Κριτική της ταινίας Fountain of Youth
Στην ταινία Fountain of Youth του Guy Ritchie, οι χαρακτήρες υποστηρίζουν επανειλημμένα ότι η χαρά της περιπέτειας είναι πιο πολύτιμη από το βραβείο που επιδιώκουν. Η φιλοσοφία “το ταξίδι είναι πιο σημαντικό από τον προορισμό” δεν είναι κακή αν προσφέρει εκπλήξεις και ευκαιρίες για ανάπτυξη, αλλά αυτή η ταινία περιπλανιέται χωρίς σκοπό προς ένα βαρετό και προβλέψιμο τέλος.
Η ταινία ξεκινά δυναμικά, με τον εξερευνητή και κλέφτη έργων τέχνης Luke Purdue (John Krasinski) σε μια τρελή καταδίωξη στους δρόμους της Μπανγκόκ. Προσπαθώντας να ξεφύγει από μια συμμορία από την οποία έκλεψε έναν πίνακα, καταλήγει να οδηγεί μια μοτοσικλέτα μέσα από μια αγορά και να κλέβει ένα φορτηγό φαγητού. Ακολουθεί μια εξίσου έντονη σκηνή μάχης σε κοντινές αποστάσεις μέσα σε βαγόνι τρένου, όπου χρησιμοποιεί μια κουτάλα για να κερδίσει χρόνο.
Η εμπειρία του Krasinski στο να παίζει ειρωνικούς και αυτοπεποίθησης χαρακτήρες ταιριάζει πολύ με την προτίμηση του Ritchie για γρήγορους πρωταγωνιστές, όπως φαίνεται από τις πρώτες του ταινίες — Snatch και Lock, Stock and Two Smoking Barrels — μέχρι την εκδοχή του για τον Sherlock Holmes με τον Robert Downey Jr. Ο Krasinski φαίνεται ιδιαίτερα άνετος στις πρώτες σκηνές, όπου εξηγεί τη σημασία του “αμφίσημου” ενώ περιβάλλεται από θυμωμένους κακοποιούς ή συμμετέχει σε φλερτ με την Esme (Eiza González), ηγέτιδα μιας μυστηριώδους ομάδας που αναζητά τις ίδιες ενδείξεις για την τοποθεσία της Πηγής.
Η διασκέδαση γρήγορα εξαντλείται, καθώς η δράση δίνει τη θέση της σε βαρετές εξηγήσεις και άχρωμους χαρακτήρες. Ο Luke, προσληφθείς από τον δισεκατομμυριούχο Owen Carver (Domhnall Gleeson), ζητά τη βοήθεια της αποξενωμένης αδελφής του Charlotte (Natalie Portman), προσπαθώντας να αναβιώσει την αγάπη της για τις περιπέτειες που μοιράζονταν πριν από τον θάνατο του πατέρα τους. Ταινίες όπως το Indiana Jones and the Last Crusade, το Tomb Raider του 2018 και το The Venture Bros. εξερεύνησαν καλύτερα τις προκλήσεις του να φέρνεις την οικογένεια μαζί στην αναζήτηση αρχαίων, ίσως μαγικών, κειμηλίων από ότι αυτό το σενάριο. Ο σεναριογράφος James Vanderbilt δεν δείχνει καμία συμπάθεια για την απόφαση της Charlotte να εγκατασταθεί και να γίνει επιμελήτρια μουσείου, υποστηρίζοντας πλήρως την άποψη του Luke ότι είναι δροσερός και σωστός για όλα, ενώ η αδελφή του είναι βαρετή και σπαταλά τη ζωή της.
Παρά την καλή χημεία του Krasinski με την González, οι διάλογοι του Luke με την Charlotte είναι εντελώς αποτυχημένοι. Ο Vanderbilt δεν προσπαθεί καν να βρει πειστικούς λόγους για να συμμετάσχει η Charlotte στην αποστολή, χρησιμοποιώντας επανειλημμένα Gilligan Cuts για να δείξει ότι είναι ακόμα στο πλευρό του Luke στην επόμενη φάση του ταξιδιού. Ο νεαρός γιος της Charlotte, Thomas (Benjamin Chivers), συμμετέχει κυρίως για να επαναλάβει πόσο βαρετή είναι η μητέρα του, αλλά τουλάχιστον έχει μια ενδιαφέρουσα σκηνή όπου ρωτά τον Owen για τον πλούτο και τα κίνητρά του. Η Charlotte υπονοεί ότι γνωρίζει πράγματα για τον πατέρα τους που ο Luke δεν ξέρει, ιδιαίτερα σχετικά με μια χρυσή μάσκα που στοιχειώνει τα όνειρα του Luke. Ωστόσο, δεν υπάρχει πραγματική αποζημίωση για αυτή την πλοκή ή εξήγηση για το τι σήμαιναν οι περιπέτειές τους για εκείνη.
Η ιστορία αυτή θα μπορούσε να είχε αναπτυχθεί λίγο από τα μέλη της παλιάς ομάδας του πατέρα τους, με την οποία συνεργάζεται ο Luke — χωρίς λόγο, είναι μόλις λίγα χρόνια μεγαλύτεροι από τα αδέλφια Purdue, αντί να προέρχονται από την γενιά του πατέρα τους. Οι Patrick Murphy (Laz Alonso) και Deb McCall (Carmen Ejogo) φαίνονται απλώς μια κενή προσπάθεια να αναπαραχθεί η ομάδα υποστήριξης του Ethan Hunt στις ταινίες Mission: Impossible, παρέχοντας λειτουργική βοήθεια χωρίς πραγματικά κίνητρα ή προσωπικότητες.
Αντίθετα, το σενάριο προσφέρει απλώς εξηγήσεις που θυμίζουν ιστορίες του Dan Brown, σχετικά με μια συμμαχία διάσημων καλλιτεχνών που κρύβουν ενδείξεις για την τοποθεσία της Πηγής στις αριστουργηματικές τους δημιουργίες, και μια μυστική κοινωνία που έχει ορκιστεί να διασφαλίσει ότι η δύναμή της παραμένει κρυφή. Επειδή ο Ritchie αγαπά τις σκηνές μάχης με πολλές φατρίες που προσπαθούν να σκοτώσουν η μία την άλλη, η ομάδα του Luke καταδιώκεται επίσης από πολλές άλλες ομάδες που είναι δυσαρεστημένες με όλα όσα έκλεψε η ομάδα του για να λύσει το γρίφο.
Ορισμένες διασκεδαστικές σκηνές αξιοποιούν έξυπνα το περιβάλλον, όπως μια παιχνιδιάρικη συμπλοκή μεταξύ του Luke και της Esme στην Εθνική Βιβλιοθήκη της Αυστρίας. Ωστόσο, η αποστολή να βρουν μια ένδειξη πίσω από τον πίνακα του Rembrandt που ο επιχειρηματίας Alfred Gwynne Vanderbilt Sr. — ο προπάππος του σεναριογράφου — έφερε με το Lusitania και αποθήκευσε σε μια αδιάβροχη θυρίδα είναι εξαιρετικά αυτοϊκανοποιητική και απλώς ένα ακόμα παράδειγμα της Charlotte να είναι άχρηστη. Αντί να φαίνονται στυλάτα ή έξυπνα, οι χαρακτηριστικές πινελιές του Ritchie, όπως μια σκηνή μάχης σε αργή κίνηση και μια αναδρομή που εξηγεί μέρος της κορύφωσης, προσθέτουν μόνο στην αδέξια της ταινίας. Θα μπορούσε εύκολα να είχε κόψει 30 λεπτά επαναλαμβανόμενης προετοιμασίας και δημιουργίας αγωνίας για ένα τέλος που αποδεικνύεται προφανώς κλεμμένο από το Indiana Jones and the Last Crusade.
Αν το Fountain of Youth διατηρούσε τη απλή διασκέδαση των πρώτων σκηνών του, θα μπορούσε να ήταν ένα αξιόλογο αφιέρωμα στο είδος της περιπέτειας. Αλλά η προσπάθεια του Vanderbilt και του Ritchie να βρουν κάποιο βαθύ νόημα στην αναζήτηση χαμένων θησαυρών δεν λειτουργεί ποτέ πραγματικά, επειδή οι χαρακτήρες τους είναι πολύ αδύναμοι για να κάνουν την συναισθηματική τους κάθαρση σημαντική. Δεν υπάρχει τίποτα στο τέλος αυτού του ταξιδιού που να αξίζει τον χρόνο που ξοδεύτηκε για να φτάσουν εκεί.
Η ταινία Fountain of Youth θα κυκλοφορήσει στο Apple TV Plus στις 23 Μαΐου.
[ Πηγή: Polygon ]