Θετική Στροφή για το MCU με το Thunderbolts*
Η ταινία εξερευνά θέματα κοινότητας και ανάπτυξης, αλλά αποτυγχάνει με ένα απότομο τέλος.
Το φινάλε υπονομεύει τις εξελίξεις των χαρακτήρων για να προετοιμάσει την επερχόμενη ταινία Avengers: Doomsday, διαταράσσοντας την εμπειρία του θεατή.
Για πρώτη φορά εδώ και χρόνια, το Marvel Cinematic Universe ανακτά θετική φήμη στον κινηματογραφικό κόσμο, χάρη στην κυκλοφορία του Thunderbolts*. Η τελευταία ταινία της Marvel, σε σκηνοθεσία του Jake Schreier, έχει λάβει μερικές από τις πιο θετικές κριτικές που έχει δει η σειρά εδώ και χρόνια και έχει αναζωογονήσει σημαντικά τη βάση των θαυμαστών. Ενώ άλλες πρόσφατες επιτυχίες όπως το Spider-Man: No Way Home ή το Deadpool & Wolverine κοιτούσαν στο παρελθόν για να ενθουσιάσουν το κοινό, το Thunderbolts* ανοίγει νέους δρόμους για το MCU και προσφέρει ελπίδα ότι υπάρχει ακόμα κάτι σε αυτή τη σειρά. Ωστόσο, αυτό ισχύει μέχρι το φινάλε, όταν οι μηχανισμοί του μεγαλύτερου Marvel Cinematic Universe εισβάλλουν στην ιστορία και καταστρέφουν την ταινία.
Παράδοξα, όσο υποσχόμενο φαίνεται το Thunderbolts* για το μέλλον και αποδεικνύει ότι η Marvel Studios θυμάται πώς να φτιάχνει μια πραγματική ταινία, ταυτόχρονα λειτουργεί και ως ανησυχητική προειδοποίηση. Η ανάγκη του στούντιο να εξυπηρετήσει το μεγαλύτερο διασυνδεδεμένο σύμπαν και να προετοιμάσει την επερχόμενη ταινία Avengers: Doomsday καταστρέφει εντελώς το τέλος της ταινίας.
Η Ιστορία στο Κέντρο του Thunderbolts*
Ένα από τα στοιχεία που καθιστούν το Thunderbolts* τόσο δημιουργικά επιτυχημένο είναι το πόσα καταφέρνει με τόσα λίγα. Η ταινία είναι ουσιαστικά συνέχεια αρκετών λιγότερων έργων της Marvel, όπως το Black Widow, The Falcon and the Winter Soldier, Ant-Man and the Wasp, και την λιγότερο αγαπημένη υποπλοκή από το Black Panther: Wakanda Forever. Ωστόσο, η ταινία καταφέρνει να συγκεντρώσει αυτή την ετερόκλητη ομάδα από ανοιχτές υποθέσεις και να τις εξετάσει με ουσιαστικό τρόπο. Το μεγαλύτερο μέρος της ταινίας αφορά το πώς νιώθουν αυτοί οι χαρακτήρες ανήμποροι και χαμένοι, κάτι που λειτουργεί καλά τόσο μέσα στην ιστορία όσο και έξω από αυτήν. Με μια μεταφορική έννοια, αυτοί είναι κυριολεκτικά χαμένοι χαρακτήρες, μια ομάδα από αταίριαστα παιχνίδια από το πάνθεον της Marvel. Παρ’ όλα αυτά, η ταινία βρίσκει νόημα στην εξερεύνηση αυτής της αίσθησης απομόνωσης.
Ενώ οι χαρακτήρες ξεκινούν την ταινία ως μοναχικές οντότητες, πολλοί από αυτούς εργάζονται ως μυστικοί δολοφόνοι για την Valentina Allegra de Fontaine, στο τέλος της ταινίας έχουν μάθει την αξία της κοινότητας. Μέσω της ενότητας και της παρηγοριάς που βρίσκουν ο ένας στον άλλον, καταφέρνουν όχι μόνο να ξεπεράσουν τα εξωτερικά εμπόδια αλλά και τις εσωτερικές τους μάχες. Με αυτόν τον τρόπο, το τέλος της ταινίας τους τοποθετεί σε άμεση αντίθεση με την Valentina και τις κακόβουλες μεθόδους της. Έχουν ολοκληρώσει τις εξελίξεις τους και έχουν μάθει να εκτιμούν τον εαυτό τους πολύ περισσότερο για να χάσουν ξανά τον εαυτό τους στα χέρια της… ή τουλάχιστον έτσι φαίνεται μέχρι το τελευταίο λεπτό της ταινίας.
Το Τέλος του Thunderbolts*
Αυτό που συμβαίνει στο τέλος του Thunderbolts* είναι μια ανατροπή της τελευταίας στιγμής, της οποίας η σοκ αξία δεν αξίζει την ποσότητα δομικής ζημιάς που προκαλεί στην ιστορία, τα θέματα και τους χαρακτήρες της ταινίας. Μετά την ήττα του The Void, η ομώνυμη ομάδα καταδιώκει την Valentina μέσα από τα ερείπια, ανταλλάσσοντας πειράγματα για το πώς θα την κάνουν να πληρώσει για την απάτη και τις κακόβουλες προθέσεις της. Ωστόσο, καθώς περνούν από το τελευταίο στρώμα ερειπίων, βρίσκουν όχι μόνο την Valentina αλλά και μια ολόκληρη συνέντευξη τύπου συγκεντρωμένη. Η Valentina τους έχει παγιδεύσει να εμφανιστούν στη σκηνή μαζί της και ανακοινώνει ότι αυτή η νέα ομάδα, που μόλις έσωσε την κατάσταση, είναι στην πραγματικότητα οι Νέοι Εκδικητές, τους οποίους έχει δημιουργήσει.
Το γεγονός ότι η Valentina θα έκανε αυτό δεν είναι καθόλου σοκαριστικό· το έχει κάνει καθ’ όλη τη διάρκεια της ταινίας, συνεχώς προσαρμόζοντας την πορεία της για να εξυπηρετήσει καλύτερα τα συμφέροντά της. Αλλά αυτό που είναι σοκαριστικό είναι η αντίδραση της ομάδας. Παρά την ανάπτυξη που έχουν βιώσει όλοι τους και το γεγονός ότι οι εξελίξεις των χαρακτήρων τους ήταν κεντρικά θεμελιωμένες στην εκτίμηση του εαυτού τους ως ατόμων και ως ομάδα, απλώς αποδέχονται αδιάφορα την ανακοίνωση της Valentina. Η Yelena ανταλλάσσει ακριβώς μία μυστική γραμμή διαλόγου μαζί της για το πώς δεν έχουν όλα συγχωρεθεί ακόμα, αλλά στη συνέχεια προχωρά να συμμετάσχει σε όλο αυτό. Ακόμα πιο παράξενο, η σκηνή μετά τους τίτλους επιτέλους επιβεβαιώνει ότι η όλη ομάδα πραγματικά δεσμεύτηκε σε αυτό που η Valentina ετοίμασε αυθόρμητα, καθώς περνάει πάνω από ένα χρόνο αργότερα και τους βλέπει όλους να εργάζονται ως Νέοι Εκδικητές.
Πώς Αλλαγές στο Avengers: Doomsday Επηρέασαν τα Πράγματα
Η ιδέα ότι αυτή η ομάδα θα συμμορφωνόταν τόσο υποτακτικά με την μεγάλη αποκάλυψη της Valentina είναι γελοία και υπονομεύει τα θέματα που βρίσκονται στην καρδιά της ταινίας. Επιπλέον, η ιδέα ότι ακόμη και ένας χαρακτήρας όπως ο Congressman Bucky Barnes θα συμφωνούσε με την αποκάλυψη και θα δεσμευόταν σε αυτήν τόσο απόλυτα ώστε να είναι ακόμα μέλος των Νέων Εκδικητών δεκατέσσερις μήνες αργότερα στη σκηνή μετά τους τίτλους είναι τρελή.
Το πρόβλημα είναι ότι η Marvel προσπαθεί απεγνωσμένα να προετοιμάσει το κοινό για την επερχόμενη ταινία Avengers: Doomsday και το κάνει με ιλιγγιώδη ταχύτητα. Όταν το στούντιο αποφάσισε να εγκαταλείψει το αρχικό σχέδιο που επικεντρωνόταν στον Kang για τη Φάση 6, έπρεπε να προσαρμοστεί δραστικά και να αναδομήσει τα πράγματα. Ως αποτέλεσμα, ενώ κάτι όπως το Avengers: Infinity War είχε μια πλήρη δεκαετία προετοιμασίας, το Doomsday έχει μόνο μερικές ταινίες σε λίγα χρόνια. Για αυτόν τον λόγο, η Marvel χρειάστηκε το Thunderbolts* να τελειώσει με έναν τρόπο που να καθόριζε τους Νέους Εκδικητές ως ζωτικούς παίκτες για το μέλλον, και μάλιστα γυρίστηκε η σκηνή μετά τους τίτλους στο σετ του Avengers: Doomsday, με τους Russo Brothers να αναλαμβάνουν τη σκηνοθεσία. Η αναγκαστική ολοκλήρωση της ταινίας με αυτόν τον τρόπο μπορεί να προετοιμάσει την επερχόμενη ταινία Avengers, αλλά το κάνει εις βάρος της παρούσας εμπειρίας.