Ένα νέο παιχνίδι περιπέτειας: Eriksholm: The Stolen Dream
Έχεις δει το Eriksholm: The Stolen Dream; δεν μπορώ να το βρω. Είναι ένα επερχόμενο παιχνίδι περιπέτειας για μερικούς πονηρούς αλήτες από μια φανταστική σκανδιναβική χώρα τη δεκαετία του 1900. Το έχουμε περιγράψει ως “λίγο Dunwall και λίγο Desperadoes”. Είχα την ευκαιρία να παίξω μια σύντομη προεπισκόπηση και η δυνατότητα να εξερευνήσω την παιχνιδιάρικη πόλη από ψηλά με έκανε να ανυπομονώ να βρω τα πολλά συλλεκτικά έργα τέχνης της. Είναι ένα πλούσια κινούμενο και καλοσχεδιασμένο έργο. Ωστόσο, η προσέγγισή του στη μυστικότητα φαίνεται βαρετή και προβλέψιμη. Δεν ξέρω αν οι ηλιόλουστες πλακόστρωτες οδοί αρκούν για να συγχωρήσουν αυτό που μέχρι στιγμής φαίνεται να είναι ένα ολόκληρο παιχνίδι βασισμένο στην κακόφημη “αποτυχία μυστικότητας”. Αλλά κάθισε, μπορούμε να το συζητήσουμε.
Ένα νέο παιχνίδι περιπέτειας: Eriksholm: The Stolen Dream | OFFICIAL NEW GAMEPLAY TRAILER | Nordcurrent Labs
Παίζεις ως Hanna, μια ευρηματική ορφανή που αναζητά τον αδελφό της Hermann, ο οποίος έχει διαφύγει από την αστυνομία της πόλης. Ως ντόπια αλήτισσα του Eriksholm, η Hanna γνωρίζει καλά τους δρόμους και φαίνεται ότι έχει ξεφύγει πολλές φορές από τους αστυνομικούς. Υπάρχει επίσης μια ασθένεια που κυκλοφορεί – η Heartpox – που προκαλεί εξανθήματα, πυρετό και συνήθως θάνατο. Αλλά η Hanna επιβίωσε από την ασθένεια και ξυπνά αγνοώντας τις περιπέτειες του αδελφού της κατά τη διάρκεια της ανάρρωσής της. Σύντομα αποφεύγεις έναν αστυνομικό και ξεκινάς να εξερευνήσεις τις διάφορες περιοχές της πόλης για να βρεις τον αδελφό σου και να τον επιπλήξεις.
Φυσικά, δεν είναι πουθενά να τον βρεις. Με την αστυνομία να ψάχνει και τους δύο σας, γίνεται μια περιπέτεια από ψηλά για να αποφύγεις τις περιπολίες των αστυνομικών και να μετακινηθείς από τη μια άκρη της πόλης στην άλλη, με μερικά συλλεκτικά αντικείμενα και σημειώσεις ιστορίας στην πορεία. “Eriksholm!” διαφημίζει μια αφίσα που βρίσκεις. “Η πύλη και το φρούριο του Rosmark”. Ένας χάρτης αυτής της χώρας, του Rosmark, δείχνει μια σκανδιναβική υποήπειρο με φιόρδ και νησιά, με γειτονικές χώρες γύρω της. Σημάδια βιομηχανικής ανάπτυξης της εποχής γεμίζουν την πόλη (αυτοκίνητα, εργοστάσια, ηλεκτρικές γέφυρες) και υπάρχουν ψίθυροι για έναν όχι και τόσο μακρινό πόλεμο.
Υπάρχει πολύ κόσμο που χτίζει αυτόν τον κόσμο, με καλή φωνητική ερμηνεία και κίνηση κατά τη διάρκεια των κινηματογραφικών σκηνών. Οι εκφράσεις προσώπου δεν είναι ακριβώς στο επίπεδο του Supermassive, αλλά είναι αρκετά κοντά. Και ο ρεαλιστικός φωτισμός του Unreal Engine χρησιμοποιείται για να δημιουργήσει έναν χρωματιστό κόσμο γεμάτο λινά και φρούτα που θα μπορούσαν εύκολα να είναι θέμα πίνακα από Ευρωπαίους ρεαλιστές του τέλους του 19ου αιώνα. Ίσως να είναι και υπερβολικό – εκτιμάς κάθε ωραία πτυχή υφάσματος σε ένα παιχνίδι που το βλέπεις κυρίως από 20 μέτρα ψηλά; Εγώ μάλλον όχι.
Μερικές φορές φαίνεται ότι οι δημιουργοί του Eriksholm θέλουν να πουν μια ιστορία πρώτα και να σου δώσουν λίγο παιχνίδι δεύτερον.
Ωστόσο, όταν βγεις από το εργοστάσιο εκπαίδευσης και μπεις στην πόλη, βλέπεις ένα ελκυστικό λαβύρινθο από πλακόστρωτες στέγες, καμπαναριά και λιθόστρωτους δρόμους. Ξεθωριασμένες διαφημίσεις είναι παντού, η κισσός αναρριχάται στους τοίχους. Ως μεγάλος λάτρης των παλιών ευρωπαϊκών πόλεων που είναι χτισμένες σε όλο και πιο ψηλές σειρές από αψιδωτούς λίθους, πάντα χαίρομαι να βλέπω στενές, στρογγυλές λωρίδες που περνούν κάτω από σκιερά γεφύρια, και είμαι ακόμα πιο ευτυχισμένος όταν το αστικό ντεκόρ γίνεται εξερευνήσιμο. Οι διαδρομές που πρέπει να ακολουθήσεις δεν είναι πολύ περίπλοκες σε αυτό το πρώτο κεφάλαιο, αλλά αν το παιχνίδι μπορεί να προσφέρει περισσότερη ελεύθερη εξερεύνηση σε παρόμοια αστικά τοπία, μπορεί να έχει κάτι καλό.
Ή μπορεί να είναι απλώς αρουραίοι. Η μυστικότητα του παιχνιδιού με προβληματίζει ανάμεσα στις ευχάριστες εικόνες. Βασίζεται κυρίως στον ήχο. Μεταλλικά δάπεδα, χτυπήματα πορτών και τρίζοντες βαλβίδες θα σε προδώσουν στα αυτιά των φρουρών που είναι σε επιφυλακή, με μια καθαρή μέτρηση που γεμίζει πάνω από τα κεφάλια τους. Ένα κοπάδι πουλιών θα πετάξει μακριά καθώς πλησιάζεις και θα ειδοποιήσει τους εχθρούς (ή θα γίνει χρήσιμη απόσπαση προσοχής, δίνοντάς σου χρόνο να σκαρφαλώσεις πάνω από έναν κοντινό φράχτη). Ένας πρώιμος γρίφος σε βλέπει να ενεργοποιείς μια ατμομηχανή που μετακινεί κιβώτια, ώστε να μπορείς να κρυφτείς πίσω από το φορτίο καθώς κινείται. Κυρίως, όμως, η προεπισκόπηση παρουσίασε μια κλασική επιλογή προτύπων περιπολίας όπου περπατάς δίπλα από τους φρουρούς ενώ η πλάτη τους είναι στραμμένη.
Υπάρχουν πολλά κιβώτια τοποθετημένα σε βολικές στοίβες για να κρυφτείς πίσω τους.
Ένα αργότερο κεφάλαιο δίνει στη Hanna ένα βελάκι με υπνωτικά βέλη και την διδάσκει να κρύβει πτώματα αφού τα στείλει για ύπνο. Ένα άλλο τμήμα σε συνεργασία με έναν φιλικό μέντορα στις εγκληματικές τέχνες, ο οποίος μπορεί να ρίξει ένα αντικείμενο για να αποσπάσει την προσοχή των φρουρών. Μπορείς να αλλάζεις χαρακτήρες άμεσα, με την ιδέα να συνεργάζεστε για να αποσπάσετε την προσοχή από μια γωνία ενώ περνάτε από μια άλλη.
Τίποτα από αυτά δεν φαίνεται νέο ή συναρπαστικό στον τομέα της μυστικότητας. Στην πραγματικότητα, το Eriksholm φαίνεται να μην ενδιαφέρεται καθόλου για το είδος, ακόμη και αν υιοθετεί πολλές από τις συνήθειές του. Όταν σε πιάσει ένας φρουρός, απλώς εμφανίζεται μια οθόνη αποτυχίας και ξεκινάς ξανά από ένα κοντινό σημείο ελέγχου. Δεν υπάρχουν τακτικές αποκατάστασης ή τελευταίες προσπάθειες να κλωτσήσεις και να φύγεις. Τουλάχιστον, όχι στα μέρη που έχω παίξει.
Για μένα, αυτό παραμένει μια απογοητευτικά μη φανταστική προσέγγιση στο σχεδιασμό παιχνιδιών που αφορούν τη μυστικότητα. Η αποτυχία ως αδιάφορη αντίδραση. Το είδος της μυστικότητας αντιμετώπισε ένα ερώτημα από την αρχή: τι συμβαίνει όταν πιαστεί ένας παίκτης; Η λύση του Metal Gear Solid ήταν μια γρήγορη βουτιά σε μια κοντινή αεραγωγό μέχρι να τελειώσει η αντίστροφη μέτρηση. Οι προγραμματιστές έχουν από τότε βρει τις δικές τους προσεγγίσεις για την ειδοποίηση των εχθρών. Οι ανατροπές του Hitman, η πανικόβλητη παρκούρ και η συμμετοχή στο πλήθος του Assassin’s Creed, ή πιο πρόσφατα, η τρελή χρήση ασυρμάτου του Skin Deep, όπου πρέπει να τερματίσεις μια ειδοποίηση καλώντας σε “όλα καθαρά” μέσω του ραδιοφώνου του εχθρού.
Η ισομετρική θέα μπορεί να περιστραφεί εύκολα με τα πλήκτρα Q και E ή το μεσαίο κουμπί του ποντικιού. Μερικές φορές ένα κτίριο ή ένα αντικείμενο εμποδίζει την οπτική, αλλά κυρίως είναι πολύ όμορφο.
Αντίθετα, το Eriksholm επιλέγει να μην επιτρέπει καθόλου αποκατάσταση. Σε είδαν; Δοκίμασε ξανά. Είναι ένα παιχνίδι μυστικότητας, αλλά όταν οι φρουροί ειδοποιούνται, παίρνει την ίδια απότομη λύση που χρησιμοποιείται διαβόητα σε ταινίες δράσης της δεκαετίας του 2000 (σκέψου όλα εκείνα τα παιχνίδια που περιλάμβαναν μια μοναδική αποτυχημένη μυστική ενότητα για να ικανοποιήσουν κάποιον μάρκετινγκ). Τέλος παιχνιδιού, ξαναρχίζεις. Για μένα, αυτό είναι παρωχημένο και μη ενδιαφέρον, ανεξάρτητα από το πόσο ομαλές κάνεις τις επανεκκινήσεις με γενναιόδωρους ελέγχους. Είναι εξίσου μη κολακευτικό σε σύγκριση με παιχνίδια που επαναστατούν το είδος, όπως τα stealth tactics του Mimimi, τα οποία ήταν τιμωρητικά αν σε έπιαναν, ναι, αλλά σου επέτρεπαν να ανακάμψεις από μια ειδοποίηση και ένιωθαν ικανοποιητικά όταν εκτελούνταν τέλεια ένα σχέδιο.
Έτσι, αυτό είναι το κύριο κομμάτι του αλατισμένου ψαριού που με ενοχλεί σε αυτό το παιχνίδι. Δίπλα σε όλα τα άλλα stealth παιχνίδια, το Eriksholm μπορεί να ενσωματωθεί λίγο πολύ καλά. Αυτό μπορεί να μην είναι πρόβλημα για όλους, το καταλαβαίνω. Όπως είπα, η οπτική γοητεία και η καλή ερμηνεία μπορεί να είναι αρκετές για να σε κρατήσουν. Μερικές φορές ένα παιχνίδι μπορεί απλώς να παραμείνει εντός του είδους του, όσο απλό κι αν είναι, και να είναι γεμάτο και ικανοποιητικό παρ’ όλα αυτά. Σκέφτομαι τα παιχνίδια Plague Tale, που τηρούσαν πολλές συμβάσεις τρίτου προσώπου, αλλά με κρατούσαν με τη δύναμη της ιστορικής τους ατμόσφαιρας και την εντυπωσιακή αναπαράσταση παλιών αντικειμένων. Αλλά και πάλι, ακόμη και το Plague Tale είχε μαγικούς αρουραίους. Θα πρέπει να περιμένουμε να δούμε τι άλλο έχει το Eriksholm, όταν αποκαλυφθεί αργότερα φέτος.
[ Πηγή: RockPaperShotgun ]