Η ταινία Elden Ring του Alex Garland θα πρέπει να έχει την αίσθηση της φανταστικής πολεμικής.

Ποιος θα ήταν ο ιδανικός σκηνοθέτης για την ταινία Elden Ring;

Μπορεί να επιλέξετε μεγαθήρια του φανταστικού όπως ο Peter Jackson ή ο Guillermo del Toro, ή ίσως να προτιμήσετε τον Miguel Sapochnik, τον άνθρωπο πίσω από πολλές από τις μεγαλύτερες μάχες του Game of Thrones, όπως το Hardhome και τη Μάχη των Μπάσταρδων. Αν αναζητάτε κάτι πιο avant-garde, θα μπορούσατε να επιλέξετε τους Robert Eggers (Nosferatu), Yorgos Lanthimos (Poor Things) ή Bong Joon Ho (Mickey 17) – σκηνοθέτες που, όπως η FromSoftware, απολαμβάνουν το σουρεαλιστικό και το παράξενο.

Πιθανότατα, δεν θα επιλέγατε τον Alex Garland. Ο Βρετανός συγγραφέας και σκηνοθέτης είναι γνωστός για τα ρεαλιστικά, αργά αναπτυσσόμενα δράματα επιστημονικής φαντασίας Ex Machina και Annihilation, καθώς και για τις πολεμικές ταινίες Civil War και Warfare – καμία από τις οποίες δεν μοιάζει με το έργο της FromSoftware. Ωστόσο, ο Garland είναι ακριβώς αυτός που έχει επιλέξει το στούντιο A24 για να προσαρμόσει το αριστούργημα του Hidetaka Miyazaki για τη μεγάλη οθόνη. Δεδομένου ότι ο Garland – που εκτός από σκηνοθέτης θα γράψει και το σενάριο – δεν είναι τύπος που θα πάρει τα χρήματα και θα παρατήσει τη δουλειά, αναρωτιέται κανείς πώς θα προσπαθήσει να το κάνει αυτό.

Η ταινία Elden Ring της A24 μπορεί να εστιάσει στην προσωπική πορεία ενός μόνο Tarnished, αντί για τη μεγάλη ιστορία του κόσμου.

Με μια πρώτη ματιά, ο Garland και το Elden Ring φαίνονται πράγματι ασύμβατοι. Παρά την εμπειρία του στη sci-fi, ο Garland δεν έχει δοκιμάσει ποτέ hardcore φαντασία – ένα δύσκολο είδος και ακόμη πιο δύσκολο όταν πρόκειται για προσαρμογές βιντεοπαιχνιδιών. Επιπλέον, το στυλ του δεν έχει πολλά κοινά με αυτό της FromSoftware. Οι αφηγήσεις των Ex Machina και Annihilation βασίζονται σε πλοκή, διάλογο και χαρακτήρες, ενώ παιχνίδια όπως τα Dark Souls, Bloodborne και Elden Ring αφηγούνται τις ιστορίες τους κυρίως έμμεσα, μέσω περιγραφών αντικειμένων και σχεδίασης περιβάλλοντος. (Η Civil War, που διαδραματίζεται στις Ηνωμένες Πολιτείες του αύριο, επικρίθηκε ευρέως για την έλλειψη βάθους στην ιστορία της).

Αλλά το γεγονός ότι ο Garland δεν έχει κάνει ποτέ φανταστική ταινία δεν σημαίνει ότι δεν μπορεί. Έχει επανεφεύρει τον εαυτό του και έχει εξερευνήσει νέες περιοχές στο παρελθόν – οι Civil War και Warfare είναι ριζικά διαφορετικές από τα Ex Machina και Annihilation, που είναι επίσης διαφορετικές από τις ταινίες που έγραψε πριν από την σκηνοθετική του πρεμιέρα – οπότε ποιος μπορεί να πει ότι δεν θα το κάνει ξανά;

Στην πραγματικότητα, η δημιουργία μιας ταινίας Elden Ring δεν θα ήταν εντελώς άγνωστη περιοχή για τον Garland. Πολλοί άνθρωποι – συμπεριλαμβανομένων των δικών του θαυμαστών – δεν το γνωρίζουν, αλλά είναι πραγματικά παθιασμένος gamer. Η εμπειρία του από τα παιχνίδια Resident Evil φέρεται να ενέπνευσε το σενάριο του τρόμου 28 Days Later το 2002, και η ταινία The Beach του 2000 – βασισμένη σε ένα από τα μυθιστορήματά του – περιλαμβάνει μια σκηνή εμπνευσμένη από παιχνίδι που ο Matt Patches του Polygon περιέγραψε ως “το πιο κοντινό που θα έχουμε ποτέ” σε μια ταινία Banjo-Kazooie με πρωταγωνιστή τον Leonardo DiCaprio.

“Η Warfare προκαλεί εκπληκτικά παρόμοια συναισθήματα με αυτά που βιώνετε παίζοντας Elden Ring: αριθμητικά κατώτεροι, ανίσχυροι, καταβεβλημένοι, φοβισμένοι για τη ζωή σας (ή τα runes σας).

Ενώ πολλοί σκηνοθέτες φαίνεται να προσποιούνται ενδιαφέρον για το υλικό που προσλαμβάνονται να προσαρμόσουν προκειμένου να ικανοποιήσουν τη βάση θαυμαστών του, η αγάπη του Garland για το The Last of Us, το BioShock και – το πιο σημαντικό – το Dark Souls φαίνεται ειλικρινής. Φαίνεται να έχει μια καλή κατανόηση του τι καθιστά τη σειρά μοναδική και ξεχωριστή σε σύγκριση με άλλα παιχνίδια. Μιλώντας στο Gamespot το 2020, ο Garland είπε, “Τα παιχνίδια Dark Souls φαίνεται να έχουν αυτή την ενσωματωμένη ποίηση. Θα έχετε κάποιο περίεργο κομμάτι διαλόγου με κάποια σπασμένη ψυχή καθισμένη έξω από μια πόρτα και νιώθετε ότι έχετε drifted σε αυτό το υπαρξιακό όνειρο.”

Κρατώντας αυτή την εικόνα ενός “υπαρξιακού ονείρου”, ο Garland θα μπορούσε να κατευθύνει την προσαρμογή του Elden Ring προς την κατεύθυνση του Annihilation, το οποίο κατά την κυκλοφορία του επαινέθηκε για τα ψυχεδελικά του οπτικά. Αυτό θα λειτουργούσε, αλλά δεν είναι ο μόνος δρόμος. Ένα άλλο λιγότερο προφανές αλλά ίσως πιο αποτελεσματικό σχέδιο θα ήταν να προσαρμόσει το Elden Ring με το πρότυπο της Warfare, της αγωνιώδους θρίλερ του Garland για τους Navy SEALs που μάχονται στο Ιράκ. Το λέω αυτό όχι επειδή υπάρχει κάτι φανταστικό σε αυτή την ταινία – αντίθετα, έχει διαφημιστεί ως μία από τις πιο ρεαλιστικές πολεμικές ταινίες που έχουν γίνει ποτέ – αλλά επειδή η παρακολούθησή της προκαλεί εκπληκτικά παρόμοια συναισθήματα με αυτά που βιώνετε παίζοντας Elden Ring: αριθμητικά κατώτεροι, ανίσχυροι, καταβεβλημένοι, φοβισμένοι για τη ζωή σας (ή τα runes σας).

Αντικαταστήστε την πολεμική πόλη του Ιράκ Ramadi με τα ερείπια του Limgrave, τα σοκάκια του Leyndell ή τις κατεστραμμένες περιοχές του Caelid, και αυτό που μένει είναι μια ταινία που προσαρμόζει όχι την εγκυκλοπαιδική, υπερκείμενη ιστορία του παιχνιδιού – την ιστορία προδοσίας της Marika, του Godrick, του Radagon και των Demigods – αλλά τις λεπτομέρειες, τις στιγμές της εμπειρίας του παίκτη Tarnished χαρακτήρα που διασχίζει τα Lands Between, τόσο απορροφημένος στο να φτάσει στην πλησιέστερη Site of Grace που έχει χάσει εντελώς την προοπτική του μεγαλύτερου στόχου του να γίνει Elden Lord, ό,τι και αν σημαίνει αυτό.

Ποιος είναι ο καλύτερος υποψήφιος για να σκηνοθετήσει το Elden Ring;

Δεδομένου ότι ο Garland φέρεται να αναζητά να επιλέξει έναν από τους ηθοποιούς της Warfare – τον Kit Connor – για τον πρωταγωνιστικό ρόλο, είναι πιθανό η προσαρμογή του Elden Ring να υιοθετήσει έναν παρόμοιο αγωνιώδη τόνο, χωρίς να αναφέρουμε την επανάληψη των θεμάτων του φόβου, της απελπισίας και της άσκοπης βίας που ο Connor έχει ήδη αποδείξει ότι μπορεί να μεταφέρει. Χρησιμοποιώντας την Warfare ως πρότυπο για το Elden Ring, θα εκμεταλλευόταν τις δυνάμεις του Garland ως σκηνοθέτη που εξερευνά την ψυχολογία μέσω γραφικής, προσεκτικά χορογραφημένης δράσης, αλλά θα ακολουθούσε επίσης το παράδειγμα που έχει θέσει η – αμφισβητήστε με – μόνη αξιόπιστη προσαρμογή βιντεοπαιχνιδιού εκεί έξω, η πρώτη σεζόν του HBO’s The Last of Us, της οποίας η ποιότητα προέρχεται σε μεγάλο βαθμό από το γεγονός ότι οι δημιουργοί της κατάλαβαν τι έκανε το πρωτότυπο σπουδαίο ως παιχνίδι.

Το Elden Ring, όπως και τα άλλα παιχνίδια της FromSoftware, δεν είναι μια φαντασία δύναμης όπου ήρωες με υπερφυσικές ικανότητες νικούν γιγάντια τέρατα μέσω εντυπωσιακών cutscenes και επικών quick time events. Είναι μια αντι-φαντασία δύναμης που μειώνει τους παίκτες σε ανώνυμους πολεμιστές που γίνονται καλά εξοικειωμένοι με τον θάνατο και χτυπούν το κεφάλι τους στον τοίχο της ομίχλης μέχρι να πετύχουν τελικά. Για να φτάσει η προσαρμογή του Garland στα ύψη των προηγούμενων ταινιών του, θα ήταν καλό να αποτυπώσει αυτό το πικρόγλυκο συναίσθημα. Και μέσω της δουλειάς του στην Warfare, μπορούμε να πάρουμε μια γεύση από το τι θα μπορούσε να είναι όταν το Elden Ring φτάσει τελικά στις κινηματογραφικές αίθουσες.

Ο Tim Brinkhof είναι ελεύθερος συγγραφέας που ειδικεύεται στην τέχνη και την ιστορία. Μετά την σπουδή του στη δημοσιογραφία στο NYU, έχει γράψει για τα Vox, Vulture, Slate, Polygon, GQ, Esquire και άλλα.

[ Πηγή: IGN ]