Εισαγωγή: Μια μοναδική εμπειρία επιβράβευσης
Τι σημαίνει πραγματικά όταν λέμε ότι ένα παιχνίδι είναι ανταποδοτικό; Συνήθως, αυτό σημαίνει είτε ότι το παιχνίδι σε ανταμείβει για την ικανότητά σου – με νέα ρούχα, ένα Legendary Cuirass, ή πόντους δεξιοτήτων – είτε ότι σε ανταμείβει απλώς επειδή παίζεις, με εξωτερικά κίνητρα όπως καθημερινά μπόνους ή πρόοδο στο battle pass. Το Sword of the Sea, όμως, μου θύμισε ότι υπάρχει και μια τρίτη προσέγγιση: ένα παιχνίδι που σε ανταμείβει όχι απλώς επειδή παίζεις ή επειδή τα καταφέρνεις καλά, αλλά επειδή το παίζεις με τον σωστό τρόπο.
Διδασκαλία μέσα από το παιχνίδι
Αυτό είναι βασική αρχή σχεδιασμού παιχνιδιών, και το Sword of the Sea μοιάζει να έχει φτιαχτεί από και για σχεδιαστές. Είναι διδακτικό, χρησιμοποιώντας ανταμοιβές για να σε καθοδηγήσει, σχεδόν χωρίς λόγια. Πριν δώσω παράδειγμα, αξίζει να εξηγήσω τι ακριβώς είναι το παιχνίδι.
Ταυτότητα του παιχνιδιού
Το Sword of the Sea είναι ταυτόχρονα skateboarding, surfing και snowboarding παιχνίδι, αλλά δεν μοιάζει πραγματικά με κανένα από αυτά όπως τα έχεις στο μυαλό σου. Είναι επίσης, κατά κάποιο τρόπο, σαν το Zelda.
Ξεκινώντας την περιπέτεια
Όπως σε κάθε καλό παιχνίδι εξερεύνησης, ξεκινάς σε μια σπηλιά. Μετά από μερικά γρήγορα μαθήματα – άλμα, skate σε half-pipe, πληρωμή στον μυστηριώδη πωλητή – βγαίνεις έξω. Οι αμμόλοφοι, που θυμίζουν κύματα, σε καλούν να προχωρήσεις προς το κλασικό σημείο με θέα όλο τον κόσμο που σε περιμένει. Στόχος σου είναι να φέρεις πίσω το νερό σε αυτόν τον ξεραμένο, κατεστραμμένο τόπο. Ακολουθείς στοιχεία και λύνεις γρίφους, και ανάμεσα στην αρχή και το τέλος βρίσκεται όλη η μαγεία: πηδάς, κάνεις flips, slides, spins και κόλπα, σαν βελόνα που ράβει ξανά τη φύση με μπλε κλωστή.
Η διαφορά στη δυσκολία
Εκεί που το Sword of the Sea ξεχωρίζει από άλλα skate-surf-board παιχνίδια είναι στη συγχωρητικότητά του. Συνήθως αυτά τα παιχνίδια είναι δύσκολα ή τουλάχιστον απαιτητικά, με έμφαση στην πρόκληση: να πετύχεις υψηλό σκορ, να κάνεις combos, να επιβιώσεις. Σε παιχνίδια όπως το Lonely Mountains: Downhill, η αποτυχία είναι συχνή και αναμενόμενη. Στο Tony Hawk, ένα λάθος timing φέρνει πτώση, ενώ το SSX Tricky σε βάζει να ανταγωνίζεσαι διαρκώς. Το Sword of the Sea, όμως, ακολουθεί διαφορετικό δρόμο: αν χάσεις ένα άλμα, υπάρχει πάντα τρόπος να επιστρέψεις. Αν αποτύχεις σε ένα κόλπο, συνεχίζεις χωρίς να χάνεις τον ρυθμό. Τα άλματα είναι δύσκολο να τα χάσεις, και το παιχνίδι μοιάζει να μη θέλει να αποτύχεις. Πλάσματα όπως οι μέδουσες λειτουργούν ως βοηθητικά pads, οι άκρες μοιάζουν μαγνητισμένες, και τα χρυσά πρίσματα – το μόνο σου νόμισμα – μαζεύονται μόνα τους όταν πλησιάζεις. Η ακρίβεια δεν είναι απαραίτητη· το παιχνίδι δίνει έμφαση στο να νιώθεις καλά, όχι απαραίτητα να είσαι καλός.
Επιρροές από Zelda και άλλα
Πού συναντάμε το Zelda; Υπάρχει ο μοναχικός ήρωας, η κατεστραμμένη γη, το προφητικό σπαθί. Υπάρχουν αγγεία για να σπάσεις, σεντούκια για να ανοίξεις, ένας κόσμος που χρειάζεται θεραπεία, με μεγάλους ψευδο-λαβύρινθους και ήπιους περιβαλλοντικούς γρίφους. Η επιρροή του Zelda είναι παντού, όπως και μια αίσθηση από Shadow of the Colossus, με τη σιωπή και τον μυστηριώδη αντίπαλο.
Μουσική και ατμόσφαιρα
Υπάρχει και μια δόση από Sayonara Wild Hearts, κυρίως στον τρόπο που η κίνηση συνοδεύεται από τη χαρακτηριστική μουσική του Austin Wintory, γνωστού από τα Abzû, The Pathless και Journey. Η μουσική δεν κουράζει, αλλά σε παρασύρει και σε ενθαρρύνει να συνεχίσεις. Επίσης, το Sword of the Sea αξιοποιεί εξαιρετικά το ηχείο και το σύστημα δόνησης του DualSense, λειτουργώντας ως μικρόφωνο του sword-board και αποδίδοντας κάθε ήχο και κίνηση – αξίζει να παίξεις χωρίς ακουστικά για να το απολαύσεις.
Η ανταμοιβή της περιέργειας
Πού βρίσκεται η διδασκαλία και η ανταμοιβή; Φαντάσου να πλησιάζεις μια μεγάλη πόρτα, το προφανές πέρασμα για την επόμενη περιοχή. Αν όμως είσαι από αυτούς που θέλουν να ελέγξουν κάθε γωνιά, ίσως παρατηρήσεις ένα μικρό μονοπάτι στο πλάι. Αν το ακολουθήσεις, συχνά θα βρεις κάτι κρυμμένο, έστω και ασήμαντο. Το Sword of the Sea σε ανταμείβει κάθε φορά που ακολουθείς την περιέργειά σου, με μια σιωπηλή επιβεβαίωση από τον σχεδιαστή. Έτσι, κάθε φορά που αναρωτιέσαι αν αξίζει να ψάξεις, η απάντηση είναι ναι. Το παιχνίδι σε ενθαρρύνει διακριτικά να δοκιμάσεις τα όρια του κόσμου του.
Μικρές αδυναμίες
Υπάρχουν και μερικά μικρά προβλήματα. Σε ορισμένες στιγμές που αλλάζεις όχημα, οι χειρισμοί γίνονται υπερβολικά ευαίσθητοι. Επίσης, το φινάλε, αν και εντυπωσιακό και απαραίτητο για την ιστορία, ίσως δεν έχει την ίδια ένταση με την ελευθερία της εξερεύνησης.
Ελευθερία και ομορφιά
Αν αναρωτιέσαι αν μπορείς να περιηγηθείς ελεύθερα, η απάντηση είναι ναι. Πολλές ερωτήσεις που μπορεί να έχεις – αν θα μπορέσεις να κάνεις κάτι, αν αξίζει μια παράκαμψη – η απάντηση είναι σχεδόν πάντα ναι. Ο κόσμος γίνεται τελικά μια παιδική χαρά, με νέους τρόπους να τον εξερευνήσεις και να τον κατακτήσεις.
Εντυπωσιακά τοπία και αίσθηση
Πέρα από την έρημο, θα διασχίσεις εγκαταλελειμμένες στέγες πόλεων, θα χαράξεις γραμμές στον πάγο, θα σκαρφαλώσεις γιγάντιες σπονδυλικές στήλες, θα τρέξεις σε βουνά. Το Sword of the Sea ξέρει τη δύναμη του να σε τοποθετεί στην κορυφή ενός λόφου και να σου δείχνει τον κόσμο. Είναι ένα παιχνίδι για τη βαθιά, προσωπική σύνδεση με τη φύση μέσω της κίνησης, της επαφής και της ταχύτητας. Η αίσθηση του να αφήνεσαι στα κύματα, στη σκόνη, στην καμπύλη του half-pipe, και να αφήνεις τον κόσμο να σε παρασύρει, είναι μοναδική. Όπως είπε ο Nava, «Η κίνηση είναι ο τρόπος να συνδεθείς με τον κόσμο. Κατεβαίνοντας το βουνό γρήγορα, βλέπεις τα πάντα ταυτόχρονα. Είναι το πιο κοντινό στο να βρίσκεσαι παντού ταυτόχρονα.» Πόσο ωραίο πιστεύεις ότι είναι αυτό το συναίσθημα;
Πληροφορία για το review
Ένα αντίτυπο του Sword of the Sea παραχωρήθηκε για αυτή την κριτική από τη Giant Squid.
[ Πηγή: Eurogamer ]