Χάρτης θησαυρού: μια περιπέτεια
Η θάλασσα σκάει ευχάριστα στο αυτοσχέδιο σχεδία σας. Έπειτα, μια σφοδρή καταιγίδα! Ναυαγός, μόνος, πεινασμένος, σίγουρα καταδικασμένος.
Όχι ακριβώς. Η ευχάριστη σκάση, ναι — και τεχνικά ένα ναυάγιο — αλλά στη συνέχεια έρχεται μια καλή, χαλαρή συνάντηση με φίλους. Το Survival Kids προσφέρει μια ήπια αλλαγή ρυθμού στην ένταση της κυκλοφορίας του Switch 2, και είναι πραγματικά διασκεδαστικό.
Αναπτυγμένο από την Unity — την εταιρεία μηχανής παιχνιδιών, στην πρώτη της προσπάθεια για ολοκληρωμένη ανάπτυξη παιχνιδιών — αυτό είναι μια ανανέωση μιας ανενεργής IP της Konami που χρονολογείται από το Game Boy το 1999. Το παιχνίδι αυτό, που πρόσφατα έγινε διαθέσιμο στην εφαρμογή Game Boy της Nintendo στο Switch, ήταν ένα πρώιμο παράδειγμα μηχανισμών επιβίωσης, περιλαμβάνοντας το να μαχαιρώνεις ζώα για να επιβιώσεις, πριν μαγειρέψεις τη σάρκα τους για να αντέξεις άλλη μια μέρα. Με τα χρόνια, μέσα από αρκετές συνέχειες και spin-offs και μια μακρά παύση, οι γωνίες έχουν μαλακώσει, καταλήγοντας σε αυτό το ήπιο, συνεργατικό παιχνίδι εξερεύνησης και γρίφων.
Η ρύθμιση είναι ανάλαφρη. Ναι, ναυαγός – αλλά στην πλάτη μιας γιγάντιας χελώνας που ονομάζεται ‘whurtle’. Αποστολή σας είναι να επισκευάσετε τη σχεδία σας και να επιστρέψετε σπίτι. Ωστόσο, κάθε νέα περιπέτεια οδηγεί σε άλλο ναυάγιο σε άλλο whurtle – άλλο επίπεδο με την ίδια αποστολή να επισκευάσετε και να διαφύγετε. Αν αυτό ακούγεται επαναλαμβανόμενο, είναι πράγματι – είναι whurtles παντού. Αλλά, αν και υπάρχει δυνατότητα για σόλο παιχνίδι, αυτό είναι θεμελιωδώς ένα multiplayer παιχνίδι, και η συνεργασία για την ολοκλήρωση των απλών εργασιών κρατά τα πράγματα φρέσκα.
Για τη ρύθμιση του multiplayer, έχετε μερικές επιλογές:
- splitscreen για δύο παίκτες
- online μέχρι τέσσερις
- πρώιμο παράδειγμα της λειτουργίας GameShare της Nintendo, όπου μέχρι τρεις παίκτες μπορούν να παίξουν με ένα μόνο αντίτυπο του παιχνιδιού.
Για αυτή την τελευταία επιλογή, ωστόσο, περιορίζεστε σε τοπική ρύθμιση, όπου όλες οι κονσόλες είναι στο ίδιο δωμάτιο. Δεδομένου ότι το Switch 2 μεταδίδει το παιχνίδι στις άλλες κονσόλες (συμπεριλαμβανομένου του αρχικού Switch αν το έχετε κρατήσει), ο ρυθμός καρέ πέφτει στα 30fps και εμφανίζεται κάποια καθυστέρηση. Προσθέστε σε αυτό το μεγάλο μαύρο περίγραμμα γύρω από την περιοχή παιχνιδιού σε κάθε συσκευή και δεν είναι ο ιδανικός τρόπος παιχνιδιού, αλλά είναι αποδεκτός.
Στις δοκιμές μου, το splitscreen στην τηλεόραση ήταν ο καλύτερος τρόπος. Το online με GameChat μπορεί να είναι διασκεδαστικό, αλλά δεν έχω φίλους (με αυτό το παιχνίδι, ευχαριστώ) για να το δοκιμάσω. Ακόμα και αν είστε έτοιμοι για GameChat, αμφιβάλλω αν μπορεί να ανταγωνιστεί το couch co-op, ιδιαίτερα επειδή ο ιδανικός σας συνεργάτης επιβίωσης είναι πιθανώς γύρω στα 5-10 χρόνια – περισσότερα γι’ αυτό σε λίγο.
Οποιαδήποτε και αν είναι η ομάδα σας, μόλις είναι έτοιμοι να ξεκινήσουν με το παιχνίδι, η διαδικασία επισκευής της σχεδίας σας περιορίζεται στη συλλογή διασκορπισμένων αντικειμένων και τη μεταφορά τους στα συντρίμμια. Η πρόσβαση σε αυτά τα αντικείμενα απαιτεί λίγο ελαφρύ γρίφο, όπως το να ρίξετε μια γραμμή ψαρέματος για να πιάσετε ένα μακρινό κομμάτι μηχανής ή να φυσήξετε αντικείμενα στη θέση τους με έναν φυλλαράκι ανεμιστήρα. Αυτή η γραμμή ψαρέματος και ο ανεμιστήρας πρέπει επίσης να κατασκευαστούν συγκεντρώνοντας αντικείμενα και φέρνοντάς τα στο στρατόπεδο βάσης. Συνολικά, είναι ένα παιχνίδι αναζήτησης και συλλογής.
Οι έμπειροι παίκτες μπορεί να βρουν τις πολύ βασικές ενέργειες λίγο κουραστικές μετά από τα πρώτα νησιά. Ωστόσο, βάλτε το Survival Kids μπροστά σε έναν νεότερο παίκτη — στις δοκιμές μου, έναν εξάχρονο — και η πρωτοτυπία δεν φθείρεται τόσο γρήγορα. Στην πραγματικότητα, ήταν μια ευχάριστη εμπειρία μέχρι το τέλος του παιχνιδιού και πέρα από αυτό.
Η διαρκής διασκέδαση δεν προήλθε μόνο από τις νέες ιδέες για τον φίλο μου, αλλά και από το γεγονός ότι μπορούσε να τις απολαύσει χάρη στους πολύ αξιόπιστους και γενναιόδωρους ελέγχους. Για παράδειγμα, το κόψιμο δέντρων στέλνει ξύλα να πετούν γύρω, και αυτά τα μικρά κομμάτια πρέπει να συγκεντρωθούν και να μεταφερθούν. Μεγαλύτερα αντικείμενα χρειάζονται έλξη, και όλα κουνιούνται για λίγη φυσική διασκέδαση. Είναι μια συνταγή για καταστροφή, καθώς η επανάληψη σε συνδυασμό με την ανησυχία ισούται με βασανιστικό gameplay. Αλλά μην ανησυχείτε: μια γρήγορη και αξιόπιστη πίεση του κουμπιού ‘A’ πιάνει ό,τι είναι κοντά με μια ευχάριστη pop, και καθώς μπορείτε να στοιβάξετε μόνο όμοια αντικείμενα στα χέρια σας, το να πατάτε ‘A’ θα συγκεντρώνει πάντα τον σωστό πόρο από μια στοίβα, αρκεί να ξεκινήσετε με αυτό που θέλετε.
Το ίδιο ισχύει και για μερικά απλά platforming. Οι άλματα των παιδιών είναι λίγο αιθέρια και άκομψα, αλλά το parkour στο νησί είναι σαφές και εύκολο στην εκτέλεση, με γρήγορη επαναφορά σε περίπτωση που χρειαστεί, και χωρίς πραγματική τιμωρία αν χάσετε τον στόχο.
‘Καμία πραγματική τιμωρία’ θα μπορούσε να είναι το μότο του παιχνιδιού. Η συνεργασία ολοκληρώνει τις εργασίες πιο γρήγορα, αλλά δεν είναι πολύ αργό και μόνος σας. Πρέπει να φάτε για να αυξήσετε τη δύναμή σας, αλλά δεν θα υποφέρετε αν εξαντληθείτε. Η απλή ψαριά μπορεί να αποτύχει, σπάζοντας τη γραμμή σας, αλλά υπάρχουν πάντα πολλά ψάρια στη θάλασσα, έτσι να το πω.
Συνολικά, υπάρχει λίγη αντίσταση στην ολοκλήρωση, ακόμα και αν ο συνεργάτης σας δεν θέλει να κάνει τίποτα παραγωγικό. Ο δικός μου ανέλαβε τον ρόλο του μάγειρα κάθε φορά — είτε χρειαζόταν φαγητό είτε όχι — αλλά πάντα καταφέραμε να τακτοποιήσουμε τη σχεδία μας στο τέλος.
Η μάλλον αργή προσέγγισή μας στη ζωή στο νησί έκανε το παιχνίδι να διαρκέσει περίπου 12 ώρες για εμάς. Είμαι σίγουρος ότι οι έμπειροι παίκτες θα μπορούσαν να το ολοκληρώσουν σε μισό χρόνο. Υπάρχουν αστέρια για να επιστρέψετε σε κάθε επίπεδο — για πύλες χρόνου και κρυμμένα αντικείμενα — αλλά η επανάληψη του ίδιου επιπέδου μόνο αύξησε την πλήξη για μένα. Φτάσαμε στο τελευταίο επίπεδο και διαπιστώσαμε ότι απαιτούνταν 25 αστέρια. Το παρατήσαμε και πέρασα μια ώρα μαζεύοντας αστέρια μόνος μου μετά το βραδινό ύπνο, ώστε να μπορέσουμε να ολοκληρώσουμε το παιχνίδι το πρωί. Αυτό ήταν το λιγότερο διασκεδαστικό μέρος της εμπειρίας.