Επιστροφή στην καμπάνια μετά από χρόνια
Έχουν περάσει επτά χρόνια από την τελευταία καμπάνια του Battlefield και δέκα από την τελευταία που διαδραματιζόταν στη σύγχρονη εποχή — το ενδιαφέρον αλλά τελικά ατελές Hardline. Στο μεταξύ, το Doom και τα sequels του ανέβασαν ταχύτητα στα single-player FPS, το Titanfall 2 έφερε καινοτομία στον σχεδιασμό επιπέδων, ενώ το Call of Duty ανανεώθηκε αρκετές φορές με ποικίλα αποτελέσματα. Το Battlefield 6, όμως, δεν δείχνει ιδιαίτερο ενδιαφέρον για την καινοτομία, προτιμώντας να επιστρέψει σε ό,τι έκανε τη σειρά επιτυχημένη πριν δύο γενιές κονσολών. Παρά το εντυπωσιακό τεχνικό του υπόβαθρο, οι λίγες αποστολές του δεν προσφέρουν κάτι ουσιαστικά νέο. Υπάρχει κάποια ποικιλία και μερικές εντυπωσιακές στιγμές, αλλά όλα τελειώνουν τόσο γρήγορα που δύσκολα τα απολαμβάνεις. Η καμπάνια μοιάζει περισσότερο με δευτερεύον στοιχείο στο οπλοστάσιο του Battlefield 6, ειδικά σε σύγκριση με το πλούσιο multiplayer.
Ρουτίνα και έλλειψη πρωτοτυπίας
Στις εννέα αποστολές του, το Battlefield 6 κινείται με γρήγορους ρυθμούς, αλλά δύσκολα αποφεύγεις την αίσθηση ότι τα έχεις ξαναδεί όλα, απλώς με χαμηλότερη ανάλυση. Εντυπωσιάζει οπτικά, αλλά υστερεί σε ενδιαφέροντα επίπεδα, καθώς το απολαυστικό gunplay δεν συνοδεύεται από ουσιαστικούς στόχους. Από τη μία, είναι λογικό το Battlefield Studios να αντιμετωπίζει την καμπάνια ως προθάλαμο για τις μεγάλες online μάχες του multiplayer — η πληθώρα εχθρών και το μέγεθος των αποστολών το επιβεβαιώνουν. Από την άλλη, όμως, αυτό ακυρώνει κάθε ελπίδα για μια συναρπαστική ιστορία που θα ξεχωρίσει από τη σκιά του multiplayer.
Μερικές φωτεινές στιγμές
Υπάρχουν κάποιες εμπνευσμένες πινελιές, όπως μια σκηνή σε μια καταρρέουσα γέφυρα της Νέας Υόρκης, που τουλάχιστον εντυπωσιάζει οπτικά, αν και δεν προσφέρει ιδιαίτερη ποικιλία στο gameplay. Καμία αποστολή δεν ξεχωρίζει ως πραγματικά αξέχαστη, παρά τις προσπάθειες να μιμηθεί το Clean House του Modern Warfare — χωρίς να πετυχαίνει την επιθυμητή ένταση — ή να αναπαραστήσει μια απόβαση στη Γιβραλτάρ. Η καμπάνια θυμίζει περισσότερο Call of Duty στον σχεδιασμό χαρτών και στόχων, ενώ δυσκολεύεται να προσφέρει τη χαρακτηριστική κλίμακα δράσης του Battlefield που αγαπήσαμε. Η απουσία δημιουργικού ρίσκου είναι απογοητευτική, ειδικά με τόσο μεγάλο προϋπολογισμό στη διάθεση των δημιουργών.
Ανοιχτοί χάρτες, περιορισμένες επιλογές
Μια μεταγενέστερη αποστολή στα βουνά του Τατζικιστάν διαδραματίζεται σε ανοιχτό χώρο, ενθαρρύνοντας τον παίκτη να επιλέξει τη δική του προσέγγιση. Θεωρητικά, αυτό θα μπορούσε να είναι συναρπαστικό, με διάφορα οχήματα και όπλα στη διάθεσή σου. Στην πράξη, όμως, οι επιλογές είναι περιορισμένες και η ελευθερία κινήσεων επιφανειακή. Έχεις στη διάθεσή σου ένα drone και μερικά ATVs ή θωρακισμένα οχήματα, αλλά όχι πολλά παραπάνω. Προσωπικά, προτιμώ τον προσεγμένο σχεδιασμό επιπέδων από το να μου δίνουν απλώς εργαλεία και να περιμένουν να διασκεδάσω μόνος μου. Αυτές οι ανοιχτές αποστολές θυμίζουν ανησυχητικά τα “open combat missions” του Modern Warfare 3 — μια εμπειρία που δεν ήθελα να ξαναζήσω, αν και τουλάχιστον ταιριάζουν περισσότερο στη φιλοσοφία του Battlefield.
Κλειστοί χώροι, επαναλαμβανόμενη δράση
Ευτυχώς, οι ανοιχτοί χάρτες δεν κυριαρχούν στην καμπάνια, αλλά και οι πιο περιορισμένες αποστολές δεν προσφέρουν κάτι ιδιαίτερα συναρπαστικό. Συχνά βρίσκεσαι να καλύπτεσαι σε στενά δρομάκια ή πίσω από τανκς, περιμένοντας την κατάλληλη στιγμή να επιτεθείς. Το παιχνίδι ευνοεί την υπομονή και τη χρήση κάλυψης, με το gunplay να παραμένει απολαυστικό και τα όπλα να έχουν ικανοποιητικό βάρος. Τα τουφέκια εφόδου και τα LMGs είναι αποτελεσματικά απέναντι σε κύματα εχθρών, ενώ τα sniper rifles είναι καταστροφικά — αν και η τεχνητή νοημοσύνη των εχθρών δεν εντυπωσιάζει. Οι στιγμές όπου η τεχνολογία καταστροφής αλλάζει το τοπίο και σε αναγκάζει να μετακινηθείς είναι σπάνιες, καθώς η καμπάνια επαναλαμβάνει παρωχημένους στόχους που έχουν κουράσει εδώ και χρόνια.
Επαναλαμβανόμενα objectives και έλλειψη ελέγχου
Μια αποστολή όπου πρέπει να καταστρέψεις αντιαεροπορικά ή SAM sites είναι αποδεκτή, αλλά όταν αυτό επαναλαμβάνεται πάνω από τρεις φορές, η δράση καταντάει βαρετή και χάνει το ρυθμό της. Η τοποθέτηση C4 γίνεται γρήγορα μονότονη, ενώ συχνά καλείσαι απλώς να πατήσεις ένα κουμπί για να συνεχίσεις. Πολλές φορές παρακολουθείς εκρήξεις που δεν προκάλεσες εσύ ή κάθεσαι σε ένα όχημα ελέγχοντας έναν πυργίσκο, με περιορισμένη αίσθηση συμμετοχής. Το παιχνίδι συχνά σε βάζει σε ράγες, αφαιρώντας τον έλεγχο στις πιο εντυπωσιακές στιγμές και παρουσιάζοντάς τες σε cutscenes, με αποτέλεσμα η καμπάνια να θυμίζει περισσότερο μια σοβαρή βόλτα σε θεματικό πάρκο παρά μια διαδραστική εμπειρία. Ήθελα να είμαι ο πρωταγωνιστής, αλλά τελικά ένιωσα απλός επιβάτης.
Παρωχημένος σχεδιασμός και απουσία εμβληματικών στιγμών
Μια πρώιμη αποστολή σε εγκαταλελειμμένο δίκτυο τούνελ του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, που έχει μετατραπεί σε μουσείο, λειτουργεί ως σύμβολο για όλη την καμπάνια — ένα απομεινάρι παλιού σχεδιασμού FPS με καινούργια εμφάνιση. Η καθοδήγηση μέσα από διαδρόμους προς στατικές αρένες μάχης δεν ενθουσιάζει το 2025, όπως δεν ενθουσίαζε ούτε πριν 20 χρόνια. Εκτός από μερικές μάχες με τανκς που είναι τόσο ξηρές όσο και οι ερημικοί δρόμοι όπου διαδραματίζονται, το παιχνίδι σπάνια αξιοποιεί τη μαγεία του Battlefield, παραμερίζοντας την καταστροφή περιβάλλοντος και μην επιτρέποντάς σου ποτέ να ελέγξεις εναέρια οχήματα. Μπορεί να θεωρηθεί Battlefield αν δεν πετάς ποτέ με μαχητικό ή δεν σπέρνεις τον όλεθρο από ελικόπτερο;
Λίγη τακτική ποικιλία, χαμένες ευκαιρίες
Υπάρχει μια μικρή δόση τακτικής, καθώς μπορείς να ζητήσεις από τους συμπολεμιστές σου να ενεργοποιήσουν τις ειδικές τους ικανότητες στη μάχη. Ο καθένας έχει δικές του multiplayer-inspired δεξιότητες, όπως ο Gecko που μπορεί να επισημαίνει στόχους — κάτι που κάνει κάποιες καταστάσεις υπερβολικά εύκολες, αφού αποκαλύπτονται όλοι οι εχθροί. Τελικά, όμως, όλοι οι χαρακτήρες παίζουν σχεδόν το ίδιο, χάνοντας την ευκαιρία να προσφέρουν πραγματική ποικιλία.
Άχρωμοι χαρακτήρες και αδιάφορη ιστορία
Όλοι ανήκουν στην ομάδα Dagger 1-3, μια επίλεκτη μονάδα Marine Raider με όνομα που δεν ταιριάζει στην αδιάφορη προσωπικότητά τους. Πρόκειται για τυπικούς στρατιώτες που λατρεύουν να φωνάζουν “hooah”, χωρίς αξιομνημόνευτες στιγμές χαρακτήρων. Οι ερμηνείες και οι χαρακτήρες είναι ξεχάσιμοι, χωρίς να αποπνέουν συναίσθημα, ακόμα και όταν κάποιος πέφτει στη μάχη. Η καμπάνια του Battlefield 6 δεν διακρίνεται για τη λεπτότητα, ενώ η ιστορία της, που περιστρέφεται γύρω από την εξουδετέρωση της ιδιωτικής στρατιωτικής δύναμης Pax Armata (ειρωνικά, στα λατινικά σημαίνει Ένοπλη Ειρήνη), μόνο ειρηνική δεν είναι.
Απλοϊκή πλοκή χωρίς ουσία
Η υπόθεση είναι απλή και δεν αφήνει περιθώρια για ερμηνείες. Για ένα στρατιωτικό shooter που ασχολείται με την κατάρρευση του NATO, η παρουσίαση είναι εντυπωσιακά απολιτική και, ως εκ τούτου, στερείται ουσιαστικού περιεχομένου. Είναι ασφαλής επιλογή, αλλά και αδιάφορη. Τουλάχιστον το Call of Duty έχει προσπαθήσει να αγγίξει θέματα όπως ο χημικός πόλεμος και η τρομοκρατία, έστω και αν οι προσπάθειες αυτές ήταν αμφιλεγόμενες. Η διαχείριση τέτοιων θεμάτων είναι δύσκολη, οπότε κατανοώ γιατί το Battlefield Studios επέλεξε να μην πάρει το ρίσκο. Ωστόσο, αυτό σημαίνει ότι το παιχνίδι δεν έχει τίποτα να πει σε παγκόσμιο ή προσωπικό επίπεδο, αφήνοντας μια αίσθηση κενού. Απέχει πολύ από τις εποχές που η σειρά αφηγούνταν ενδιαφέρουσες ιστορίες με αξιαγάπητους χαρακτήρες, όπως στα Bad Company.
Τεχνικά προβλήματα και εντυπωσιακή παρουσίαση
Συνάντησα και μερικά ενοχλητικά τεχνικά προβλήματα, όπως ο χαρακτήρας μου να κινείται απότομα στην οθόνη, θολές υφές που εμφανίζονται ξαφνικά και σφαίρες που δεν έχουν καμία επίδραση στους εχθρούς. Παρ’ όλα αυτά, το παιχνίδι εντυπωσιάζει οπτικά και ηχητικά, με θεαματικές εκρήξεις να φωτίζουν τον ορίζοντα και πυροβολισμούς να διαπερνούν καπνούς και συντρίμμια, δημιουργώντας μια αίσθηση χάους. Απλώς θα ήθελα να υπήρχε περισσότερη ουσία πίσω από το εντυπωσιακό περιτύλιγμα.
Ποιος είναι ο Simon Cardy
Ο Simon Cardy είναι Senior Editor στο IGN και συνήθως τον βρίσκετε να εξερευνά open world παιχνίδια, να απολαμβάνει κορεατικό σινεμά ή να απογοητεύεται με την κατάσταση των Tottenham Hotspur και New York Jets. Μπορείτε να τον ακολουθήσετε στο Bluesky στο @cardy.bsky.social.