Πρώτες εντυπώσεις από το Drag x Drive
Ένα απόγευμα με το Drag x Drive αποκαλύπτει ένα παιχνίδι με γοητευτική, σχεδόν αιμοδιψή διάθεση, αλλά και μια απογοητευτική ειρωνεία όσον αφορά την εκπροσώπηση της προσβασιμότητας.
Στρατηγική και δυναμική στο παιχνίδι
Υπάρχει μια στιγμή στο Drag x Drive που προσπαθώ ακόμα να κατανοήσω. Φαίνεται πως κρύβει αρκετή στρατηγική και τακτική. Επειδή το νέο multiplayer παιχνίδι της Nintendo είναι ακόμα φρέσκο και αρκετά περίπλοκο, όλοι οι παίκτες προσπαθούν να το μάθουν. Ειλικρινά ανυπομονώ να δω, σε λίγες μέρες, πώς θα εξελιχθεί η κατάσταση.
Βασικοί κανόνες και μηχανισμοί
Το Drag x Drive είναι μπάσκετ με αμαξίδιο – συνήθως τρεις εναντίον τριών, αν και οι καλύτερες εμπειρίες μου ήταν σε αγώνες δύο εναντίον δύο. Η στιγμή που περιγράφω συμβαίνει αμέσως μετά το σκοράρισμα της ομάδας σου, όταν ένα είδος σεισμικής ώθησης απομακρύνει όλους τους αντιπάλους – δηλαδή εσένα αν μόλις σκόραρες – από το καλάθι, ώστε η ομάδα που έχασε πόντο να πάρει τη μπάλα και να προσπαθήσει ξανά. Αυτό σημαίνει ότι βρίσκεσαι εκτός περιοχής βολής, αλλά παραμένεις κοντά στο καλάθι του αντιπάλου. Μπορείς να γυρίσεις γρήγορα και να βρεθείς σε ιδανική θέση για να αντιμετωπίσεις τους αντιπάλους όταν ξεκινούν με τη μπάλα. Πώς το διαχειρίζονται αυτό; Πώς το διαχειρίζεσαι εσύ; Πώς αντιδρούν στις δικές σου κινήσεις; Ανυπομονώ να δω πώς θα εξελιχθεί αυτό σε υψηλό επίπεδο.
Προσβασιμότητα και αντιφάσεις
Μετά από ένα σύντομο απόγευμα με το παιχνίδι, γενικά είμαι θετικός απέναντι στο Drag x Drive. Η Nintendo έχει καθυστερήσει σημαντικά σε θέματα προσβασιμότητας, αφήνοντας πολλούς παίκτες με αναπηρίες εκτός των παιχνιδιών της. Στο Switch 2 υπάρχει μια ενδιαφέρουσα προσπάθεια με επιλογές επαναχαρτογράφησης κουμπιών σε επίπεδο κονσόλας, ενώ στο Drag x Drive υπάρχει και ουσιαστική εκπροσώπηση. Είναι όμορφο να το βλέπεις, έστω και αργοπορημένα. (Ωστόσο, όπως ένας χρήστης αμαξιδίου σωστά επισήμανε στο reddit, υπάρχει μια βαθιά ειρωνεία στο ότι ένα παιχνίδι βασισμένο σε αθλήματα με αμαξίδιο παραμένει μη προσβάσιμο για πολλούς που χρησιμοποιούν αμαξίδιο, λόγω του τρόπου ελέγχου. Η Nintendo έχει ακόμα δρόμο μπροστά της.)
Χειρισμός και μηχανισμοί ελέγχου
Όσον αφορά το gameplay, το παιχνίδι είναι ταυτόχρονα απλό και ενδιαφέρον. Η Nintendo φαίνεται να χρησιμοποιεί το Drag x Drive για να εξοικειώσει τους παίκτες με τον χειρισμό τύπου ποντικιού, όπου τοποθετείς τα Joy Cons σε επίπεδη επιφάνεια και τα κινείς για να κατευθύνεις τον δείκτη. Στα μενού το κάνεις αυτό, αλλά στο παιχνίδι κάθε Joy Con λειτουργεί ως χέρι, αριστερό και δεξί, και τα χρησιμοποιείς για να κινείς το αμαξίδιο. Είναι απλό, αλλά χρειάζεται εξοικείωση. Αν χρησιμοποιήσεις μόνο το αριστερό χέρι, στρίβεις δεξιά. Μόνο το δεξί, στρίβεις αριστερά. Για να προχωρήσεις μπροστά, πρέπει να χρησιμοποιήσεις και τα δύο, τραβώντας και σηκώνοντας εναλλάξ. Ένα από τα triggers σε κάθε Joy Con σου επιτρέπει να πιάσεις τη ρόδα, ώστε να κάνεις απότομες στροφές. Μπορείς επίσης να γείρεις το αμαξίδιο και να κάνεις ένα εντυπωσιακό bunny hop, γέρνοντας πρώτα προς τη μία και μετά προς την άλλη πλευρά.
Σύστημα κόλπων και αγωνιστική δράση
Αυτές οι πιο προχωρημένες κινήσεις εντάσσονται στο απλό αλλά διασκεδαστικό σύστημα κόλπων του παιχνιδιού, που σου δίνει περισσότερους πόντους για καλάθια αν κάνεις κάτι εντυπωσιακό στη διαδρομή. Το σύστημα κόλπων είναι και ο λόγος που οι άκρες του γηπέδου είναι κυρτές: για να μπορείς να πάρεις ύψος και να κάνεις κόλπα εκεί πάνω. Κατά τα άλλα, πρόκειται για κλασικό μπάσκετ με αμαξίδιο τρεις εναντίον τριών, με κάποιες μικρές παραλλαγές. Μπορείς να πασάρεις σε συμπαίκτες, να χτυπήσεις αντιπάλους που έχουν τη μπάλα για να την κλέψεις και, όταν έχεις τη μπάλα, έχεις 14 δευτερόλεπτα για να σουτάρεις, σηκώνοντας και τινάζοντας το Joy Con. Είναι πραγματικά απολαυστικό.
Φυσική κόπωση και ένταση
Το παιχνίδι είναι πιο κουραστικό απ’ όσο περίμενα. Τα αθλήματα με αμαξίδιο πάντα μου φαίνονταν ιδιαίτερα απαιτητικά και καρδιοαναπνευστικά, και ακόμα και αυτή η ψηφιακή εκδοχή με κουράζει. Μετά από μερικούς αγώνες, συχνά ιδρώνω και πονάνε τα χέρια μου όπως μετά από μάθημα κολύμβησης. Στο γήπεδο, η ένταση είναι πραγματική. Οι συγκρούσεις έχουν βάρος και το παιχνίδι σε ωθεί να αναπτύξεις αντιπαλότητες. Υπάρχουν όμως και τρόποι να είσαι ευγενικός, με κουμπιά για να αγνοείς προσβολές και ένα ωραίο σύστημα για να χαιρετάς ή να δίνεις high five.
Ανταγωνισμός και τεχνική
Δεν με εκπλήσσει η ένταση των αγώνων, αφού το μπάσκετ με αμαξίδιο είναι από τη φύση του σκληρό. Ούτε με εκπλήσσει το πόσο τεχνικό φαίνεται ήδη το παιχνίδι. Μέσα σε λίγες ώρες υπάρχουν παίκτες που είναι εξαιρετικά καλοί στο Drag x Drive. Το να τους παρακολουθείς – ή να σε συντρίβουν – είναι εντυπωσιακό. Βλέπω το παιχνίδι να ακολουθεί λίγο τη διαδρομή του Splatoon: τώρα το απολαμβάνω, αλλά σύντομα μάλλον θα με ξεπεράσουν σε ικανότητα. Σε αντίθεση με το Splatoon, όμως, πιστεύω ότι η κοινότητα θα είναι μικρή αλλά παθιασμένη. Ο απαιτητικός χειρισμός σημαίνει ότι δεν είναι για όλους και το offline mode με bots είναι μέτριο, αν και τουλάχιστον οι bots πασάρουν!
Περιεχόμενο και ατμόσφαιρα
Διαβάζω ότι το Drag x Drive προσφέρει περιορισμένη διασκέδαση, αλλά διαφωνώ. Πιστεύω ότι το βάθος και η ταχύτητα των αγώνων θα είναι συναρπαστικά. Συμφωνώ όμως ότι εκτός των αγώνων, το περιεχόμενο είναι φτωχό. Υπάρχουν mini-games ανάμεσα στους αγώνες, αλλά δεν με ενθουσιάζουν οι αγώνες waypoint ή τα challenges με σχοινάκι από όσα είδα. Αντίθετα, μου αρέσει πολύ το σκηνικό: θυμίζει αθλητικό κέντρο με ρετρό-φουτουριστική αίσθηση. Δεν είναι Nintendo Switch Sports – θα προτιμούσα ένα βιβλιοπωλείο που είναι και καφετέρια – αλλά μου αρέσει η ηχώ στην αίθουσα.
Συμπέρασμα και προοπτικές
Είναι ακόμα νωρίς για μένα με το Drag x Drive και πιστεύω ότι σε μια εβδομάδα δεν θα είμαι αρκετά καλός για να το απολαύσω. Παρ’ όλα αυτά, υπάρχει κάτι εδώ που μου αρέσει πολύ. Είναι το είδος του βασικού πλαισίου που θα μπορούσε να εξελιχθεί σε κάτι ξεχωριστό αν του δοθεί η ευκαιρία.
Παροχή αντιτύπου
Ένα αντίτυπο του Drag x Drive παραχωρήθηκε από τη Nintendo.
[ Πηγή: Eurogamer ]