Όταν άκουσα πρώτη φορά για το Missile Command Delta, δεν περίμενα να έχει turn-based gameplay. Η μετατροπή της ιδέας του κλασικού arcade του 1980 από μια ατελείωτη, σε πραγματικό χρόνο, επίθεση πυραύλων σε μια πιο χαλαρή εμπειρία γρίφων φαινόταν ριψοκίνδυνη, αλλά λίγα λεπτά στο tutorial του παιχνιδιού με έπεισαν.
Βγαίνοντας όμως από το tutorial, δεν βρέθηκα στο εικονικό arcade που ήλπιζα. Παρόλο που το Missile Command Delta μου πρόσφερε πολλούς ακόμα γρίφους, δεν ήταν μόνο του είδους της τακτικής άμυνας από πυραύλους. Η εξαιρετική ανανέωση του arcade gameplay με κράτησε, αλλά από τότε με στοιχειώνει η ιδέα ενός καθαρά arcade mode.
Εικόνα: 13AM Games/Mighty Yell μέσω Polygon
Εντυπωσιακή επιστροφή χρωμάτων και πυραύλων
Δεν προκαλεί έκπληξη η επιστροφή του χαρακτηριστικού κόκκινου, μπλε και κίτρινου χρώματος, ούτε αμφέβαλα ποτέ για την ύπαρξη διαφορετικών τύπων πυραύλων — αυτά θεωρούνται δεδομένα όταν επανασχεδιάζεις το Missile Command. Το εντυπωσιακό είναι ότι η αγωνία διατηρείται, παρά τον πιο αργό ρυθμό.
Μέρος αυτής της αίσθησης οφείλεται στα τρεμοπαίζοντα φώτα και τη μυστηριώδη μουσική υπόκρουση. Οι αναβοσβήνοντες διάδρομοι των πυραύλων λειτουργούν σαν προειδοποίηση, υπενθυμίζοντάς μου συνεχώς ότι οι πόλεις μου κινδυνεύουν να βομβαρδιστούν, είτε από αυτό το κύμα πυραύλων είτε από το επόμενο. Ένα λάθος αρκεί για να με γεμίσει με το δυσάρεστο συναίσθημα του “τι έκανα τώρα;”.
Η συνεχής ανάγκη να βελτιστοποιώ την άμυνά μου με έκανε να υπολογίζω ταχύτητες πυραύλων, να ψάχνω γρήγορα το οπλοστάσιό μου και να παίρνω δύσκολες αποφάσεις, όπως το αν θα περιμένω την επόμενη σειρά για να καταστρέψω περισσότερες βόμβες με τον ίδιο πύραυλο. Ειδικά στη φάση “επιλογή οπλοστασίου”, πριν ξεκινήσει η δράση, η αβεβαιότητα είναι έντονη. Αυτή η τακτική ελευθερία και η πίεση για την καλύτερη λύση δημιουργούν έναν εξαιρετικά εθιστικό γρίφο, και δεν θέλω να σταματήσω να παίζω.
Δυστυχώς, το Missile Command Delta δεν ικανοποιεί την επιθυμία μου για το επόμενο κύμα πυραύλων. Όπως παρατήρησε και ο Oli Welsh, μια αφήγηση πρώτου προσώπου για εφήβους κλεισμένους σε καταφύγιο (μην μπαίνετε σε εγκαταλελειμμένα καταφύγια – θα το μετανιώσετε!) διακόπτει συνεχώς τα ενδιαφέροντα στοιχεία. Προφανώς, στόχος ήταν να γίνει το παιχνίδι θρίλερ, αλλά ήδη υπάρχει αγωνία μέσα από το τακτικό gameplay.
Εικόνα: 13AM Games/Mighty Yell μέσω Polygon
Το arcade mode που λείπει
Ένα arcade mode για το Missile Command Delta, διαθέσιμο από την αρχή και προσβάσιμο από το βασικό μενού, θα ήταν ιδανικό. Απλά ανοίγεις το παιχνίδι, μπαίνεις στο arcade και ξεκινάς μια συνεχή ροή από γρίφους Missile Command. Δεν περιμένω ατελείωτο mode, αλλά μια μεγάλη συλλογή από χειροποίητες προκλήσεις θα ήταν αρκετή.
Φυσικά, πολλαπλά διαφορετικά game modes θα ήταν φανταστικά. Φανταστείτε τη συλλογή Atari 50 arcade, αλλά σε μοντέρνα εκδοχή μόνο με πυραύλους. Δεν μπορώ να μην σκεφτώ τις δυνατότητες:
- challenge 50 κυμάτων
- mode μόνο με πυραύλους μικρής εμβέλειας
- τυχαίο οπλοστάσιο
- ίσως και μια παραλλαγή όπου ανταποδίδεις τα πυρά (να δούμε πώς θα τους φανεί). Αυτό το τελευταίο θα σε έβαζε να επιτίθεσαι στον εχθρό — κάτι που σπάει τον κανόνα του αρχικού Missile Command να μην γίνεται ο παίκτης επιτιθέμενος, αλλά παραδέξου το, θα είχε πλάκα.
Ξέρω ότι οι φαντασιώσεις μου για το Missile Command ξεφεύγουν λίγο, αλλά φανταστείτε να υπήρχαν μερικά arcade machines μέσα στο μουντό καταφύγιο του Missile Command Delta. Ένα γεμάτο γρίφους με πυραύλους, και — σίγουρα υπάρχει χώρος — ένα αντίγραφο του αυθεντικού μηχανήματος του 1980. Με ρετρό γραφικά και χαριτωμένα κουμπιά.
Μην παρεξηγηθώ, είμαι διατεθειμένος να αντέξω εφήβους με κακές επιβιωτικές ικανότητες για χάρη του εξαιρετικού τακτικού puzzle που είναι η καρδιά του παιχνιδιού, αλλά το Missile Command Delta μου άνοιξε την όρεξη για περισσότερο Missile Command, κάτι που δεν ικανοποιεί πλήρως — ακόμα. Αν οι Mighty Yell και 13AM Games αποφασίσουν ποτέ να δημιουργήσουν μια συλλογή arcade Missile Command με διάφορες καινοτόμες παραλλαγές, για τις οποίες έχουν ήδη αποδείξει ότι μπορούν, θα είμαι ο πρώτος στη σειρά για να “βομβαρδιστώ”.
[ Πηγή: Polygon ]