Ένας μαγευτικός κόσμος για εξερεύνηση

Το σχολείο του γιου μου ετοιμάζει μια παράσταση της Αλίκης στη Χώρα των Θαυμάτων στο τέλος της σχολικής χρονιάς, οπότε αποφάσισα να παρακολουθήσουμε μια ταινία της ιστορίας για να τον ενθουσιάσουμε. Δεν ήθελε να δει την κινούμενη ταινία, οπότε καταλήξαμε στη συνέχεια του Τιμ Μπέρτον, όπου η Αλίκη επιστρέφει στη Χώρα των Θαυμάτων χωρίς να συνειδητοποιεί ότι είχε πάει εκεί πριν. Δεν ξεκινήσατε να διαβάζετε αυτό για μια κριτική ταινίας του 2010, οπότε θα είμαι σύντομος: Είναι καλύτερη από ό,τι την θυμόμουν, αλλά ταυτόχρονα ήταν εντυπωσιακή και κάπως άχρωμη. Ίσως να το περιγράψω διαφορετικά: σαν να τρως μια υπέροχη πίτσα που δεν έχει καλυφθεί ομοιόμορφα. Το The Midnight Walk, για καλό και κακό, έχει πολλές ομοιότητες με αυτή την ταινία και μια ανισόρροπη γευστική εμπειρία.

The Midnight Walk κριτική
Developer: Moonhood

Publisher: Fast Travel Games

Platform: Παίχτηκε σε PS5 Pro

Διαθεσιμότητα: Κυκλοφορεί 8 Μαΐου σε PC και PC VR (Steam), PlayStation 5 και PS VR2

Το The Midnight Walk, από τη Moonhood (μια νέα στούντιο με συνδέσεις με τη Zoink Games, δημιουργό των Fe και Lost in Random), είναι ένα παιχνίδι πρώτου προσώπου με στοιχεία τρόμου και ήπιας κρυψίνοιας, με περιστασιακούς γρίφους. Παίζεται σε VR ή σε κανονική οθόνη, και αναλαμβάνετε το ρόλο του μυστηριώδους Burnt One, που ταξιδεύει με έναν φλεγόμενο σύντροφο, τον Potboy. Αυτή είναι μια αποστολή για να φτάσετε στο Moon Mountain, ώστε ο Potboy να εκπληρώσει το πεπρωμένο του, αλλά και μια συλλογή loosely connected ιστοριών γύρω από τις θεματικές της φωτιάς και του σκότους.

Είμαι λίγο απογοητευμένος από το The Midnight Walk, αλλά αυτό προέρχεται από την αίσθηση ότι θα μπορούσε να ήταν ένα κλασικό του είδους, αλλά κατέληξε απλώς… καλό. Αξιοσημείωτο είναι πόσο καθαρά έχει δημιουργηθεί με καλλιτεχνική όραση – και τεράστια δεξιοτεχνία – που γίνεται εμφανές από την αρχή. Οι χαρακτήρες, τα αντικείμενα, ο κόσμος, όλα έχουν δημιουργηθεί από καλλιτέχνες μοντέλων και στη συνέχεια σαρώθηκαν για χρήση στο παιχνίδι, και αυτή η δουλειά έχει αποδώσει εντυπωσιακά στην παιχνιδιάρικη γοτθική ατμόσφαιρα που μπορείτε να εξερευνήσετε. Παρά τα προβλήματά μου, που θα αναφέρω σύντομα, το The Midnight Walk είναι αναμφίβολα μια ευχάριστη οπτικοακουστική εμπειρία. Οι χαρακτήρες, σημαντικοί και δευτερεύοντες, παίζουν όλοι το ρόλο τους στην πώληση αυτού του κόσμου. Η φωνητική εργασία είναι εξαιρετική, η μουσική ταιριάζει τέλεια σε έναν τόσο ζοφερό κόσμο, αλλά με μια αίσθηση ελπίδας.

Το The Midnight Walk είναι υπέροχο οπτικά, από την αρχή.

Ωστόσο, όταν τελείωσα το The Midnight Walk, ένιωσα πολύ λίγο. Η κατάληξη πετυχαίνει μια συναισθηματική νότα που είναι συγκινητική και απροσδόκητη με τρόπο που λίγα παιχνίδια το καταφέρνουν τόσο ειλικρινά, αλλά η ιστορία συνολικά δεν με άγγιξε. Υπάρχει θλίψη στις πέντε ιστορίες του παιχνιδιού, μοναξιά, θλίψη και μετάνοια (αυτά είναι που λάμπουν πιο έντονα, ειδικά μέσω του Potboy), αλλά υπάρχει επίσης φως στο σκοτάδι, ζεστασιά από τις φλόγες και μερικές στιγμές που σε κάνουν να σκεφτείς (ιδιαίτερα αξιοσημείωτο στο πώς αντιμετωπίζονται κάποια ‘τέρατα’), αλλά θα ήθελα να ένιωθα το ίδιο για αυτή την υπερκείμενη ιστορία όπως για τους κύριους χαρακτήρες – τον προαναφερθέντα Burnt One, τον Potboy και παράξενα ένα περπατητό σπίτι ονόματι Housy. Αυτοί οι τρεις με κράτησαν ενδιαφερόμενο να δω την ιστορία κατά τη διάρκεια των τεσσάρων έως πέντε ωρών αυτού του σχετικά σύντομου ταξιδιού, ενώ τα υπόλοιπα με προσπέρασαν, παρά τις ισχυρές προθέσεις.

Ο Potboy και ο Housy είναι οι δύο αστέρες αυτής της περιπέτειας.

Ως παιχνίδι, όχι μόνο ως ιστορία, το The Midnight Walk είναι αρκετά απλό. Η φωτιά είναι βασικό στοιχείο σε σχεδόν όλα όσα σας ζητούν να κάνετε, οπότε θα ανάβετε συχνά σπίρτα για να κάψετε κεριά, θα πυροβολείτε σπίρτα από όπλο για… εε… να κάψετε κεριά, θα ζητάτε από τον Potboy να, ναι, κάψει κεριά, και θα χρησιμοποιείτε αυτές τις νέες φωτιές για να πλοηγηθείτε γύρω από μερικά πραγματικά άσχημα τέρατα. Ο ήχος παίζει επίσης ρόλο, με πολλούς από τους γρίφους του παιχνιδιού να σας ζητούν να κλείσετε τα μάτια σας και να ακούσετε για τις απαντήσεις (κάτι που λειτουργεί εξαιρετικά, ειδικά αν φοράτε ακουστικά και ιδανικά σε VR, όπου πράγματι κλείνετε τα μάτια σας). Αυτή η μηχανική του κλεισίματος των ματιών αλλάζει επίσης τον κόσμο και τα τέρατα με τρόπους που επιτρέπουν την πρόοδό σας σε μια περιοχή – κλείστε τα μάτια σας ενώ κοιτάτε το φωτεινό μάτι ενός αγάλματος βατράχου και μπορεί να εμφανιστεί ένα κλειδί, κλείστε τα μάτια σας καθώς ένα μπλε μάτι τέρας επιτίθεται και θα είναι ένα άγαλμα όταν τα ξανανοίξετε.

Κλισέ να το πω, αλλά το The Midnight Walk αποπνέει στυλ και χρησιμοποιεί το φως και το σκοτάδι εξαιρετικά.

Στο δεύτερο μισό του The Midnight Walk, τα οπτικά είναι από τα πιο μαγευτικά που θυμάμαι. Στυλιστικά, η εικόνα σε όλο το The Midnight Walk είναι ονειρική, αλλά εδώ είναι ενισχυμένη, με κολοσσιαίες, αδύνατες δομές και μια απεραντοσύνη που υποδηλώνει έναν κόσμο που δεν τελειώνει ποτέ. Τα μάτια μου ανυπομονούσαν να τα απολαύσουν όλα, αλλά είναι σε αυτό το οπτικό αποκορύφωμα που η gameplay άρχισε να φαίνεται λίγο υπερφορτωμένη. Συλλέξτε κάποια αντικείμενα για να ανοίξετε μια κλειδωμένη διαδρομή, κάψτε κάποια πράγματα για να ανοίξετε μια κλειδωμένη διαδρομή, κάψτε κάποια πράγματα και μην φαγωθείτε για να μπορέσετε να κατεβείτε στη νέα ανοιγμένη διαδρομή. Σε VR, μερικές από αυτές τις κριτικές υποχωρούν καθώς χρειάζεστε την απλότητα για να κάνετε τα πράγματα διαχειρίσιμα, και η αίσθηση της κλίμακας μέσα στον κόσμο VR καθιστά τα περιβάλλοντα που αξίζουν screenshot τέτοια που κάθεστε και τα κοιτάτε, με το λαιμό σας να έχει στραφεί – ειλικρινά είχα πονόλαιμο την επόμενη μέρα μετά το παιχνίδι. Ωστόσο, η υλοποίηση του VR δεν είναι τέλεια, με βασικές ενέργειες να είναι πολύ πιο εύκολες όταν παίζετε με έναν κανονικό χειριστήριο σε επίπεδη οθόνη. Στην ουσία, δεν υπάρχει ιδανικός τρόπος να παίξετε το The Midnight Walk, αν και θα πρότεινα στους ανθρώπους να επιλέξουν το VR για την επιπλέον αίσθηση του τόπου που προσφέρει.

The Midnight Walk επιλογές προσβασιμότητας

• Υπότιτλοι
  
• Μέγεθος κειμένου
  
• Χρώμα κειμένου
  
• Διαφάνεια φόντου
  
• Ενεργοποίηση δόνησης
  
• Ένταση δόνησης
  
• Οπτική βοήθεια (για ηχητικά στοιχεία)
  
• Κίνηση κεφαλής.

Όταν δαγκώνετε μια πίτσα, θέλετε (περιμένετε) να βρείτε μια ολοκληρωμένη εμπειρία σε κάθε μπουκιά. Υπάρχει τυρί, ντομάτα, πιπεριές, μανιτάρια, ελιές, μια μαστιχωτή υφή στη βάση. Είναι δύσκολο για μια πίτσα να είναι κακή, και το The Midnight Walk σίγουρα δεν είναι, αλλά μερικές φορές διαπιστώνετε ότι η ντομάτα δεν έχει απλωθεί σωστά ή το τυρί είναι πολύ λεπτό και η βάση πολύ τραγανή. Σε ορισμένα σημεία το The Midnight Walk παραδίδει, αλλά πολύ συχνά διαπίστωσα ότι περνούσα πολύ χρόνο ελπίζοντας για την επόμενη τέλεια μπουκιά, αναρωτώμενος πότε θα χτυπήσει μια ιστορία, ανυπομονώντας να δω αν μια νέα μηχανική παιχνιδιού θα ενθουσίαζε όπως έκανε το κλείσιμο των ματιών. Αγαπώ το χαμογελαστό πρόσωπο του Potboy, όμως, και είναι αρκετός λόγος για να κάνω αυτή τη μακρά, σκοτεινή βόλτα. Κάντε το για αυτόν, νομίζω ότι λένε οι κινητήριες πινακίδες, και νομίζω ότι θα έπρεπε.

Ένα αντίγραφο του παιχνιδιού παρέχεται για κριτική από τον εκδότη.

[ Πηγή: Eurogamer ]