Dune: Awakening – Ένα Σκληρό Παιχνίδι Επιβίωσης
Το Dune: Awakening είναι ένα σκληρό παιχνίδι επιβίωσης, ένα ενδιαφέρον RPG και ένα σφοδρό PvP παιχνίδι σε ανοιχτό κόσμο, όλα σε ένα. Κά somehow, το πετυχαίνει.
Οι πρώτες και εκατομμυριούχες σου βήματα στην άμμο του Dune: Awakening είναι επικίνδυνες, καθώς το παιχνίδι σε ρίχνει βαθιά στην έρημο, με μόνο ένα κιτ κατασκευών και μια ασαφή αποστολή: Βρες τους Fremen, ξύπνα τον Ύπνο. Αυτό που ξεκινά ως μια μοναχική περιπέτεια αναζήτησης σκραπ και συλλογής δροσιάς από πλανήτες σταδιακά μεταμορφώνεται σε συγκρούσεις σε επίπεδο server για μπαχαρικά και πλούτο. Είναι μια εμπειρία επιβίωσης που δεν μοιάζει με καμία άλλη που έχω παίξει.
Ο λόγος είναι προφανής. Το Dune: Awakening δεν είναι ένα παιχνίδι αλλά τρία, μια ψυχεδελική συγχώνευση ειδών. Αρχικά είναι ένα πλήρες παιχνίδι επιβίωσης, και τριάντα ώρες αργότερα γίνεται ένα RPG πλούσιο σε μύθους και πολιτική ίντριγκα. Άλλες τριάντα, και βρίσκεσαι σε κλήση Discord συνεργαζόμενος με γκίλντ για το πώς να αμυνθείς καλύτερα από τους Atreides και να κερδίσεις την εβδομαδιαία Landsraad. Μόνο τώρα, αφού έχω παίξει τα πάντα, βλέπω την πλήρη εικόνα.
Dune: Awakening review Εκδότης: Funcom
Funcom Ανάπτυξη: Funcom
Funcom Πλατφόρμα: Παίχτηκε σε PC μέσω Steam
Διαθεσιμότητα: Διαθέσιμο τώρα σε PC.
Ανεξαρτήτως της προόδου σου, η θεμελιώδης εμπειρία επιβίωσης είναι ο συνδετικός ιστός που κάνει το όλο πράγμα να λειτουργεί. Αρχικά μια τυπική προσφορά, η διαδικασία συλλογής υλικών στην αρχική περιοχή του Hagga Basin, η επεξεργασία των υλικών στη χειροποίητη βάση σου και η κατασκευή νέου εξοπλισμού είναι ατελείωτα ελκυστική με μια αδιάκοπη πίστη στο πρωτότυπο υλικό. Οι άνθρωποι της Funcom είναι προφανώς φανατικοί του Dune.
Ένα Σκληρό Παιχνίδι Επιβίωσης
Με τους wormaholics στο τιμόνι, γρήγορα διαπιστώνεις ότι το Dune δεν είναι απλώς μια βαφή στο Awakening, αλλά ένας πύργος πλέγματος γύρω από τον οποίο χτίζεται η εμπειρία. Χρειάζεσαι νερό, σωστά; Είναι σπάνιο στο Arrakis. Μπορείς να συλλέξεις νερό από μικρά φυτά με εξειδικευμένα εργαλεία, σίγουρα. Αλλά μπορείς επίσης να κατασκευάσεις εκχυλιστές αίματος που θα αντλούν υγρά από τους νεκρούς. Αργότερα, η μεταφορά ολόκληρων πτωμάτων πίσω στη βάση και η ρίψη τους σε ένα Deathstill κάνει κάθε μάχη μια λεία.
Αυτοί που έχουν παρακολουθήσει τις ταινίες θα θυμούνται ότι οι ηθοποιοί εκτελούν κάτι παρόμοιο στη μεγάλη οθόνη, αλλά το Deathstill προέρχεται κατευθείαν από τα βιβλία. Οι οθόνες φόρτωσης είναι επίσης γεμάτες με αποσπάσματα από τα μυθιστορήματα, και ενώ οι έννοιες μπορεί να επεκτείνονται για σκοπούς παιχνιδιού, όλα είναι ριζωμένα στο έργο του Frank Herbert, σαν να είχε γράψει την Αγία Γραφή. Υποθέτω ότι για τους φανατικούς του Dune, μπορεί και να το είχε κάνει.
Πρέπει να τονίσω ότι αυτή η πίστη είναι διάχυτη σε όλο το παιχνίδι. Οι σκουλήκια έρχονται σε δύο ποικιλίες, τριών στόματων που είναι κοινή απειλή κατά την αρχή του παιχνιδιού, και γιγάντιοι στρογγυλοί σκουλήκια της Βαθιάς Ερήμου. Φαίνονται φανταστικά, σχεδόν σαν να σέρνονται από τις σελίδες. Μια εντυπωσιακή συνδυαστική εμπειρία ήχου καθώς εκρήγνυνται από το έδαφος, και σθεναρή πίστη στα έργα του Herbert μέσω προσεκτικής μοντελοποίησης. Το αποτέλεσμα: μια τρομακτική παρουσία που στοιχειώνει το παιχνίδι, εξίσου τρομακτική για νέους και έμπειρους παίκτες.
Οι NPC από διαφορετικές φατρίες μιλούν, φαίνονται και δρουν ανάλογα. Οι πρωτεύουσες κάθε φατρίας – Atreides και Harkonnen – φαίνονται σαν να έχουν αρπαχτεί κατευθείαν από το χαρτί. Πάρε τον Maxim Kazmir, την πρώτη σου γεύση από την κοροϊδία των Harkonnen. Είναι ένας πονηρός τύπος, με γλώσσα φιδιού που ρίχνει δηλητήριο στον αντίπαλό του Atreides μόλις λίγα μέτρα μακριά. Δεν είναι και τόσο μοναδικός; Οι περισσότεροι χαρακτήρες έχουν μια αίσθηση χιούμορ. Ο Maxim ειδικότερα είναι απροκάλυπτα εγωιστής, προδομένος από τις δικές του φιλοδοξίες και την επιθυμία του για ναρκωτικά. Όχι μόνο είναι διασκεδαστικός μόνος του, αλλά ο Maxim λειτουργεί και ως εξαιρετικός ρυθμιστής του τόνου για τη λεγεώνα των προδοτών που απαρτίζουν τους Harkonnen.
Η χαρακτήρισή του, μαζί με τους συνομηλίκους του στους Harkonnen, στρώνει το χαλί για το Harko Village. Αυτό το κέντρο φατρίας είναι μια τρομακτική μαύρη τοπογραφία γεμάτη σκοτεινές γωνιές και κλουβιά σκλάβων, εδραιώνοντας την αίσθηση ότι έχεις μπει στη Ζώνη των Κακών, το διαμέρισμα της σκληρότητας, σπίτι σε όλα τα κακά. Ωστόσο, έχει και το καλύτερο μπαρ, και μια κυρία που σε αποκαλεί γατάκι τακτικά. Κάτι να σκεφτείς.
Πέρα από τον τυπικό κύκλο συλλογής και κατασκευής, κάθε ζώνη είναι γεμάτη με συμβόλαια που σε σπρώχνουν προς σημεία ενδιαφέροντος, όπως μεγάλες κολώνες που αγγίζουν τα σύννεφα. Ή Eco Labs, η εκδοχή του παιχνιδιού για την παραδοσιακή RPG μπουντρούμι που προσφέρει και μια ανάπαυλα από την ατελείωτη πέτρα και άμμο καθώς και υλικά οχημάτων. Τα συμβόλαια εισάγουν επίσης διάφορες φατρίες κακοποιών που ρυπαίνουν το τοπίο. Αυτά, το πρώτο σου πιάτο στη πλούσια μυθολογία που αναδύεται από τον κόσμο του Dune, είναι αρκετά ενδιαφέροντα. Αλλά για εκείνους που δεν ενδιαφέρονται για τις αφηγηματικές συνδέσεις που ενώνουν κάθε περιοχή, διδάσκουν επίσης τα βασικά.
Οι ολογραφίες προσφέρουν πληροφορίες για τη μυθολογία που μου αρέσουν!
Γεια, υπάρχει ένα σεντούκι που πρέπει να ελέγξεις, ανέβα σε αυτό το τεράστιο βουνό για να το βρεις – η σημασία των suspensor belts τονίζεται εδώ. Ενώ σκαρφαλώνεις, ελεύθεροι σκοπευτές με δηλητηριασμένα τουφέκια σε στοχεύουν – γεια φίλε, άνοιξε την ασπίδα σου. Το Dune: Awakening ακολουθεί μια διακριτική προσέγγιση στην εκπαίδευση που σου δίνει τα εργαλεία και σου εμπιστεύεται να μάθεις πώς να τα χρησιμοποιήσεις.
Το αποτέλεσμα είναι μια εμπειρία επιβίωσης που αιωρείται αντί να σέρνεται. Έχει μια υπέροχη καμπύλη δυσκολίας που ξεκινά εύκολα, αλλά γρήγορα ανεβαίνει με πιο δύσκολους εχθρούς και τοποθεσίες που είναι πιο δύσκολες να πλοηγηθείς. Μόλις φύγεις από την περιοχή εκπαίδευσης, βρίσκεσαι άμεσα αντιμέτωπος με βαριά οπλισμένους εχθρούς που καταστρέφουν τη ζωή σου, καθώς και με εχθρούς με ασπίδες. Εδώ μαθαίνεις τη σημασία της ασπίδας – και του να αποσπάσεις έναν εχθρό με ασπίδα μακριά από τους φίλους του, ώστε να μπορείς να τον τρυπήσεις αργά. Είναι μια ξαφνική αλλά σταθερή αφύπνιση, μια υπενθύμιση ότι υπάρχει περισσότερος φόβος από τους σκουλήκια.
Ή αργότερα καθώς προχωράς προς τα Δυτικά, τα πράγματα γίνονται πραγματικά καυτά. Οι κανονικοί σκοπευτές αντικαθίστανται από εκείνους με δηλητηριώδεις βολές και μια ειδική ικανότητα να εκτοξεύουν νέφη δηλητηρίου. Εδώ, περίπου σαράντα ώρες μέσα, τα μαθήματα συνεχίζουν: Πρέπει να κινείσαι! Πρέπει να δίνεις προτεραιότητα στους εχθρούς που σε απειλούν περισσότερο. Αληθινή λήψη αποφάσεων εν κινήσει, επιβεβλημένη σε κάθε εμπλοκή. Διδάσκει τους παίκτες τις λεπτομέρειες με τον σωστό τρόπο, και η εξερεύνηση γίνεται ακόμα πιο συναρπαστική γι’ αυτό.
Δεν είσαι αποκλεισμένος από πιο δύσκολες ζώνες, αλλά οι εχθροί εκεί είναι δύσκολοι να καταβληθούν χωρίς κατάλληλο εξοπλισμό. Το αποτέλεσμα είναι κάτι που δεν είναι γραμμικό, αλλά έχει δομή. Ανοιχτό, αλλά καθοδηγούμενο. Αυτό, έξυπνα, επιτρέπει επίσης στο Dune: Awakening να σε χτυπά τακτικά, το οποίο μπορεί να απογοητεύσει κάποιους, σίγουρα, αλλά βάζοντας στην άκρη την επιθυμία μου να πω στους ανθρώπους να σκληρύνουν – αυτό είναι το Arrakis! – θα σημειώσω ότι οι μεγάλες απώλειες δεν έρχονται ποτέ άδικα. Μπορείς πάντα να βγεις και να ανακτήσεις τον χαμένο εξοπλισμό, εκτός αν σε φάει ένα σκουλήκι.
Αυτή η εμπειρία δεν γίνεται ποτέ βαρετή.
Αυτοί οι σκουλήκια, σε όλη τους τη μεγαλοπρέπεια, είναι σαφώς υποδεικνυόμενοι όταν σε καταδιώκουν καθώς περιφέρεσαι στην ανοιχτή άμμο. Χωρίς τέτοιους κινδύνους, οι ανταμοιβές είναι λιγότερο γλυκές. Η ανοιχτή άμμος κρύβει κρυμμένους θησαυρούς, πολύτιμους πόρους και μπαχαρικά. Η εκτίμηση του πόσο καιρό θα παραμείνεις στην εμβέλεια του κ. Wiggles είναι η απόφαση που βρίσκεται στην καρδιά κάθε παιχνιδιού επιβίωσης. Ενώ μπορεί να είναι σκληρό, είναι αυτό το είδος που ενσταλάζει μια αίσθηση τρόμου στους παίκτες – μια τάση προσοχής που θα είναι πολύ χρήσιμη όταν αρχίσεις να εξερευνάς τις δραστηριότητες του τέλους του παιχνιδιού. Με λίγα λόγια, ζήτω ο σκουλήκι. Μπορεί να κρατήσει τη μοτοσικλέτα μου.
Το μόνο στοιχείο του Dune: Awakening που δεν με έχει πείσει είναι η μάχη. Η αργή λεπίδα διαπερνά την ασπίδα, όπως στα μυθιστορήματα και τις ταινίες, αλλά οι κοντινές συγκρούσεις μπορεί να φαίνονται αργές κάποιες φορές. Ο μόνος τρόπος να καταρρίψεις μια ασπίδα είναι να την υπερφορτώσεις με μια πλημμύρα κανονικών βλημάτων ή εξειδικευμένων όπλων που τις εξουδετερώνουν, ή μέσω μιας αργής, διαπεραστικής κίνησης σε κοντινές μάχες.
Η τελευταία είναι ο κανόνας, και έτσι η κοντινή μάχη μπορεί να εξελιχθεί είτε σε μια σειρά ελαφρών επιθέσεων, ώστε να προκαλέσει μια κατάσταση stagger όπου οι αργές τρυπήματα είναι εγγυημένες, είτε σε ένα παιχνίδι αναμονής παρεμπόδισης, όπου καθόμαστε πίσω και περιμένουμε τον εχθρό να επιτεθεί πρώτος πριν ανταποδώσουμε την κίνηση, προκαλώντας ένα stagger, και ξανά μια αργή τρυπήματα.
Το αποτέλεσμα όλων αυτών είναι μια συντριπτική παύση στην ορμή, που μπορεί να λειτουργεί αρκετά καλά σε μονομαχίες αλλά να αφαιρεί την ψυχή από τις συγκρούσεις με μεγαλύτερες ομάδες. Η ranged μάχη επίσης υπο suffers από τις βαθιές ρίζες στο πρωτότυπο υλικό. Η ασπίδα σου δεν μπορεί να είναι ενεργή ενώ πυροβολείς, βλέπεις. Έτσι, οι εχθροί με βολές συχνά δεν έχουν καθόλου ασπίδες. Έτσι, απλώς τους πυροβολείς μερικές φορές και πέφτουν όσο γρήγορα οι πανδημικές χόμπι.
Υπάρχουν τεχνικά εναλλακτικές λύσεις, σε όπλα που προσφέρουν τρόπους παράκαμψης των ασπίδων – είτε μέσω συντριπτικής πυροβολικής δύναμης είτε ειδικών παραλλαγών στο πώς τα βλήματα αλληλεπιδρούν με αυτές – αλλά η συντριπτική πλειοψηφία του χρόνου σου στη μάχη θα είναι εντός αυτών των ενοχλητικών ορίων. Είναι το μόνο μέρος όπου η στέρεη σύνδεση με το πρωτότυπο υλικό οδήγησε σε μια πικρή εμπειρία παιχνιδιού. Φαντάζομαι ότι οι προγραμματιστές της Funcom βρέθηκαν σε μια δύσκολη θέση, αδυνατώντας να αποδεσμευτούν από τις αρχές της δράσης του Dune για να δημιουργήσουν ένα πιο ρευστό σύστημα μάχης.
Το παιχνίδι συνεχίζει να αναμειγνύει τα πράγματα με πιο δύσκολους εχθρούς. Μια ωραία πινελιά.
Στη γύρω από σαράντα ώρες, κατασκευάζεις το πρώτο σου ornithopter και βγαίνεις πέρα από το Hagga Basin στον ευρύτερο κόσμο. Εδώ, τόσο μακριά στο παιχνίδι, η ιστορία παίρνει το προσκήνιο – και πρέπει να πω, έγινε μια ευχάριστη έκπληξη για μένα. Ξαφνικά, το Dune: Awakening μετατρέπεται από ένα καθαρό παιχνίδι επιβίωσης σε ένα RPG, πιο παρόμοιο με ένα άλλο MMO, το Star Wars: The Old Republic.
Τώρα, οι επιλογές που έκανες κατά την επιλογή χαρακτήρα γίνονται πιο σημαντικές, καθώς το πλανήτη από τον οποίο προέρχεσαι, ας πούμε, ή η τάξη σου, μπορεί να οδηγήσουν σε μοναδικό διάλογο. Οι υπερόπτες Harkonnen μπορεί να σε κοιτάξουν με περιφρόνηση λόγω της κληρονομιάς σου από τους Pyon, ή μπορεί να σημειώσουν πώς η έμφαση της κοινωνίας των Harkonnen στην ανέλιξη προσφέρει ευκαιρίες για κάποιον σαν εσένα.
Οι σκηνές κοπής γίνονται επίσης πιο συχνές! Υπάρχει αυτό το χάσμα περίπου πενήντα ωρών μεταξύ των πρώτων λεπτών του Dune: Awakening και της πραγματικής ουσίας της ιστορίας, όπου η μόνη σου γεύση από κινηματογραφική αφήγηση προέρχεται από σύντομες αναλαμπές μπαχαρικών σε ερημικές τοποθεσίες, κάτι που γίνεται γρήγορα κουραστικό, εκτός αν απολαμβάνεις μια νύχτα στο Port Talbot. Ξαφνικά, είναι μπαμ! Νέοι χαρακτήρες, νέες τοποθεσίες, ανατροπές και ίντριγκα.
Καθ’ όλη τη διάρκεια, ο χαρακτήρας σου μαθαίνει περισσότερα για την αποστολή του και τους μεγάλους παίκτες στο Arrakis, και συναντά μια ομάδα καλά ερμηνευμένων χαρακτήρων. Υπάρχουν άνδρες και γυναίκες πίσω από την κουρτίνα και έχουν σχέδια για τον κόσμο, σχέδια μέσα σε σχέδια για εκείνους που το αποκαλούν σπίτι. Δεν θα αποκαλύψω καμία από τις μεγάλες ανατροπές, προφανώς. Αλλά θα πω ότι για εκείνους που γνωρίζουν μόνο τις πρόσφατες ταινίες, το παιχνίδι εξερευνά θέματα που δεν υπάρχουν εκεί. Η Funcom αποφάσισε επίσης να κάνει τον Feyd Rautha σέξι. Που σημαίνει, ε, ένας ακόμα λόγος να ενταχθείς στην ομάδα των Harkonnen.
Αυτό μπορεί να είναι πρόβλημα.
Η εναλλακτική προσέγγιση στο σύμπαν του Dune έχει αποδώσει με ενδιαφέροντες τρόπους. Πηγαίνει σε διαφορετικές τοποθεσίες, ενώ μέρη που γνωρίζεις έχουν αλλάξει δραστικά. Χαρακτήρες εισάγονται ως εχθροί όταν τους γνωρίζεις ως φίλους, και η Funcom έχει ανοίξει μια πόρτα σε μυστήρια που δεν έχουν αγγιχτεί από τα μέσα που οι περισσότεροι θα έχουν ήδη βιώσει.
Το Dune: Awakening έχει ένα κοινό από λάτρεις της μυθολογίας από την πρώτη μέρα, και αν το παιχνίδι ακολουθούσε την κανονικότητα κατά γράμμα, η αφήγηση κινδυνεύει να πέσει στο παρασκήνιο: εδώ ήμασταν, το κάναμε. Όταν όλοι γνωρίζουν τον Paul Atreides και τα κακά πράγματα που κάνει, είτε στα βιβλία είτε στις πρόσφατες ταινίες, είναι δύσκολο να προσφέρεις πραγματικά σοκαριστικές ανατροπές. Μέσω αυτής της εναλλακτικής προσέγγισης, το Dune: Awakening κλέβει την περιέργειά σου. Από όλες τις μελλοντικές ενημερώσεις που ανυπομονώ, οι περαιτέρω προσθήκες στην ιστορία κατατάσσονται ψηλά στη λίστα μου.
Αφού ολοκληρωθούν όλα αυτά, μένεις με το τέλος του παιχνιδιού. Η Funcom έχει προσπαθήσει, μέσω συνεντεύξεων και vlog ανάπτυξης που απευθύνονται στην κοινότητα, να απομακρύνει την ετικέτα MMO που έχει αποκτήσει το παιχνίδι. Κατανοώ γιατί. Οι άμεσες αλληλεπιδράσεις παικτών είναι σπάνιες, περιορισμένες μόνο στη σταθερή γέννηση του Hagga Basin καθώς χιλιάδες χρήστες κατασκευάζουν βάσεις στην επιφάνεια. Ωστόσο, μετά από περίπου 80 ώρες, αφήνεις τις αμμώδεις νέες κατασκευές και εισέρχεσαι στη Βαθιά Έρημο.
Αυτό είναι πολύ άμμος…
Λατρεύω τη Βαθιά Έρημο. Είναι ένας γιγάντιος χάρτης κυρίως κενής, αμμώδους έκτασης, εκτός από μια διασπορά βράχων όπου μπορούν να βρεθούν υλικά υψηλής ποιότητας, PvE συναντήσεις και πολιτικά σημεία κατάληψης (αλλά περισσότερα γι’ αυτό σε λίγο). Εδώ, είναι πλήρης PvP. Μέγιστη λεία, μέγιστος κίνδυνος. Μια ομάδα οκτώ ατόμων σε επιθετικά ornithopters μπορεί να σε επιτεθεί και να κλέψει τον σκληρά κερδισμένο ορυκτό σου, και μπορεί να σε αποκαλέσουν κακά ονόματα μέσω φωνητικών επικοινωνιών ενώ το κάνουν.
Εκτιμώ ότι αυτό το στυλ PvP είναι πολωτικό. Μπορεί να είναι σκληρό όταν χάνεις πράγματα σε μια μάχη που φαίνεται άδικη. Αλλά, αυτό το σφοδρό περιβάλλον ενθαρρύνει την ένταξη σε μια γκίλντ, η οποία με τη σειρά της ρίχνει τους παίκτες στην εβδομαδιαία πολιτική μάχη που έχω βρει ατελείωτα συναρπαστική.
Βλέπεις, κάθε εβδομάδα, υπάρχει η Landsraad, όπου μια πεντάδα γαλαξιακών οίκων έχει διαφορετικά αιτήματα κάθε φορά, και είναι δουλειά σου ως μέλος του οίκου Harkonnen ή Atreides να τους κερδίσεις. Μπορείς να το κάνεις αυτό επιτυγχάνοντας συγκεκριμένες αποστολές, παραδίδοντας έναν συγκεκριμένο πόρο ή σκοτώνοντας έναν συγκεκριμένο αριθμό κακοποιών. Εναλλακτικά, υπάρχει ένα σημείο κατάληψης συγκεκριμένο για τον οίκο στη Βαθιά Έρημο που συνεχώς αποκτά εύνοια ενώ είναι υπό τον έλεγχο μιας φατρίας. Η νίκη στη Landsraad είναι σημαντική καθώς προσφέρει ειδικά μπόνους για την επόμενη εβδομάδα. Στον server μου, πρόσφατα κερδίσαμε το δικαίωμα σε ένα ειδικό κατάστημα με ισχυρά όπλα και melee όπλα προς πώληση. Τώρα μπορούμε να τα πάρουμε και να βουτήξουμε στο PvP αυτή την εβδομάδα με αυξημένη δύναμη.
Bingo!
Αυτή είναι η MMO πλευρά του Dune: Awakening, και είναι καυτή. Αισθάνεται λιγότερο σαν δομημένες ομαδικές δραστηριότητες που θα έβλεπες σε μια παραδοσιακή MMORPG επιδρομή, και περισσότερο σαν να συγκεντρώνεσαι στο Classic WoW για έναν παγκόσμιο boss. Ή να συμμετέχεις σε μια ομάδα φάρμας mount στο Final Fantasy 14. Είναι οργανική κοινοτική παιγνίδι, κάτι που δημιουργεί δεσμούς, ισχυρές φιλίες και αναμφίβολα τεταμένες αντιπαλότητες.
Δυνατότητες προσβασιμότητας του Dune: Awakening Υπότιτλοι. Ρυθμιζόμενο μέγεθος γραμματοσειράς. Εναλλαγή κραδασμών κάμερας, κραδασμών ελεγκτή και θολώματος κίνησης.
Είναι γι’ αυτό που υποψιάζομαι ότι η βάση παικτών του Dune: Awakening έχει αποδειχθεί τόσο κοινωνική, τόσο βοηθητική και τόσο ευχάριστη. Οι άνθρωποι θα πετάξουν στο σπίτι σου και θα σε επαινέσουν, ή θα προσπαθήσουν να σε στρατολογήσουν για να σε καλωσορίσουν στη μεγάλη τους γκίλντ. Οι άνθρωποι χρησιμοποιούν συχνά τη παγκόσμια συνομιλία, αφηγούμενοι ό,τι συμβαίνει ανά πάσα στιγμή. Μπορεί ακόμη και να παραπονούνται με πάθος για έναν παίκτη που ονομάζεται Jesus, ο οποίος ηγείται μιας ομάδας μισής ντουζίνας ornithopters σε μια μαζική επιδρομή. (Αυτό δεν είναι κάτι που επινόησα – πιστεύω ότι κατά τη διάρκεια της συγγραφής ο Jesus είναι ακόμα ελεύθερος.)
Μια εβδομαδιαία εκκαθάριση της Βαθιάς Ερήμου δεν θα σταματήσει τις γκίλντ από το να χτίζουν βάσεις pop-up.
Αυτή είναι η παγίδα που θα κρατήσει τους ανθρώπους να παίζουν το Dune: Awakening για αρκετό καιρό. Πολλοί είμαι σίγουρος θα τελειώσουν το ταξίδι τους στο Hagga Basin, θα χτίσουν μια μεγάλη βάση που μοιάζει με πέος (πού θα ήταν η Funcom χωρίς αυτά;) και θα αποσυνδεθούν για πάντα. Αυτοί που παραμένουν, που θα περιβληθούν στο τέλος του παιχνιδιού, θα βρουν τον εαυτό τους παγιδευμένο όπως εγώ, θα ενταχθούν σε μια γκίλντ και θα γίνουν πραγματικά επενδυμένοι στην πολιτική του δικού τους κομματιού του Arrakis. Η Funcom, δημιουργοί MMO όπως το Anarchy Online και το Secret World, μπορεί να απομακρύνθηκαν από μια καθαρή ρύθμιση MMO με το Dune: Awakening, αλλά η εμπειρία του προγραμματιστή έχει αποδώσει καρπούς εδώ.
Το Dune: Awakening είναι μια μελέτη περίπτωσης για το πώς να προσαρμόσεις σωστά ένα αγαπημένο έργο. Είναι τρία υπέροχα παιχνίδια παντρεμένα σε μια εξαιρετική αναγνώριση ενός από τα μεγαλύτερα γραπτά έργα της επιστημονικής φαντασίας, προφανώς δημιουργημένα από απελπισμένους ρομαντικούς που είναι ερωτευμένοι με το Dune. Υπέροχη εμπειρία επιβίωσης, τολμηρή αφήγηση και η κοινωνική παιδική χαρά του PvP τέλους του παιχνιδιού λειτουργούν θαυμάσια σε συνεργασία και σχηματίζουν ένα παιχνίδι που οι περισσότεροι θα απολαύσουν. Ίσως πιο σημαντικό, σε μια εποχή που η ανάπτυξη παιχνιδιών triple-A τείνει να είναι ασφαλής, είμαι σίγουρος ότι υπήρχε πραγματική πίεση να λειανθούν μερικά από τα πολλά χαρακτηριστικά του Dune: Awakening. Είμαι πολύ χαρούμενος που αυτό δεν συνέβη.
Ένα αντίγραφο του Dune παρέχεται από τον εκδότη.
[ Πηγή: Eurogamer ]