέσουν οι λίγες ενότητες όπου ο Doom Slayer χειρίζεται ένα γιγάντιο mech ή ιππεύει ένα πλάσμα που μοιάζει με δράκο με μηχανικά, νέον φτερά. Αν και αυτές οι ενότητες έχουν τα θετικά και τα αρνητικά τους, δεν φαίνονται να ταιριάζουν καλά με το υπόλοιπο gameplay που επικεντρώνεται στην παρεμπόδιση ή το FPS.

• Ο χειρισμός του Atlan σας κάνει να νιώθετε ότι παίζετε ένα παιχνίδι του Pacific Rim.
  
• Το mech μεγέθους Gundam κινείται αργά στο πεδίο της μάχης, καταστρέφοντας γέφυρες και κτίρια.
  
• Χρησιμοποιείτε κυρίως τις γροθιές του για να προκαλέσετε ζημιά, με περιστασιακές επιθέσεις με πάτημα.
  
• Η απόφαση να μην δώσουν στο mech μια αλυσοπρίονο ασπίδα είναι περίεργη, καθώς οι ικανότητες παρεμπόδισης του Doom Slayer θα μπορούσαν να είχαν λειτουργήσει καλά.
  
• Αντίθετα, το Atlan απλώς αποφεύγει τις επιθέσεις των δαιμόνων, οδηγώντας σε αδιάφορες μάχες σώμα με σώμα που δεν αποτυπώνουν την κινητική ενέργεια του gameplay.

Σε ορισμένα σημεία, το Atlan θα σηκώσει ένα γιγάντιο όπλο, και εκεί οι ενότητες του Atlan λάμπουν.

• Η εξόντωση δαιμόνων είναι το παν στο Doom, και αυτό λειτουργεί καλά ως mech.
  
• Ωστόσο, το όπλο φορτίζεται όταν αποφεύγετε τέλεια τις επιθέσεις των εχθρών, κάτι που δεν έχει νόημα ως τρόπος για να αποκτήσει σφαίρες.
  
• Το Atlan θα απορρίψει το όπλο μόλις καθαρίσει η αρένα, και απογοητεύτηκα κάθε φορά.

Τελικά, οι ενότητες του Atlan είναι πολύ απλές; έχουν ευπρόσδεκτες ιδέες, αλλά η εκτέλεση υστερεί. Και οι επίπεδοι με τον δράκο δεν είναι καλύτεροι.

Ο χειρισμός του μηχανικού δράκου είναι όπου η ενσωμάτωση της melee μάχης του The Dark Ages αποτυγχάνει.

• Στην επιφάνεια, η ιππασία ενός δράκου με λέιζερ φτερά θα έπρεπε να είναι απίθανη.
  
• Ωστόσο, μεγάλο μέρος του gameplay σε αυτές τις ενότητες περιλαμβάνει τον δράκο να κινείται σε θέση, περιμένοντας να επιτεθεί ο εχθρός και να αποφεύγει για να φορτίσει ξανά τα όπλα του.
  
• Ποιος ήξερε ότι το να παίζεις ως μηχανοκίνητος δράκος σε ένα παιχνίδι θα μπορούσε να είναι τόσο… βαρετό;
  
• Η αναμονή για μια τέλεια αποφυγή ώστε να προκαλέσετε ζημιά σε πύργους — από όλους τους πιθανούς εχθρούς, πύργους, σοβαρά; — είναι μια επιλογή που αποτυγχάνει και αφαιρεί τη διασκέδαση από μια ενότητα που θα έπρεπε να είναι εκρηκτική.

Ωστόσο, απόλαυσα τις στιγμές όπου ο δράκος σας πετούσε μέσα από τα επίπεδα πυροβολώντας εναντίον δαιμονικών αεροσκαφών.

• Φάνηκαν σαν απλοί προσπάθειες να μιμηθούν το βασικό gameplay των διαστημικών σκοπευτών, και μια επεκταμένη έκδοση αυτών των σχεδόν αερομαχιών — που θα εγκατέλειπε την μηχανική αποφυγής — θα ήταν καλύτερα να είναι ο κύριος στόχος των επιπέδων του μηχανοκίνητου δράκου.

[ Πηγή: Polygon ]