Εισαγωγή: Η προέλευση του The Beast
Είναι δύσκολο να μιλήσει κανείς για το Dying Light: The Beast, το πιο πρόσφατο κεφάλαιο της σειράς ανοιχτού κόσμου με ζόμπι και παρκούρ της Techland, χωρίς να αναφερθεί στις ρίζες του. Αν και πλέον κυκλοφορεί ως αυτόνομο παιχνίδι με μια αξιοσέβαστη καμπάνια περίπου 20 ωρών που απόλαυσα σε μεγάλο βαθμό, το The Beast ξεκίνησε ως προγραμματισμένο expansion για το Dying Light 2, ένα παιχνίδι που έχει εξελιχθεί και αλλάξει σημαντικά τα τελευταία χρόνια, όπως ακριβώς και τα μεταλλαγμένα τέρατά του.
Εξέλιξη του Dying Light 2
Το Dying Light 2, ήδη αρκετά μεγάλο παιχνίδι (αν και όχι τόσο τεράστιο όσο υποστήριζε η Techland πριν την κυκλοφορία), έχει μετατραπεί σε ένα είδος sandbox με στοιχεία live-service:
- καθημερινές αποστολές
- συστήματα φήμης φατριών
- μικροσυναλλαγές
- ατελείωτα New Game Plus
- προαιρετικό roguelike mode
Η βία έχει γίνει πιο έντονη, το παρκούρ πιο απλοποιημένο (χωρίς περιορισμό αντοχής), και έχουν προστεθεί μερικά πυροβόλα όπλα, κάτι που έρχεται σε αντίθεση με το μετα-αποκαλυπτικό ύφος του παιχνιδιού.
Αλλαγές και νέα αρχή με το The Beast
Ανάλογα με το ποιον ρωτάς, αυτές οι αλλαγές είτε έσωσαν είτε κατέστρεψαν το παιχνίδι, αλλά το Dying Light 2 σήμερα είναι πολύ διαφορετικό από αυτό που ήταν το 2022. Το The Beast λειτουργεί ως μια νέα αρχή: μια ευκαιρία να κρατηθούν τα πιο επιθυμητά στοιχεία του DL2, αφήνοντας πίσω ό,τι θεωρήθηκε περιττό.
Νέο περιβάλλον: Castor Woods
Η δράση μεταφέρεται στις Άλπεις, στο φυσικό καταφύγιο Castor Woods, με μια παλιά τουριστική πόλη, βιομηχανικές και οικιστικές ζώνες, δάση και ορεινά μονοπάτια. Αν δεν υπήρχαν τα σμήνη των ζόμπι, θα ήταν ιδανικό μέρος για βόλτα.
Ατμόσφαιρα και νύχτα
Ο φωτισμός είναι εντυπωσιακός από το πρωί ως το βράδυ, αλλά τη νύχτα επικρατεί σχεδόν απόλυτο σκοτάδι και κυκλοφορούν οι σχεδόν άτρωτοι Volatile. Παρά τις υποσχέσεις για τρομακτικές νύχτες, προτίμησα να τις αποφεύγω, εκτός από μερικές υποχρεωτικές αποστολές.
Επιστροφή των αυτοκινήτων
Για τη μετακίνηση στα βουνά υπάρχουν αυτοκίνητα, που είχαμε να δούμε από το expansion The Following του Dying Light 1. Είναι εύκολο να τα βρεις και να τα ανεφοδιάσεις, προσφέροντας ασφαλή μετακίνηση όταν δεν υπάρχουν στέγες για παρκούρ. Ωστόσο, λείπει το glider του DL2 και το fast travel, που βοηθούσαν στην πλοήγηση στην τεράστια πόλη του sequel.
Μετακίνηση και ενδιαφέρον
Δεν θεωρώ ότι αυτή η αλλαγή είναι ούτε επιτυχία ούτε αποτυχία. Η μετακίνηση με τα πόδια και η συνεχής προσοχή στους εχθρούς έχει ενδιαφέρον, αλλά τα δάση και τα χωράφια δεν είναι τόσο απαιτητικά όσο οι δρόμοι του Villedor. Τα αυτοκίνητα παρακάμπτουν το λιγότερο ενδιαφέρον ταξίδι, αλλά μοιάζουν με λύση σε πρόβλημα που δεν υπήρχε.
Μάχη και power fantasy
Μια ακόμα αλλαγή είναι η έμφαση σε πιο δυναμικές επιλογές στη μάχη. Το σύστημα μάχης σώμα με σώμα είναι σχεδόν ίδιο με του Dying Light 2, με τη μπάρα αντοχής να χρησιμοποιείται μόνο για επιθέσεις. Η αίσθηση είναι ικανοποιητική, με έντονα εφέ και ήχους, και ενισχύεται από το πολύ ρεαλιστικό σύστημα ζημιάς στα ζόμπι.
Επισκευή όπλων και Beast Mode
Η συνεχής μάχη ενθαρρύνεται από τη δυνατότητα επισκευής όπλων στο πεδίο, σχεδόν δωρεάν και άμεσα. Μπορείς να επισκευάσεις κάθε όπλο 4-5 φορές, αλλά μέχρι να το εξαντλήσεις, θα έχεις βρει άλλα. Το νέο χαρακτηριστικό είναι το Beast Mode: γεμίζεις μια μπάρα οργής με μάχη σώμα με σώμα και, όταν είναι γεμάτη, αποκτάς υπερδυνάμεις για λίγα δευτερόλεπτα, διαλύοντας ζόμπι με τα χέρια σου.
Ισορροπία και ρυθμός
Το Beast Mode είναι εντυπωσιακό και αιματηρό, αλλά λειτουργεί σαν “έξυπνη βόμβα” που καθαρίζει το χώρο ή αφαιρεί μεγάλο μέρος της ζωής ενός boss. Είναι ουσιαστικά ένα κουμπί “δεν θέλω να ασχοληθώ με ζόμπι τώρα” σε ένα παιχνίδι που αυτό ακριβώς είναι το θέμα του. Το fast travel λείπει, αλλά το fast combat το αντικαθιστά.
Απλοποίηση και ροή
Ως κάποιος που απολαμβάνει το Dying Light 2 στη σημερινή του μορφή, πέρασα καλά και με το The Beast, κυρίως επειδή προσφέρει τον βασικό κύκλο του DL2, αλλά πιο απλό. Έχουν αφαιρεθεί φατρίες, συστήματα φήμης, καθημερινές αποστολές και άλλα live-service στοιχεία. Το μόνο που μετράει είναι το επίπεδό σου, που καθορίζει τα βασικά στατιστικά μάχης, και μόνο σε λίγες περιπτώσεις χρειάστηκε να κάνω sidequest για να δυναμώσω.
Dark Zones και ρυθμός παιχνιδιού
Ακόμα και τα Dark Zones, που στο Dying Light 2 ήταν εκτεταμένα αστικά μπουντρούμια, εδώ έχουν περιοριστεί σε λίγο μεγαλύτερους εσωτερικούς χώρους γεμάτους ζόμπι και υλικά. Δεν χρειάζεται να περιμένεις τη νύχτα για να τα καθαρίσεις. Το παιχνίδι δεν θέλει να μένεις πουθενά περισσότερο απ’ όσο χρειάζεται, και παρότι μου λείπουν οι πιο μεγάλες αποστολές, η απλοποίηση βοηθά τη ροή της ιστορίας.
Πρωταγωνιστής και ιστορία
Ο Kyle Crane επιστρέφει από το αρχικό Dying Light. Αφού πέρασε δεκατρία χρόνια βασανιστηρίων και πειραμάτων από τον The Baron, δραπετεύει και ορκίζεται εκδίκηση. Για να το πετύχει, βοηθά τους ντόπιους, ανεβάζει επίπεδο και συλλέγει ενισχυτικά από boss monsters, ενδυναμώνοντας τις δυνάμεις του.
Προσωπικότητα και αφήγηση
Παρά την εμφάνισή του, ο Kyle έχει την προσωπικότητα ενός φιλικού σκύλου. Στους διαλόγους δεν φαίνεται ότι έχει περάσει τόσα χρόνια σε βασανιστήρια, κάτι που δείχνει το διαχρονικό πρόβλημα της σειράς: προσπαθεί να συνδυάσει σοβαρό δράμα και υπερβολική δράση, χωρίς να πετυχαίνει κανένα από τα δύο. Ευτυχώς, ο κακός της υπόθεσης δίνει στο The Beast τον χαρακτήρα b-movie που του ταιριάζει.
Ο The Baron ως κακός
Ο The Baron είναι υπερβολικός και η Techland το γνωρίζει, τον χρησιμοποιεί συχνά για να ζωντανεύει τις σκηνές. Είναι ένας αριστοκρατικός κακός με απεριόριστους πόρους, βίλα στο βουνό και τεράστιο εργαστήριο. Δημιουργεί συνεχώς νέα τέρατα, που συχνά ξεφεύγουν και σκοτώνουν τους στρατιώτες του, οι οποίοι υπάρχουν κυρίως για να πεθαίνουν και να σου δίνουν πυρομαχικά.
Υπερβολή και χιούμορ
Θυμίζει τον Albert Wesker χωρίς φρένα. Δεν πτοείται από τις καταστροφές που προκαλεί ο ίδιος και αντιμετωπίζει κάθε αποτυχία ως ευκαιρία για δοκιμή νέου τέρατος. Ακόμα και η Umbrella Corp θα σκεφτόταν να καλέσει επιθεωρητές ασφαλείας αν τον έβλεπε στη δουλειά του.
Ενέργεια και ατμόσφαιρα
Αυτή η τρελή ενέργεια δίνει ζωή στο The Beast. Υπάρχουν στιγμές που προσπαθεί να προσφέρει προσωπικό δράμα μέσω side-quests, αλλά δεν το καταφέρνει. Ο The Baron όμως πάντα προσφέρει μια νέα μάχη με boss για να διακόψει την καμπάνια.
Boss fights και επαναλήψεις
Οι μάχες με boss είναι συνήθως εναντίον ενισχυμένων εκδόσεων των “ειδικών” ζόμπι που συναντάς στον ανοιχτό κόσμο, και είναι μια καλή ευκαιρία να χρησιμοποιήσεις εκρηκτικά και πυρομαχικά. Δυστυχώς, η φαντασία λείπει, ειδικά προς το τέλος, με τον Behemoth (ένα τεράστιο, μυώδες τέρας) να επανεμφανίζεται πολλές φορές.
Μάχη με Behemoths
Η μάχη με τους Behemoths βασίζεται στην αποφυγή προβλέψιμων επιθέσεων μέχρι να βρεις ευκαιρία να τους χτυπήσεις. Στο τέλος, αντιμετωπίζεις πολλούς ταυτόχρονα. Είναι λογικό για expansion, αλλά θα ήθελα να δω πιο περίεργα, εμπνευσμένα από Resident Evil τέρατα, αν και αυτό ίσως να απομακρυνόταν από το ύφος του Dying Light.
Απώλεια βάθους
Το πρόβλημα με το The Beast είναι ότι, αν και το νέο του στιλ είναι εντυπωσιακό, κάποια από τα “περιττά” στοιχεία του DL2 εξυπηρετούσαν σκοπό. Παρά τα ελαττώματά του, το Dying Light 2 είχε μια ιδιαίτερη ατμόσφαιρα που σε έκανε να θες να ζήσεις στον κόσμο του. Το The Beast είναι πιο “επαγγελματικό” και λιγότερο φιλόξενο.
Απαιτήσεις συστήματος
Ο εντυπωσιακός φωτισμός και η πυκνή βλάστηση έχουν κόστος. Ακόμα και ένας ισχυρός υπολογιστής (όπως με RTX 4090) χρειάζεται DLSS και frame generation για ομαλό framerate σε 3440×1440 ultrawide. Το patch της πρώτης μέρας βελτίωσε την κατάσταση, αλλά απαιτείται δυνατό μηχάνημα για να το απολαύσεις πλήρως, και δεν μπορείς να “δανειστείς” thermal paste από άλλους αν ο δικός σου υπολογιστής δεν τα καταφέρνει.
Τιμή και αξία
Η ιδιόμορφη θέση του The Beast ως expansion το κάνει δύσκολο να αξιολογηθεί ως προς την αξία του, αν και είναι πιο απλό αν έχεις την Ultimate έκδοση του Dying Light 2, οπότε το έχεις ήδη αγοράσει με μεγάλη έκπτωση⇾. Αν το απέκτησες έτσι, παίξ’ το χωρίς δεύτερη σκέψη.
Τελική αξιολόγηση
Για όσους σκέφτονται την τιμή των £50⇾/$60, ναι, είναι ένα καλό Dying Light και ένα αξιόλογο open-world zombie παιχνίδι, με δυναμική μάχη και απλό αλλά ικανοποιητικό progression. Είναι το καλύτερο της σειράς; Εξαρτάται από το πόσο σε ενόχλησε ο “φορτωμένος” σχεδιασμός του Dying Light 2 και αν προτιμάς τα ίδια μηχανικά χωρίς τα περιττά. Για νέους παίκτες, δεν είμαι σίγουρος αν αξίζει στην πλήρη τιμή, όταν το μεγαλύτερο και παρόμοιο “μητρικό” παιχνίδι συχνά πωλείται κάτω από £15.
Συμπέρασμα
Το The Beast ήταν διασκεδαστικό για μερικές μέρες (περίπου 21 ώρες, με αρκετά side-quests να απομένουν), αλλά νιώθω ότι προς το παρόν έχω χορτάσει από το συγκεκριμένο στυλ ανοιχτού κόσμου της Techland. Αν όμως ξαναθελήσω zombie parkour, μάλλον θα επιστρέψω στην πόλη του Dying Light 2 παρά σε άλλη μια αλπική εξόρμηση.
[ Πηγή: RockPaperShotgun ]