Πρώτες Εντυπώσεις από το LEGO Voyagers
Μετά από μια δοκιμαστική συνεδρία όπου έπαιξα το πρώτο μισάωρο του LEGO Voyagers, της υποχρεωτικής περιπέτειας για δύο παίκτες που θυμίζει τι θα γινόταν αν η Hazelight έφτιαχνε ένα LEGO παιχνίδι, από τη Light Brick Studios και την Annapurna Interactive, έγραψα: «Το LEGO Voyagers ίσως να είναι ήδη το αγαπημένο μου LEGO παιχνίδι μέχρι τώρα.»
Λέξη-κλειδί: ίσως.
Μια Σύντομη Εμπειρία
Μεταξύ της αρχικής μου δοκιμής και της ολοκλήρωσης του LEGO Voyagers με την 14χρονη κόρη μου – όπου κυλιστήκαμε, χτίσαμε και παίξαμε μέχρι τους τίτλους τέλους σε co-op στην ίδια οθόνη – συνέβη κάτι λιγότερο ιδανικό: το παιχνίδι τελείωσε πολύ γρήγορα. Παρόλο που το απολαύσαμε σε όλη τη διάρκεια, μας άφησε με μια αίσθηση ανικανοποίητου, καθώς τελείωσε ακριβώς τη στιγμή που φαινόταν να αρχίζει να απογειώνεται.
Διάρκεια και Εντυπώσεις
Τελειώσαμε το παιχνίδι σε μόλις τρεισήμισι ώρες – ακόμα λιγότερο από τις πέντε ώρες που μας είχε πει ο εκδότης ότι θα διαρκέσει. Δεν είμαι από αυτούς που κρίνουν αρνητικά ένα παιχνίδι μόνο λόγω της μικρής διάρκειάς του. Για παράδειγμα, το Inside της Playdead παραμένει ίσως το καλύτερο παιχνίδι που έχω αξιολογήσει ποτέ στο IGN, και όπως το LEGO Voyagers, είναι μια περιπέτεια χωρίς διαλόγους που τελειώνει σε λιγότερο από τέσσερις ώρες.
Ωστόσο, ενώ το Inside με άφησε άφωνο από θαυμασμό, το LEGO Voyagers άφησε εμένα και την κόρη μου άφωνους για διαφορετικό λόγο: και οι δύο είπαμε, «Αυτό ήταν;» Βέβαια, πρόκειται για ένα παιχνίδι των $25⇾ και δεν χρειάζεται όλα να είναι σαν το Silksong. Παρ’ όλα αυτά, μας άφησε με την αίσθηση ότι περιμέναμε κάτι παραπάνω.
Τόνος και Ατμόσφαιρα
Το αναφέρω αυτό από την αρχή για να διαμορφώσω τις προσδοκίες, γιατί εκτός από το σύντομο φινάλε της καμπάνιας, σχεδόν όλα τα υπόλοιπα στο LEGO Voyagers μου άρεσαν πολύ. Ο τόνος του παιχνιδιού διαφέρει αρκετά από τα πιο χιουμοριστικά LEGO παιχνίδια της Traveller’s Tales και τις ταινίες LEGO. Το Voyagers είναι παιχνιδιάρικα περίεργο – με ευχάριστο τρόπο – ακόμα και ως προς το ποιον χειρίζεσαι και πώς κινείσαι. Εσύ και ο συμπαίκτης σου είστε απλά ανώνυμα, άφωνα τουβλάκια 1×1 – ένα κόκκινο και ένα μπλε, με ένα ελαφρώς εκφραστικό μάτι – και κυλάτε στον LEGO κόσμο με ρεαλιστική φυσική. Παρόλο που δεν έχει λογική, μπορείς να πηδήξεις πατώντας το A (στο Xbox controller) και να κουμπώσεις σε κοντινές προεξοχές με το B. Με το Y περιστρέφεσαι κατά 90 μοίρες όταν είσαι σε αυτή τη λειτουργία.
Μικρές Πινελιές και Συνεργασία
Οι χαρακτήρες σου δεν είναι εντελώς άφωνοι. Τα τουβλάκια 1×1 μπορούν να βγάζουν χαριτωμένους ήχους με το X, που μερικές φορές χρησιμεύουν για να συγχρονιστείτε σε συγκεκριμένα σημεία, αλλά κυρίως για να τραβήξεις την προσοχή του συμπαίκτη σου στο online παιχνίδι. (Σε αυτό το σημείο, αξίζουν συγχαρητήρια στην Annapurna που προσφέρει Friend’s Pass, επιτρέποντας να παίξεις online με φίλο χρησιμοποιώντας μόνο ένα αντίτυπο του Voyagers.)
Οι πρωταγωνιστές αυτοί γίνονται αμέσως συμπαθείς, σχεδόν σαν χαρακτήρες της Pixar. Μου άρεσαν οι λεπτομέρειες, όπως το ότι το μπλε τουβλάκι ξεκινά με έναν κουβά παραλίας στο «κεφάλι» του. Η μουσική – που δεν παίζει πάντα, αλλά όταν το κάνει ξεχωρίζει – συμβάλλει σημαντικά στη δημιουργία της παιχνιδιάρικης ατμόσφαιρας. Είναι ήρεμη αλλά ποικίλη, συνοδεύει διακριτικά χωρίς να γίνεται αδιάφορος θόρυβος. Σχεδόν όλη θα ταίριαζε σε λίστα “Chill” ή για γιόγκα, αλλά λειτουργεί τέλεια εδώ.
Εικαστική Ταυτότητα και Ρεαλισμός
Θέλω επίσης να αναδείξω τη γνήσια καλλιτεχνική κατεύθυνση και οπτική ταυτότητα του Voyagers, που είναι λιγότερο καρτουνίστικη σε σχέση με τα LEGO παιχνίδια με άδειες. Επιδιώκει έναν είδος ρεαλισμού, με κάθε κομμάτι στους κόσμους-διοράματα να μοιάζει με το γυαλιστερό πλαστικό του πραγματικού LEGO – με το λογότυπο LEGO χαραγμένο σε κάθε τουβλάκι. Ο απαλός φωτισμός ημέρας σε πολλές σκηνές προσδίδει ζεστασιά και ηρεμία, ενώ το παιχνίδι φωτός και σκιάς σε τραβάει αμέσως μέσα. Το ότι σε κάποια σημεία υπάρχει νερό που ρέει ή περιβάλλει τα σκηνικά, ενισχύει την αίσθηση ότι παρακολουθείς πραγματικά LEGO σετ από ψηλά ως παντογνώστης παρατηρητής.
Χαλαρή Διάθεση και Συγχώρεση Λαθών
Η ατμόσφαιρα γίνεται ακόμα πιο χαλαρή χάρη στην πλήρη απουσία ποινής για θάνατο. Όταν – και όχι αν – πέσεις από την άκρη μιας σκηνής ή χάσεις ένα άλμα, επανεμφανίζεσαι αμέσως στο σημείο που ήσουν πριν το λάθος. Δεν υπάρχουν συνέπειες και ενθαρρύνεται το παιχνίδι για πλάκα, οπότε αν κουμπώσεις πάνω στον συμπαίκτη σου και κυλήσετε μαζί από ένα ύψωμα, ή τον πετάξεις από μια γέφυρα που υποτίθεται ότι κρατάς για να περάσει, δεν μπορεί να θυμώσει πολύ – τουλάχιστον μέχρι να το κάνεις πέντε-έξι φορές.
Εξερεύνηση και Κατασκευές
Δεν δίνονται οδηγίες, αλλά καταλαβαίνεις αμέσως ότι στόχος είναι να φτάσεις από το σημείο Α στο Β. Στην αρχή, αυτό γίνεται μαζεύοντας τουβλάκια από το περιβάλλον και συνεργαζόμενοι για να φτιάξετε πρόχειρες γέφυρες για να περάσετε τα κενά. Πιστό στο πνεύμα του LEGO, δεν υπάρχει μόνο ένας σωστός τρόπος να χτίσεις τη διαδρομή σου:
- Μπορείς να φτιάξεις μια καλοσχεδιασμένη κατασκευή που θα ενέκρινε ένας πολιτικός μηχανικός
- Ή να συνδυάσεις κομμάτια χωρίς να σε νοιάζει η εμφάνιση ή η αποδοτικότητα, αρκεί να λειτουργεί
Εμείς προτιμήσαμε το δεύτερο και το διασκεδάσαμε πολύ. (Παρένθεση: Ένα Photo Mode θα ήταν ωραία προσθήκη για να αποθηκεύεις και να μοιράζεσαι τις δημιουργίες σου, αλλά και τα απλά screenshots ήταν αρκετά.)
Ποικιλία Γρίφων και Μικροπαιχνίδια
Οι γρίφοι γίνονται λίγο πιο σύνθετοι όσο προχωρά η καμπάνια, αν και, όπως ανέφερα, φαίνεται να υπάρχει περιθώριο για περισσότερη εξέλιξη που μένει ανεκμετάλλευτο. Μια αγαπημένη μας σκηνή ήταν όταν οδηγήσαμε ένα μεγάλο φορτηγό σε μια βιομηχανική αυλή όπου κατασκευάζονται σιδηροδρομικές γραμμές. Η αμαξοστοιχία σταμάτησε λόγω ενός κενού στις ράγες, οπότε βγήκαμε, μπήκαμε στο φορτηγό – ο ένας οδηγούσε, ο άλλος χειριζόταν τα πεντάλ – μαζέψαμε υλικά, τα πήγαμε στο χυτήριο για να γίνουν ράγες και τις τοποθετήσαμε για να συνεχίσουμε. Απλό, αλλά με περισσότερα βήματα από το να φτιάχνεις απλώς μια γέφυρα ή σκάλα.
Περάσαμε επίσης καλά με μια σειρά από μίνι-παιχνίδια προς το τέλος της ιστορίας, που δεν θα αποκαλύψω, εκτός από το ότι βασίζονται στη φυσική και ίσως δυσκολέψουν μικρότερους παίκτες που θα προσελκύσει το Voyagers και η βαθμολογία ESRB E-for-Everyone. Ευτυχώς, κανένα από αυτά δεν είναι απαραίτητο για να προχωρήσεις – αλλά διασκεδάσαμε κερδίζοντας τα Achievements που τα συνοδεύουν.
Ελευθερία και Μικρές Χαρές
Αν και οι γρίφοι αποτελούν τον βασικό κορμό του gameplay, υπάρχει και λίγη ελευθερία για παιχνίδι σε πολλές σκηνές. Με την κόρη μου συναγωνιζόμασταν ποιος θα «σκάσει» πρώτος κάθε λουλούδι που βρίσκαμε κυλώντας πάνω του (και υπάρχουν πάρα πολλά σε όλη την καμπάνια), παρόλο που δεν υπάρχει ανταμοιβή. Υπάρχουν και μικρές «στάσεις», όπως να καθίσετε μαζί σε μια τραμπάλα ή σε ένα παγκάκι. Δεν είναι απαραίτητα, αλλά προσφέρουν ευχάριστες διακοπές στη διαδρομή (και θυμίζουν ιδέες από το Split Fiction).
Ασάφεια στην Ιστορία
Αν είχα να προσθέσω ένα ακόμα παράπονο για το LEGO Voyagers, είναι ότι ούτε εγώ ούτε η κόρη μου καταλάβαμε ακριβώς το νόημα της εντελώς άφωνης ιστορίας. Στην αρχή, τα τουβλάκια 1×1 παρακολουθούν μια αποτυχημένη εκτόξευση πυραύλου. Περνούν τις επόμενες ώρες προσπαθώντας να φτάσουν στη βάση εκτόξευσης… και θα δείτε τι συμβαίνει. Αν όμως υπήρχε κάποιο βαθύτερο μήνυμα, όπως σε ταινίες τύπου Wall-E ή παιχνίδια σαν το Tunic, εμείς δεν το εντοπίσαμε.
[ Πηγή: IGN ]