Κυκλοφορία και εξέλιξη της σειράς
Όταν το Little Nightmares κυκλοφόρησε το 2017, ξεχώρισε για τη φρέσκια προσέγγισή του στο puzzle platforming τρόμου. Η συνέχειά του ανέβασε ακόμη περισσότερο την ένταση, αποσπώντας διθυραμβικές κριτικές και εμβαθύνοντας το μύθο της σειράς. Με νέο δημιουργικό τιμόνι στο τρίτο μέρος, το ερώτημα που απασχολεί τους πάντες είναι αν η νέα αυτή προσπάθεια στέκεται στο ύψος των προσδοκιών.
Επαναλαμβανόμενη φόρμουλα
Η απάντηση είναι «Ναι, αλλά…» με σημαντικές επιφυλάξεις. Το Little Nightmares III λειτουργεί ουσιαστικά ως ένα ήπιο reboot, με ολοκαίνουργια ιστορία και πρωταγωνιστές, παραμένοντας όμως πιστό στη γνώριμη φόρμουλα και σχεδιασμό επιπέδων των προηγούμενων τίτλων της Tarsier Studios. Το αποτέλεσμα είναι μια εμπειρία που βασίζεται υπερβολικά στην επανάληψη, παρά στην ανανέωση.
Ατμόσφαιρα και ένταση
Παρά την επιδέξια υλοποίηση από τη Supermassive Games, το τρίτο μέρος δεν κατάφερε να ανεβάσει την αδρεναλίνη μου όπως το Little Nightmares II. Η γνωστή λογική του trial-and-error, η βαριά ατμόσφαιρα και τα μακάβρια σκηνικά επιστρέφουν, αλλά όλα μοιάζουν πιο γρήγορα, ήπια και λιγότερο αγχωτικά σε σχέση με τους προκατόχους του.
Πολυαναμενόμενο multiplayer
Για πρώτη φορά στη σειρά, προστίθεται multiplayer, όμως η υλοποίηση της πολυπόθητης αυτής λειτουργίας απογοητεύει. Παρότι το παιχνίδι βασίζεται σε έξυπνους, συνεργατικούς γρίφους που απαιτούν δύο παίκτες, το co-op περιορίζεται αποκλειστικά σε online multiplayer για να διατηρηθεί η «ατμόσφαιρα και η εμβύθιση», σύμφωνα με τον δημιουργό.
Περιορισμοί στο co-op
Κατανοώ την πρόθεση να μην μετατραπεί το Little Nightmares σε party game, όμως θεωρώ πως οι δημιουργοί υπερανέλυσαν το ζήτημα. Κατά την έναρξη της αξιολόγησής μου, είχα φίλο που είχε ολοκληρώσει τα δύο πρώτα παιχνίδια και ήθελε να παίξει μαζί μου, αλλά το γεγονός ότι δεν μπορούσα απλώς να του δώσω ένα Joy-Con αναιρεί όλο το hype γύρω από το multiplayer.
Friend’s Pass και τεχνικοί περιορισμοί
Είναι θετικό ότι το Friend’s Pass θα διατεθεί από την πρώτη μέρα, επιτρέποντας να παίξετε με φίλο που δεν έχει το παιχνίδι, αρκεί να υπάρχει μόνο ένα αντίτυπο. Ωστόσο, και οι δύο παίκτες χρειάζονται δική τους κονσόλα. Υποστηρίζεται cross-generation μεταξύ Nintendo Switch και Nintendo Switch 2, αλλά όχι cross-platform.
Εμπειρία single-player
Λόγω αυτών των περιορισμών (είχαμε διαθέσιμο μόνο έναν κωδικό Switch κατά τη διάρκεια της αξιολόγησης), ολοκλήρωσα το παιχνίδι solo, με τη βοήθεια AI συντρόφου. Αυτό θύμισε έντονα το Little Nightmares II, όπου το single-player συνδυαζόταν με bot, αλλά εδώ η εμπειρία είναι ακόμη πιο απλοποιημένη, καθώς ο υπολογιστής λύνει σχεδόν τους μισούς γρίφους, λόγω του σχεδιασμού για δύο παίκτες.
Νέοι πρωταγωνιστές, απουσία εναλλαγής
Ελέγχετε έναν από τους δύο νέους ήρωες: τον Low, ένα αγόρι με τόξο και μάσκα γιατρού της πανούκλας, και την Alone, ένα κορίτσι με κοτσιδάκια και κράνος πιλότου, εξοπλισμένη με γαλλικό κλειδί για μάχες και γρίφους. Αυτό που προκαλεί απορία, όμως, είναι η απουσία μηχανισμού εναλλαγής χαρακτήρων ειδικά για το single-player.
Προβλήματα με το AI
Αν και ο AI σύντροφος είναι γενικά ικανός, υπήρξαν μία-δύο περιπτώσεις όπου έμεινε αδρανής ή δεν εκτέλεσε βασικές ενέργειες, οδηγώντας σε soft-lock καταστάσεις που απαιτούσαν επαναφόρτωση checkpoint. Αυτές οι στιγμές διέκοψαν την εμβύθιση και ανέδειξαν πως οι γρίφοι, σχεδιασμένοι για συνεργασία, χάνουν μέρος της γοητείας τους όταν παίζονται solo.
Δομή γρίφων και μάχης
Οι γρίφοι απαιτούν συγχρονισμό ενεργειών με το γαλλικό κλειδί και ταυτόχρονα βολές με το τόξο για να επηρεάσετε το περιβάλλον, να βρείτε κλειδιά και να ξεπεράσετε εμπόδια, προσφέροντας μια νέα διάσταση στη γνώριμη συνταγή της σειράς. Οι μάχες είναι λιγότερες απ’ ό,τι περίμενα, αλλά και αυτές απαιτούν συνδυασμό τόξου και κλειδιού για την εξουδετέρωση εχθρών.
Επαναληψιμότητα και συλλεκτικά
Όπως στο It Takes Two ή το Split Fiction, μπορείτε να ξαναπαίξετε κεφάλαια ή ολόκληρο το παιχνίδι ως οποιονδήποτε από τους δύο πρωταγωνιστές, βιώνοντας πώς τα μοναδικά εργαλεία κάθε χαρακτήρα αλλάζουν την επίλυση γρίφων και την εξερεύνηση. Τα συλλεκτικά αντικείμενα επιστρέφουν, έξυπνα κρυμμένα σε κάθε επίπεδο, επιβραβεύοντας την περιέργεια και την προσεκτική αναζήτηση.
Ατμόσφαιρα και σχεδιασμός κόσμου
Το δυνατό χαρτί του Little Nightmares III είναι η ατμόσφαιρά του, με ηχητικό σχεδιασμό που εντείνει την ένταση και πανέμορφα διαμορφωμένα περιβάλλοντα που μεταφέρουν τη σειρά σε πρωτόγνωρες τοποθεσίες:
- μια στοιχειωμένη, άνυδρη έρημο με ανεμόμυλους και ρεύματα αέρα που διασχίζονται με ομπρέλες
- ένα εγκαταλελειμμένο ινστιτούτο σε υποτροπικό νησί γεμάτο θανατηφόρα φυτά
Εμπειρίες μέσα στο παιχνίδι
Θα περιηγηθείτε σε ετοιμόρροπες κατασκευές λούνα παρκ σε ένα σουρεαλιστικό καρναβάλι εφιάλτη, θα αποφύγετε αποκρουστικούς αντιπάλους σε αργές, αγχωτικές σκηνές stealth και θα καταδιωχθείτε από τερατώδη πλάσματα εμπνευσμένα από φόβους εξουσίας και εφηβικής ευαλωτότητας. Με λίγα λόγια, το παιχνίδι διατηρεί την αισθητική και το ύφος των προηγούμενων τίτλων.
Περιορισμένη καινοτομία
Παρόλα αυτά, το τρίτο μέρος μοιάζει πιο «τυπικό» από τα προηγούμενα, ακολουθώντας ασφαλή μονοπάτια με λίγες διακριτικές καινοτομίες στους μηχανισμούς. Η αφήγηση εξελίσσεται με παρόμοιο τρόπο, αλλά το φινάλε αφήνει την αίσθηση ότι τα επιπλέον κεφάλαια του επί πληρωμή DLC — που αναμένονται το 2026 — είναι απαραίτητα για να ολοκληρωθεί η ιστορία.
Διάρκεια και απόδοση
Ολοκλήρωσα το παιχνίδι σε περίπου τέσσερις με πέντε ώρες, διάρκεια αντίστοιχη με τα προηγούμενα, αν και περιλαμβάνει μόνο τέσσερα κεφάλαια αντί για πέντε. Η απόδοση στο Switch 2 ήταν απογοητευτική, θυμίζοντας περισσότερο βασική έκδοση Switch με στόχο τα 30fps, θολά γραφικά και συχνά μικροκολλήματα όταν η δράση εντεινόταν.
Τεχνικά προβλήματα
Ο τελικός αντίπαλος, ειδικά, κινούνταν με αποσπασματικό, σχεδόν stop-motion τρόπο σε ορισμένες σκηνές. Παρά τα προβλήματα απόδοσης — τουλάχιστον στην αρχή — το παιχνίδι παραμένει παικτικό, αν και απέχει πολύ από μια «next-gen» εμπειρία τρίτου κατασκευαστή. Όσοι είναι ευαίσθητοι σε τεχνικά θέματα, καλό είναι να το προτιμήσουν σε άλλη πλατφόρμα.
Σφάλματα και bugs
Στο τελευταίο κεφάλαιο αντιμετώπισα ένα εκνευριστικό bug, όπου ένα βασικό αντικείμενο εξαφανιζόταν επανειλημμένα πριν τελικά εμφανιστεί στη σωστή θέση, επιτρέποντάς μου να συνεχίσω. Αν και συνολικά η εμπειρία ήταν ομαλή, το περιστατικό αυτό δείχνει ότι ίσως υπάρχουν ακόμη μερικά bugs και θέματα βελτιστοποίησης.
Συμπέρασμα
Το Little Nightmares III διατηρεί την καταπιεστική ατμόσφαιρα, τους έξυπνους περιβαλλοντικούς γρίφους και το αίσθημα ανησυχίας που χαρακτηρίζουν τη σειρά, αλλά μοιάζει περισσότερο με ηχώ του παρελθόντος. Η σκοτεινή του γοητεία παραμένει, όμως η ακατανόητη απουσία τοπικού co-op υπονομεύει το πιο φιλόδοξο χαρακτηριστικό του. Παρά τη θεωρητική λάμψη του multiplayer, η έλλειψη δυνατότητας εναλλαγής χαρακτήρων στο single-player αποτελεί ακόμη μια χαμένη ευκαιρία.