Η γοητεία των RPG με μία ειδικότητα
Τα RPG που σε περιορίζουν σε έναν μόνο ρόλο προσφέρουν μια μοναδική εμπειρία, λειτουργώντας ως το καλύτερο αντίδοτο στο άγχος ότι χάνεις κάτι σημαντικό. Όταν έχεις μόνο μία επιλογή, δεν χρειάζεται να ανησυχείς για το αν πήρες τη σωστή απόφαση ή αν θα ήθελες να δοκιμάσεις κάτι άλλο αργότερα.
Η απογοήτευση της αλλαγής χαρακτήρα
Όλοι έχουμε νιώσει τη λύπη όταν, μετά από δύο ώρες παιχνιδιού, συνειδητοποιούμε ότι δεν θέλουμε πια να είμαστε elven druid. Οι ικανότητές μας είναι άχρηστες στο πρώτο μπουντρούμι, και το μόνο ζώο που μπορούμε να καλέσουμε είναι ένας εκνευρισμένος σκίουρος. Βλέπουμε μονοπάτια και κλειδαριές που θα ταίριαζαν σε rogue, και ευχόμαστε να είχαμε διαλέξει αλλιώς. Τελικά, αλλάζουμε χαρακτήρα, μόνο για να διαπιστώσουμε αργότερα ότι και ο rogue δεν είναι ιδανικός για την επόμενη αποστολή.
Η ζήλια για τις επιλογές των άλλων
Αν έχεις ομάδα χαρακτήρων, μπορείς να δοκιμάσεις τα πάντα, αλλά αυτό συχνά δημιουργεί ένα περίεργο αίσθημα ζήλιας. Βλέπεις τον Johnny the Battlemage να κυριαρχεί στη μάχη, ενώ εσύ μένεις πίσω με δευτερεύοντα ξόρκια. Η επιθυμία να αντιγράψεις τις κινήσεις του ή να τον ξεπεράσεις γίνεται έντονη, οδηγώντας σε επανεκκίνηση του παιχνιδιού.
Τα μειονεκτήματα της ποικιλίας
Κάποιος που πάει κόντρα στο ρεύμα θα μπορούσε να πει ότι η πληθώρα επιλογών σε ένα RPG τελικά λειτουργεί εις βάρος του. Αν υπάρχουν 12 classes, θα μετανιώνεις για τις 11 κάθε φορά που παίζεις. Η εκτέλεση παίζει επίσης ρόλο: πολλά RPG, όπως το The Outer Worlds, προσφέρουν λύσεις που μοιάζουν περισσότερο με συλλογή αντικειμένων παρά με πραγματικό role-playing.
Η εμπειρία του The Necromancer’s Tale
Αυτός είναι και ο λόγος που συνεχίζω να απολαμβάνω το The Necromancer’s Tale. Πρόκειται για RPG όπου παίζεις αποκλειστικά ως necromancer, ακολουθώντας την παράδοση του The Bard’s Tale, αλλά με μεγαλύτερη αφοσίωση στην ιδέα. Είσαι necromancer σε μια φανταστική πόλη κοντά στη Βενετία, την εποχή του Isaac Newton. Ανάλογα με τα αρχικά σου στατιστικά, μπορείς να είσαι δυνατός εργάτης, ακαδημαϊκός, ερευνητής ή μυστικιστής, αλλά ο βασικός σου στόχος είναι να τελειοποιήσεις την τέχνη της νεκρομαντείας.
Η εξέλιξη της ιστορίας
Στην αρχή, ερευνάς τον ξαφνικό θάνατο του πατέρα σου, αλλά σύντομα ανακαλύπτεις ότι είχε ασχοληθεί με σκοτεινές τέχνες και είχε ισχυρούς εχθρούς. Ψάχνεις τα σημειωματάριά του, μαθαίνεις ξόρκια για να προστατέψεις τον εαυτό σου και τη μητέρα σου, και σταδιακά βυθίζεσαι στον υπόκοσμο της νεκρομαντείας.
Μηχανισμοί και κοινωνικές αλληλεπιδράσεις
Τα κεφάλαια συχνά απαιτούν να μάθεις συγκεκριμένες τελετές, όπως να βρεις κωδικούς για το spellbook του πατέρα σου ή να συλλέξεις υλικά όπως χώμα από τάφο και deadly nightshade. Πρέπει να αλληλεπιδράς με τους κατοίκους της πόλης, να ζητάς πληροφορίες για μανιτάρια ή καταραμένα δέντρα, χωρίς να αποκαλύψεις την ταυτότητά σου. Οι κάτοικοι χωρίζονται σε φατρίες, όπως Children ή Gentry, με επίπεδα Εμπιστοσύνης που επηρεάζουν το αν θα σε κυνηγήσει το πλήθος.
Ηθικές επιλογές και συνέπειες
Παράλληλα, αποφασίζεις αν θα φερθείς καλά ή άσχημα στους ανθρώπους γύρω σου, από παιδικούς φίλους μέχρι αγνώστους στις φτωχογειτονιές. Θα δοκιμάσεις το νέο φίλτρο στον εαυτό σου, σε ζώο ή σε κάποιον άτυχο στο μπαρ; Από πού θα βρεις τα απαραίτητα μέλη για τη σεάνς;
Η ατμόσφαιρα και η γραφή
Η γραφή του παιχνιδιού δίνει ζωή σε μια πόλη γεμάτη στρατιώτες, καταστηματάρχες, αλχημιστές και ιερείς, ακόμα κι αν το περιβάλλον είναι στατικό και γεμάτο αόρατους τοίχους. Οι διακλαδώσεις στους διαλόγους είναι αρκετά έξυπνες ώστε να συγχωρείς το απλό σύστημα μάχης.
Η δύναμη της εξειδίκευσης
Αυτό που κάνει το The Necromancer’s Tale να ξεχωρίζει είναι η αφοσίωσή του στη νεκρομαντεία. Εξαλείφει το άγχος της επιλογής χαρακτήρα και επιτρέπει σε παίκτη και δημιουργούς να εμβαθύνουν στον ρόλο. Οι περιορισμοί γίνονται πλεονέκτημα: πρέπει να είσαι διακριτικός, δεν μπορείς να πας στην ταβέρνα και να πεις “Βρήκα έναν τεράστιο τάφο, ποιος έρχεται για σκάψιμο;”
Η απουσία μεταμέλειας
Δεν υπάρχει αίσθημα μεταμέλειας για τις επιλογές σου: δεν σκέφτεσαι “έπρεπε να είχα διαλέξει Fighter”, αλλά “Υπομονή, Aleister. Πλέξε το δίχτυ. Ανέβα τη σκάλα.” Δεν νιώθεις ζήλια για τις ικανότητες των άλλων μελών της ομάδας, εν μέρει επειδή πολλοί είναι ήδη νεκροί, αλλά και επειδή ο ρόλος σου είναι να κινείσαι στις σκιές.
Επιθυμία για περισσότερα εξειδικευμένα RPG
Θα ήθελα να δω περισσότερα φανταστικά παιχνίδια που εστιάζουν σε άλλες γνωστές RPG classes, δημιουργώντας ιστορίες γύρω από τα μειονεκτήματά τους. Για παράδειγμα, ένα RPG αφιερωμένο σε clerical επαγγέλματα, όπου είσαι ειρηνιστής ή δεν αντέχεις στη μάχη για πολύ.
Μια πρόταση για το μέλλον των RPG
Είχα προτείνει κάτι τέτοιο στον Swen Vincke της Larian, στο Digital Dragons το 2024, ρωτώντας αν θα σκεφτόντουσαν να δημιουργήσουν μικρότερα, πιο εξειδικευμένα RPG μετά την επιτυχία του Baldur’s Gate 3. Με κοίταξε σαν να του ζήτησα να κόψει το αγαπημένο του σκυλί με αλυσοπρίονο και να δώσει όνομα σε κάθε κομμάτι. Υποψιάζομαι ότι πολλοί από εσάς σκέφτεστε το ίδιο. Για μένα, όμως, είστε όλοι τρελοί και απατεώνες. Θέλω το Healer’s Tale, Psychic Software.
[ Πηγή: RockPaperShotgun ]