Προσαρμογή της ταινίας The Long Walk
Η κινηματογραφική μεταφορά του 2025 από τον Francis Lawrence βασισμένη στο μυθιστόρημα του Stephen King, The Long Walk, ακολουθεί σε μεγάλο βαθμό το πρωτότυπο υλικό, μέχρι που ξαφνικά αποκλίνει. Ο σεναριογράφος JT Mollner προσφέρει σε βασικούς χαρακτήρες περισσότερο υπόβαθρο και σαφέστερα κίνητρα. Μειώνει τον αριθμό των συμμετεχόντων στον θανάσιμο διαγωνισμό από 100 σε 50. Ενισχύει τα προπαγανδιστικά στοιχεία πίσω από το The Long Walk, κάνοντας πιο ξεκάθαρο γιατί κάθε χρόνο δεκάδες έφηβοι αγόρια επιλέγουν να συμμετάσχουν, γνωρίζοντας πως θα εκτελούνται ένας-ένας αν σταματήσουν ή προσπαθήσουν να δραπετεύσουν, μέχρι να μείνει μόνο ένας ζωντανός.
Πώς τελειώνει το The Long Walk του Stephen King
Για να συγκρίνουμε τις δύο εκδοχές, χρειάζεται να μπούμε σε λεπτομέρειες. Στην εκδοχή του King, ο διαγωνισμός φτάνει στους τρεις τελευταίους: Ray Garraty (στον κινηματογράφο από τον Cooper Hoffman), Peter McVries (David Jonsson) και τον μυστηριώδη Stebbins (Garrett Wareing). Ο McVries, που έχει αναπτύξει στενή σχέση με τον Garraty, φτάνει στα όριά του και κάθεται ήσυχα, αποδεχόμενος το τέλος του. Το φινάλε είναι στοιχειωτικό, θυμίζοντας σε μικρό βαθμό τα Hunger Games της Suzanne Collins, με το μήνυμα πως κανείς δεν κερδίζει πραγματικά σε τέτοιου είδους διαγωνισμούς, ακόμα κι αν επιβιώσει. Ωστόσο, το τέλος είναι απότομο και λιγότερο εντυπωσιακό κινηματογραφικά, κάτι που συχνά προκαλεί παράπονα για τα φινάλε των βιβλίων του King, σε σημείο που έχει αποκτήσει φήμη για αυτό.
Διαφορές στο τέλος βιβλίου και ταινίας
Στο βιβλίο, ο DeVries πεθαίνει πρώτος, αφήνοντας τον Garraty μόνο με τον τελευταίο του αντίπαλο. Η παράδοση του DeVries συμβολίζει την εξάντληση και την απόγνωση των διαγωνιζομένων, ενώ αποτελεί και το τελικό χτύπημα στην ψυχική κατάσταση του Garraty. Στην ταινία, όμως, ο Stebbins πεθαίνει πρώτος, αφήνοντας τον Garraty και τον DeVries ως τους δύο τελευταίους. Ενώ φαίνεται πως ο DeVries θα τα παρατήσει, ο Garraty τον ενθαρρύνει να συνεχίσει, και τελικά ο ίδιος ο Garraty σταματάει και εκτελείται, χωρίς ο DeVries να το αντιληφθεί. Ο DeVries ανακηρύσσεται νικητής, θρηνεί τον Garraty και στη συνέχεια παίρνει το όπλο ενός στρατιώτη και σκοτώνει τον Major. Έπειτα, απομακρύνεται, σαν να συνεχίζει μόνος του το The Long Walk, αλλά με μεγαλύτερη αποφασιστικότητα και διαύγεια.
Κινηματογραφικό και αμφίσημο φινάλε
Αυτό το τέλος είναι σαφώς πιο κινηματογραφικό και απρόβλεπτο, τόσο για όσους γνωρίζουν το βιβλίο όσο και για όσους δεν το έχουν διαβάσει. Είναι λιγότερο απαισιόδοξο, καθώς ο Garraty πεθαίνει, αλλά ο θάνατος του Major αφήνει ανοιχτό το ενδεχόμενο μιας αλλαγής προς το καλύτερο σε αυτόν τον σκοτεινό κόσμο. Ωστόσο, τίθεται το ερώτημα αν όσα βλέπουμε στην οθόνη είναι πραγματικά.
Τι είναι αληθινό στο τέλος της ταινίας;
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο θάνατος του Garraty, η θλίψη του DeVries και το αίτημά του για το όπλο συμβαίνουν όπως παρουσιάζονται. Όμως, από τη στιγμή που ο DeVries στρέφει το όπλο στον Major, η πραγματικότητα αρχίζει να διαστρεβλώνεται:
- Το φόντο θολώνει
- Ο ήχος του πλήθους εξαφανίζεται
- Ο χώρος γύρω τους γίνεται αφύσικος
Αυτό μπορεί να ερμηνευτεί ως υποκειμενική εμπειρία του DeVries, αλλά δεν υπάρχει προσωπική σύνδεση με τον Major που να δικαιολογεί μια τέτοια σκηνή κάθαρσης. Ο DeVries κρατά το όπλο για πολύ ώρα, χωρίς κανείς να αντιδράσει, και μετά τον θάνατο του Major, κανείς δεν επεμβαίνει. Ο DeVries μένει μόνος σε έναν ασαφή χώρο, με μόνο σταθερό στοιχείο τον δρόμο μπροστά του, κάνοντας το τέλος να μοιάζει εξαιρετικά μη ρεαλιστικό — όπως τα φαντάσματα που κυνηγά ο Garraty στο τέλος του βιβλίου.
Αμφισημία και ερμηνεία του φινάλε
Ο Lawrence και ο Mollner επιλέγουν να αφήσουν το τέλος ανοιχτό σε ερμηνείες. Δεν υπάρχει τίποτα στο τελευταίο πλάνο που να ξεκαθαρίζει τι είναι πραγματικό ή τι μέλλει γενέσθαι για τον DeVries ή τη χώρα. Δεν δίνονται απαντήσεις. Αυτό αντικατοπτρίζει άμεσα το τέλος του βιβλίου του King, με έναν νικητή που δεν νιώθει νικητής και έναν συμβολικό δρόμο μπροστά, ανοιχτό σε κάθε ερμηνεία.
Προσωπικά, το να επιτρέπεται στον DeVries να σκοτώσει τον Major και να φύγει ανενόχλητος δεν μοιάζει πιθανό ή πειστικό, χωρίς κάποια εξήγηση. Τίποτα στην ταινία δεν προετοιμάζει το έδαφος για μια τέτοια αντίδραση από τους στρατιώτες ή το πλήθος. Δεν πιστεύω ότι αυτό που βλέπουμε είναι πραγματικό. Το αν αυτό το τέλος ικανοποιεί, είναι ακόμη πιο υποκειμενικό από τα ίδια τα γεγονότα του φινάλε.
[ Πηγή: Polygon ]